گفتگوی نگار فروزنده با خودش درباره حیوانات!

گفتگوی نگار فروزنده با خودش درباره حیوانات!

 زندگی ستارگان و هنرمندان همیشه پر است از خاطرات و اتفاقات هیجا‌ن‌انگیز؛ از فعالیت‌های هنری‌شان گرفته تا زندگی شخصی آنها و حتی ویژگی‌های اخلاقی‌شان. وقتی روزنامه یا مجله‌ای را ورق می‌زنیم اخبار فراوانی راجع به آنها می‌خوانیم، مثلا فلان بازیگر درحال بازی كردن در یك فیلم سینمایی است یا خواننده مطرح موسیقی كنسرتی برگزار می‌كند یا اینكه مجری مطرح سینما ازدواج كرده است. اما مطمئنا وقتی این اخبار را می‌خوانید، از خودتان می‌پرسید، این هنرمند چه شخصیتی دارد، در خلوتش به چه مسائلی فكر می‌كند یا دغدغه‌های او چیست و این فکر باعث شد به ایده گفت‌گو با آینه برسیم و هر بار از چهره‌ای بخواهیم خودش سؤال مطرح کند و خودش هم پاسخ بدهد. در این شماره نگار فروزنده از چهره‌های سینما و تلویزیون، برای ما در این‌باره صحبت كرده و در این گفت‌گو با خودش وجهی از شخصیتش را به نمایش گذاشته که کمتر کسی از آن خبر دارد.

مشکل اصلی،نداشتن آگاهی است
چرا آشغال‌های‌مان را در 70 سوراخ قایم می‌كنیم كه مبادا دست گربه‌ای به آن برسد؟

ما اصلا به این موضوع فكر نمی‌كنیم كه با خودخواهی خودمان، به حدی جامعه شهری را گسترش داده‌ایم كه محل زندگی حیوانات را از بین برده‌ایم و این واقعا مسئله‌ای است كه در همه جای دنیا به آن پرداخته می‌شود و ما هم باید به این قضیه فكر کنیم.

تو به نوبه خودت تا حالا چه كار كرده‌ای؟

من تا حالا در این زمینه هیچ كاری نكرده‌ام اما دوستانی دارم كه خیلی فعالیت می‌كنند و به‌‌رغم بی‌مهری‌هایی كه به آنها می‌شود تمام هزینه‌ها را شخصا قبول می‌كنند و متاسفانه برای كارهایی كه انجام می‌دهند نه اطلاع‌رسانی می‌شود و نه قدردانی. اینها كسانی هستند كه واقعا از زندگی شخصی خودشان و از آسایش خودشان كسر كرده تا به حیوانات كمك كنند.

اما فكر می‌كنی تا وقتی اطلاع‌رسانی و فرهنگ‌سازی نشود چه كاری می‌توان كرد؟

متاسفانه، آنچنان كه باید نمی‌توان كاری كرد.

چطور می‌توان در این زمینه فرهنگ‌سازی كرد؟

من فكر می‌كنم مشكل اصلی آدم‌ها در هر زمینه‌ای عدم آگاهی است. انسان یك وقت‌هایی آنقدر خودخواه می‌شود كه من از انسان بودنم خجالت می‌كشم، یعنی به حدی فقط به خودش و شرایط زندگی‌اش فكر می‌كند كه من واقعا ناراحت می‌شوم. افراد زیادی هستند كه سرپرستی حیوانات را بر عهده می‌گیرند و شروع می‌كنند به آزار این حیوانات؛ مثلا دم‌شان را می‌برند، رنگ‌شان می‌كنند و در خیابان می‌فروشند و...

حمایت از حیوانات
تا حالا چقدر با این موارد مواجه شده‌اید؟

من خیلی با این موارد مواجه شده‌ام و خوشبختانه دوستانم كه در این بخش فعالیت می‌كنند، سعی كرده‌اند كمك‌های قابل توجهی به آنها كنند، مثلا چندوقت پیش، یكسری افراد،‌ حیوانات را می‌گرفتند و در شمال كشور آنها را زندانی می‌كردند و در بدترین شرایط بهداشت و خوراك آنها را نگهداری می‌كردند... دوستان من سعی كردند این حیوانات را بخرند تا نجات‌شان دهند و آنها را مداوا كنند اما متاسفانه هزینه‌ها به‌قدری بالاست كه نمی‌توان به همه این موارد رسیدگی كرد.

 كاش دامپزشكی‌هایی وجود داشت كه...

یكی از آرزوهای من این است كه ای كاش دامپزشكی‌هایی وجود داشت كه به طور رایگان، این حیوانات آسیب‌دیده را درمان می‌كرد. اما خب خدارو شكر، حداقل دامپزشكی‌هایی هستند كه با كمترین هزینه‌ها این كمك‌ها را به حیوانات می‌كنند. خیلی از آدم‌ها هستند كه به انسان‌های فقیر یا بچه‌های بی‌سرپرست كمك می‌كنند اما شخصا دوست دارم بتوانم در زمینه حمایت از حیوانات كاری انجام دهم.

راه حل‌های پیشنهادی
چه برنامه‌ریزی‌ای برای حمایت از حیوانات داری؟

نمی‌دانم چرا، اما در ایران تا حرف حمایت به میان می‌آید، همه می‌گویند این همه بچه بی‌سرپرست... اما به نظر من همانطور كه حمایت از این بچه‌ها واجب است باید از حیوانات هم حمایت شود. ضمن اینكه به نظر من با ظلمی كه ما در حق حیوانات می‌كنیم،  مشکلاتی را برای زندگی خودمان به جان می‌خریم. وقتی ما با طبیعت رفتار درستی نداشته باشیم،‌ قطعا طبیعت هم با ما مهربان نخواهد بود.

بازارچه‌های خیریه برای حمایت از حیوانات

چندوقت پیش بازارچه‌ای خیریه به نفع حیوانات آسیب‌دیده برگزار شد. اما حتی نمی‌توانید حدس بزنید كه چه مشكلاتی پیش آمد تا دوستان من توانستند این بازارچه را فعال كنند، به عنوان مثال با مكانی كه قرار بود این بازارچه در آنجا شروع به كار كند در لحظات آخر، مخالفت كردند، آن هم زمانی كه تمام تبلیغات و اطلاع‌رسانی‌ها انجام شده بود و ما ناچار شدیم به دنبال یك مكان دیگر بگردیم كه درنهایت مجبور شدیم سالن اجتماعات یك ساختمان را برای این كار انتخاب كنیم و متاسفانه هیچ ارگانی در این زمینه همكاری نكرد. بزرگ‌ترین همكاری شهرداری طعمه‌گذاری برای حیوانات شهری است، اما به نظر من واقعا این راهش نیست.

پس چه راهی را پیشنهاد می‌كنی؟

من فكر می‌كنم به اندازه كافی انسان درحال نابود كردن زندگی خودش است. با كشتن حیوانات، در حقیقت زندگی خودمان را خراب‌تر می‌كنیم. اصلا ما اجازه نداریم به دلیل اینكه اسم‌مان انسان است و فكر می‌كنیم اشرف مخلوقاتیم، هر كاری كه دل‌مان می‌خواهد انجام دهیم، اگر قرار است كنترل شود باید آمار تعداد حیوانات هر محله را بدانیم و شرایطی را برای زندگی كردن این حیوانات درجایی دیگر فراهم كنیم خب وقتی تا بالای كوه آپارتمان ساخته شده، روباهی كه در كوه‌های اطراف تهران زندگی می‌كردكجا باید برود؟ یا اگر چنین فضایی در اختیار نداریم، باید یاد بگیریم در شرایطی زندگی كنیم كه این حیوانات هم حق زندگی داشته باشند.

  دنیای حیوانات دنیای عجیبی است
مجازات كشتن پاندا در چین اعدام است

من به‌تازگی شنیده‌ام كه مجازات كشتن پاندا در چین اعدام است، چون رو به انقراض است. ما حتی در باغ‌وحش‌های‌مان هم از حیوانات به خوبی مراقبت نمی‌كنیم. من فكر می‌كنم وقتی توانایی مهیا كردن شرایط زیست محیطی مناسب را برای حیوانات نداریم، لزومی ندارد كه بخواهیم از آنها نگهداری كنیم و نمونه‌های خالص و محدود آنها را خریداری  كنیم تا در باغ‌وحش آنها را نگه داریم آن هم در شرایطی كه نه تغذیه درســتی برای‌شـان فراهم است و نه حتی قفس‌های‌شان در حد استاندارد است.

دعوت به همكاری

خیلی دلم می‌خواهد كه بتوانم در این زمینه به‌طور رسمی فعالیت كنم و از همین‌جا از تمام كسانی كه با من موافق هستند و دوست دارند كه به این قضیه رسیدگی شود، دعوت به همكاری می‌كنم چون هرچه تعدادمان بیشتر شود كار بهتری هم می‌توانیم انجام دهیم.

دنیای حیوانات دنیای عجیبی است، كوچك‌ترین صحبتی كه با آنها می‌كنید را فراموش نخواهند كرد، درست برعكس خیلی از افراد و آنقدر كه ‌آدم‌ها می‌توانند به شما آسیب بزنند، حیوانات نمی‌توانند. حیوانات تا از جانب شما احساس خطر نكنند، آسیبی به شما نمی‌رسانند.

برای من خیلی دردناك است كه همكاران من (كارگردانان، فیلمسازان و...) به جای اینكه در آثارشان رفتار درست با حیوانات را كه در دین اسلام هم راجع به آن بسیار صحبت شده، نشان دهند و از این طریق فرهنگ‌سازی كنند، برعكس رفتاری را نشان می‌دهند كه اصلا درست نیست. مثلا گوسفندی را می‌آورند و پرتش می‌كنند روی زمین و... ../ مجله زندگی ایده آل/برترین ها

نگار فروزنده: بزرگترین اشتباه ‌زندگی‌ام این بود که فقط بازیگرم!

نگار فروزنده: بزرگترین اشتباه ‌زندگی‌ام این بود که فقط بازیگرم!
نگار فروزنده از بیکاری و اوضاع نامساعد بازیگران و اهالی تلویزیون و سینما شدیدا گلایه دارد و معتقد است کیفیت بسیار پائین سریال‌ها و فیلم‌ها باعث روآمدن بازیگران تازه‌کار و خانه‌نشین شدن پیشکسوتان شده است.
نگار فروزنده بازیگر سینما و تلویزیون، متولد سال 1357 است که حرفه بازیگری را حضور در کلاس های حمید سمندریان آغاز کرد. وی در فیلم‌ها و سریال‌های مختلفی حضور داشته که از آن جمله می‌توان به "محاکمه در خیابان" مسعود کیمیایی، "کافه ستاره" سامان مقدم، "دایره زنگی" پریسا بخت‌آور و "اخراجی‌ها" به کارگردانی مسعود ده‌نمکی اشاره کرد.
فروزنده از کم‌کاری‌اش در سینما و تلویزیون صحبت کرد. وی معتقدست حضور آماتورها در سینما و تلویزیون سبب شده تا تهیه‌کنندگان کمتر به سمت بازیگران حرفه‌ای بروند. وی همچنین در بخشی از صحبت‌های خود به بزرگترین اشتباه زندگی‌اش اشاره کرده و معتقد است که نباید تمام زمان خود را صرف بازی در سینما و تلویزیون می‌کرد و باید در کنار بازی، هنر دیگری را نیز یاد می‌گرفت.
حاصل این گفتگو را می‌خوانید.
این روزها مشغول کار در چه پروژه‌ای هستید؟
- در حال حاضر هیچ‌گونه فعالیت بازیگری ندارم و مدتی است که از دنیای بازیگری فاصله گرفته‌ام. متاسفانه طی این مدت پیشنهاد کاری که راغب به حضور در آن باشم به من نشده است، شاید هم شرایطی که برای حضور در یک پروژه سینمایی و یا تلویزیونی وجود داشت چندان با شرایط من هماهنگ نبوده است.
 در دورانی که در پروژه‌ای بازی نمی‌کنید مانند دیگر بازیگران فعالیت‌های هنری در دیگر شاخه‌ها و تجاری نیز انجام می‌دهید؟
- هرچند به حرفه بازیگری مشغول نیستم اما به دلیل آن که مشغولیت هایی را در زندگی شخصی خود دارم، هیچگونه فعالیت تجاری انجام نمی دهم. متاسفانه تمام زمان خود را صرف بازی در سینما و تلویزیون کرده و دیگر فرصتی برای یادگیری حرفه جدیدی چه در هنر و چه در دیگر حوزه‌ها نداشته ام. اما امروز به این نتیجه رسیده‌ام که ای کاش با برنامه ریزی مناسب حرفه دیگری به غیر از بازیگری را یاد می گرفتم و این را می توانم بزرگترین اشتباه خود در زندگیم بدانم.
البته به فکر آن هستم که هنر دیگری را یاد گرفته و به عنوان علاقه شخصی آن را ادامه دهم، اما فعالیت در آن رشته را به عنوان یک حرفه نگاه نمی‌کنم چراکه در ایران نمی‌توان به هنر به عنوان یک حرفه نگاه کرد و هنر نمی‌تواند به عنوان یک حرفه درآمدزا در جامعه امروزی جوابگو باشد. هنر را باید به عنوان یک تخصص نگاه کرد زیرا افرادی که به عرصه هنر وارد می شوند افراد متخصصی هستند ولی نگاهی که این روزها در عرصه هنر به خصوص در رشته بازیگری وجود دارد کمتر قائل به تخصصی بودن آن است.
زمانی را به خاطر دارم که تمامی عوامل یک پروژه سینمایی یا تلویزیونی حرفه‌ای بوده و کار را با برنامه‌ریزی دقیق جلو می بردند. اما در حال حاضر هیچ چیز در سینما و تلویزیون تخصصی نیست. زمانی هم که می‌خواهید به این حرفه تخصصی نگاه کنید، سرخورده می‌شوید زیرا تنها عده کمی از بازیگران به صورت حرفه‌ای فعالیت می‌کنند.
 به اعتقاد شما چرا بازیگران حرفه‌ای سینما و تلویزیون بعد از مدتی کنار گذاشته می‌شوند؟
- کسانی که در عرصه سینما و تلویزیون کار بازیگری انجام می‌دهند زیاد هستند اما بازیگر واقعی چندان نداریم. افراد پیشکسوت در حوزه بازیگری نیز در خانه نشسته و کار نمی کنند و این مسئله سبب شده است شرایطی فراهم شود تا آماتورها در عرصه بازیگری حضور پیدا کرده و کار کنند، البته حضور آماتورها بد نیست اما نباید فراموش کرد که قدرت جذب یک فیلم به نوع بازی بازیگر بستگی دارد و این چهره‌ها هستند که می‌توانند مخاطب جذب کنند.
دلیل روی آوردن تهیه‌کنندگان به بازیگرانی به قول شما آماتور چیست؟
- یکی از دلایل مهمی که تهیه‌کنندگان چنین شرایطی را ایجاد می‌کنند، وضعیت اقتصادی موجود در جامعه است. تهیه‌کننده مجبور است با بودجه محدود کاری را شروع کند و همین مسئله سبب می‌شود تا از کار خود بزند و با توجه به اینکه دستمزد یک بازیگر حرفه‌ای بالا است ترجیح می‌دهد از بازیگران آماتور استفاده کند. معمولا آماتورها برای حضور در یک فیلم یا دستمزد نمی گیرند و یا حتی برای معرفی آنها به دنیای سینما مبلغی را هم پرداخت می کنند. به همین دلیل تهیه‌کننده به خود زحمت نمی‌دهد که از بازیگر حرفه‌ای استفاده کند تا مجبور شود مبلغ قابل توجهی را به عنوان دستمزد به بازیگر پرداخت کند.
متاسفانه تهیه‌کنندگان سینما آنقدر قدرنشناس شده‌اند که حتی حاضر نیستند هزینه زمانی که یک بازیگر برای آنها گذاشته است، پرداخت کنند و حاضرند برای چند میلیون تومان اعتبار خود را بفروشند. چنین کم‌کاری هایی سبب می شود کیفیت آثار تولید شده پایین بیاید.
ما به عنوان یک مخاطب بیشتر کدام یک از سریال‌های تلویزیونی را دنبال می کنید؟
- راستش را بخواهید این روزها آنقدر کیفیت سریال‌های تلویزیونی کاهش پیدا کرده که همه مردم ترجیح می دهند سریال های ترکیه ای را تماشا کنند، کسی دیگر از سریال هایی که از تلویزیون پخش می شود، حرف نمی زند و آن را دنبال نمی‌کند. هر جا که می روید، همه از یکدیگر درباره سریال هایی که از شبکه های ماهواره ای پخش می شود، صحبت می کنند. من نمی گویم که سلیقه مردم تغییر کرده و دیگر تمایلی به دیدن سریال های ایرانی ندارند بلکه معتقدم این اتفاق به دلیل کیفیت پایین سریال های ایرانی است که مردم جذب شبکه های ماهواره ای می‌شوند.
البته ساخت سریال های جذابی مانند "پایتخت" نشان داد که مردم همچنان علاقه‌مند به سریال های ایرانی هستند. پخش این سریال و دنبال کردن آن توسط مردم نشان می دهد که اگر با سرمایه‌گذاری مناسب پروژه‌های خوب و با حضور عوامل حرفه‌ای ساخته شود، بی‌شک مخاطب زیادی نیز خواهیم داشت. به همین دلیل باید شرایطی فراهم شود که تولیدات چه در عرصه سینما و چه در عرصه تلویزیون از این رخوت بیرون بیاید.
این روزها، اوقات فراغت خود را چگونه سپری می کنید؟ پیشنهاد فرهنگی شما برای مردم چیست؟
- بعد از مدتها دوباره مطالعه را شروع کرده‌ام و داستان می‌خوانم. البته یک توصیه به تمام کسانی که مادرانشان در کنارشان حضور دارند این است که کتاب "یک روز دیگر" نوشته میچ آلوم را بخوانند، کتابی که تاثیر زیادی بر روی خواننده دارد.
البته در کنار کتاب، موسیقی هم گوش می‌دهم و تمام استعداد من در این زمینه محدود به گوش دادن شده است. علاقه اصلی من به هنر علاوه بر بازیگری، عکاسی است و دوست دارم این رشته را یاد گرفته و در آن فعالیت کنم.
منبع:mehrnews.com