برره‌ای که به «خندوانه» آمد / بچه‌های کار هیچ‌گاه کودکی نکردند

به گزارش باشگاه خبرنگاران،شب گذشته رامبد جوان بعد از خنده 30 ثانیه‌ای، شادی برنامه را به کودکان تازه متولد شده تا 10 ساله تقدیم کرد و سپس به گفتگو با  دکتر افغانستانی احمد شاه فرهت متخصص کودکان در مشهد پرداخت.

احمد شاه فرهت معتقد بود کسی که مردم را شاد نگه می‌دارد، بزرگترین هنر را به نمایش می‌گذارد و برنامه «خندوانه» بهترین هدیه برای ایجاد یک فضای شاد برای مردم است.

وی در ادامه درمورد مهمترین خصلت‌هایی که یک فرد باید داشته باشد اظهار داشت: حفظ فرهنگ، ساده زیستن و اصالت خانوادگی از مهمترین ویژگی‌هایی است که هر انسانی برای حفظ هویتش باید آن‌ها را داشته باشد.

وی افزود: مدت 34 سال است که به ایران آمدم اما همچنان لهجه خودم را حفظ کردم. به نظر من باید هر قومیتی لهجه خود را حفظ کند و به آن افتخار کند؛ چون زیبایی هر شهر و کشوری در لهجه آن‌ها نهفته و سرمایه ملی آن‌هاست.

وی در ادامه خاطره‌ای از یک کودک سه ساله تعریف کرد و گفت: کودک سه ساله‌ای به همراه مادربزرگش به من مراجعه کرده بودند و زمانی که با زبان افغانی با آن کودک صحبت می‌کردم، به مادربزرگش گفت «چرا برره‌ای صحبت می کند»، حالا نمی‌دانم لهجه ام بالا برره‌ای بوده و یا پایین برره‌ای.

وی در پایان برای شاد کردن هموطنانش قول داد تا تعدادی از بچه‌های کار را بدون دریافت هیچ هزینه‌ای درمان کند.

در ادامه این برنامه رامبد جوان از حسیبا ابراهیمی بازیگر نقش اول «چند متر مکعب عشق» دعوت کرد تا با او به گفتگو بنشیند و با تشویق حضار حسیبا ابراهیمی وارد استودیوی «خندوانه» شد.

ابراهیمی در ابتدا در خصوص انتخاب شدنش برای بازی در فیلم سینمایی «چند متر مکعب عشق» بیان کرد: در نزدیکی خانه ما انجمن حمایت از کودکان کار قرار داشت و می‌دیدم که دختر همسایه‌مان به آنجا می‌رود. من هم رفتم آنجا و ثبت نام کردم و تا کلاس پنجم درس خواندم. البته درس خواندنمان به این راحتی نبود و اول باید کارهایمان را تمام می کردیم و بعد به درس خواندن می‌پرداختیم؛ چون کار در زندگی من و دوستانم نقش بسیار مهمی داشت. یکی از کلاس هایی که انجمن برای ما گذاشته بود کلاس تئاتر بود که من شروع به فعالیت کردم و در سال 86 در فرهنگسرای ارسباران تئاتر «بابام تو کاغذ گم شد» را اجرا کردیم که استقبال خوبی از آن شد و پس از آن به همراه دوستم به جایی رفتیم که تست بازیگری می‌گرفتند و زمانی که دوستم تست داد آقای جمشید محمودی از من هم خواستند که تست بازیگری بدهم که همانجا به من گفتند تو قبولی اما چون می دانستم خانواده ام با این کار مخالفت خواهند کرد، قبول نکردم و آمدم بیرون. اما چند ماه بعد مجدد آقای محمودی من را دیدند و با خانواده‌ام صحبت کردند و رضایت آن ها را جلب کردند و من توانستم در این فیلم بازی کنم و مسیر تازه ای در زندگی‌ام رقم خورد.

وی در ادامه از سختی‌هایی که بچه‌های کار متحمل می‌شوند گفت: مدتی من در بین بچه های کار به کار کردن مشغول بودم و می‌دانم که آن‌ها چه سختی‌هایی را تحمل می‌کنند. من از کودکی‌ام هیچ لذتی نبردم و و اصلا نمی دانم چه جوری گذشت. ما باید دست به دست هم بدهیم و شرایطی را ایجاد کنیم که بچه‌های کار شاد زندگی کردن را تجربه کنند و بتوانند آموزش های لازم را کسب کنند. اگر هر انسانی بچه‌های کار را بچه خودش بداند، به هیچ عنوان دیگر شاهد حضور بچه‌های کار در سطح شهر نیستیم.

رامبد جوان در ادامه این بحث گفت: مشکل ما این است که از خیلی از موضوعات بی اهمیتی که هیچ اثر مثبتی روی زندگی‌هایمان ندارد، با اطلاع اما از خیلی از موضوعاتی که می توانیم باری از روی مشکلات هموطنان‌مان بر داریم بی اطلاع هستیم و در آینده افسوس می‌خوریم.

در پایان این بازیگر قول داد تا برای شاد کردن دوستانش به سراغ بچه‌های کار برود و آن ها را شاد کند و در آخر هم هدیه بچه‌های کار را که نقاشی و یک لیوان با طرح برنامه «خندوانه» و «انجمن بچه‌های کار» بود، به رامبد جوان داد.

در پایان برنامه «خندوانه» هم دو نفر از حضار تابلوهایی که نماد بچه‌های کار بود را به رامبد جوان دادند و مجری برنامه هم قول داد تا آن ها را در موزه خندوانه قرار دهد و آرزو کرد تا همه بچه های کار امنیت و آرامش داشته باشند و در کنار خانواده‌هایشان گرمای عشق و محبت را تجربه کنند.

ویدیو مرتبط :
کار برره!،کار کردن در برره و مزرعه - خیلی خنده داره...!

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

وقتی بچه‌ها می‌ترسند، چه کار کنیم؟

برای به حداقل رساندن ترس در آنها راهنمایی‌هایی برایتان دارم. قبل از هر چیز باید بدانید که هر ترسی سن و الگوی مخصوص به خود را دارد. به‌عنوان نمونه، ترس از صداهای بلند در 2 سالگی به اوج می‌رسد. اشیای بزرگ مانند قطار، وسایل پرسروصدا مانند جاروبرقی و... او را می‌ترساند اما اگر ترس، شکل نمادین خود را داشته باشد، نیازی به نادیده گرفتن آن وجود ندارد. وقتی تشویش کودک آنقدر جدی است که جلوی توانایی‌های او را می‌گیرد، مداخله والدین ضروری است.

 

بسیاری از کودکان خردسال 3، 4 یا 5 ساله از تاریکی می‌ترسند اما اگر فرزند شما خواب راحتی در شب ندارد، مداخله شما مناسب و ضروری است. همان‌طور که نادیده گرفتن ترس‌های بچه‌ها منطقی نیست، هیچ‌گاه نباید به ترس‌های آنها واکنش بیش از حد نشان دهید. در واقع، پاسخ منطقی و رفتار متعادل شما می‌تواند جلوی پیشرفت ترس را بگیرد. مسخره کردن، عصبانی شدن و انتقاد بی‌موقع، اضطراب کودک را افزایش می‌دهد. برای نمونه، جملاتی نظیر «چه بچه ترسویی!» یا «بچه گربه به اون کوچولویی که کاری با تو نداره!» تاثیر منفی دارند چون کودک مجبور می‌شود ترس خود را مخفی کند، نه اینکه آن را به فراموشی بسپارد.

 

توجه و همدردی بیش از حد نیز نادرست است. اگر در پی بروز ترس او را در آغوش بکشید و نوازش کنید به او پیام می‌دهید که خطر واقعی است. مردی که هنوز از گربه‌ها می‌ترسد، تاکنون فرصت مناسبی برای برقراری ارتباط صحیح با حیوانات نداشته است. والدین او، در زمان کودکی‌اش، احتمالا با نزدیک شدن یک گربه، او را در آغوش می‌گرفته و می‌گفته‌اند: «نترس! نمی‌ذارم گربه نزدیکت بشه!» و این‌چنین ترس او را ریشه‌دار کرده‌اند. نکته‌ بعدی حمایت کردن از کودک است. به او اطمینان بدهید هیولایی در زیر تختخوابش نیست و او را تشویق کنید در حضور شما زیر تخت را نگاه کند. نیازی نیست در مورد هیولا نطق کنید.

 

کلید اصلی کمک به کودکان برای از بین بردن ترس آنها، تحسین و تشویق در انجام رفتارهای جسورانه است. اگر او برای مواجه شدن با یک حیوان یا موقعیت جدید از کنار شما برمی‌خیزد، تشویق‌اش کنید. او را در آغوش بگیرید و به او لبخند بزنید تا از این تایید شما حس خوبی پیدا کند. یادتان باشد اگر ترس کودک، فعالیت‌های زندگی‌اش را مختل می‌کند، تلاش شما باید بیشتر باشد. کمک خواستن از افراد متخصص و کارشناس می‌تواند راهگشا باشد.

منبع:salamat.com