معرفی فیلم های روز: آخرین شکارچی جادوگر (The Last Witch Hunter)

در سال 2012 اعلام شد که قرار است فیلمی تحت عنوان « آخرین شکارچی جادوگر » به کارگردانی تیمور بکمامبتوفساخته شود و وین دیزل به عنوان بازیگر ،ایفاگر نقش اصلی آن باشد.

وب‌سایت مووی مگ:

نام فیلم: آخرین شکارچی جادوگر (The Last Witch Hunter)

کارگردان : Breck Eisner

نویسنده : Cory Goodman, Matt Sazama

بازیگران :                                        

Vin Diesel... Kaulder

Rose Leslie ... Chloe

Elijah Wood ... Dolan 37th

Julie Engelbrecht ...Witch Queen

و...                        

رده سنی : R ( مناسب برای افراد بالای 17 سال)

ژانر : بیوگرافی          

زمان : 121 دقیقه 

منتقد : میثم کریمی

در سال 2012 اعلام شد که قرار است فیلمی تحت عنوان « آخرین شکارچی جادوگر » به کارگردانی تیمور بکمامبتوفساخته شود و وین دیزل به عنوان بازیگر ،ایفاگر نقش اصلی آن باشد. اما پس از مدتی بی خبری از این عنوان، ناگهان اعلام شد که بکمامبتوف از پروژه کنار رفته و قرار است برک ایزننر که آخرین ساخته اش یک فیلم ترسناک به نام « دیوانگان » در سال 2010 بود، کارگردانی فیلم را عهده دار شود. حال « آخرین شکارچی جادوگر » در حال و هوای روزهای هالووین در آمریکا، به نمایش درآمده و امیدوار است تا بتواند طرفداران سحر و جادو را به سینما بکشاند.

داستان فیلم درباره یک شکارچی جادوگر به نام کائولدر ( وین دیزل ) می باشد که هنگام کشتن ملکه جادوگرها، تحت جادوی وی قرار می گیرد که او را محکوم به زندگی ابدی می کند. حال کائولدر که چند صد سالی سن دارد، به کمک دولان ( مایکل کین ) که عضو فرقه ای مذهبی می باشد، مدتهاست که آموخته در دنیای انسانها و جادوگران تعادل ایجاد نماید و این وضعیت را برهم نزند. با اینحال بزودی با پیدا شدن یک جادوی سیاه قدرتمند، دردسر کائولدر آغاز می گردد. این جادوی سیاه سعی در زنده کردن مجدد ملکه جادوگر ( جولی انگلبرشت ) دارد که این اتفاق می تواند منجر به برچیده شدن نسل بشریت گردد و...

« آخرین شکارچی جادوگر » اثری درهم و برهم و مغلطه ای از آثار مشهور اکشن خوش آشامی نظیر « تیغ » و « دنیای زیرزمینی » می باشد که با کیفیت بسیار پایین تری در این فیلم به نمایش در آمده است. قهرمان داستان با نام عجیب و غریب کائولدر، هویتی نامشخص دارد و به جز به یاد آوردن خاطراتی از کشته شدن همسر و فرزندش، هیچ اطلاعات مشخصی در اختیار تماشاگر قرار نمی دهد تا مخاطب بتواند حضور تمام وقتش را در مقابل دیدگانش تحمل نماید.

فیلم براساس فرمول های رایج اکشن خون آشامی - جادوگری، قهرمان داستانش را فردی عاشق پیشه معرفی می کند که جبر زمانه و سهل انگاری اش موجب از دست دادن خانواده اش شده و از مخاطبش انتظار دارد تا او را باور کرده و از مشاهده معرفت و شکست در زندگی اش با وی احساس همدری نماید.. اما دیری نمی گذرد که که سلسله اتفاقات عجیب و غریب فیلم آغاز می شود و قهرمان داستان تبدیل به ماشین آدمکشی می شود که نه نشانی از آن فرد معتدل دارد و نه نشانی از عاشق پیشگی. او پس از ملاقات با یک جادوگر خانم در میانه راه، به یکباره همه چیز را فراموش می کند و به سراغ او می رود و تماشاگر نگون بخت نیز می بایست تمام این شلختگی های فیلمنامه ای و تغییرات لحظه ای قهرمان داستانش را شاهد باشد!

علاوه بر شخصیت پردازی ضعیف و بی کیفیت ، روند و ضرباهنگ فیلم نیز از ایرادات اساسی برخوردار است که به سختی می تواند حتی تماشاگر ژانر اکشن را به وجد بیاورد. « آخرین شکارچی جادوگر » نه نوآوری در پرداخت سکانس های اکشن دارد و نه داستان جذابی که بتواند مخاطبش را تا انتهای فیلم کنجکاو نگه دارد. روند فیلم شباهت زیادی به بازیهای کامیپوتری دارد که در آن شخصیت اصلی بصورت مستمر از نقطه A به نقطه B می رود و در میانه راه می بایست با انبوهی از موجودات مختلف مواجه شده و با آنان مبارزه نماید؛ با این تفاوت که در اینجا حداقلِ خلاقیت و جذابیت در پرداخت صحنه های اکشن نیز به چشم نمی خورد.

سکانس های زد و خورد در « آخرین شکارچی جادوگر » تکراری و همراه با چاشنی تکان های اساسی دوربین می باشد که در بهترین حالت ممکن تنها باعث می شود مخاطب دچار سردرد نشود. به اکشن خسته کننده فیلم باید CGI های ضعیف و از رمق افتاده را هم اضافه کرد که مشخص نیست سازندگان چگونه راضی به استفاده از این تکنولوژی ضعیف در ساخت جلوه های ویژه فیلم شده اند. هیولاها و موجودات مختلفی که کائولدر در طول داستان با آنها مواجه می شود، هرکدام از دیگری کیفیت پائین تری دارند و مخصوصا هنگام نزدیک بودن دوربین به این موجودات می توانید مات و تار بودن جلوه های ویژه را به راحتی مشاهده نمائید.

وین دیزل به عنوان ستاره فیلم، در تار عنکبوتی از بدترین اتفاقات ممکنه که هنگام ساخت یک فیلم می تواند رخ دهد گرفتار شده است. دیزل که سالهاست تنها به واسطه بازی در سری فیلمهای « سریع و خشمگین » به یاد آورده می شود ، در « آخرین شکارچی جادوگر » ناتوان از نگه داشتن توجه مخاطب به خود است. داستان سراسر ایراد و پرداخت ضعیف صحنه های اکشن، وین دیزل را به قربانی اصلی فیلم « آخرین شکارچی جادوگر » مبدل کرده است. مایکل کین که حضور کوتاهی در فیلم دارد توانسته در نقش کلیشه ای خودش که فردی داناست، حضور موثری داشته باشد. اما حضور الیجا وود در کنار دیزل در فیلم اصلا جالب توجه نیست.

« آخرین شکارچی جادوگر » فستیوالی از ایرادات فیلمسازی را در خود دارد. داستان بی سر و ته، اکشن ملال آور و در نهایت جلوه های ویژه ای ناامید کننده. همه این موارد، از جدیدترین فیلم وین دیزل اثری ساخته که به سختی می توان آن را تحمل کرد مگر آنکه دلباخته بازیهای کامپیوتری باشید. دیزل که در سالهای اخیر به جز سری فیلمهای « سریع و خشمگین » ، تنها فیلم ناامید کننده « رایدیک » را در کارنامه هنری اش ثبت کرده، اینبار با اثری به مراتب ناامید کننده تر به نام « آخرین شکارچی جادوگر » به سینما آمده است. اثری که می تواند سوالات زیادی درباره کارایی او به عنوان تک ستاره بودن در یک فیلم سینمایی را بیش از پیش مطرح نماید.

معرفی فیلم های روز: ریکی و فلش ( Ricki and the Flash )

نام فیلم: ریکی و فلش (Ricki and the Flash)
کارگردان : Jonathan Demme
نویسنده : Diablo Cody

بازیگران :
Meryl Streep...Ricki
Rick Springfield ... Greg
Kevin Kline ... Pete
Mamie Gummer ... Julie
و...
رده سنی : PG-13 ( مناسب برای افراد بالای 13 سال)
ژانر : کمدی - درام
زمان : 100 دقیقه
منتقد : میثم کریمی

مریل استریپ با 19 بار نامزدی اسکار، به نظر می رسد که کار انجام نداده ای در سینما نداشته باشد اما کماکان برای تجربه کردن افق های بازیگری در سینما پُر انرژی و خستگی ناپذیر نشان می دهد. بازی در نقش یک خواننده سبک موسیقی راک برای مریل استریپ 66 ساله می توانست یک چالش تمام عیار باشد چراکه وی مجبور شد موسیقی و نواختن گیتار را بیاموزد و بر روی صحنه حتی بداهه نوازی کند! اما « ریکی و فلش » به اندازه تلاش مریل استریپ برای یادگیری موسیقی ، اثر با ظرافتی محسوب نمی شود.

ریکی ( مریل استریپ ) خواننده ای است که 20 سال پیش همسر ( کوین کلاین ) و سه فرزندش را ترک کرد تا بتواند تبدیل به موزیسین و خواننده ای مطرح شود. وی در این مدت توانست یک آلبوم تک خوانی منتشر کند و حالا به همراه گروه موسیقی اش به نام " فلش " در یک میخانه در سان فرناندو برنامه اجرا می کند. ریکی در رسیدن به رویای موسیقی اش اگرچه خیلی کامیاب نبوده و از لحاظ مالی به توفیق قابل توجهی نیز دست پیدا نکرد، اما به نظر می رسد که از زندگی که برای خود ساخته راضی است. اما یک تلفن از طرف همسر سابقش زندگی او را تغییر می دهد. پِت به ریکی اعلام می کند که دخترش به دلیل شکست عاطفی که در ازدواجش داشته حال و روز خوبی ندارد. به همین دلیل ریکی پس از سالها تصمیم می گیرد سراغ خانواده اش برود و با آنان مواجه شود.

« ریکی و فلش » بر روی کاغذ یکی از بهترین ترکیب های سینمایی سال را رقم زده است. جاناتان دمی برنده اسکار بهترین کارگردانی برای فیلم « سکوت بره ها » و دیابلو کودی نیز که به عنوان فیلمنامه نویس در این فیلم حضور دارد و پیش از این برای نگارش فیلمنامه « جونو » موفق به دریافت اسکار شده، تماشاگران را به انتظار تماشای اثری منحصر به فرد در ژانر موسیقی نگه می داشت اما نتیجه این ترکیب جذاب، جز یک فیلم معمولی نبوده است.

داستان « ریکی و فلش » داستان ساده ای است. زنی که سالها از خانواده اش به دور بوده و حالا باید نزد آنان بازگردد تا آنچه را که گم کرده بازیابد و معنای زندگی را بیش از پیش درک کند. فیلم هرگز از مسیری که اغلب برای این نوع آثار به نگارش در می آید فراتر نمی رود.فیلمنامه « ریکی و فلش » کلیشه های رایج ژانر موسیقی و همچنین رابطه " پدر - مادر و فرزند " را به کار گرفته و هیچ غافلگیری ویژه ای برای مخاطب به همراه ندارد.

دیابلو کودی که پیش از این با آثاری نظیر « جونو » و « جوان بالغ » نشان داده به خوبی فضای کمدی و درام را می شناسد، اینبار در نگارش « ریکی و فلش » خلاقیتی که از او انتظار می رفت را به نمایش نگذاشته و تماشاگر که هر لحظه منتظر مشاهده اتفاق ویژه ای بر پرده نقره ای سینماست را ناامید تر می کند.

ریکی به عنوان شخصیت اصلی داستان، زنی سالخورده است که در گذشته اشتباهات بسیاری انجام داده و باید در طول داستان پی به اشتباهات گذشته برده و در نهایت باید این پیام را به مخاطب انتقال دهد که هیچ چیز جای خانواده و ارزش های آن را نمی گیرد. اما برای انتقال این مفهوم، انتظاری بیشتر از بگو مگوهای ساده " مادر و دختری " چند دیالوگ خشک و خالی پرخاشگرانه میان ریکی و اعضای خانواده اش می رود؛ انتظاری که هرگز به پایان نمی رسد و در میان مجموعه ای از فرآیندهای ساده فیلمنامه نویسی و کلیشه های رایج ژانر ، « ریکی و فلش » آغاز می شود، ادامه پیدا می کند و به همان سادگی بی آنکه چالش و نقطه ماندگاری در ذهن ایجاد کند، به پایان می رسد.

اما اگرچه خود داستان اصلی و پیچش های دراماتیک و حتی طنزهای فیلم، ساده و قابل پیش بینی هستند، اما فیلم موسیقی های بسیار خوبی دارد که می تواند برای طرفداران این صنعت جالب توجه باشد. مریل استریپ قبلا هم در « مامامیا! » و « به سوی جنگل » سابقه آوازخوانی داشته ( که البته بهرحال خیلی استعداد قابل توجهی در این زمینه ندارد! ) و اینبار در « ریکی و فلش » بازخوانی ترانه های معروفی از جمله « بد رومانس » از لیدی گاگا را انجام داده که روی هم رفته شاید جالب ترین و به یاد ماندنی ترین بخش های فیلم را تشکیل می دهند و بعدها آوازخوانی مریل استریپ را با این فیلم نیز به یاد بیاورند.

مریل استریپ در نقش ریکی، بازی حساب شده و گیرایی از خود به نمایش گذاشته است اما اثر آنچنان درخشان نیست که اینبار بتواند نام او را در میان نامزدهای اسکار قرار دهد. با اینحال باید گفت که بازی وی از جمله نقاط قوت فیلم محسوب می شود که باعث سرپا ماندن فیلم می گردد. نکته جالب در میان بازیگران فیلم حضور میمی گامر در نقش دختر استریپ در فیلم است که در واقع این بازیگر دخترِ واقعی خود مریل استریپ می باشد. البته این حضور آنچنان پر رنگ نیست اما بهرحال می تواند به جذابیت های بازاریابی فیلم و البته کنجکاوی مخاطبین برای تهیه فیلم منجر شود.

چنانچه اطلاعی از نام سازندگان « ریکی و فلش » نداشته باشید می توانید از تماشای فیلم راضی باشید چراکه فیلم اثری ساده و کلیشه ای است اما هرگز از دسته آثاری هم نیست که شعور مخاطب را به بازی بگیرد. اما زمانی که نام جاناتان دمی و دیابلو کودی به عنوان کارگردان و نویسنده به میان می آید، انتظارات از فیلم به مراتب بالاتر می رود و همین نکته باعث می شود تا در مجموع « ریکی و فلش » را اثری شکست خورده نامید که هرگز نمی تواند انتظارات زیادی که از آن می رفت را برآورده کند. فیلم دیالوگی دارد که در آن همسر سابق ریکی به وی می گوید : « این وظیفه بچه ها نیست که عاشق تو باشند، این وظیفه توست که عاشق اونها باشی! ». پیام فیلم دقیقا در همین جمله خلاصه شده است.

اخبار فرهنگی - نقد فارسی