بهرام رادان، دوباره علی سنتوری میشه؟

اخبار فرهنگی - بهرام رادان، دوباره علی سنتوری میشه؟

 بازار «سری دوم سازی» این روزها حسابی داغ است. با آمدن شهر موش ها» بعد از 29 سال روی پرده و البته «آتش بس 2» و استقبال چشمگیری که از این دو فیلم شد، به نظر می رسد کارگردان های دیگر هم به صرافت افتاده اند جستجویی در کارنامه کاری شان کنند و بخت گل سرسبد فیلم هایشان در فروش و اقبال از سوی مخاطبان را یک بار دیگر امتحان کنند.

جالب است که رخشان بنی اعتماد هم در «قصه ها» سراغ سرنوشت امروزی شخصیت های اصلی فیلم هایش رفته تا دوباره خاطراتی را زنده کند که در اذهان سینمایی مردم جا خوش کرده اند.

درست در روزهایی که قسمت های دوم «آتش بس» و «شهر موش ها» روی پرده طنازی می کنند و «قصه ها» در جشنواره های معتبر خارجی خوش درخشیده است، داریوش مهرجویی هم تصمیم گرفته قسمت دوم «سنتوری» را بسازد؛ فیلمی که هیچ وقت اجازه اکران عمومی دریافت نکرد، روی پرده نرفت، خرید سی دی هایش شرعا حرام اعلام شد ولی تماشاچیان بی شماری داشت.

«سنتوری 2» در حالی سر زبان ها افتاده که پیش از این اعلام شده بود مهرجویی قصد دارد یک فیلم طنز بسازد اما گویا موج «سری دوم سازی» به داریوش خان هم رسیده است و «سنتوری 2» در آستانه تولید است، فیلمی که عنوان بهترین فیلم از نگاه تماشاگران در بیست و پنجمین جشنواره فیلم فجر را از آن خود کرده بود.

 

در انتظار مجوز ساخت
هنوز هم خیلی ها قصه علی و هانیه را از بر هستند. جوان های عاشق شبیه «علی سنتوری» که قربانی یک خودویرانگری می شوند. «سنتوری» فیلمی بود که در سال 1385 با رویکردی انتقادی ساخته شد. تم اصلی این فیلم تضاد سنت و مدرنیته در جامعه امروز ایران بود. در همان دوره به دلایل نامعلوم «سنتوری» توسط وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی توقیف شد و از اکران باز ماند. بازی درخشان «بهرام رادان» در این فیلم و شنیده شدن صدای «محسن چاوشی» برای اولین بار در یک ملودرام اجتماعی، باعث شد این خواننده بیش از پیش مورد توجه رسانه های جمعی قرار بگیرد و «سنتوری» که در میدان ها و گوشه خیابان ها توسط دوره گردها قاچاقی به فروش می رسید، خیلی زود دل مردم ایران را برد.

حالا 8 سال از آن روزها گذشته و مهرجویی قصد دارد دوباره داستان علی سنتوری را از سر بگیرد. مهرجویی در گفتگو با تماشاگران در این باره می گوید: «احساس کردم حالا وقت آن رسیده که از سرگذشت امروز علی باخبر شویم. او هنرمندی بود در جامعه ای که هنر واقعی را برنمی تابید و همین او را به سقوط کشید.»

مهرجویی می گوید که چند روز پیش فیلمنامه این فیلم را در بانک فیلمنامه خانه سینما ثبت کرده است تا اولین قدم برای «سنتوری 2» برداشته شود. مهرجویی می گوید این روزها درگیر دریافت مجوز ساخت این فیلم از وزارت ارشاد است و به محض دریافت آن، کارش را آغاز خواهد کرد.

 

علی دیگر معتاد نیست
مهرجویی فیلمنامه «سنتوری» را با همراهی همسرش وحیده محمدی فر نوشته بود. این فیلمنامه جزو اولین همکاری های این زوج بود. حالا او برای «سنتوری 2» هم با محمدی فر همکاری می کند.

او در این باره به تماشاگران می گوید: «فیلمنامه اولیه را با خانم محمدی فر نوشته ایم و آن را ثبت کرده ایم. البته این نسخه اولیه است و ممکن است تغییراتی در آن اعمال شود.»

مهرجویی درباره داستان این فیلم هم توضیح می دهد: «ما در سنتوری 2 صرفا سراغ تم اصلی نمی رویم بلکه داستان را با همان شخصیت ها پیش برده ایم. ما در این فیلم زندگی کنونی علی را خواهیم دید.»

او درباره حضور هانیه با بازی گلشیفته فراهانی (؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟) هم می گوید: «هانیه ای در کار نیست. هانیه که همان موقع هم علی را ول کرد و رفت. الان هم هانیه دیگر در داستان وجود ندارد.»

داستان سنتوری 2، قصه علی شخصیت اصلی داستان سنتوری است که بعد از ترک اعتیاد، از آسایشگاه مرخص شده و به دنبال کارهای موسیقی خود درگیر اتفاقاتی تازه می شود. به گفته مهرجویی، شخصیت های دیگری هم به داستان اضافه شده اند.

 

 
بهرام رادان، دوباره علی سنتوری
وقتی قرار باشد داستان، داستان علی سنتوری باشد، طبیعتا باید بازیگر ایفاگر این نقش در قسمت اول، دوباره جلوی دوربین مهرجویی برود. خود مهرجویی هم این را تایید می کند و می گوید: «برای بازی در نقش علی، سراغ بهرام رادان رفته ایم. حضور او در این فیلم قطعی است.»

خیلی ها معتقدند بهرام رادان در «سنتوری» یکی از بهترین بازی هایش را به نمایش گذاشته است. موهای بلند و ظاهر ژولیده او همراه با شکستی که در عشق و موسیقی می خورد، از علی سنتوری، کاراکتری به یادماندنی در سینمای ایران به جای گذاشت. رادان برای بازی در «سنتوری» سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول مرد را از جشنواره بیست و پنجم فجر دریافت کرد.

 

 
تولد علی سنتوری
یکی دیگر از ارکان اصلی «سنتوری»، محسن چاوشی بود که با این فیلم، خیلی گل کرد و البته صدایش هم روی صورت بهرام رادان به خوبی نشسته بود. به گفته مهرجویی حضور محسن چاوشی به عنوان خواننده و آهنگساز در «سنتوری 2» قطعی شده است و او این روزها مشغول اتود زدن برای این فیلم سینمایی است.

چاوشی در زمان «سنتوری» بی مهری های زیادی دید. او در یکی از معدود گفتگوهایش به نقل از خاطره ای از روز اکران خصوصی این فیلم در سینما فلسطین پرداخته بود: «اولین اکران فیلم در سینما فلسطین بود و من همراه همسرم رفتیم که فیلم را ببینیم. من جزو آخرین افرادی بودم که وارد سالن شدم. اصلا جا نبود و خیلی سخت توانستیم بنشینیم. آقای فرازمند و آقای شایسته هم بودند. تا آخر فیلم نشستم و تماشا کردم. فیلم تمام شد و همه در حال ترک سالن بودند ولی من هنوز سر جایم نشسته بودم. فقط می خواستم ببینم اسمم در تیتراژ هست یا نه. اسمم مجوز گرفته بودیا نه؟ تیتراژ تمام شد و اسمم نبود. ننوشته بودند و دلیلش را هم هیچ وقت نفهمیدم...»

او همچنین درباره خلق قطعات به یادماندنی «سنتوری» گفته بود: «... چاره ای جز این نداشتم که در خانه و در یکی از اتاق هایمان کار ضبط را انجام بدهم. به کمک مادرم یک پتو را با میخ جلوی پنجره زدیم و دیوارها را هم با پتو پوشانیدم تا صدا نپیچد. مادرم از اتاق بیرون رفت و با یک پتو از بیرون، در اتاق را پوشاند. خودم هم از این طرف در یک پتو آویزان کردم تا بتوانم در نهایت فضایی را در اختیار داشته باشم که در آن بشود وکال گرفت.

بعد از همه این ماجراها، پتو را کشیدم روی سرم و در همان شرایط خواندم و همه وکال را ضبط کردم. از زیر پتو که بیرون آمدم، «علی سنتوری» به دنیا آمده بود. همان نسخه هم نهایی و پخش شد...» باید دید بازگشت مهرجویی، رادان و چاوشی با اقبال دوباره مواجه خواهد شد یا نه.
اخبار فرهنگی - تماشاگران امروز

 

ویدیو مرتبط :
بدل بهرام رادان در فیلم علی سنتوری را ببینید

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

عیادت بهرام رادان از علی سنتوری ها +عکس

اخبار فرهنگی - عیادت بهرام رادان از علی سنتوری ها +عکس

سال پیش هم با وجودی که ایران نبود برای بچه های شین آباد و مرودشت فارس که پاسوز بی مسئولیتی مدیران شده بودند آستین بالا زد و یکسری ستاره و چهره سرشناس را برای حمایت و کمک از این بچه ها دعوت کرد.

 امسال اما تصمیم دیگری داشت. گفت به یکی از کمپ های ترک اعتیاد جنوب شهر تهران برویم تا هم از وضعیت رسیدگی به آنها مطلع شویم و هم یکسری هدیه تهیه کرده بود تا به آنهایی بدهد که بر افیون خانمان سوز غلبه کرده بودند.بالاخره او علی سنتوری سینمای ایران است و خیلی ها بهرام رادان را با همان نقش خاطره انگیز فیلم مهرجویی می شناسند.

 

 
بهرام رادان این بار سراغ آنهایی رفت که ناخودآگاه یا شاید هم خودآگاه اسیر دست اعتیاد شده اند؛ آدم هایی که شاید آرزویشان رهایی از بند و زنجیر اعتیاد باشد اما هنوز توان جنگیدن با آن را ندارند. البته بودند کسانی که 12-10 سال پاکی را یدک می کشیدند اما گرم خانه یا همان پاتوق خُمارهای کمپ شاه عبدالعظیم آنقدر آدم به خود می دید که شب عیدی حالمان حسابی گرفته شود. با بهرام رادان از ولنجک تا شاه عبدالعظیم گپ زدیم و گوشه هایی از آن را برایتان آوردیم.

 
بهرام رادان: امروز به یکی از کمپ های بهبودیافتگان اعتیاد در منطقه شاه عبدالعظیم تهران آمدیم. به من خبر دادند یکسری از آدم ها هستند که هنوز درگیر مسئله اعتیاد هستند و البته عده ای‌شان هم موفق شده اند ترک کنند و به اصطلاح پاک شوند. دلیل اینکه اینجا آمدم این است که قصد داریم آنهایی که توسط این مرکز بهبودیافتگی تایید شود مدتی است پاک شده اند و مرحله خطرناک اعتیادشان را پشت سر گذاشته و دیگر قابل بازگشت نداشته باشند را مورد تشویق قرار دهیم. به همین منظور دوستانم در شرکت نوین چرم هدایایی برای این دوستان در نظر گرفته که قرار است من آنها را تقدیم این عزیزان کنم به امید آن که بتوانیم این معضل را در کشورمان سروسامان دهیم.

حین بازدید بهرام رادان از کمپ بهبودیافتگان اعتیاد در شاه عبدالعظیم، یکی از افرادی که از مصرف کنندگان مواد مخدر بود، پیش آمد و دقایقی با او صحبت کرد: «من 38 سالم است، بهترین زندگی را داشتم، ماشین داشتم، سفرهای خارجی می رفتم و... هیچ وقت فکر نمی کردم یک روز به این وضعیت بیفتم. خجالت می کشم بگویم ولی الان حدود یک ماه است ضایعات جمع می کنم تا بتوانم پول مصرف مواد مخدرم را در بیاورم.

 

آقای رادان سر و وضع من این شکلی نبود، بخدا خجالت می کشم مردم من را با این وضعیت و قیافه می بینند. خانواده ام از من زده شده اند و کاملا طردم کرده اند. برادرم رئیس یکی از شعب بانک های ایران است، ولی دیگر نمی خواهند من را ببینند. برای همین مجبور شدم به مواد مخدر پناه بیاورم.

بهرام رادان: این مشکلاتی که می گویی برای همه است، راهش این نیست که بروی مواد بزنی! به مواد پناه آوردی؟! حالا که پناه آوردی، مواد کمکت کرد؟ بهت پول و خانه داد؟

معتاد: بدترم کرد که بهترم نکرد.

بهرام: خب، پس چرا به مواد پناه آوردی؟

معتاد: خودم خواستم که این بلا سرم بیاید. تمام پل های پشت سرم را خراب کرده ام و الان می بینم اگر پاک شوم هم هیچ کس را ندارم که بهش پناه ببرم. درد همه ما از بی کسی است. هنوز بچه ام را ندیده ام که چه شکلی است! خانمم باردار بود که از شرایط من خسته شد و رفت. هنوز بچه ام را ندیدم... (اشک می ریزد)

 
بهرام: ببین شما که مجرم نیستی، شما یک بیمار به حساب می آیی. خودت را یک لحظه جای آن بچه و خانمت بگذار، فکر می کن هر چقدر سمت مواد بروی اوضاع زندگی ات بهتر می شود؟! همان پولی که صرف خرید موادت می کنی را اگر جمع کنی، تبدیل به یک سرمایه کوچک می شود که می توانی بالاخره از یک اتاق کوچک شروع کنی و زن و بچه ات را زیر یک سقف جمع کنی. مطمئن باش همیشه فردا بهتر از دیروز است و روزگار کم کم برمی گردد. همیشه بگو من اول خودم به خودم خوبی می کنم بعد از جامعه می خواهم به من خوبی کند، بعد همسرت به تو خوبی می کند و بعد بچه ات به تو می گوید «بابا.»

بهرام: کدامتان اینجا فیلم «سنتوری» را دیدید؟

عده زیادی از آنها دستشان را بلند کردند و بعد یکی از بهبودیافته ها گفت: آقا نگو... من که خیلی گریه کردم. اولین باری که سنتوری را دیدم، برایم سوال بود که آیا خودتان هم برای این نقش مواد مصرف کرده بودید یا نه؟

بهرام: نه بابا، من مصرفی نداشتم! (خنده) اگر اینطوری باشد که وقتی قرار باشد نقش یک دزد را بازی کنم هم باید بروم دزدی کنم! خیلی ها را می شناسم که بعد از دیدن این فیلم اعتیادشان را کنار گذاشته اند و منقلب شدند.

 
بهبود یافته: آخر چیزی که در جامعه وجود داشت این بود که می گفتند آقای رادان برای اینکه بتواند این نقش را بازی کند، خودش رفته مخدر مصرف کرده! این چیزیست که در جامعه درباره فیلم سنتوری رواج پیدا کرده. وقتی سنتوری را دیدم شاید 6-5 ماه بود پاک شده بودم و داستان سنتوری تقریبا شبیه داستان زندگی خودم بود. این فیلم خیلی رویم تاثیر گذاشت و حالم بد شد، چون خودم تزریق می کردم و مصرف کننده بودم. همیشه آخرین صحنه علی سنتوری در ذهنم باقی مانده که توانسته بود ترک کند و همان صحنه باعث غرورم می شود.

بهرام: آره، اصلا فیلم با امیدواری تمام شد، با اینکه علی سنتوری نتوانست دوباره زنش را به دست بیاورد، ولی بالاخره سلامتی اش را که به دست آورد. من خیلی ها را دیده ام که بعد از دیدن فیلم سنتوری گفتند ترک کرده ایم و تصمیم گرفتیم مثل یک شهروند عادی زندگی کنیم. واقعا می گویم تا امروز هروئین و تریاک را حتی از نزدیک هم ندیده ام دیگر چه برسد به اینکه بخواهم مصرف شان کنم! سر فیلم سنتوری یک نفر همراه گروه بود که چند سالی می شد از اعتیاد پاک شده بود، ایشان به ما می گفت دقیقا حالت چشم های یک فرد معتاد چه شکلی می شود، چگونه رفتار می کند و چه شکلی زندگی می کند، ما هم از راهنمایی های ایشان پیروی می کردیم. فکر می کنم سنتوری برای کسانی که دچار اعتیاد هستند، فیلم بسیار تاثیرگذاری بود.

 
بازدید ما با بهرام رادان در کمپ های بهبودیافتگان اعتیاد در شاه عبدالعظیم تهران با گرفتن عکس یادگاری و اهدای هدایا توسط ستاره سینمای ایران به پایان رسید و بعد از حدود یک ساعت در اتومبیل او نشستیم و گپ و گفتی کوتاه میان مان برقرار شد که ماحصل آن را برایتان آورده ایم.

 همیشه فکر می کنمشاید یک روز قرار بود اتفاقاتی اینچنینی برای من هم بیفتد، بنابراین ما به عنوان یک هنرمند وظیفه مان این است که جویای احوال این افراد باشیم تا به نوعی زکات کارمان را بدهیم. به هر حال ما هر چه داریم از حمایت مردم است. اینها هم همان مردمی هستند که دچار مشکل شده اند و شاید اگر من یا هر کس دیگری هم این اتفاق برایش می افتاد، انتظار داشتیم شب عیدی سری بهمان بزنند و جویای احوالات مان شوند. این وظیفه همه مان است که به این افراد روحیه بدهیم تا دوباره سالم به اجتماع برگردند.

 این نیروی انسانی که همینطور در حال هدر شدن است، سرمایه مملکت به حساب می آید و هر طور می توانیم باید دوباره به چرخه زندگی برگردانیم شان. اتفاقاتی از این دست ممکن است برای عزیز من و تو هم رخ بدهد و یک خانواده را درگیر خودش کند. اینها که مجرم نیستند، اینها بیمارند و همه باید برای بهبودشان کمک کنیم. یک موقع است یک نفر سرطان دارد، هموفیلی است یا بیماری نادری دارد، اما متاسفانه اعتیاد در مملکت ما شیوع بسیاری دارد و اکثر خانواده ها به نوعی در یک گوشه این مملکت با این بیماری درگیر هستند. خیلی دردناک است.

 
به نظرم اعتیاد در هر شرایطی قابل درمان است و هر کدام از این آدم ها که می گفتند دیگر راه برگشتی ندارند اشتباه است. اعتیاد قابل کنترل است و شاید حرکت امروز و تشویق و حمایتی که برای بهبودیافتگان اتفاق افتاد باعث شود این آدم ها به زندگی عادیشان بازگردند و از اینکه جوان های بیشتری درگیر این مسئله شوند جلوگیری کنیم. دوست دارم انتهای سال دیگر دوباره به همین محل برگردیم و سری به این دوستان بزنیم و حتی اگر یک نفرشان هم پاک شده باشد به نظرم به مقصودمان رسیده ایم.

شب عید است دیگر... بالاخره همه بچه های هنرمند به نوعی از این دست کارها انجام می دهند. خب یکسری آدم ها همواره نیازمند کمک های اقتصادی و مالی هستند اما هر سال یکسری آدم ها از این کمک ها جا می افتند؛ مثل مقوله اعتیاد، مثل مقوله محیط زیست و... . اتفاقا مقوله محیط زیست هم از آن دسته مسائلی است که دوست دارم به زودی در آن ورود کنم و به اندازه خودم اثرگذار باشم.

فکر می کنم امسال هنگام تحویل سال بعد از 4 سال است که کنار خانواده ام هستم؛ هر سال به هر حال یا درگیر فیلمبرداری بودم یا در سفر بودم و نمی شد تحویل سال کنار خانواده ام باشم. اما امسال هستم و خدا را شکر...

سال 92 در سه فیلم بازی کردم که در سال جدید اکران خواهند شد. قصد دارم نمایشی را روی صحنه ببرم که این بار نزدیک تر با مردم ارتباط داشته باشیم. در زمینه موسیقی هم برنامه ریزی هایی انجام داده ام که بتوانم این بار متفاوت تر حضور پیدا کنم. هنوز برای برپایی کنسرت زود است، چون تعداد ترانه هایم به آن اندازه نرسیده است ولی شاید بعد از انتشاری یکی دو آلبوم دیگر تصمیم به این کار گرفتم. انشالله برای سال 93 در نظر دارم یک آلبوم موسیقی دیگر تولید کنم و برای انجامش فکرهای زیادی در سر دارم.

 اصولا موسیقی برای من بیشتر جنبه تفریحی دارد و بیشتر شبیه سروکله زدن هایی است که شاید چون من موزیسین نیستم، سروکله زدن با آن دیوانگی ها برایم راحت تر باشد. معلوم است که سینما برایم کم دردسرتر است، چون موسیقی یک جای دیگر است، اصلا یک خانه دیگر است که هر چند وقت یک بار بهش سر می زنیم و می رویم.

 سال 1393 را به همه مردم خوب سرزمینم تبریک می گویم و امیدوارم سال شاد، پرنشاط و پر از موفقیتی برای همه شان باشد.
اخبار فرهنگی - کافه سینما