جدی ترین رقیب «گذشته» در اسکار

جدی ترین رقیب «گذشته» در اسکار

از بین فیلم‌هایی كه امسال به بخش خارجی‌زبان اسكار معرفی شده‌اند، برخی از آنها اهمیت بیشتری دارند یا لااقل در ایران فیلم‌های شناخته‌شده‌ای هستند كه سینمادوستان آنها را دیده‌اند. برخی از آنها در سینماتك‌ها روی پرده رفته‌اند. سعی داریم كه تعدادی از این فیلم‌های مهم را معرفی كرده و درباره واكنش‌های منتقدان نسبت به آنها بنویسیم و گمانه‌زنی كنیم كه در اسكار شانس‌شان چقدر است.

فیلم «رنوآر» (renoir) ساخته ژیل بوردوس كه از طرف فرانسه به اسكار معرفی شده است یكی از همین فیلم‌هاست. «رنوآر» یك فیلم زندگینامه‌ای درباره نقاش امپرسیونیست معروف، آگوست رنوآر است. مردی كه به‌خاطر تربیت فرزندی مانند ژان پیر رنوآر به گردن سینما هم حق دارد. اما اهمیت فیلم «رنوآر» برای ایران كمی بیشتر است چون «رنوآر» فیلمی بود كه در رقابت با «گذشته» اصغر فرهادی از سوی فرانسه مجوز حضور در اسكار را پیدا كرد. درواقع اگر فیلم بوردوس نبود و فرانسه «گذشته» را به اسكار معرفی می‌كرد، ایران دیگر نمی‌توانست فیلم فرهادی را به اسكار بفرستد و این شانس از او گرفته می‌شد. با این حساب می‌شود گفت كه یكی از رقبای قدر فیلم فرهادی در بخش اسكار خارجی‌زبان، «رنوآر» ژیل بوردوس از فرانسه است.

حواشی فیلم
این فیلم محصول سال 2012 است و آخرین سال زندگی رنوآر نقاش در زمان جنگ جهان اول را تصویر می‌كند.

فیلم برای اولین‌بار در بخش «نوعی نگاه» جشنواره كن به نمایش درآمد. «رنوآر» هفتمین فیلم بوردوس است و در بخش مسابقه «نوعی نگاه» مورد توجه منتقدان قرار گرفت.

فیلم برمبنای كتاب خاطرات آندری هوشلینگ یا همان كاترین هسلینگ (نامش در فیلم‌هایی كه بازی كرده) ساخته شده است. او مدل نقاشی‌های رنوآر بود و بعدها با پسر رنوآر ژان ازدواج كرد و اولین بازیگری بود كه در فیلم‌های پسر رنوآر، ژان پیر رنوآر، كارگردان بزرگ سینما بازی كرد.

نكته جالب این است كه ژیل بوردوس برای بازآفرینی آثار هنری رنوآر از گای ریبس استفاده كرده كه یك جاعل معروف نقاشی‌های هنرمندان بزرگ است و به همین دلیل هم یك‌بار در دادگاه محكوم شد.

رنوآر حالابا این فیلم در كنار مودیلیانی(فیلم میك دیویس- محصول 2004) قرار می‌گیرد كه هر دو از مشهورترین نقاشانی هستند كه در دهه اخیر زندگی‌شان روی پرده سینما به تصویر كشیده شده است. جالب این است كه این دو نقاش هم‌عصر یكدیگر بوده‌اند و در فیلم «مودیلیانی» به رنوآر هم اشاره می‌شود.

نظر منتقدان
فیلم آنطوركه منتقدان اروپایی پسندیدند مورد توجه منتقدان آمریكایی قرار نگرفت. امتیاز فیلم در سایت متاكریتیك 64 از 100 است.

كایل اسمیت از نیویورك پست: درست مانند نقاشی‌های خود استاد، «رنوآر» فیلم زیبایی برای تماشا كردن است. اما اشتباه بزرگی است اگر فكر كنیم با فیلمی سطحی روبه‌رو هستیم.

جو ویلیامز از سنت لویی پست: عكاسی و همین‌طور فیلم‌سازی درواقع همان نقاشی كردن با نور است. ارتباط بین این‌ها در فیلم دوست‌داشتنی «رنوآر» درخشان است. فیلمی بیوگرافیك درباره سال‌های تاریك و روشن بزرگ‌ترین نقاش امپرسیونیست فرانسه.

تای بر از بوستون گلوب: ممكن است طراحی صحنه رنوآر بیش از حد آراسته و تجملی به‌نظر برسد اما خب این اصلا فیلمی درباره صحنه‌آرایی است. روایتی درباره زیبایی عمیقی كه در ظاهر همه چیز جریان دارد.

جو مورگنسترن از وال‌استریت ژورنال: «رنوآر» فیلم خیلی زیبایی است و هوشمندانه هم به تماشاگرش منتقل می‌شود. آنقدر كه شما را منتظر نگه می‌دارد تا بالاخره جرقه‌ای در روایت فیلم اتفاق بیفتد. انتظاری كه بیهوده است.

مارك جنكینز از NPR : «رنوآر» یك داستان پویا و محرك به‌خصوص را روایت نمی‌كند و تلاش‌اش برای اینكه بیشتر شبیه یك درام نمایشی یا تئاتری به‌نظر برسد، با دیالوگ‌های قصار قابل توجهی كه هر از گاهی گفته می‌شود، بیش از حد اغراق‌آمیز می‌شود. اما بازی‌ها آنقدر خوب هستند كه تماشاگر را مجاب كنند و اتمسفر فیلم بی‌عیب و نقص است.

گلوب و میل تورونتو: فیلم ژیل بوردو سنتی‌‌تر و معمولی‌تر از آن است كه سوژه‌اش یعنی آگوست رنوآر ساختارشكن لیاقتش را دارد.

تاد مك‌كارتی از هالیوود ریپورتر: اگر چه در نیمه دوم فیلم اتفاقاتی رخ می‌دهد اما به طور كلی سطح درام این فیلم به حد موجه و قابل قبولی نمی‌رسد. فیلم در سكوت و در قلمرویی ملایم و آرام رها می‌شود كه به دشواری می‌تواند ضربان تپنده فیلم را تا پایانش نگهدارد.

نیویورك دیلی نیوز: متاسفانه با وجود همه زیبایی‌ها ژیل بوردو، كارگردان فیلم فقط در سطح حركت می‌كند و تصویرگر لایه‌های ظاهری اتفاقات است.

كایلی مك‌میلان از شیكاگو سان‌تایمز: اشتیاق احساساتی ژیل بوردو كاملا قابل درك و واضح است اما فیلم او كه از نظر بصری ارضاكننده است از نظر دراماتیك به هیچ‌جایی نمی‌رسد.

استیو مك‌فارلن از مجله اسلانت: یك رشته دراز از پیك‌نیك‌ رفتن‌های رنوآر با خانواده و خدمتكارانش، جلسات كشیدن پرتره، شام‌‌هایی كه با زحمت و جزئیات زیاد درست شده‌اند، تشریفات روستایی از فیلتر زیبایی‌شناسانه رد می‌شوند و درنهایت از رسیدن به سطحی بالاتر باز می‌مانند.

منبع:روزنامه هفت صبح/برترین ها

ویدیو مرتبط :
FAW X80 رقیب جدی برای JAC S5 در آینده

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

«جدایی نادر از سیمین» رقیب سه جایزه اسکار است

 

 

 

به گزارش خبرآنلاین، نشریه هالیوود ریپورتر در شماره ویژه جوایز خود در ماه دسامبر به بهانه اکران «جدایی نادر از سیمین» در آمریکا گزارشی مشروح از این فیلم منتشر کرده که در ادامه بخش‌هایی از آن را می‌خوانید.

سینمای ایران سال‌هاست مورد تحسین تماشاگران فیلم‌های هنری است. از 30 دسامبر با اکران «جدایی نادر از سیمین» به کارگردانی اصغر فرهادی - که یک درام دادگاهی مهیج درباره طلاق و پرونده یک قتل است - در سینماهای آمریکا این امکان ایجاد شده که سینمای ایران تماشاگران بیشتری پیدا کند.

«جدایی نادر از سیمین» به عنوان اولین فیلم ایرانی برنده جایزه خرس طلای جشنواره برلین و اولین فیلم ایرانی که نامزد جایزه گلدن گلوب شده، همین طور فیلمی که در ده‌ها جشنواره سینمایی با استقبال مواجه شده، پس از «بچه‌های آسمان» - که نامزد اسکار شد - اولین فیلم ایرانی است که بیشترین بخت را برای نامزدی اسکار دارد.

فیلم فرهادی روز 12 دسامبر اولین برنده خارجی جایزه بهترین فیلمنامه از انجمن منتقدان فیلم لس آنجلس لقب گرفت که این مسئله نشان می‌دهد «جدایی نادر از سیمین» در جوایز اسکار 2012 بجز بخش فیلم خارجی‌زبان در هر دو بخش‌ فیلمنامه و کارگردانی هم یک رقیب به حساب می‌آید. چنین موفقیت‌هایی در فصل جوایز برای یک فیلم و یک فیلمساز حداقل در سال‌های اخیر سابقه نداشته است.

مایکل بارکر یکی از روسای شرکت سونی پیکچرز کلسیکس است که پخش «جدایی نادر از سیمین» در آمریکای شمالی را به عهده دارد. او و همکارش تام برنارد پس از آنکه سعید بن سعید تهیه‌کننده فیلم «کشتار» به کارگردانی رومن پولانسکی به آن‌ها گفت کار فرهادی در برلین را باید دید، مسئولیت پخش «جدایی نادر از سمین» را به عهده گرفتند.   

بارکر می‌گوید: «هر چند سال یک‌بار فیلمی از راه می‌رسد که خیلی تازه است و از جایی هم می‌آید که انتظارش را ندارید و واقعا پتانسیل گذر از تمام فرهنگ‌ها را دارد. «جدایی نادر از سیمین» یکی از همان فیلم‌هاست. ما این مسئله را با «زندگی دیگران» و تمام فیلم‌های آلمودوار تجربه کردیم. آلمودوار مانند فلینی و برگمان جایگاه یک ستاره پاپ را دارد. فرهادی هنوز روح زمان خود نشده، اما یک تا دو ماه دیگر به این جایگاه می‌رسد.»

فرهادی 39 ساله می‌گوید «جدایی نادر از سیمین» را سال 2010 با یک دوربین در سه ماه و با بودجه‌ای بین 700 تا 800 هزار دلار در تهران ساخت. او بر این باور است که برای موفقیت خیره‌کننده فیلمش چند توضیح وجود دارد.

طرح داستانی «جدایی نادر از سیمین» که در سطح جهانی با عنوان «یک جدایی» اکران شده به گونه‌ای است که فیلم در مقایسه با آثار گروهی از کارگردانان سرشناس ایرانی مانند عباس کیارستمی، محسن مخملباف و جعفر پناهی، بیشتر با تماشاگران جهانی ارتباط برقرار می‌کند.

داستان درباره یک زوج از طبقه متوسط است که می‌خواهند از هم طلاق بگیرند. زن می‌خواهد از ایران را برود و مرد می‌خواهد بماند و از پدرش که مبتلا به بیماری آلزایمر است مراقبت کند. وقتی زن، مرد را ترک می‌کند، او برای مراقبت از پدرش یک زن خدمتکار از طبقه پایین اجتماع را استخدام می‌کند.

به دنبال یک اتفاق خدمتکار و همسرش در دادگاه با این زوج رودررو می‌شوند و این جاست که دروغ همه را گرفتار می‌کند و ذات آدم‌ها به گونه‌ای هویدا می‌شود که نظیرش را پیش از این تنها در تعدادی از شاهکارهای کاملا ناتورالیستی سینمای ایران با طرح‌های داستانی نامتعارف مانند «بادکنک سفید» ساخته پناهی دیده‌ایم.

فرهادی می‌گوید: «من سال‌ها تئاتر کار کردم و با نمایشنامه‌هایی که ساختار روایی غربی (وسترن) دارند، آشنا هستم. منظورم کابوی‌ها نیستند. منظورم قصه‌های کلاسیک غربی است؛ ترکیبی از ناتورالیسم و درام. ما اغلب در قصه‌گویی از این ساختار استفاده نمی‌کنیم.»

فیلم فرهادی نوعی تلفیق فرهنگی دراماتیک است، به گونه‌ای که بارکر آن را با فیلم موفق 214 میلیون دلاری «ببر غران، اژدهای پنهان» ساخته آنگ لی مقایسه می‌کند.

او می‌گوید: «آنگ لی گفت یکی از دلایل موفقیت فیلمش این است که او در آن قصه‌گویی به سبک غربی را در کنار سبکی که از چین می‌آمد به کار برده است.»

فرهادی مانند بسیاری از کارگردانان سرشناس ایرانی سبک مستند ویتوریو دسیکا، فیلمساز نئورالیست ایتالیایی را منعکس می‌کند، اما خودش می‌گوید تحت تاثیر افراد دیگری بوده است: «پینتر، تنسی ویلیامز، ایبسن، فلینی، ویم وندرس و بیش از همه اینگمار برگمان. بعد از آنکه اولین صحنه «جدایی نادر از سیمین» را فیلمبرداری کردیم، صحنه‌ای که زوجِ در حال طلاق با قاضی صحبت می‌کنند، متوجه شدم موقعیت دوربین شباهت بسیار با صحنه‌ای از فیلم «صحنه‌هایی از ازدواج» دارد. این مسئله عمدی نبود.»

دومین دلیل موفقیت «جدایی نادر از سیمین» در سطح بین‌المللی پرهیز از قهرمانان حومه‌شهری یا کودک است که عموما در سینمای ایران به چشم می‌خورد.

پیمان معادی که در «جدایی نادر از سیمین» نقش نادر همسر بالاتر از طبقه متوسط قهرمان زن فیلم (لیلا حاتمی) را بازی می‌کند، می‌گوید: «این فیلم آدم‌های فقیر و شترها را به تصویر نمی‌کشد.»

معادی، حاتمی و ساره بیات و شهاب حسینی که در «جدایی نادر از سیمین» نقش زوج وابسته به طبقه پایین اجتماع را بازی می‌کنند، همگی در جشنواره برلین برنده جوایز خرس نقره‌ای بهترین گروه بازیگری شدند.

معادی می‌گوید: «شخصیت‌ها آدم‌های معاصر معمولی هستند که خیلی با همتایان خود در توکیو، پاریس یا نیویورک تفاوت ندارند. خیلی‌ها در جشنواره‌های سینمایی در سراسر دنیا شوکه شدند. آن‌ها به ما می‌گفتند، "فکر نمی‌کردیم زنان می‌توانند در ایران رانندگی کنند یا در فیلمی به یک قاضی اشاره شود!" اختلاف طبقاتی و تمایز جنسی در «جدایی نادر از سیمین» می‌تواند در مکزیک هم باشد، هرچند با رنگ و بوی مکزیکی. دلیل موفقیت فیلم همین است، برای اینکه واقعی است. این برای یک فیلمساز ایرانی چیزی جدید و بسیار تازه است.»

نکته دیگر و بسیار مهم که «جدایی نادر از سیمین» را فیلمی متفاوت ساخته این است که یک بیانیه سیاسی نیست.

معادی می‌گوید: «این یک فیلم سیاسی نیست.» فرهادی هم با حرف معادی موافق است.

فیلم فرهادی با زیرکی به تماشاگران با هر نوع نگاه سیاسی اجازه می‌دهد آن‌طور که می‌خواهند آن ببینند. بازیگران شخصیت‌های خود را مقابل دوربین برده‌اند، اما «جدایی نادر از سیمین» عاقلانه جانب کسی را نمی‌گیرد.

معادی می‌گوید: «قاضی خود شما هستید.»

او فرهادی را به خاطر اینکه تحت غریزه و احساس خود هدایت می‌شود، مورد تحسین قرار می‌دهد و می‌گوید: «اصغر گفت، "وقتی رانندگی می‌کنم به قوانین رانندگی فکر نمی‌کنم". او نرم حرکت می‌کند.»

اما فرهادی می‌داند جاده‌ای پر پیچ و خم در مقابل دارد. او می‌گوید: «هر موفقیت برای من حکم دو روی یک سکه را دارد. یک رو شما را قوی می‌کند، اما روی دیگر مثل پوست موز، لیز است.»

درام «جدایی نادر از سیمین» در هشتاد و چهارمین دوره جوایز اسکار در بخش‌های بهترین فیلمنامه، کارگردانی و فیلم خارجی‌زبان یک رقیب است.... /  khabaronline.ir