18 عکاس معروف دنیای سینما

اخبار فرهنگی هنری- 18 عکاس معروف دنیای سینما

نشریه بریتانیایی تلگراف به بهانه پخش فیلم «پنجره عقبی» به کارگردانی آلفرد هیچکاک از تلویزیون، 18 عکاس محبوب دنیای سینما به انتخاب خود را معرفی کرده است. 
«کشتزارهای مرگ» (The Killing Fields)

 

 

جان مالکوویچ نقش آلن «آل» راکوف و جولین سندز نقش جان سواین را در فیلم ویرانگر و برنده جایزه بفتای رولند جافی بازی می‌کنند که فیلمی درباره رژیم کمونیستی در کامبوج است. هر دو عکاسان خبری هستند که اتفاقات پنوم‌پن پایتخت کامبوج در دوران خمرهای سرخ را برای رسانه‌های غربی پوشش می‌دهند.

«سالوادور» (Salvador)

 

 

ریچارد بویل عکاس خبری کهنه‌کار با بازی جیمز وودز راهی السالوادور می‌شود. او پس از دیدن اعدام یک دانشجو توسط سربازان حکومت متوجه می‌شود شرایط جدی‌تر از چیزی است که فکرش را می‌کرد و در این موقعیت گذشتن از این اتفاقات روز به روز دشوارتر می‌شود.

«چهره بامزه» (Funny Face)

 

 

این فیلم بر مبنای موزیکالی به همین نام ساخته شد. فرد آستر در «چهره بامزه» نقش عکاسی به نام دیک ایواری را بازی می‌کند. شخصیت ایواری تا حدی بر مبنای عکاسی به نام ریچارد آودن شکل گرفت که تیتراژ آغازین فیلم را طراحی کرد و مشاور پروژه هم بود.

«مواظب پرنده کوچولو باش» (Watch the Birdie)

 

 

رد اسکلتن نقش راستی کامرون عکاس تازه‌کار را بازی می‌کند که برای رسیدن به یک وارث ثروتمند باید یک گروه جنایتکار مبارزه کند.

«زندگی شیرین» (La Dolce Vita)

 

 

واژه پاپاراتزی از این فیلم فدریکو فلینی گرفته شد. فلینی این واژه را از یک گویش ایتالیایی گرفت که برای توصیف صدای وز وز آزاردهنده یک پشه به کار می‌رود. داستان «زندگی شیرین» درباره خبرنگاری به نام مارچلو روبینی با بازی مارچلو ماسترویانی است که همراه وردست عکاس خود (والتر سانتسو) در رم پرسه می‌زند.  

«رازها و دروغ‌ها» (Secrets and Lies)

 

 

هورتنس کامبربچ که در کودکی به فرزندی پذیرفته شده می‌کوشد خانواده واقعی خود را پیدا کند. او دست آخر، سینتیا مادر آشفته و موریس پرلی دایی خود را که عکاس عروسی است، پیدا می‌کند. نقش موریس را تیموتی اسپال بازی می‌کند.

«شاتر» (Shutter)

 

 

بن شاو با بازی جاشوا جکسن با همسر خود که تازه با او ازدواج کرد، برای کار به عنوان یک عکاس به ژاپن می‌رود، اما در آنجا پس از خودکشی یک زن جوان ژاپنی با مجموعه‌ای از اتفاقات هولناک روبرو می‌شود. «شاتر» بازسازی فیلمی تایلندی به همین نام است که سال 2004 ساخته شد.

«اسپایدرمن» (Spider-Man)

 

 
توبی مگوایر در فیلم‌های «اسپایدرمن» نقش پیتر پارکر را بازی می‌کند، کسی که روزها یک عکاس آزاد است، اما شب‌ها در نیویورک سیتی با خلافکارها مبارزه می‌کند.

«اینک آخرالزمان» (Apocalypse Now)

 

 

این فیلم اقتباسی آزاد از رمان «دل تاریکی» نوشته جوزف کنراد است و دنیس هاپر در آن نقش یک عکاس مجنون آمریکایی را بازی می‌کند.

«تام چشم‌چران» (Peeping Tom)

 

 

کارل بوم در این تریلر به کارگردانی مایکل پوئل نقش مارک لوییس را بازی می‌کند، مردی جوان که در کودکی در معرض یک عذاب روانی بوده و اکنون دوست دارد زنان را با دشنه‌ای که در دوربینش پنهان کرده بکشد و ترس و وحشت آن‌ها را پیش از مرگ ثبت کند. «تام چشم‌چران» فیلمی نیست که همه دل دیدن آن را داشته باشند.

«ممنتو» (Memento)

 

 

گای پیرس در این تریلر روان‌شناختی به نویسندگی و کارگردانی کریستوفر نولان نقش لئونارد شلبی را بازی می‌کند. شلبی دچار فراموشی حاد است و برای اینکه اتفاقات یادش بماند از آن‌ها عکس می‌گیرد.

 

«عکس یک ساعته» (One Hour Photo)

 

 
رابین ویلیامز نقش مردی تنها به نام سای پریش را بازی می‌کند که در قسمت عکاسی فوری سوپرمارکت محلی مشغول کار است. او در اینجا به شکلی خطرناک به لحاظ ذهنی و روحی درگیر خانواده یورکین می‌شود. «عکس یک ساعته» فیلمی بسیار عجیب و غریب است.

«شهر خدا» (City of God)

 

 

بوسکاپه (الکساندر رودریگز) یک پسر آرام اهل ریو است که دوست دارد در دنیای پر از جنایت و درگیری گروه‌های خلافکار یک عکاس باشد.

«جاده تباهی» (Road to Perdition)

 

 
کنراد هال فیلمبردار «جاده تباهی» برای کار خود در این فیلم پس از مرگ برنده جایزه اسکار شد. جایزه را پسرش کنراد دبلیو هال که او هم فیلمبردار است، بجایش گرفت. جود لاو در این فیلم که داستانش در دوران رکود اقتصادی در آمریکا روی می‌دهد، نقش عکاس صحنه‌ جرم را بازی می‌کند.

«چشم‌های لورا مارس» (Eyes of Laura Mars)

 

 

فی داناوی در این فیلم به نقش لورا مارس عکاس مد ظاهر شده که میل شدیدی به خشونت دارد. او قتل دوستان خود را از نگاه قاتل می‌بیند و بعدا معلوم می‌شود این جنایات شباهت زیادی به سبک کاری او دارد.

«آگراندیسمان» (Blow-Up)

 

 

فیلمی به کارگردانی میکل‌آنجلو آنتونیونی فیلمساز ایتالیایی که داستانش در لندن دهه 1960 روی می‌دهد. داستان درباره دیوید بیلی (دیوید همینگز) عکاس مد است که ناخواسته با دوربین خود یک جنایت را ثبت می‌کند.

«پنجره عقبی» (Rear Window)

 

 

ال‌بی جفریز (جیمز استیوارت) در این تریلر کلاسیک به کارگردانی آلفرد هیچکاک یک عکاس است که نشسته بر صندلی چرخ‌دار از پنجره آپارتمان خود زاغ سیاه همسایه‌هایش را چوب می‌زند.

«La jetée»

 

 
هلن شاتلن در این فیلم کوتاه علمی تخیلی به کارگردانی کریس مارکر نقش زنی ناشناس را بازی می‌کند که خاطرات یک زندانی فرانسوی را تسخیر کرده است. فیلم تقریبا هیچ دیالوگی ندارد و با ترکیب تصاویر ثابت ساخته شده است.

اخبار فرهنگی هنری - خبرآنلاین

ویدیو مرتبط :
نسبت بازیگر معروف سینما با مجری معروف تلویزیون

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

بازگشت کمدین معروف به دنیای سینما + بازیگری که در کن تماشاگران را به تحسین واداشت

«مکس رز» اولین فیلم جری لوییس در 18 سال گذشته پنجشنبه شب در شصت و ششمین دوره جشنواره فیلم کن به نمایش درآمد.

بازیگر و کمدین کهنه‌کار در این فیلم نقشی دراماتیک دارد، اما با حضور در نشست مطبوعاتی فیلم خود نشان داد که هیچ یک از استعدادهای خود را در نقش یک دلقک از دست نداده است.

جری لوییس 87 در تمام مدت نشست با شوخی‌های خود درمورد میزان دستمزدش در فیلم «مکس رز» (Max Rose)، دوران کاری پرفراز و نشیب‌اش و دین مارتین همبازی سابق‌اش که سال 1995 درگذشت، همه را خنداند.

لوییس در کنار مارتین در دهه‌های 1940 و 1950 ابتدا در تلویزیون و بعدها در سینما به شهرت رسید.

وقتی از لوییس درباره مارتین سئوال کردند، او پاسخ داد: «وقتی رسیدم اینجا و دیدم او نیست، متوجه شدم یک جای کار ایراد دارد.»

این دو گروهی دونفره تشکیل داده بودند که در آن مارتین نقش آدمی مرتب و منظم را بازی می‌کرد و لوییس در قالب یک کمدین اسلپ‌استیک فعال بود. آن‌ها در 1956 به تندی از هم جدا شدند و کار خود را به تنهایی ادامه دادند.

لوییس در «مکس رز» به کارگردانی دانیل نوا فیلمساز آمریکایی نقش یک پیانیست جَز پا‌به‌سن‌گذاشته را بازی می‌کند که متوجه می‌شود شاید همسرش که 65 سال است با او زندگی می‌کند، به او وفادار نبوده و به این فکر می‌افتد که نکند زندگی آن‌ها بر پایه یک دروغ بنا شده است.

«مکس رز» اولین فیلم لوییس پس از «Funny Bones» در سال 1995 است، فیلمی که به گفته خودش نتوانست در آن بازی نکند، چون بهترین فیلمنامه‌ای را داشت که در 40 سال گذشته خوانده بود. «مکس رز» اولین بار در دنیا در کن روی پرده رفت، هرچند نه در بخش مسابقه.

لوییس گفت: «نکته فوق‌العاده درمورد فیلمنامه این است که موضوع آن درباره آدم‌های سالخورده‌ای است که دور انداخته شده‌اند.»

او ادامه داد: «این یک پروژه کاملا متفاوت برای دلقکی دیوانه است که 60 سال است این کار را انجام می‌دهد، اما در عین حال فیلمی فوق‌العاده است که خیلی‌ها از دیدن آن لذت می‌برند.»

جری لوییس در جشنواره فیلم کن

لوییس بی‌آنکه کوچک‌ترین اشاره‌ای به بازنشستگی کند، با اشاره به فیلم «پروفسور دیوانه» خود تولید 1963 و بازی در فیلم «سلطان کمدی» ساخته مارتین اسکورسیزی در 1983، گفت با غرور به گذشته‌اش نگاه می‌کند.

او در عین حال به فیلمی اشاره کرد که به خاطر آن متاسف است، فیلمی که هیچ‌گاه روشنایی روز را نخواهد دید. منظور لوییس فیلم «روزی که دلقک گریه کرد» بود که او در 1972 کارگردانی و خود در آن بازی کرد. او در این فیلم نقش یک دلقک سیرک را بازی کرد که در یک اردوگاه کار اجباری نازی‌ها زندانی است. این فیلم در سوئد فیلمبرداری شد.

لوییس گفت: «فیلم خیلی بدی بود. بد بود چون من جادوی خود را از دست داده بودم. هیچ وقت این فیلم را نخواهید دید، هیچ‌کس آن را نخواهد دید، چون ضعیف بودن آن باعث خجالت من است.»

لوییس زمانی در اظهار نظری جنجالی گفت به نظرش کمدین‌های زن اصلا بامزه نیستند. لوییس سال‌هاست به خاطر این حرف مورد انتقاد قرار دارد.

او در جشنواره کن همچنان بر موضع خود پافشاری کرد و گفت: «کمدین زن محبوب من چه کسانی هستند؟ کری گرانت و برت رینولدز!»

یکی دیگر از فیلم‌هایی که در یکی دو روز اخیر توجه تماشاگران در جشنواره فیلم کن را جلب کرده، «همه چیز از دست رفته» (All Is Lost) با بازی رابرت ردفورد کارگردان و بازیگر آمریکایی بود.

ردفورد 76 ساله در این فیلم که اولین بار در دنیا چهارشنبه در کن در بخش خارج از مسابقه روی پرده رفت، نقش مردی را بازی می‌کند که سوار بر یک قایق تفریحی در اقیانوس هند برای بقا مبارزه می‌کند.

رابرت ردفورد در صحنه‌ای از فیلم «همه چیز از دست رفته»

بجز یک نریشن کوتاه در ابتدای فیلم و چند فریاد از روی خشم، ردفورد که تنها بازیگر «همه چیز از دست رفته» است، در تمام یک ساعت و چهل و پنج دقیقه مدت فیلم، دیالوگی ندارد.

ردفورد به خبرنگاران حاضر کن گفت از چالش تک بودن و تنهایی و نداشتن دیالوگ لذت برده است.

او گفت: «به ارزش سکوت در فیلم باور دارم. در زندگی هم چنین باوری دارم، برای اینکه اطرافمان همیشه حرف هست، شاید خیلی بیش از آنچه باید باشد.»

بازی ردفورد در فیلم مورد تحسین منتقدان و تماشاگران قرار گرفت. «همه چیز از دست رفته» را جی. سی چاندور کارگردانی کرده است. این دومین فیلم او پس از «Margin Call» است.  

ردفورد در 1981 برای فیلم «مردم عادی» برنده اسکار بهترین کارگردانی شد و در 1995 نیز برای فیلم «مسابقه پرسش و پاسخ» نامزد دریافت جوایز بهترین فیلم و کارگردان بود. او سال 1974 هم برای فیلم «نیش» نامزد اسکار بهترین بازیگر شد. ردفورد سال 2002 یک جایزه افتخاری اسکار را دریافت کرد.

شصت و ششمین جشنواره فیلم کن 15 مه (25 اردیبهشت) با درام «گتسبی بزرگ» به کارگردانی باز لورمان آغاز شد و 26 مه (5 خرداد) با تریلر فرانسوی «زولو» ساخته ژروم سال به پایان می‌رسد.
منبع:khabaronline.ir