گردشگران عاشق جن و پری!

 

 

مستشرقینی که برای اولین بار کویرهای وهم‌انگیز ایران را زیر پا گذاشتند، وقتی خود را در محاصره کلوت‌های سر به فلک کشیده کویر یافتند، این سازه‌ها را شهر جن و پری نامیدند. سازه هایی که گوشه به گوشه کویر روییده بودند و البته هر ماه شکل و شمایل جدیدی به خود می گرفتند!

 

کلوت ها، سازه های عظیمی به ارتفاع ده‌ها متر است که به طول 45 کیلومتر در حاشیه کویر لوت سر از شن‌های روان برآورده‌اند و گویی همچون قلعه‌ای از کویر محافظت می‌کنند و نام نگهبانان کویر را به خود نسبت داده‌اند.

 

«پرسی سایکس» درباره کلوت های ایران می گوید: «کلوت‌های شهداد بیننده را به ناگاه در دل قصه‌های جن و پری می‌برد و گویی این ساختمان‌ها ساخته دست بشر نیستند و دستی ورای نوع بشر در ساخت آنها دخیل بوده است.»

 

 

 

 

به دیدار کلوت ها

هرچند بیننده در نگاه اول با دیدن کویر دچار ترس از تنهایی در میان کویری خشک و بی‌آب می‌شود، اما شگفتی‌های این طبیعت وحشی که به دلیل شرایط خاص آب و هوایی اجازه رشد باکتری‌ها را نیز در خود نمی‌دهد، گردشگران را به خود می‌خواند و هر روزه تعداد زیادی گردشگر را پذیرا می‌شود.

 

تا جایی که براساس آمار، حضور گردشگران در نوروز امسال در بخش شهداد از تعداد 135 هزار نفر گذشت و نسبت به نوروز گذشته 10 درصد رشد داشت.

 

به طوری که مسوول میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی شهداد از اقامت شبانه 1438 گردشگر در کمپ کویر خبر داد که مبدا سفر بیشتر آنها استان‌های تهران، فارس، سیستان و بلوچستان، خراسان جنوبی و رضوی بوده است.

 

برای دیدن کلوت های شهداد و چند ساعت گشت زدن در گرم ترین نقطه کره زمین، باید به کویر کرمان در حاشیه شمالی شهرستان باستانی شهداد سفر کنید تا مجموعه‌ای از بی‌نظیر‌ترین سازه‌ها را در مقابل خود ببینید. کلوت‌هایی که سازه‌های عظیم شنی در دل کویر هستند و تاکنون دلیل علمی مشخصی برای پدید آمدنشان از سوی دانشمندان و محققان ارائه نشده است.

 

بد نیست بدانید که از یک دهه قبل با فعالیت‌هایی مثل برگزاری همایش ملی شناخت کویر لوت، جشنواره شب‌های کویر، احداث کمپ گردشگری و مجتمع خدمات امدادی، دروازه کلوت‌ها بزرگ‌ترین شهر کلوخی جهان به روی همگان گشوده شد و به‌تدریج مسافرانی به عنوان گردشگر راهی این کویر شدند. اگرچه تعداد گردشگران در سال‌های ابتدایی اندک بود، اما رفته‌رفته با معرفی جذابیت‌های این کویر سحرانگیز بر تعداد مسافران آن نیز افزوده شد و با بهره‌برداری از جاده شهداد به نهبندان که از دل کلوت‌های شهداد می‌گذرد، جهشی بزرگ در سفر گردشگران به این منطقه ایجاد شد.

 

 

 

منبع:tebyan.net

ویدیو مرتبط :
جن (پری)واقعی!

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

جن و پری در زنجان!

استان زنجان محل گذر مسافران زیادی است؛ اما کمتر کسی در آن به‌مدت طولانی توقف می‌کند و از رد پای جن و پری در این استان باخبر است.

  شهرستان ماه نشان، جایی که افسانه های جن و پری بر دل کوه و دریاچه نشسته اند، در 113 کیلومتری شهر زنجان قرار دارد و شاید نامش کمتر به گوش مسافران این استان خورده باشد. می گویند ماه نشان قدمتی چهارهزار ساله دارد و دلیل این ادعا، دژی قدیمی است که در پای «دودکش جن» بنا شده است.

«دودکش جن» دقیقا همان جایی است که ماه نشان را شهری افسانه یی می کند و خیلی ها با وجود آن که از زنجان گذر کرده اند، ولی تا به حال نه آن را دیده و نه درباره اش شنیده اند. معلوم هم نیست پایه ی نام گذاری آن چیست، شاید به اعتقادات کهن مردم این خطه برگردد؛ اما در اصل، «دودکش جن» نوعی سنگ قارچی شکل است که براثر فرسایش پدید آمده و به مناره ای بلند و نازک می ماند که سنگ دیگری روی آن قرار گرفته است و در اصطلاح زمین شناسی «Hoodoo» نامیده می شود.

 

«هودو»ها بیشتر در آمریکا دیده می شوند، در «برایس کنیون» که تصاویر آن نیز بسیار مشهور است. در غرب رودخانه ی می سی سی پی و شرق کوه های راکی آمریکا و کانادا هم دیده شده اند. در کپه داغ های ترکیه هم هستند و مردم داخل آن ها زندگی می کنند. در بخش فرانسوی کوه های آلپ نیز آن ها را به نام «خانم هایی با موهای درست شده» می شناسند. «هودو»ها در صربستان و تایوان هم وجود دارند. صرب ها حتا این پدیده ها را از سال 1959 میلادی تحت حفاظت قرار داده اند و برای ثبت در فهرست عجایب هفت گانه ی جهان جدید، آن ها را نامزد کرده اند.

ماه نشان دریاچه ای هم دارد که محلی ها آن را «پری» می نامند، شاید در گذشته اهالی این منطقه، در دریاچه ی «خندقلو» پری دیده اند که این نام را برای آن برگزیده اند

در روستای «وردیج» (نزدیک منطقه ی وردآورد) در استان تهران هم نمونه هایی وجود دارد که به خاطر شکل و نوع فرسایش شان آن ها را «هودو» می نامند؛ اما فقط در زنجان آن ها را «دودکش جن» نام گذاشته اند.

هودوها همیشه پدیده ای جذاب برای ژئوتوریست ها و زمین شناسان بوده اند؛ اما گویا وجود نام جذابی مانند «دودکش جن» هم تا کنون نتوانسته علاقه مندان به این حوزه را به زنجان بکشاند و این پدیده، دور از اقدامات حفاظتی، در معرض تخریب قرار گرفته است، بویژه دژ کهن پای آن با نام قلعه ی «بهستان» که 64 اتاق و دو راه پله دارد و ثبت ملی هم شده، اما آنجا نیز به دلیل نبود حفاظت کافی در حال تخریب شدن است. «دودکش جن» را در 20 کیلومتری شهر ماه نشان و 120 کیلومتری زنجان می توان پیدا کرد.

 

 ماه نشان دریاچه ای هم دارد که محلی ها آن را «پری» می نامند، شاید در گذشته اهالی این منطقه، در دریاچه ی «خندقلو» پری دیده اند که این نام را برای آن برگزیده اند.

دریاچه ی «پری» در دهستان «اوریاد» در بخش مرکزی شهرستان ماه نشان و در 152 کیلومتری مرکز استان قرار دارد و تنها دریاچه ی زنجان به شمار می آید و میان یک دشت وسیع قرار گرفته است و دقیقا حکم سراب را برای این منطقه دارد. دسترسی به دریاچه ی «پری» از جاده ی ماه نشان به روستای سهند سفلی و علیا، قاضی کندی، حسن آباد و پری امکان پذیر است.

دریاچه ی «پری» درست مانند «دودکش جن» تا به حال چندان مورد توجه قرار نگرفته، هرچند گفته شده است اداره ی میراث فرهنگی و گردشگری زنجان طرحی برای ساخت سایتی تفریحی در کنار آن دارد؛ ولی تا آن زمان، حفظ این دریاچه برعهده ی مسافران و بازدیدکنندگانش است تا مانند نامش به افسانه تبدیل نشود.

 
منابع:
isna.ir
tebyan.net