کودکان
2 دقیقه پیش | با بطری نوشابه برای پسر کوچولو هواپیما بسازیدبه جای خریدن اسباب بازی های گران قیمت ، می توانید با استفاده از ابزاری که در خانه در اختیار دارید اسباب بازی هایی با کمک فرزندان خود بسازید که هم در هزینه ها صرفه جویی می ... |
2 دقیقه پیش | از رایحه درمانی نوزادان بیشتر بدانیدآیا شما می خواهید برای مراقبت از نوزاد خود، یک رویکرد جامع تری را انتخاب کنید؟ آیا شما به عنوان یک پدر و مادر به دنبال درمان های طبیعی برای بچه های کوچک خود هستید؟ آیا می ... |
وقتی کودک کابوس میبیند چگونه برخورد کنیم؟
بااینکه تقریباً همه بچهها هر از گاهی خواب های بد و ترسناک میبینند که ناراحتشان میکند اما خوابهای بد یا کابوس در سالهای قبل از مدرسه که ترس از تاریکی بین کودکان بسیار متداول است، بیشتر اتفاق میافتد.
کابوس به طور کامل قابل پیشگیری نیست اما والدین میتوانند زمینه را برای یک استراحت آرام شبانه برای فرزندشان آماده کنند. به این ترتیب، وقتی کودک خواب بد میبیند، کمی اطمینان دهی و آرامش دادن پدر و مادر میتواند آرامش ذهن را به کودک برگرداند.
کمک به کودکان برای غلبه بر این ترسهای کودکی به آنها این امکان را میدهد بر چیزهایی که به نظرشان ترسناک میرسد، پیروز شوند.
چه زمان کابوس اتفاق میافتد؟
کابوس هم مثل همه خوابها درطول مرحلهای از خواب اتفاق میافتد که مغز بسیار فعال بوده و تجربیات و اطلاعات جدید برای یادگیری و حافظه استفاده میکند. تصاویر واضحی که مغز پردازش میکند، به اندازه احساساتی که میتوانند ایجاد کنند، واقعی به نظر میرسند.
این بخش از خواب بخش حرکت سریع چشم یا مرحله REM نامیده میشود چراکه در این زمان چشمها در زیر پلک به سرعت حرکت میکنند. کابوسها معمولاً در نیمه دوم خواب شبانه که فواصل REM طولانیتر است اتفاق میافتند.
وقتی کودکان بخاطر دیدن کابوس از خواب بیدار میشوند، تصاویری که مشاهده کردهاند هنوز کاملاً تازه هستند و واقعی به نظر میرسند. بنابراین طبیعی است که بترسند و ناراحت باشند و از والدینشان آرامش بخواهند.
کودکان در سنین پیش دبستانی درک میکنند که کابوس فقط یک خواب بد است و اتفاقی که در خواب افتاده است واقعی نیست و به آنها آسیبی نمیرساند. اما دانستن این مسئله باعث نمیشود که دیگر از کابوسهای خود نترسند. حتی کودکان بزرگتر هم وقتی بخاطر یک کابوس از خواب میپرند به اطمینان بخشی و آرامش شما نیاز دارند.
چه چیز باعث دیدن کابوس میشود؟
هیچ کس نمیداند که دقیقاً به چه دلیل خواب میبینیم. خوابها که کابوس نیز جزئی از آن است، یکی از راه هایی است که از طریق آن کودکان افکار و احساساتشان نسبت به موقعیتهایی که با آن برخورد میکنند را پردازش میکنند و به نگرانیهای خود میرسند.
اکثر اوقات کابوس بدون هیچ دلیل خاصی انفاق میافتد. سایر مواقع، وقتی کودکی دچار استرس و تغییر میشود اتفاق میافتد. اتفاقات و موقعیتهایی که ممکن است ناراحتکننده باشد—مثل رفتن به یک مدرسه جدید، تغییر محل زندگی، تولد خواهر یا برادر جدید یا مشکلات حانوادگی—هم میتواند باعث خوابهای بد کودکان شود.
گاهی اوقات کابوس بعنوان بخشی از واکنش کودک به آسیبهای روحی مثل بلایای طبیعی، تصادف یا آسیب اتفاق میافتد. برای بعضی کودکان، مخصوصاً آنهایی که قوه تخیل قوی دارند، خواندن کتابهای ترسناک یا تماشای فیلمهای ترسناک قبل از خواب میتواند موجب دیدن خوابهای بد و ترسناک شود.
موضوع کابوسهای شبانه کودکان نمایانگر آن چیزی است که کودک در آن سن تجربه میکند. کاراکترهای این کابوسها میتواند غولها، دیوها، مردان شریر، حیوانان، موجودات تخیلی یا افراد، مکانها یا اتفاقات آشنا باشد.
کودکان ممکن است کابوس ببینند که گم شدهاند، دزدیده شدهاند، تعقیب یا تنبیه میشوند. گاهی اوقات کابوسهای آنها تکههایی از اتفاقات آن روزشان را در خود دارد اما با کمی تغییر ترسناکانه. کودک ممکن است نتواند همه جزئیات خواب خود را به یاد آورد اما میتوانند بعضی از تصاویر، شخصیتها یا موقعیتهای آن را به خاطر آورد.
تشویق کودکان به دیدن خوابهای خوب و شیرین
والدین نمیتوانند از کابوس دیدن فرزندانشان جلوگیری کنند اما میتوانند به آنها کمک کنند شبها خوب و آرام بخوابند و تشویقشان کنند که شب خوابهای شیرین ببینند.
برای اینکه به کودکان کمک کنید وقتی زمان خوابیدن رسیده بخوابند و استراحت کنند و زمان خواب برایشان زمان آرامش و امنیت باشد، اطمینان یابید که کودکتان:
• زمان مشخصی برای خوابیدن و بیدار شدن داشته باشد.
• برنامه خوابی داشته باشد که وقتی میخوابند، به آنها احساس امنیت و آرامش دهد. این میتواند حمام گرفتن قبل از خواب، کتاب خواندن یا یک گپ کوتاه درمورد اتفاقات آن روز با پدر یا مادر باشد.
• تختخوابی گرم و نرم داشته و محل خوابش هم آرام و مطمئن باشد. وجود یک اسباببازی مورد علاقه و یک نور کم میتواند به آرامتر خوابیدن او کمک کند.
• قبل از خواب فیلمهای ترسناک نبیند یا داستانهای ترسناک نخواند، مخصوصاً اگر قبلاً هم دچار کابوس شده باشد.
• بداند که کابوسها واقعی نیستند، فقط خواب و رویا هستند و نمیتوانند آزاری به آنها برسانند.
پس از کابوس
برای کمک به فرزندتان برای کنار آمدن با یک کابوس میتوانید:
به فرزندتان اطمینان دهید که پیشش هستید. وجود آرامش بخش شما به کودک کمک میکند بعد از پریدن از خواب احساس امنیت و آرامش کند. وقتی کودک بیداند که شما پیش او میمانید، حس امینت و اطمینان در او تقویت خواهد شد.
بگویید آنچه اتفاق افتاده دیگر تمام شده است. به فرزندتان بگویید که فقط یک کابوس بوده است و الان دیگر تمام شده است. میتوانید مثلاً به او بگویید، "درسته خواب بدی دیدی اما الان دیگه بیدار شدی و همه چیز خیلی خوبه." به فرزندتان اطمینان دهید چیزهای ترسناکی که در خواب دیده است در دنیای واقعی اتفاق نیفتاده است.
به او آرامش و راحتی دهید. به او نشان دهید که درک میکنید فرزندتان میترسد اما همه چیز خوب است. به فرزندتان یادآور شوید که همه آدمها خواب میبینند و بعضیوقتها این خوابها ترسناک و ناراحتکننده میشوند و خیلی واقعی به نظر میرسند به همین دلیل کاملاً طبیعی است که از آنها بترسیم.
جادو کنید. درمورد بچههای که هنوز مدرسه نمیروند و کلاس اول و دومیها که تخیل خیلی قوی دارند، قدرتهای جادویی عشق و حمایت شما میتواند جادو کند. میتوانید مثلاً وانمود کنید که با اسپریهای مخصوص دیوکش، همه دیوهایی که در خواب فرزندتان بوده را کشتید. بروید و کمد لباس کودک را و زیر تختش را چک کنید و به فرزندتان اطمینان دهید که همه موجودات ترسناک از بین رفته اند و همه چیز آرام است.
چراغ خواب را روشن کنید. روشن بودن یک چراغ خواب به کودکی که از تاریکی واهمه دارد و بخاطر کابوس از خواب پریده است آرامش و اطمینان میدهد تا دوباره به خواب برگرد.
به فرزندتان کمک کنید دوباره بخوابد. یک چیز آرامش بخش کمک میکند که حال و هوای فرزندتان عوض شود. برای برگرداندن فرزندتان به خوب این کارها را میتوانید امتحان کنید: آوردن اسباببازی مورد علاقه اش، یک بالشت یا پتوی نرم، چراغ خواب، یا یک موسیقی آرام. میتوانید درمورد خوابهای خوب و شیرینی که فرزندتان دوست خواهد داشت با او حرف بزنید. او را ببوسید و در آغوش بگیرید و به نرمی از اتاق خارج شوید.
شنونده ای خوب باشید. لازم نیست که خیلی درمورد کابوسی که فرزندتان دیده است حرف بزنید. فقط باید به او کمک کنید احساس آرامش، حمایت و امنیت کند و برای برگشتن به خواب آماده شود. اما صبح که فرزندتان از خواب بیدار شد میتواند کامل درمورد خوابی که شب قبل دیده بود برایتان حرف بزند. با حرف زدن درمورد آن یا حتی کشیدن نقاشی آن در روز روشن، خیلی از تصاویر ترسناک شب گذشته قدرت خود را از دست میدهند. شاید فرزندتان حتی بدش نیاید که پایان جالبی برای کابوس شب قبل خود پیدا کند.
برای بیشتر بچهها، کابوس فقط هرازگاه اتفاق میافتد و جای نگرانی نیست. فقط به کمی آرامش و اطمینان والدین نیاز دارد. اگر کابوسهای فرزندتان آنقدر زیاد شد که اجازه نداد فرزندتان خواب راحت و کافی داشته باشد یا مشکلات رفتاری و احساسی برای او ایجاد کرد، حتماً او را نزد پزشک متخصص ببرید.
ویدیو مرتبط :
سلفی و برخورد با کودک
خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :
چگونه با کودک بد قلق برخورد کنیم؟
اغلب ما در خانواده یا جمع دوستان با کودکانی بدخلق و ناسازگار برخورد داشته ایم. حالت بارز در این کودکان معمولا گریه کردن ، جیغ زدن و تکان دادن دست ها و پاهاست، عملی ناگهانی و بدون برنامه ریزی برای نشان دادن خشم. این کارها معمولا ۳۰ ثانیه تا ۲ دقیقه طول می کشد و در ابتدا شدیدتر است. گاهی نیز ممکن است طولانی تر باشد. کارشناسان می گویند لجبازی و بدخلقی کودک راهی برای بیان سرخوردگی های عاطفی، فیزیکی یا روانی کودک است.
چون بچه ها هنوز بلد نیستند عصبانیت و خشم خود را به درستی نشان دهند. اغلب کودکان در ۲ سالگی دامنه لغات محدودی دارند. والدین تنها ۵۰ درصد مواقع منظور کودک را درک خواهند کرد و غریبه ها کمتر. وقتی که کودک می خواهد چیزی را به شما بگوید و شما متوجه نمی شوید یا از خواسته او پیروی نمی کنید، این حالات بروز می کند. ممکن است این طور به نظر برسد که کودک با بی ادبی می خواهد اعصاب شما را بهم بریزد، اما بدانید کودکان خردسال برای شرمسار یا عصبانی کردن پدر و مادر خود نقشه شومی ندارند.
● راهکار
هیچ راه بی خطایی برای جلوگیری از این اخلاق کودکان وجود ندارد، اما هزاران کار است که می توانید انجام دهید تا کودکان و حتی خردسالان را به اخلاق خوب تشویق کنید.
ـ سازگار باشید. برنامه ای روزانه تعیین کنید تا کودک نیز بداند که باید انتظار چه چیزی را داشته باشد و تا جایی که ممکن است به این برنامه پایبند باشید، ازجمله زمان خواب.
ـ به کارهای روزانه خود فکر کنید. به عنوان مثال اگر قرار است در صفی انتظار بکشید، یک اسباب بازی کوچک یا غذایی سرپایی برای مشغول کردن کودک با خود ببرید.
ـ کودک را به استفاده از کلمات تشویق کنید. خردسالان لغات بیشتری از آنچه که می توانند بیان کنند، می فهمند. اگر کودک شما صحبت نمی کند یا به طور واضح صحبت نمی کند باید به او استفاده از علائم و نشانه ها مانند من می خواهم، کافیه و... را آموزش بدهید.هر چه کودک با شما راحت تر ارتباط برقرار کند، بداخلاقی هایش کمتر می شود. به یاد داشته باشید هر چه سن او بیشتر می شود، از او بخواهید از کلمات بیشتری استفاده کند.
ـ به او اجازه بدهید تصمیم بگیرد. به عنوان مثال دوست دارد لباس قرمزش را بپوشد یا لباس آبی؟
ـ اخلاق خوب او را تحسین کنید. زمانی که کودک رفتار خوبی دارد به او بیشتر توجه کنید و به او بگویید که شما چقدر سربلند می شوید وقتی که او این گونه رفتار می کند.
ـ حواس او را پرت کنید. هرگاه حس می کنید که بد اخلاقی های او دارد شروع می شود، حواس او را پرت کنید.
ـ از شرایطی که موجب بروز این حالت می شود، دوری کنید. به عنوان مثال اگر کودک برای اسباب بازی بهانه می گیرد، از جلوی مغازه هایی که برای او وسوسه انگیز هستند، عبور نکنید.
● بهترین راه پاسخگویی
اگر می توانید، تظاهر به بی اهمیت بودن این رفتار بکنید. اگر شما آرامش خود را از دست داده یا تسلیم خواسته های او شوید، به او آموخته اید که این بداخلاقی ها مفید است. وقتی که در خانه این گونه برخورد می کند، طوری رفتار کنید که گویی رفتار او چیزی را بهم نمی زند. وقتی که کودک آرام شد به او بگویید که متوجه رفتارش شده اید، اما این کار باعث توجه شما نخواهد شد. اگر او نیاز دارد چیزی بگوید، باید از کلمات استفاده کند. اگر در محیطی عمومی شروع به بدخلقی کرد، همچنان تظاهر به بی اهمیتی بهترین شیوه است. اگر حالت او تشدید شد یا کودک شما در صدد صدمه زدن به خودش بود، کار خود را متوقف کرده و فرزند خود را از محیط خارج کنید.
● تنبیه در چنین شرایطی
مناسب است؟ کج خلقی های موقتی کودک، بخشی طبیعی از دوره رشد اوست. تنبیه بدنی کردن افزون بر این که سلامت روانی کودک را تهدید می کند، او را لجوج تر خواهد کرد. به جای تنبیه کردن، به کودک یادآوری کنید که این شیوه ای مناسب و درست نیست. گاهی یک تذکر ساده کافی خواهد بود، اما برای مواردی که به گونه ای شدید این حالت را نشان می دهد باید برای مدتی او را به کاری که دوست ندارد مانند ساکت نشستن مجبور کنید. زمانی که کودک بتواند رفتارهای خودش را کنترل کند، کج خلقی های موقتی او نیز کمتر می شود. بیشتر کودکان ۴ یا ۵ سالگی این حالت را پشت سر می گذارند. اگر کودک شما با این که سنش افزایش یافته، هنوز این حالات را دارد با پزشک مشورت کنید. شاید اینها نشانه ای از مشکلی دیگر باشد.