این سوپراستارها، محبوب شما هم هستند؟

برای شما هم باید جذاب باشد که بهترین های روز سینمای جهان را کنار هم ببینید. این کار شاید در یک فیلم امکانپذیر نباشد اما در صفحه لوویلارد ممکن شده است. آماندا سرلان با توجه به نامزدهای اسکار در طول سال های اخیر، نقدهای مثبت منتقدان و فروش فیلم ها، چهره های مهم سینمای دنیا را انتخاب کرده است.

 

به نوشته سرلان، سینما هر روز وارد فاز تازه ای می شود. پیشرفت های بیشتر و مخاطبان گسترده تر اما این تغییرات فقط مختص به دنیای تکنولوژی نیستند. آدم هایی که جلو یا پشت دوربین فیلم ها حضور دارند هم تغییر کرده اند. برخی از آنها با گذر زمان محو شده اند و برخی دیگر هر چه به طول کارنامه شان اضافه شده اعتبار بیشتری هم کسب کرده اند.

اینها مردان و زنانی هستند که در سال های اخیر بهترین لحظات سینمایی مان را مدیون شان هستیم. انتخاب از میان هر کدام شان بیشتر براساس سلیقه شخصی صورت گرفت چون هنوز متر و معیاری برای اندازه گیری نبوغ آدم ها وجود ندارد.

نامزدهای عنوان بهترین بازیگر زن معاصر سینمای جهان
- ایمی آدامز (متولد 1974 در ایتالیا)
-جنیفر لارنس (متولد 1990 در آمریکا)
- کیت بلانشت (متولد 1969 در استرالیا)
-مریل استریپ (متولد 1949 در آمریکا)

مقایسه: بین مسن ترین و جوان ترین شان حدود 40 سال اختلاف سن است. جنیفر لارنس چهره نوظهور و جدید سینماست. البته که از هجده سالگی در سینما فعال بوده و در همین مدت کم و با 19 فیلمی که در کارنامه اش دارد سه سال نامزد دریافت جایزه اسکار شده؛ برای «استخوان زمستانی» (2011)، «راهکار بارقه امید» (2013) و «کلاهبرداری آمریکایی» (2014) که آخرین بار توانست جایزه اسکار را از آن خودش کند. با همین روش اگر ادامه دهد، جنیفر لارنس می تواند مریل استریپ آینده باشد.

از آن طرف استریپ دقیقا به اندازه همان 40 سال تفاوت سنی با لارنس تجربه کار بیشتر در سینما را دارد که حاصلش شده 18 نامزدی اسکار (رقم حیرت انگیزی است، نه؟) و سه بار برای فیلم های «انتخاب سوفی»، «کریمر علیه کریمر» و «بانوی آهنین» اسکار را به خانه برده است. رقبایشان که کیت بلانشت و ایمی آدامز هستند ممکن است از نظر حضور در اسکار به این اندازه پررنگ نباشند اما قطعا در سال های اخیر به اندازه آنها در سینما درخشیده اند.

 

 

بلانشت همین امسال برای بازی در «جازمین غمگین» برنده اسکار بهترین بازیگر زن شد و بعد از «هوانورد» (2005) برای دومین بار توانست اسکار را از آن خودش کند در حالی که مریل استریپ برای «آگوست: اوسی کانتی» و ایمی آدامز برای «کلاهبرداری آمریکایی» رقبایش بودند.

بلانشت و آدامز هر دو پنج بار نامزد دریافت جایزه اسکار شده اند. از آن طرف جنیفر لارنس در سال های اخیر به نسبت سه نفر دیگر بیشترین درآمدزایی را داشته است. «بازی گرسنگان» بلاک باستری است که جنیفر لانرس کاراکتر اصلی آن است.

با اینحال اگر دقیقا همین امروز قرار باشد بهترین بازیگر زن این چند سال را انتخاب کنیم به کیت بلانشت رأی می دهم. رأی دادن به استریپ که دیگر قدیمی شده است. او همیشه بهترین بوده و بهترین هم خواهد ماند. حضورش در هر فیلمی به عنوان کلاس بازیگری می تواند تدریس شود. آدامز و لارنس هم بهترین چهره های جوان این سال ها هستند که آدم را به آینده سینما امیدوار می کنند. مطمئنم هنوز می توانند در نقش های درخشان تری هم ظاهر شوند اما کیت بلانشت در دهه اخیر بیشتر از همه اوج را تجربه کرده است؛

نه فقط به خاطر دو جایزه اسکار بلکه به خاطر هر حضور حتی فرعی در یک فیلم. همان چند لحظه ای که در نقش بانو گالادریل در فیلم مزخرف «هابیت» پیتر جکسون ظاهر شد؛ فیلم را قابل تحمل کرد. بازی اش در نقش جازمین باوقار به خصوص در لحظاتی که در هم می شکند تکاندهنده است.
کلی پروژه جذاب دیگر هم دارد که دو سال آینده از او خواهیم دید. از جمله آخرین فیلم ترنس مالیک، همکاری مجدد با تاد هینس بعد از بازی در نقش باب دیلن در «من آنجا نیستم» و «سیندرلا»ی کنت برانا.

برنده: کیت بلانشت
فیلم های مهم بلانشت در 5 سال اخیر:
«جازمین غمگین» (وودی آلن-2013)، «مردان بناهای ماندگار» (جورج کلونی-2014)، «هانا» (جورایت -2011)، «رابین هود» (رایدلی اسکات-2010)

پروژه های آینده:
«شوالیه جام ها» (ترنس مالیک -2014)، «هابیت: نبرد پنج ارتش» (پیتر جکسون-2014)، «کارول» (تاد هاینس-2015)، «سیندرلا» (کنت برانا-2015)، «حقیقت» (جیمز واندربیلت-2016) و یک پروژه بدون نام از ترنس مالیک که قرار است سال آینده کلید بخورد.

نامزدهای عنوان بهترین بازیگر مرد معاصر سینمای جهان
- مایکل فاسبندر (متولد 1977 در آلمان)
- ماتیومک کاناهی (متولد 1969 در آمریکا)
- لئوناردو دی کاپریو (متولد 1974 در آمریکا)
-جورج کلونی (1961 در آمریکا)
-جانی دپ (1963 در آمریکا)
-دنیل دی لوییس (1957 انگلستان)
- تام هنکس (1956 آمریکا)

مقایسه: فاسبندر یک بار نامزد اسکار بوده، دی کاپریو پنج بار، مک کاناهی یک بار همین امسال نامزد شد که همان بار اول هم توانسته جایزه اسکار را به خانه اش ببرد، جانی دپ نامزد سه اسکار بوده است، جورج کلونی در مقام یک بازیگر چهار بار نامزد اسکار شده است و یک بار برای نقش مکمل در فیلم «سیریانا» (2005) توانسته اسکار را ببرد.

قدیمی ترها یعنی تام هنکس و دی لوییس هر کدام با پنج نامزدی رکورددارند که اولی دو بار توانست اسکار را کسب کند و دی لوییس هم سه بار اما همه چیز که اسکار نیست. اصلا تصمیم داریم این بار بیشتر به چهره های جوانتر بها بدهیم. واقعیتش این است کلونی در سال های اخیر به عنوان بازیگر کمتر اثر ماندگاری از خودش به جای گذاشته است.

آخرین حضور ماندگارش سال 2011 جلوی دوربین «نوادگان» الکساندر پین بود. ممکن است حضورش در «سلام سزار» برادران کوئن که سال آینده اکران می شود یا آخرین فیلم جودی فاستر بازگشت دوباره این ستاره قدیمی به جلوی دوربین باشد. به نظر می رسد فعلا تهیه کنندگی و کارهای پشت دوربین برایش جذابتر است. جانی دپ هم آنقدر در سینما تاثیرگذار بوده که نمی شود اسمش را حذف کرد اما باید قبول کنیم که این اواخر خیلی کمرنگتر شده است. شاید فیلم امسال راب مارشال بتواند دوباره احیایش کند.

دنیل دی لوییس و تام هنکس همچنان بزرگتر از آنی هستند که بشود به راحتی درباره شان قضاوت کرد. دی لوییس در «لینکلن» درخشان بود و تام هنکس هم سال گذشته با «کاپیتان فلیپس» و «نجات آقای بنکس» حضور دلنشینی روی پرده داشت اما اجازه بدهید به سنت جوانگرایی بهترین را از میان فاسبندر، مک کاناهی و دی کاپریو انتخاب کنیم.

 

اگر فقط نگاه مان به سال گذشته باشد بی بروبرگرد باید بگوییم: ماتیو مک کاناهی. نه فقط به خاطر «باشگاه خریداران دالاس» که بیشتر به خاطر صورت رنجدیده اش جلوی دوربین «کارآگاه حقیقی».

راستش خیلی دلم می خواست حداقل اینجا جبران اسکار بشود و حق دی کاپریو را به او بدهیم اما متاسفانه فیلم نه چندان درخشان «گتسبی بزرگ» و پروژه های آینده چاره ای جز این برایمان نمی گذارد که رأی را به مک کاناهی بدهیم که تازه آخر امسال با «بین ستاره ای» کریستوفر نولان احتمالا دوباره پرده را تسخیر خواهد کرد. در حالی که «از گور برخاسته» فیلم بعدی دی کاپریو که در آن با الخاندرو گونزالس ایناریتو همکاری کرده بعید است بتواند در رقابت با نولان چیز زیادی نصیب خودش کند.

مک کاناهی دو سه سالی دیرتر از دی کاپریو وارد سینما شد و مثل او هیچ وقت یک ستاره بزرگ جهانی نبود. همه موفقیت هایش را مدیون انتخاب های درست چند سال اخیرش است. مصاف دی کاپریو - مک کاناهی درست مثل آن سکانس از «گرگ وال استریت» که روبروی هم نشسته اند، تحسین برانگیز و خیلی نزدیک به هم است اما باز هم درست مانند آن سکانس «گرگ وال استریت» برنده این بازی مک کاناهی است.

برنده: ماتیو مک کاناهی
فیلم های مهم مک کاناهی در 5 سال اخیر:

«گرگ وال استریت» (مارتین اسکورسیزی-2013)، «باشگاه خریداران دالاس» (جان مارک والی-2013)، «مایک جادویی» (استیون سودربرگ-2012)، «ماد» (جف نیکولز-2012)، «برنی» (ریچارد لینکلیتر-2011)

پروژه های آینده:

«بین ستاره ای» (کریستوفر نولان-2015)، «جنگل درختان» (گاس ون سنت-2015) و قسمت دوم «مایک جادویی» (گریگوری جاکوبز)

اخبار فرهنگی و هنری - روزنامه هفت صبح

ویدیو مرتبط :
کاریکاتور سوپراستارها

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

این سوپراستارها از شهرت فراری هستند +تصاویر

 

اخبار فرهنگی - این سوپراستارها از شهرت فراری هستند +تصاویر

 سوپراستارها و فعالان عرصه فیلم و موسیقی معمولا زندگی هیجان انگیزی دارند ، آنها همواره در معرض توجه عكاسان و هوادارانشان هستند و كوچكترین حركت آنان از نگاه تیزبین منتقدان دور نمی ماند. 
بر اساس این گزارش ، چهره های سرشناسی كه بارها در مصاحبه خود اعلام كرده اند از شهرت فراری هستند عبارتند از :

 

 

رابرت پتینسون :‌ وی در مصاحبه با یك نشریه اسپانیایی زبان گفت خیلی سخت است ، شما زمانیكه به شهرت برسید هرگز زندگی معمولی نخواهید داشت . معمولا مردم درك نمی كنند شما به عنوان یك چهره سرشناس تا چه اندازه تنها هستید.

 

 

آریانا گراند : این نوجوان اهل موسیقی هم هنوز نتوانسته زندگی خود را با نور متعدد فلاش دوربین عكاسان تطبیق دهد.

 

 

كریستین استوارت : هر چند استوارت یك بازیگر پرحاشیه است اما وی از در معرض توجه بودن در هر مكانی كه پا می گذارد ناراضی است.

 

 

بریتنی اسپیرز : شاید ادعای نفرت از شهرت «بریتنی» فقط به منظور جلب توجه بیشتر باشد زیرا وی همواره دست به اقداماتی می زند كه نظر پاپاراتزیها را به خود معطوف كند.

 

 

رایان گاسلینگ : این بازیگر مطرح هالیوود قصد دارد دوره زمانی محدودی را به خود استراحت دهد. وی می گوید : همانطور كه من احتیاج دارم كمی از نگاه كنجكاو مردم به دور باشم ، آنان هم از اینكه برای مدتی چهره تكراری من را نبینند خوشحال خواهند شد.

 

 

جانی دپ : جك گنجشكه دزدان كارائیب در مورد شهرت می گوید :‌ زندگی در مقابل چشمان هزاران طرفدار ، عكاس ، خبرنگار و ... حقیقتا یك زندگی جهنمی است.

 

 

كانی وست : این خواننده سیاه پوست از اینكه مشهور باشد گله ای ندارد اما از شهرت و محدودیت های آن بیزار است.

 

 

امینم :‌ این خواننده رپ نیز انزوا را به شهرت ترجیح می دهد.

 

 

شان پن : باور كردنی نیست اما مرد پر حاشیه و فعالی مانند شان پن نیز از سوژه قرار گرفتن توسط خبرنگاران فراری است.

 

 

الك بالدوین :‌ بالدوین هرگز نتوانست با عكاسان پاپاراتزی كنار بیاید و معمولا در تعامل با آنان نیز مشكلات اساسی داشته است.
 

 

 

ماریا كری :‌ خواننده مطرح آمریكایی دخالت بی مورد در امور افراد سرشناس را بر هم زننده آرامش زندگی آنان می داند .

 

 

لئوناردو دی كاپریو :‌ مرد خوش چهره هالیوود معتقد است :‌ هیچ راهی برای فرار از شهرت وجود ندارد ، شما در زمان شهرت مجبور به تحمل اموری هستید كه در حالت عادی از آنان اجتناب می كنید.

 

 

جولیا رابرتس : بازیگر هالیوودی تمام تلاش خود را بكار بسته تا در حاشیه زندگی كند و در انتخاب نقش های پیشنهادی هم وسواس خاصی به خرج می دهد.
اخبار فرهنگی - نور نیوز