شعر یادته (مریم حیدرزاده)

روزای خیلی طلایی یادته ؟ روز ترس از جدایی یادته ؟
روز تمرین اشاره یادته ؟ شب چیدن ستاره یادته ؟
شعر های كتاب درسی یادته ؟ یادته گفتی میترسی،یادته ؟
عكسمون تو قاب عكسو یادته ؟ بله بدون مكسو یادته ؟
دستمون تو دست هم بود یادته ؟ غصه هامون كم كم بود یادته ؟
چشم نازت ماله من بود یادته ؟ دیدن من قدغن بود یادته ؟
روزگار قهر و آشتی یادته ؟ هیچ كسیو جز من نداشتی یادته ؟
رویاهای آسمونی یادته ؟ قول دادی پیشم بمونی یادته ؟
روزای بی غم و غصه یادته ؟ ببینم اول قصه یادته ؟
عصر ابراز علاقه یادته ؟ خبر خوش كلاغه یادته ؟
دست گرمت تو زمستون یادته ؟ شونیه من توی بارون یادته ؟
واسه یه خنده اجازه یادته ؟ اونا كه میگفتی رازه یادته ؟
یادته فال های حافظ تو حیاط ، یادته قسم جون شاخه نبات ؟
گل سرخ ها رو نچیدیم یادته ؟ یه روزی همو ندیدیم یادته ؟
شرط هامون سر صداقت یادته ؟ تو،تو مجازات خیانت یادته ؟
پنهونی سر قرار ها یادته ؟ تاخیر هات تو بهار یادته ؟
گوش ندادی به نصیحت یادته ؟ گشتنت دنبال فرصت یادته ؟
دستتو میخوام بگیرم یادته ؟ راستی تو ، بی تو میمیرم یادته ؟
دونه دادن با كبوتر یادته ؟ خاطرات توی دفتر یادته ؟
فال با نیت رسیدن یادته ؟ طعم قهوه رو چشیدن یادته ؟
واسه فال قهوه رو خوردن یادته ؟ روزی صد بار بی تو مردن یادته ؟
یادته دعا ، یادته دعای زیر طاقیا ، كنار بوته های اقاقیا ؟
زیر اون درخت گیلاس ، یادته ؟ با دو تا شاخه گل یاس یادته ؟
یادته گفتن راز با قاصدك ؟ یادته چقدر به هم گفتیم ، كمك ؟
فكر بودن توی قایق یادته ؟ تو به من گفتی شقایق یادته ؟
پیش هم بودیم نذاشتن یادته ؟ اونا مارو دوس نداشتن یادته ؟
نامه بدون امضا یادته ؟ اسم مستعار رویا یادته ؟
طرح اون انگشتر من یادته ؟ پاسخ مختصر من یادته ؟
فال حافظ ، شب یلدا یادته ؟ اسممو گذاشتی شیدا یادته ؟
چیزی خواستیم از خدامون یادته ؟ مستجاب نشد دعامون یادته ؟
چشمون زدن حسودا یادته ؟ چشامون شد مثل رودها یادته ؟
گفتی ما باید جدا شیم یادته ؟ گفتی باید بی وفا شیم یادته ؟
یه دفه از من بریدی یادته ؟ خط رو اسم من كشیدی یادته ؟
گفتی عشق تو هوس بود یادته ؟
گفتی خوب بود ولی بس بود یادته؟
حلقه من تو دست تو دیدم یادته ؟ كلی سرزنش شنیدم یادته ؟
چشم من به چشمت افتاد یادته ؟كاری كه دست دلم داد یادته ؟
حالا امدم همون جا وایستادم كه تقاظای تو رو جواب دادم . در
اوردم از دستم انگشترو ، جا گذاشتم همون جا دفترو ، اما قول
 دادم به قلبم و خدا دیگه دل ندم به عشق آدما.
هیف شعری كه نوشتم یادته ؟ شعر من بدم باشه، زیادته .

منبع:decoderfun.blogfa.com

ویدیو مرتبط :
یادته ؟! - مریم حیدرزاده

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

شعر بچه بودم مریم حیدرزاده

 

 بچه بودم، نه دیگه منتظر زنگ بودم
نه دیگه واسه تو، این همه، دلتنگ بودم

 

بچه بودم تو نبودی، شبا زود خوابم می برد
دل کوچیکم، فقط غصه بازی رو می خورد

 

بچه بودم، چه قدر صاف و روون می خندیدم
خوبیش این بود که ازت، نمی خوامت، نمی شنیدم

 

بچه بودم همه ام مثل خودم بچه بودن
نرم و ساده مث خاکای توی باغچه بودن

 

بچه بودم خبر از تو، خبر از دروغ نبود
سر فکرای پریشون، انقدر شلوغ نبود

 

بچه بودم همه چی درست می شد ، سخت نبود
هیچکی اندازه ی من، اون روزا خوشبخت نبود

 

بچه بودم دلمو هنوز کسی نبرده بود
هنوزم خدا اونو، دست خودم سپرده بود

 

بچه بودم قدرمو، زمونه بیشتر می دونست
کوچمون حال منو، از تو که بهتر می دونست

 

بچه بودم کسی بیخود منو اذیت نمی کرد
مث تو میون بازیا، خیانت نمی کرد

 

بچه بودم کسی مثل تو، باهام بد نمی شد
بی توجه از کنار رؤیاهام رد نمی شد

 

بچه بودم نبود اون کسی که، بهم راس نمی گفت
مث تو هیچکی، بهم هر چی دلش خواس نمی گفت

 

بچه بودم عالمی بود، آخه عاشق نبودم
از دس چشمای تو ، تو حسرت دق نبودم

 

بچه بودم بدون هیچ غصه ای رفتم شمال
لب دریا، خونه های ماسه ای ، بوی بلال


بچه بودم توی قایق، بی تو خیلی خوش گذشت
دنیا رو کاش می دادم، سالای رفته، بر می گشت

 

بچه بودم خبر از خواهش و التماس نبود
لا به لای دفترام ،‌ جز دو تا برگ یاس نبود

 

بچه بودم کسی مثل تو، منو رنج نداد
برد و باخت تلخ ما، مزه شطرنج نداد

 

بچه بودم دلم از هیچکسی ناراضی نبود
فکر و ذکرم پیش هیچ چیزی، به جز بازی نبود

 

بچه بودم آسمون یه عالمه ستاره داشت
غصه مون هر چی که بود، یه دنیا راه چاره داشت

 

بچه بودم، قهر و آشتیم روی هم لحظه نبود
اخم و دردم واسه حرفی که نمی ارزه نبود

 

بچه بودم قلبای تو دفترم حقیقی بود
روی دفتر خاطراتم عکس جوجه تیغی بود

 

بچه بودم چقدر شعرای خوب بلد بودم
کندن اسما رو، رو درخت و چوب بلد بودم

 

بچه بودم چشم تو، در به درم نکرده بود
اونروزا فکر و خیالت ،‌ خبرم نکرده بود

 

بچه بودم روزای هفته شبیه هم نبود
حواسم پهلوی اینکه چی بهت بگم نبود

 

بچه بودم شادی پر بود، تو دل بادکنکم
آخر اون روزا کسی بود، که بی یاد به کمکم

 

بچه بودم غروبا، بوی غریبی نمی داد
کسی هدیه به کسی، ساعت جیبی نمی داد

 

بچه بودم، اگه مثل حالا مجنون می شدم
از بزرگ شدن، واسه ابد، پشیمون می شدم.

منبع:asheghaneh2000.blogfa.com