خواسته سیمین بهبهانی برای خاک‌سپاری

اخبار فرهنگی - خواسته سیمین بهبهانی برای خاک‌سپاری

یکی از بستگان این شاعر درباره مراسم تشییع او به ایسنا، گفت: خواست ایشان بود که در محل مقبره شوهرشان دفن شوند، منتها امروز درگیر کارهای بیمارستان بودیم و فردا (چهارشنبه، 29 مرداد) باید کارهای اداری را انجام دهیم و ببینیم چطور پیش می‌رود.
 
علی بهبهانی، پسر سیمین بهبهانی، نیز با اشاره به تمایل مادرش برای دفن شدن در جوار همسر و نوه‌اش در امام‌زاده طاهر کرج، در عین حال گفت: هنوز هیچ چیز مشخص نیست. فعلا با دوستان وکیل، نویسنده و اعضای خانواده در تکاپو هستیم.
 
او همچنین گفت زمان و نحوه برگزاری مراسم تشییع و خاک‌سپاری سیمین بهبهانی فعلا مشخص نیست و در روزهای آینده مشخص می‌شود.
 
سیمین بهبهانی بامداد امروز (سه‌شنبه، 28 مردادماه) در سن 87 سالگی بر اثر ایست قلبی و تنفسی در بیمارستان پارس تهران درگذشت.
 
او زاده‌ 28 تیرماه سال 1306 در تهران، به خاطر سرودن غزل فارسی در وزن‌های تازه به «نیمای غزل» معروف است.
 
سیمین خلیلی معروف به «سیمین بهبهانی» فرزند عباس خلیلی (شاعر، نویسنده و مدیر روزنامه اقدام) بود. او ابتدا با حسن بهبهانی ازدواج کرد و به نام خانوادگی همسر خود شناخته شد ولی پس از او با منوچهر کوشیار ازدواج کرد.
 
سیمین که در سال ۱۳۳۷ وارد دانشکده حقوق شد، سال‌ها در آموزش و پرورش با سمت دبیری کار کرد.
 
«سه‌تار شکسته»، «جای پا»، «چلچراغ»، «مرمر»، «رستاخیز»، «خطی ز سرعت و از آتش»، «دشت ارژن»، « گزینه اشعار»، «آن مرد، مرد همراهم»، «کاغذین‌جامه»، «کولی و نامه و عشق»، «عاشق‌تر از همیشه بخوان»، « شاعران امروز فرانسه»، «با قلب خود چه خریدم؟»، «یک دریچه آزادی»، «مجموعه اشعار» و «یکی مثلا این‌که» از جمله کتاب‌های منتشرشده توسط این شاعرند.
اخبار فرهنگی - ایسنا

 

ویدیو مرتبط :
سیمین بهبهانی

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

سنگ گور (سیمین بهبهانی )

 

سنگ گور (سیمین بهبهانی )

 ای رفته ز دل رفته ز بر ،رفته ز خاطر
بر من منگر تاب نگاه تو ندارم

 

بر من منگر زانکه به جز تلخی اندوه
در خاطر از آن چشم سیاه تو ندارم

 

ای رفته ز دل ،راست بگو !بهر چه امشب
با خاطره ها آمده ای باز به سویم؟

 

گر آمده ای از پی آن دلبر دلخواه
من آن نیم او مرده و من سایه اویم

 

من آن نیم آخر دل من سرد و سیاه است
او در دل سودا زده از عشق شرر داشت

 

او در همه جا ،با همه کس ،در همه احوال
سودای تو را ای بت بی مهر به  سر داشت

 

من آن نیم ،این دیده ی من سرد و خموش است
در دیده او آن همه گفتار نهان بود

 

وان عشق غم آلوده در آن نرگس شبرنگ
مرموز تر از تیرگی شامگهان بود

 

من او نیم آری ،لب من این لب بی رنگ
دیریست که با خنده یی از عشق نشکفت

 

اما به لب او همه دم خنده ی جان بخش
مهتاب صفت بر گل شبنم زده می خفت

 

بر من منگر تاب نگاه تو ندارم
آن کس که تو می خواهیش از من به خدا مرد

 

او در تن من بود و ندانم که به ناگاه
چون دید و چها کرد و کجا رفت و چرا مرد

 

من گور ویم ،گور ویم بر تن گرمش
افسردگی و سردی کافور نهادم

 

او مرده و در سینه ی من ،این دل بی مهر
سنگی ست که من بر سر آن گور نهادم

منبع:seemorgh.com