شقایق فراهانی: برای بازیگران زن نقش متفاوت نمی‌نویسند

شقایق فراهانی تاکنون در آثار مختلفی از جمله وقتی همه خوابیم، مظفرنامه، پروانه‌ای در باد، شب‌های‌ تهران، لیلا، عشق کافی نیست، چتری برای دو نفر، کلاه پهلوی، مادرانه، انقلاب زیبا و ماتادور نقش‌های متفاوتی را بازی کرده است. شقایق فراهانی را ایام نوروز در سریال «فوق سری» و نقش همسر ناصر پاپتی دیدیم. با او درباره نقش‌هایی که در یکی دو سال اخیر به عهده گرفته است گفت‌وگو کردیم.

شما در سریال‌های اخیرتان همچون ماتادور، انقلاب زیبا، کلاه‌پهلوی و فوق سری نقش‌های متفاوتی را بازی کرده‌اید. آیا این اتفاق تصادفی پیش آمده یا خودتان این نقش‌ها را انتخاب کرده‌اید؟
نمی‌توانم بگویم تصادفی پیش آمده است. هر بازیگری برای کارش ارزش قائل است و تلاش می‌کند انتخاب‌های خوبی داشته باشد. من هم از این قاعده مستثنا نیستم. البته نمی‌خواهم بگویم خیلی هم با وسواس نقش‌هایم را انتخاب می‌کنم. به هر حال برای هر فردی پیش می‌آید که گاهی به ناچار نقش‌هایی را هم انتخاب کند که شاید آنها را زیاد دوست نداشته باشد، ولی در مجموع علاقه‌مند هستم نقش‌های خاص را بازی کنم.

وقتی نقشی پیچیدگی داشته باشد، بازیگر را به چالش می‌کشد و همین باعث می‌شود بازیگر با تحلیل بیشتر سر صحنه حاضر شود. نمی‌دانم شاید دلیل نقش‌های متفاوتم در سال‌های اخیر به این دلیل است که کارگردانان متوجه شدند من علاقه زیادی به نقش‌های متنوع دارم.

ضمن این‌که تلاش می‌کنم وقتی در نقشی خوب ظاهر شدم. دوباره همان نقش را بازی نکنم. گرچه تا مدت‌ها پیشنهادهایی شبیه همان نقش داده می‌شود، اما من تا جایی که بتوانم نمی‌پذیرم و صبوری می‌کنم تا نقش متفاوت‌تری پیشنهاد شود. خدا را شاکرم که صبوری‌ام نتیجه داده و توانسته‌ام در سریال‌هایی با مضامین مختلف بازی کرده و نقش‌های گوناگون را تجربه کنم. مثلا در سریال کلاه‌پهلوی نقش مه‌لقا را بازی کردم که هر چه همسرش او را کتک می‌زد و او را تحت فشار می‌گذاشت مه‌لقا شکایتی نمی‌کرد یا در سریال ماتادور نقش یک زن خلافکار را داشتم.

در سریال فوق سری هم نقش سهیلا را بازی کردم که یک زن سنتی، اصیل، عاشق همسر و خانواده‌اش بود. سهیلا ویژگی‌های خاصی داشت که او را با زنان خانه‌دار که در جنوب تهران زندگی می‌کنند، متمایز می‌کرد. خودم هم سعی کردم به ظرافت‌های این‌گونه شخصیت‌ها توجه کنم تا بتوانم سهیلا را متفاوت نشان دهم.

آیا تا به حال برایتان پیش آمده در مجموعه‌ای بازی کنید و حق انتخاب با شما باشد که کدام نقش را بازی کنید؟
بله، مثلا در سریال تلویزیونی فوق‌سری می‌توانستم هم نقش سهیلا همسر ناصر پاپتی را بازی کنم و هم نقش زن سرهنگ نصراللهی، اما ترجیح دادم نقش سهیلا را بازی کنم. حضور کارگردان و نقش برایم مهم است. می‌دانستم فخیم‌زاده جزو کارگردانانی است که بازیگر را به اصطلاح هرس می‌کند. او خیلی خوب راهنمایی و کمکم کرد که نقش را بخوبی اجرا کنم.

وقتی نقشی به شما پیشنهاد می‌شود، آیا برای آن ما به ازای بیرونی هم پیدا می‌کنید؟
اگر ما به ازای شخصیت را ندیده باشم، حتما قبل از بازی درباره آن تحقیق می‌کنم، ولی بیشتر مواقع از تجربه‌هایم استفاده می‌کنم که از سر گذرانده یا درباره آن دیده و شنیده‌ام. من افرادی مثل سهیلا را در جامعه زیاد دیده‌ام. در جامعه ما افرادی مانند سهیلا زیاد هستند و من در سریال فوق سری یکی از آنها را به تصویر کشیدم.

او زنی سنتی است که عاشق خانواده‌اش است. از سوی دیگر برای نزدیک شدن به نقش سعی کردم کمی او را طناز کنم تا متفاوت از نقش‌های مشابه باشد. در مجموع برای ایفای نقش از دیده‌ها و شنیده‌هایم استفاده می‌کنم. بنابراین از هر آنچه‌ در اطرافم می‌گذرد راحت نمی‌گذرم و سعی می‌کنم آنها را به حافظه بسپارم تا در زمان لازم از آنها برای ایفای نقش‌هایم استفاده کنم.

بین نقش‌هایی که تاکنون بازی کرده‌اید، فکر می‌کنم نقش سهیلا خیلی متفاوت‌تر از دیگر نقش‌هایتان بود و چالش‌های بیشتری برایتان به همراه داشت.
بله، یکی از جذاب‌ترین نقش‌هایی است که تا به حال کار کرده‌ام. البته نقش‌های متفاوت دیگر هم تاکنون تجربه کرده‌ و این شانس را داشته‌ام تا بتوانم با کارگردانان بزرگ سینما و تلویزیون کار کنم، اما نقش سهیلا برایم جذاب و متفاوت بود و خوشحالم ایفای چنین نقشی در کارنامه‌‌ام ثبت شده است.

با توجه به ویژگی‌های نقش سهیلا حضور مهدی فخیم‌زاده در مقام کارگردان تا چه میزان در هدایت درست نقش‌ تاثیرگذار بود؟
من سال‌های زیادی است که بازیگرم. بنابراین می‌توانم به جد بگویم حضور مهدی فخیم‌زاده تاثیر زیادی در بازی‌ام داشت. او جزو کارگردانانی است که به‌درستی بازیگران را هدایت می‌کند. دکوپاژ و نمابندی‌های مناسبی دارد و بازیگر را به‌درستی در مسیر بهتر شدن نقش راهنمایی می‌کند.

او دقت زیادی برای ضبط هر صحنه دارد و توضیحات لازم را به بازیگران و دیگر عوامل می‌دهد تا همه نماها و صحنه‌ها به درستی تصویربرداری شود.

آیا خودتان هم پیشنهادی برای بهتر شدن نقش سهیلا می‌دادید؟
بازیگر نمی‌تواند بدون تفکر و ایده نقشی را که به عهده‌اش گذاشتند، بازی کند. مسلما برای خلق شخصیت باید زحمت کشید. در کنار زحمت بازیگر، هدایت کارگردان خیلی تاثیر دارد و باعث می‌شود نقش قوام خوبی بگیرد.

برای نقش سهیلا پیشنهادی دادید که با آن موافقت نشده باشد؟
بله، من خیلی دوست داشتم این نقش را با لهجه صحبت کنم تا جذاب‌تر شود، اما با طرح من موافقت نشد. چون استفاده از لهجه در سریال‌ها کل کار را با مشکل روبه‌رو می‌کرد. به همین دلیل سعی کردم تن صدایم را کمی تغییر دهم تا بیان سهیلا متفاوت‌تر شود.

خوشبختانه آقای فخیم‌زاده جزو کارگردانانی است که برای نظرات بازیگران احترام قائل است. اگر به نقش کمک کند، حتما می‌پذیرد و اگر هم مخالف باشد، دلایل منطقی برای آن دارد. در مجموع با توجه به بازخوردهایی که از مردم گرفتم، متوجه شدم نقش سهیلا را دوست داشتند و روحیاتش باورپذیر بوده است. البته نظر برخی همکاران مخالف این مساله بود. آنچه برایم اهمیت دارد این است که برای نقشم کم فروشی نکنم.

بارها در مجموعه‌های نمایشی دیده‌ایم که بازیگران مرد روی صداهایشان کار کرده و به اصطلاح صداسازی می‌کنند، اما کمتر پیش آمده خانم‌ها این کار را انجام بدهند. به نظرتان چرا خانم‌ها کمتر از این تکنیک استفاده می‌کنند؟
به خاطر این‌که نقش‌ها بیشتر شبیه هم نوشته می‌شود، بازیگران زن کمتر جای کار دارند. به همین دلیل خانم‌ها خیلی روی صدایشان کار نمی‌کنند، اما این دلیل نمی‌شود که بگوییم توانمندی بازیگران زن در مقایسه با بازیگران مرد کم است.

اتفاقا ما بازیگران توانمندی داریم که اگر فیلمنامه‌نویسان دقت کنند و نقش‌های متنوع برای خانم‌ها بنویسند، حتما توانایی‌هایشان را به منصه ظهور می‌رسانند. وقتی نقشی به من سپرده می‌شود خیلی در ذهنم آن را تحلیل می‌کنم و با آمادگی سر صحنه حاضر می‌شوم.

چرا فیلمنامه‌نویسان برای بازیگران زن نقش‌های متنوع نمی‌نویسند؟
شاید دلیل اصلی آن عدم شناخت نویسندگان از شخصیت زنان جامعه باشد؛ این در حالی است که در جامعه امروز زنان در مشاغل مختلف مشغول به فعالیت هستند، اما نویسندگان کمتر به این مساله توجه دارند و ما در بیشتر مواقع زنان را در نقش‌های کلیشه‌ای می‌بینیم.

ضمن این‌که محدودیت‌های بازیگران زن در نحوه ارائه نقش به این مساله دامن زده است. به نظرم بهتر است محدودیت‌ها کمتر شود و نویسندگان شناخت بیشتری نسبت به زنان پیدا کنند تا این مشکل برطرف شود. خوشبختانه در سریال فوق سری ما زنان را در مشاغل مختلف دیدیم. امیدوارم در آینده تولید آثار نمایشی با محوریت زنان افزایش یابد.

شنیده‌ام یکی از آرزوهای شما این بوده که روزی با مهدی فخیم‌زاده کار کنید، حتی بارها سر صحنه کارهای او رفته و با علاقه به تماشای هدایت کردن بازیگران ‌نشسته‌اید. الان که به آرزویتان رسیدید چه حسی دارید؟
فوق ‌سری اولین همکاری من و آقای فخیم‌زاده بود. من همیشه آرزو داشتم با وی کار کنم. از زمانی که وی «میراث من جنون» را می‌ساخت و حتی کارهای بعدی‌اش، تمایل داشتم با وی همکاری کنم. حتی به یاد دارم زمانی که فیلم «همسر» فیلمبرداری می‌شد سر صحنه این فیلم می‌رفتم و ساعت‌ها صحنه‌ها را نگاه می‌کردم و جالب است که بعد از این همه سال که از ساخت همسر می‌گذرد، آقای فخیم‌زاده هنوز این ماجرا در ذهنش بود و چندی پیش آن را به من یادآوری کرد. خوشبختانه بعد از سال‌ها به آرزویم رسیدم و در سریال فوق سری با یکدیگر همکاری ‌کردیم.

آیا تا به حال پیش آمده با نقش ارتباط برقرار نکنید و از بازی در آن لذت نبرید؟
بله، برخی مواقع پیش آمده به خاطر مسائل مالی مجبور به پذیرش نقشی شده‌ام. بدون تردید در این مواقع از کار لذت نبرده‌ام. البته این اتفاق فقط شامل حال من نمی‌شود و بازیگران دیگر هم گاهی به ناچار در آثاری بازی می‌کنند که خیلی آن را دوست ندارند.

این روزها مشغول چه کاری هستید؟
بتازگی بازی در سریال «بی قرار 2» به کارگردانی فلورا سام و تهیه‌کنندگی مجید اوجی را تمام کرده و در فیلم سینمایی «مدعی» به کارگردانی حسین تبریزی بازی می‌کنم.

 

اخبار فرهنگی - جام جم

ویدیو مرتبط :
شقایق فراهانی در کلاه پهلوی

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

شقایق فراهانی:از بچگی عاشق نقش ها و فیلم‌های مردانه بودم

از بچگی عاشق نقش ها و فیلم‌های مردانه بودم

 

شقایق فراهانی بازیگر فیلم سینمایی "خنده در باران" ضمن تأکید بر علاقه خود به ایفای نقش‌های مردانه، درباره بازیگر نقش مقابل خود گفت: بعضی نقش‌ها جای کار به بازیگر نمی‌دهد، بر این باورم که اگر جای جلالی‌تبار رابرت دنیرو هم می‌آمد نقش همین بود و به همین شکل می‌شد.

 

 

به گزارش افکارنیوز به نقل ازمهر، عصر روز گذشته بیست و یکمین جلسه خانه فیلم فردوس با نمایش و نقد و بررسی فیلم "خنده در باران" برگزار شد. در این جلسه کاظم میرولی‌الله مدنی (تهیه‌کننده)، حبیب اسماعیلی (پخش‌کننده)، حسن قلی‌زاده (مدیر فیلمبرداری)، شقایق فراهانی (بازیگر) و محمدرضا لطفی(منتقد و مجری) حضور داشتند.

 

مدنی: نحوه فروش تابع شرایط است

در ابتدای این نشست محمدرضا لطفی گفت "خنده در باران" آخرین ساخته داریوش فرهنگ از موضوعی فانتزی بهره برده‌است که قصه اصلی آن جابجایی شخصیت‌هاست که بارها چه در ادبیات و چه در سینمای جهان و ایران به علت جذابیت‌های این سوژه مورد استفاده قرار گرفته است، اما مشکل این فیلم در این است که اساس چنین فیلم‌هایی برپایه شخصیت است، اما در فیلمنامه بجای بهره‌مندی از شخصیت با تیپ سروکار داریم و به همین دلیل در بعضی از صحنه‌ها مخاطب وارد دنیای خیالی فیلم نمی‌شود.

وی با این توضیح خطاب به ولی‌الله مدنی ادامه داد: خنده در باران هدفش جذب مخاطب انبوه است، اما با نگاهی به آمار فروش می‌بینیم که فیلم از فروش مطلوبی برخوردار نیست، در آن سو وقتی به فروش بقیه فیلم‌ها نگاه می‌کنیم می‌بینیم که این مهم در کل سینمای ایران سایه گسترانده و ما با یک ریزش شدید مخاطب روبرو هستیم.

مدنی در ادامه صحبت‌های لطفی گفت: قطعا نحوه فروش تابع شرایط است، اما من با این حرف نمی‌خواهم ایرادات فیلم را توجیه کنم و بگویم که ما فیلم بی‌نقصی ساخته‌ایم و این شرایط بود که به ما لطمه زد. نه، قطعا در بخشی از آن ما مقصر هستیم و بخش دیگر به این برمی‌گردد که شاید هنوز مخاطب ایرانی با این جنس کارها ارتباط مستمر پیدا نکرده است و بخش دیگر هم مربوط به بحران مخاطب است که این روزها دامن سینمای ما را گرفته است.

او در ادامه در مورد اینکه چه چیز او را برای ساخت چنین فیلمی ترغیب کرده‌است گفت: من مدت‌ها بود که به این موضوع فکر می‌کردم که چرا ما در ایران کار تخیلی نداریم و همین موضوع را با آقای سهرابی فیلمنامه‌نویس کار درمیان گذاشتم و همین باعث شکل‌گیری نطفه فیلم شد و بعد از آقای فرهنگ دعوت به عمل آوردیم و در نهایت کار به ساخت چنین محصولی رسید.

 

شقایق فراهانی: همیشه دوست داشتم نقش‌های مردانه بازی کنم

پس از پاسخ مدنی، منتقد برنامه با این توضیح که در این فیلم برای اولین‌بار در سینمای ایران در جابجایی شخصیت‌ها شاهد جابجا شدن یک زن و مرد با یکدیگر هستیم، از شقایق فراهانی سوال کرد: فکر می‌کنید ما در سینمای ایران چقدر قادر هستیم تماشاگر را وارد دنیای خیالی یک فیلم فانتزی کنیم؟ که فراهانی در پاسخ گفت: به هر حال ما در جایی هستیم که تیزرهای ما هم دچار ممیزی می‌شود و ما سراغ سوژه‌ای خاص رفتیم و خوشبختانه با تیم خوبی کار کردیم. همه همدل بودیم که کار را به بهترین نحو ممکن به سرانجام برسانیم و فکر می‌کنیم با تمام محدودیت‌ها در همین حد هم واقعا شاهکار زده‌ایم!

 

فراهانی در نمایی از فیلم "خنده در باران"

در ادامه لطفی عنوان کرد: شما در این فیلم در مرحله‌ای از فیلم نقش یک مرد را ایفا می‌کنید که البته بازی شما در فیلم خوب است، اما به دلیل عدم پردازش صحیح توسط فیلمنامه‌نویس تلاش خوب شما در لحظاتی بی‌حاصل می‌ماند، با این حال تلاش شما برای ارائه نقشی متفاوت مشهود است و سپس از فراهانی خواست تا درباره حال وهوای این بخش صحبت کند.

 

فراهانی هم در پاسخ گفت: من از بچگی عاشق فیلم‌های مردانه بودم و همیشه دوست داشتم نقش‌های مردانه بازی کنم و برای همین وقتی این فیلم پیشنهاد شد به شدت استقبال کردم و تمام تلاش خود را بکار بستم تا نقش را به بهترین نحو انجام دهم. چراکه معتقدم چنین نقش‌هایی برای یک بازیگر ممکن است یک بار پیش بیاید، برای همین ما به همراه کارگردان شروع به دور خوانی کردیم و انواع و اقسام راه‌ها را رفتیم، از تقلید صدای آقای رادش تا دوبله صدای آقای رادش، اما در آخر به این نتیجه رسیدیم که باید تا می‌توانیم به سمت رئالیته برویم و از غلو پرهیز کنیم.

 

قلی‌زاده: تهیه‌کننده را برای کار با دوربین دیجیتال قانع کردم

در ادامه این نشست لطفی خطاب به حسن قلی زاده گفت در فیلمبرداری این کار بی تعارف بگویم که آنقدر شور و شوق و طراوت می‌بینیم که من اگر تیتراژ را نگاه نمی‌کردم تصورم بر این بود که فیلمبردار این فیلم جوانی سی ساله است و از این بابت با اینکه در مقام پیشکسوت هستید، اما همچنان سرشار از شور و انرژی هستید جای تقدیر دارد، حال درباره این فیلم می‌خواهم بدانم که با توجه به این موضوع که قرار بوده یک فیلم تخیلی ساخته شود، شما در ابتدا چه تصویری در ذهن پروراندید؟

 

قلی‌زاده ضمن تشکر گفت: اساسا فکر می‌کنم که خوبی این جلسات در این است که مخاطبان و حضار گوشه‌ای از ندانسته‌هایشان درباره هنر سینما پر و باعث می‌شود تا متوجه شوند که فیلم فقط بازیگر یا کارگردان نیست. فیلم یک هنر جمعی است و فیلمبردار اولین فردی است که تصویر را پشت دوربین می‌بیند، اما در مورد سوال شما باید بگویم که وقتی فیلمنامه‌ای به من داده می‌شود ذهن من ناخودآگاه به سمت تجسم‌سازی می‌رود و این تجسم‌سازی به من برای ارتقاء کار کمک می‌کند و دائم با کارگردان مشورت می‌کنم تا به یک تفاهم برسیم.

 

وی افزود: در مورد این کارهم باید بگویم که آقای مدنی در ابتدا مخالف سرسخت فیلمبرداری با دوربین دیجیتال بودند و ایشان از آن دست تهیه‌کنندگانی هستند که معتقدند سینما یعنی نگاتیو، اما در این فیلم به دلیل حجم بالای تروکاژهای کامپیوتری که وجود داشت پیشنهاد دادم که کار را دیجیتال بگیریم و دست آخر توانستم آقای مدنی را در این زمینه قانع کنم و در نهایت هم برای اولین‌بار در ایران تبدیل دیجیتال به نگاتیو به شکل بلوغ یافته‌ای انجام شد.

 

حبیب اسماعیلی: قهر مخاطب با سینماها مقطعی است

حبیب اسماعیلی پخش‌کننده فیلم در ادامه این نشست گفت: تصور می‌کنم در شرایط فعلی تماشاگران با سینما قهر کرده اند و فکر نمی‌کنم که این شرایط پایدار باشد. علت آن هم به زعم من اتفاقاتی است که در ابتدای سال برای دو فیلم روی پرده رخ داد و باعث دلزدگی تماشاگر از سینما شد، وگرنه وقتی فروش ابتدای سال را نگاه می‌کنیم، می‌بینیم که سینما در ابتدای سال استارت خوبی داشته و حتی نسبت به سال گذشته هم پررونق‌تر بود، اما به هرحال شرایط به شکلی رقم خورد که مردم به نوعی نسبت به سینما سرد شدند، که این اتفاق در مورد تمام فیلم‌های بعد هم افتاد.

 

وی افزود: حتی مثلا باید بگویم وقتی فیلمی مثل چک در جشنواره به نمایش درآمد دفاتر پخش برای اکران آن دعوا داشتند یا همین طور فیلم شبکه، ساخته مرحوم قادری. اما امروز می‌بینیم که این فیلم‌ها با فروش بسیار نازلی روبرو هستند و فکر می‌کنم "خنده در باران" با توجه به سوژه لب مرز و احتمال افتادن در دام ممیزی توانسته کار خوبی از آب دربیاید و فیلم آبرومندی است و فروش پایین مربوط به تمام فیلم‌ها است.

 

شقایق فراهانی: اگر رابرت دنیرو هم می‌آمد همین بود

پس از پاسخ اسماعیلی لطفی از فراهانی پرسید قطعا کارگردان برای آنکه محدوده کارکتر حفظ شود و کار به مثلا فانتزی زیاد کشیده نشود مرزبندی را ترسیم کرده بودند، درباره این راکورد حسی چه تمهیدی اندیشیدید؟ فراهانی ضمن تایید حرف‌های لطفی گفت: آقای فرهنگ دقیقا در طول فیلمبرداری مواظب بودند که راکورد حسی این شخصیت از مسیر ترسیم شده خارج نشود و البته این راکورد و کارکتر در دورخوانی‌های ابتدایی درآمد و ما در طول کار آن را حفظ می‌کردیم، البته من پیش از این در فیلم "شب‌های تهران" برای ایشان بازی کرده بودم و همچنین مدت پنج سال در کلاه پهلوی در کنار هم بازی کرده‌ایم و به همین جهت شناخت کاملی از روحیات و نوع کارهای یکدیگر داریم و از نظر ذهن بهم نزدیک بودیم.

 

منتقد فیلم در ادامه از فراهانی سوال کرد که نقش مقابل شما علیرضا جلالی‌تبار با سابقه‌ای تئاتری بود که پیش از این هم با هم در فیلم "وقتی همه خوابیم" بهرام بیضایی کار کرده بودید، وقتی متوجه شدید که نقش مقابل شما جلالی تبار است، دچار تردید نشدید که او از پس نقش طنز برخواهد آمد؟ که وی هم پاسخ داد: خیر. چون سابقه ایشان را می‌دانستم، ضمن اینکه بعضی نقش‌ها هستند که جای کار به بازیگر نمی‌دهد، بر این باورم که اگر جای جلالی تبار رابرت دنیرو هم می‌آمد نقش همین بود و به همین شکل می‌شد.

 

این نشست در ساعت بیست و دو با تجلیل از مهمانان پایان یافت.... / mehrnews.com