الیزابت بنکز: هیچ‌وقت دنبال یک فرصت بزرگ نبودم

مجله صبا - آرش واحدی: این موفقیت در صورتی شکل گرفته است که بنکز از سال 1998 که وارد عرصه بازیگری شد تلاش فراوانی برای دیده شدن کرد و با این‌که در سه فیلم «مرد عنکبوتی» سام ریمی، در نقش خانم برانت ایفای نقش کرد ولی باز هم چهره‌ای شناخته شده در این عرصه محسوب نمی‌شد و این رویه تا سال 2007 که اولین نقش‌های اصلی و مهم خود را ایفا کرد، ادامه داشت.

 بنکز شاید در کارنامه خود آثار معتبر زیادی داشته باشد ولی در اکثر این آثار نقش‌هایی کوچک و فرعی را ایفا می‌کرد و برای رسیدن به جایگاهی که حال به خود اختصاص داده است مسیر پر فراز و نشیبی را پشت سر گذاشته است.

 یکی از نکات مهم پرونده کاری بنکز حضور در دو سری فیلم پرفروش تاریخ سینماست. او به غیر از حضور در سه گانه «مردعنکبوتی» در سری فیلم‌های «بازی‌های عطش» نیز در کنار جنیفر لارنس دیده شد و همین امر سطح دستمزد او را دچار تحولی قابل ملاحظه کرد.

 طی کردن این مسیر در نهایت برای بنکز آینده‌ای تضمین شده دربر‌داشته است، حال استودیوهای مختلف خواهان همکاری با او هم به عنوان بازیگر و هم به عنوان کارگردان آثار زنانه هستند.

 سال گذشته بنکز در فیلم «پیاده‌روی شرم» و «عشق و رحمت» نقش‌هایی کلیدی و مهم را به معرض نمایش گذاشت و این در حالی است که صداپیشگی‌اش در یکی از موفق‌ترین انیمیشن‌های سال‌های اخیر «فیلم لگو» را به حساب نیاوریم.

 بنکز امسال نیز حضور پررنگی در وجه‌های مختلف سینما داشت، او با بازی در نقشی فرعی در فیلم «مایک جادویی؛ دو ایکس لارج» و قسمت پایانی «بازی‌های عطش» جزو پر درآمدترین بازیگران زن هالیوود به‌شمار آمد و از هم‌اکنون بازی در فیلم مهم سال 2017 که «ریتا هیورث و یک نارنجک دستی» نام دارد و ساخت قسمت سوم «چرخش کامل» را در برنامه کاری خود دارد.

گفت‌وگویی که پیش رو دارید پس از موفقیت‌های اخیر بنکز و در باب تغییر دستمزد وی و برنامه‌ای که برای حفظ جایگاهی که به سختی در بدنه سینمای هالیوود کسب کرده است، صورت گرفته و در خلال آن سعی شده با تفکرات این ستاره هالیوودی در عبور از مرز چهل سالگی بیشتر آشنا شویم.

سال بسیار طوفانی را پشت سر گذاشته‌ای، درست است؟

کاملا، سال بسیار خوب و سرگرم کننده‌ای بود، البته بیشتر دلیلش پشت‌سر گذاشتن تجربه کارگردانی بود که درهای زیادی را در ذهن من باز کرد. تازه متوجه شده‌ام وقتی به‌عنوان کارگردان، فیلمتان خوب می‌شود تا مدت‌ها هیجان‌زده هستید.

 در مورد فیلم «عشق و رحمت» هم حس خوبی دارم چون نقدهای بسیار مثبتی در مورد نقش‌آفرینی‌ام در این اثر دریافت کردم، فیلم بسیار خوبی بود و از طرفی حضور در مجموعه تلویزیونی «خانواده امروزی» من را نامزد جایزه امی کرد و در کل وقتی تمام این سال را در یک پاراگراف می‌خوانی متوجه میزان خرسندی من از امسال می‌شوید.

در‌هر‌حال شما به ناگهان جهش بزرگی در جریان حرفه خود داشتید، عکس‌العمل‌تان در این مورد چگونه بود؟

من دقیقا می‌دانم با این شرایط و این موفقیت‌ها چگونه برخورد کنم زیرا طرفدار جمله آهسته و پیوسته پیش رفتن هستم.

زمانی که وارد هالیوود می‌شوی همواره به‌دنبال لحظه مناسب می‌گردی تا یک شبه به تمام موفقیت‌هایی که در نظر داری برسی.

برای من این رویه تفاوت داشت، من هیچ‌گاه به‌دنبال یک فرصت بزرگ نبودم، موفقیت من تاکنون ریشه در جمع‌بندی اتفاقات خوب کوچک در کنار هم بوده است و آن را تبدیل به اتفاقی خوب و بزرگ کرده است.

من در طول جمع کردن این اتفاقات کوچک سال‌های بسیار خوبی را پشت‌سر گذاشته‌ام و بسیار راضی هستم زیرا هیچ‌گاه به‌خاطر رسیدن به هدفی بسیار بزرگ روزهای زندگی‌ام را برای غصه خوردن تلف نکرده‌ام. من هیچ‌گاه خود را در موقعیت کتنیس اوردین قرار نداده‌ام.

اگر می‌توانستی به گذشته برگردی و مجبور شوی مانند کتنیس اوردین میان حرفه و شیوه زندگی‌ات انتخاب کنی، منظورم دقیقا مانند کتنیس اگرتنها یک لحظه وقت برای تصمیم‌گیری داشته باشی، کدام راه را انتخاب می‌کنی؟

فکر می‌کنم کارگردانی انتخاب من در چنین لحظه‌ای می‌بود. کارگردانی به شما قدرت بیشتری برای کنترل اوضاع و کاری که قصد دارید انجام دهید می‌دهد، قدرتی که بدانید دقیقا زمان خود را چگونه می‌گذرانید.

در نهایت شما باید بهای دوری از بچه‌هایتان را برای شغلی که انتخاب کرده‌اید بدهید، خوب این بسیار بهتر است که کنترل کامل روی شغلی و در نهایت اثری که می‌خواهید ارائه دهید، داشته باشید.

در‌حال‌حاضر من حتی می‌خواهم روی میزان درآمدی که دارم هم کنترل داشته باشم، زیرا هر اندازه که در این حرفه قضیه مالی برایت مهم شود از هدف اصلی دور می‌شوی.

چند‌وقت پیش درباره جنبش فمنیستی که این روزها در هالیوود شاهدش هستیم گفته بودی که اهمیتی به برچسبی که روی آن زده‌اند نمی‌دهی ولی سیاسیتی که پشت آن است برایت اهمیت دارد، چه تفکری باعث چنین اظهار نظری شد؟

حس می‌کنم بیشتر بحث‌هایی که در مورد این قضیه صورت می‌گیرد برای برچسب زنی است، مثلا در انتهای بحث خیلی راحت می‌گویند؛ ‌ها، تو یک فمنیست هستی!؟

آن زمان منطق و حرف‌هایمان برای همه تعبیری متفاوت دارد، حتی خودمان هم برای دیگران متفاوت می‌شویم. این قضیه من را دیوانه‌وار عصبی می‌کند، در‌حال‌حاضر با افراد عجیبی در این جنبش روبه‌رو می‌شویم، برخی می‌گویند.

 من جزو این اعتراضات نیستم ولی به اهدافی که دارند احترام می‌گذارم و به نتیجه‌اش ایمان دارم. خوب این یک مساله ساده است، وقتی می‌گوییم ما جزو جنبش برابری حقوق در هالیوود میان زنان و مردان هستیم به این معنی نیست که از مردان متنفر هستیم.

انگار با برچسب زدن تمام قضیه را از سر خود باز می‌کنند، عملکردی که تفکر مردسالاری می‌خواهد بر سر زنان و حرف‌های حساب آن‌ها بیاید، باید به تمام مردم جهان معنی درست فمنیست و دلایل این جنبش را نشان داد، باید گفت که ما زنانی هستیم که به‌صورت منطقی به دنبال برابری و بازگرفتن حق طبیعی خودمان هستیم.

هالیوود در نهایت قبول کرده شرایطی که در ماه‌های اخیر سینماگران زن به آن اعتراض داشتند را مورد بررسی قرار دهد، به نظر شما چرا با این همه تاخیر این بحث مطرح شده و قابل بررسی است؟

به عنوان یک زن در هالیوود فکر می‌کنم اتفاقاتی که در این دو سال رخ داده است ریشه در گذشته دارد، در حقیقت این موسسه‌ای که جینا دیویس آن را تاسیس کرد .

بذر این تفکر را در ابتدای امر در ذهن ما کاشت، مدت‌هاست حس می‌کنیم در جواب خواسته‌های‌مان هیچ‌گاه پاسخی صادقانه دریافت نمی‌کنیم، همواره وقتی وضعیتی بغرنج پیش آمده و خواهان پاسخگویی بودیم کسی با صداقت با ما برخورد نکرده و همین دلیلی است که حس می‌کنیم.

 همواره در هالیوود از زن‌ها به طرق مختلف  استفاده‌ای ابزاری شده است، هر استفاده‌ای که بشود، حال بحث هک کردن گوشی تلفن همراه جنیفر لارنس یا چالیز ترون جداست.


در‌نهایت کارت با سری فیلم‌های «بازی‌های عطش» تمام شد، از این‌که دیگر در قالب شخصیت فرعی مانند افی ترینکت بازی نمی‌کنی و احتیاجی به وقت گذاشتن برای آن نیست، خوشحال هستی؟

به هیچ وجه.

چرا؟

خب اولا این جزو معدود دفعاتی است که تمام اعضای گروه فیلمسازی به صورت واقعی، بسیار واقعی همدیگر را دوست دارند.

 من همیشه به‌خاطر این‌که جزئی از این گروه بودم خوشحال بودم، مساله نشستن روی صندلی‌های جلوی صحنه در تورهای مختلف چنین آثار بزرگی و پاسخ دادن به سوالات در کنار هم جذابیت‌های خودش را دارد و لذت این‌که پس از اتمام هر جلسه با هم به رستورانی می‌رویم و دور هم شام می‌خوریم و از مصاحبت هم لذت می‌بریم چیزی نیست که دلم برایش تنگ نشود.

 از لحاظ منطقی هم زمانی که می‌دانستم چنین فیلمی با حضور من اکران خواهد شد از فشارهای کاری‌ام در زمینه بازیگری و پذیرفتن نقش‌های جدید کاسته می‌شد و همین امر باعث شد با خیال راحت یک‌سال را وقف کارگردانی فیلمی چون «چرخش کامل 2» کنم.