حواشی آلبوم هشت از زبان خوانندگانش

 آهنگ مناسبتی خواندن برای بعضی از خواننده ها تابو دارد. شاید از این می ترسندکه با خواندن این آهنگ ها تحت الشعاع حاشیه ها قرار بگیرند و ارزش کارهایشان زیر سوال برود. برعکس بعضی دیگر از خواننده ها از آهنگ های مناسبتی استفاده کردند تا به شهرت برسند. بعضی دیگر به خواندن آهنگ های مناسبتی وفادار ماندند.
اما در میان همه اینها یک اشتراک وجود دارد. اینکه موسیقی همیشه با مراسم آیینی و مذهبی ما گره خورده است. آلبوم هشت نمونه واضحی از توصیفات بالا بود. خواننده هایی که بعضی بلندآوازه و بعضی دیگر گمنام تر در کنار همدیگر جمع شدند با یک موضوع مشترک: «امام رضا».
 

 آلبوم هشت به عقیده خیلی ها موفق ترین کار مناسبتی بودکه در این سال ها منتشر شده است. هر چند به مناسبت ویژه اش یعنی 88/8/8 که مصادف با تولد امام هشتم بود نرسید و با تاخیر زیادی منتشر شد. اما با این حال با استقبال خوبی روبرو شد. به همین مناسبت صحبت های عوامل و خواننده های آلبوم در مورد تجربه آلبوم هشت را در ادامه می خوانید.

رضا صادقی: قطعه نذری

در ابتدا با جسارت تمام می گویم برای حضور در این آلبوم حس خوبی نداشتم. احساس می کردم که خودم را لوس می کنم و این حس را به تهیه کننده آلبوم هم انتقال دادم و گفتم که من این کار را نمی کنم ولی او تحت هیچ شرایطی کوتاه نیامد و چون رابطه دوستی بین ما بود اخلاق من تا حدودی دستش بود. چند شعر برای من آورد و گفت یکی را انتخاب کن، شاید به دلت نشست و کار به سرانجام رسید.

دقیقا همان اتفاقی که او پیش بینی کرده بود، افتاد و یکی از کارها به دلم نشست ولی هر کاری می کردم ملودی اش درنمی آمد. همه فکر و ذکرم را روی ملودی کار متمرکز کرده بودم ولی انگار قسمت نبودکه من در این آلبوم باشم. ملودی در خیلی از جاها به بن بست خورد و من هم دیگر ناامید شده بودم. بالاخره تهیه کننده که شرایط را دید قبول کرد من نباشم.
 

روزها گذشتند و همه چیز تقریبا فراموش شده بود. دیگر به کار فکر نمی کردم و همه چیز را هم پای تقدیر و سرنوشت گذاشته بودم تا اینکه یک روز در خانه تنها بودم، پشت پیانو نشسته بودم و قطعات قدیمی خودم را می زدم. در یک آن ملودی همانقطعه آلبوم «هشت» از ذهنم گذشت، آرام آرام جان گرفت و من نسبت به آن بیشتر مسلط می شدم. تلفنم زنگ خورد، چند بار پشت سر هم. غرق در ملودی بودم و جواب ندادم. تلفنم دوباره زنگ خورد و این اتفاق برای بار چندم پیش آمد و باز هم جواب ندادم. ملودی داشت متولد می شد.
 همان دوستی که چند بار زنگ زده بود، پیامک داد و به ناچار پیامک را خواندم تا ببینم چه کار مهمی در آن شرایط داشته. نوشته بود: «جلوی حرم امام رضا (ع) در مشهد بودم که نمی دانم چه شد تو آمدی جلوی چشمم. کلی از اقوام و آشنایان التماس دعا کرده بودند. فقط می خواستم بهت بگم ...»
حس عجیبی داشتم. به این نتیجه رسیدم که باید این قطعه را نهایی کنم و در این آلبوم حضور داشته باشم. دیگر تمام انرژی ام را گذاشتم روی کار. ملودی، این بار باید درمی آمد. از دوستانم کمک گرفتم. در بخشی از ملودی دنبال سازی بودم که غریبی و غربت را بتواند به خوبی نشان دهد. زنگ زدیم به یکی از دوستان که کمانچه می زد. سازش را برداشت و آمد. ماجرا را رک و راست به او گفتم. بخش هایی از ملودی را برایش زدم و در قسمتی که او باید می نواخت بدون اینکه من چیزی بگویم، سازش را نواخت و دقیقا همانی شد که ما می خواستیم. کار به سرانجام رسیده بود و خوشحال بودیم. نتیجه رضایتبخش بود. نوازنده کمانچه زنگ زد و گفت هیچ هزینه ای را بابت همکاری در این قطعه نمی خواهد و به آن به چشم یک قطعه نذری نگاه می کند. کار وقتی دلی باشد قطعا به دل می نشیند.
رضا یزدانی: مناسبتی اما با امضای خودم
مصطفی منصوریار که دوست قدیمی و خوب من است یک روز با من تماس گرفت و گفت که داریم چنین کاری می کنیم، دوست داری بیایی؟ من هم گفتم چه کسانی قرار است در این کار حضور داشته باشند؟ او هم یکسری اسم داد و من هم قبول کردم. البته دو نفر از کسانی که ایشان گفتند بعدا در کار حضور پیدا نکردند.
من همان اول به مصطفی گفتم اگر بخواهم کار کنم همین سبک خودم را کار خواهم کرد، یعنی چون این ترانه به این مناسبت و به خاطر امام رضا است من دوست دارم همانی باشد که من دوست دارم، یعنی از دل خودم باشد نه اینکه بیایم به واسطه اینکه یک کار مناسبتی است خودم و موزیکم را عوض کنم. حالا یا آرامترش کنم یا شکل دیگری به آن بدهم اما منصوریار گفت نه، من می خواهم تو همین باشی و همین که خودت باشی خوب است.

 

 من کاری را که دوست داشته باشم انجام می دهم، کاری ندارم که قرار است موفق باشد یا نه، این خود رضا یزدانی با امضای خاص خودش است، حالا ممکن است بعضی ها دوست داشته باشند ولی بعضی دیگر دوست نداشته باشند. در واقع این برای من مهم است که کاری که از دل خودم برمی آید و خودم دوستش دارم را انجام دهم. همیشه هم همینطور بوده. در آلبوم های دیگرم هم همین کار را کردم.
به نظر من این آلبوم، آلبوم خوبی هست برای اینکه هیچکدام از این بچه هایی که کار کردنند من می دانم به خاطر پول، این کار را نکردند. دوست داشتند که این کار را انجام بدهند، حالا یکی خیلی اعتقاد داشته یکی کمتر اعتقاد داشته ولی مگر ما ایرانی نیستیم؟ همه ما ایرانی هستیم و هر چقدر هم غیرمذهبی باشیم امام رضا را دوست داریم.
مخصوصا آن تاریخ 8/8/88 امام هشتم داستانش خیلی فرق داشت و یک اتفاق عجیب غریبی بود و همان آدم را قلقلک می داد. قطعا اگر آدم اعتقاد به انجام کاری نداشته باشد انجام نمی دهد. مخصوصا من که روی این قضیه حساس هستم.
هفت تا ترک در این کار هست و مردم بروند و آنها را گوش کنند. یک ترک از این هشت ترک هست که طرفداران خودش را دارد، مثل همان آدم هایی که طرفدار رضا یزدانی هستندو با این نوع موسیقی به اصطلاح حال می کنند. چه بهتر که آنها هم خوراکی داشته باشند برای شنیدن این آلبوم ...
بابک جهانبخش: سوء استفاده شد
در آبان ماه سال گذشته بود که به دعوت مصطفی منصوریار برای واگذاری آلبوم جدیدم با نام «احساس» به شرکت هنرنمای پارسیان رفتیم که در این میان مصطفی صحبت از حضور من در هشت را به میان کشید و دعوت کرد تا در این پروژه سهیم باشم. او گفت برای این کار زمان زیادی نداریم و این آلبوم به سفارش وزارت ارشاد بوده و سود مالی ندارد. من هم به خاطر این روز میمون قبول کرده و در مدت زمان کوتاه این تراک را به صورت اتود به کمک دوست خوبم مهران خالصی آماده کردم. صرفا از بعد معنوی کار آن را در نامه ای واگذار کردیم.

 

 بعد از این ماجرا عدم انتشار آن در تاریخ مذکور خیلی ها را به این باور رساند که این کار دیگر پخش نخواهد شد تا اینکه بعد از مدتی متوجه شدم که آقای منصور یار این کار را با قیمت بالایی به شرکت ایران گام واگذار کرده است. جالب تر از همه این بود که ما (من و مهران خالصی) این قطعه را تمرینی خوانده بودیم و هنوز بر روی این کار میکس و مسترینگ انجام نشده بود!
در مدتی که من ایران نبودم از من سوء استفاده شد و من به هیچ وجه بالای سر این کار نبودم. پخش این کار بعد از جریان کار من در فیلم دو خواهر دومین اتفاق بدی بود که در موسیقی برایم رخ داده است. در هر صورت باید بگویم اگر دوستان در این تراک کم و کاستی دیدن آن را از طرف من نبینند چرا که واقعا من در این جریان کاملا بی تقصیرم.
بابک صحرایی (ترانه سرای آلبوم): چیدمان خوب نبود
آلبوم «هشت» را باید از دو منظر مورد توجه قرار داد؛ نگاه اول این می تواند باشد که چون موریت این کار امام رضا (ع) است و هر هنرمند و کلا هر ایرانی با عشق امام رضا (ع) بزرگ شده است، پرداختن به آن به خودی خود شیرینی خاصی دارد و بیانگر احساسات قلبی صاحب اثر به این بزرگوار است.

 

منظر بعدی هم اصل و پایه یک چنین حرکت هایی است که اساسا قابل توجه است و تداوم یک چنین کارهایی می تواند باعث خلق آثاری جدید و بکر باشد. جمع شدن برای یک موضوع واحد که خالق آن اعتقاد قلبی به آن دارد، چون مورد توجه جامعه است و جامعه با آن ارتباط برقرار می کند؛ قطعا بازتاب های مثبتی را در پی خواهد داشت. علاقه مندان به موسیقی قطعا از کنار هم قرار گرفتن خواننده های تراز اول و محبوبشان شوکه می شوند و این کنجکاوی به وجود می آید که برای شنیدن اثر پا پیش بگذارند.
البته ناگفته نماند که تا حد زیادی از چیدمان آلبوم رضایت ندارم چون بعضی از کارهای دوستان که البته کمتر شناخته شده هستند، فکر می کنم که چه از لحاظ کیفیت و چه از لحاظ تکنیک قابل مقایسه با بقیه نیستند و این شاید به کلیت آلبوم ضربه بزند. آلبوم را آلبومی ارزشمند می دانم و امیدوارم مورد توجه قرار بگیرد.
حامی: قطعه دست نخورده
 

یک سالی برای من مشکلی پیش آمده بود، یک مشکل بسیار بزرگی هم بود. مادر بنده بدون اینکه من بدانم یک نذری برای بنده کرده بود که اگر مشکل من حل شد، کار امام رضا را بخوانم ولی مشکل بنده حل نشد اما بنده این کار را ضبط کردم و همان سال، شبکه 3 در لحظه تحویل سال این قطعه پخش شد، این قطعه دست نخورده ماند که بعد از گذشت یک سال و نیم آقای منصوریار، تهیه کننده آلبوم گفتند چنین کاری می خواهیم منتشر کنیم؛ کاری داری یا سفارش بدهیم که بسازی، گفتم چنین کاری دارم که خوشبختانه این اتفاق افتاد و من هم در این آلبوم سهیم شدم. این را هم بگویم که من کار را دوباره ارنج کردم، تنظیمش را عوض کردم، کمی هم آهنگ را به روزتر کردم و خوشحالم که در قالب آلبومی منتشر شده که با توجه به اعتقاداتی که مردم دارند مقبول افتاده و خدا را شکر مردم دوستش دارند.
علی اصحابی: هشت برایم خوش یمن بود
ساخت این قطه خواست خدا بود. راستش من خیلی وقت بود که هوس سفر به مشهد مقدس را داشتم اما بنا به دلایلی این سفر میسر نمی شد تا اینکه رسول ترابی طی تماسی من را برای حضور در این پروژه دعوت کرد. من نیز از خداخواسته آن هم صرفا به خاطر مناسبت خاص این آلبوم قبول کردم و روی ترانه ای از برادرم ملودی ساختم. در کل کار خوبی از آب درآمد اما در اواسط کار من تصمیم گرفتم ملودی این قطعه را به شکل سنتی و شرقی تغییر دهم که حسابی مورد قبول واقع شد. سپس آن را تحویل دکتر چراغعلی دادم که ایشان هم تنظیم خاصی برای این کار انجام داد. خدا را شکر می کنم که این کار مورد پسند واقع شده و خاص بود. بعد از این جریان به برکت این حرکت اتفاقات خوبی در زندگی من شکل گرفت. این قطعه برای من خوش یمن بود.
علیرضا شهاب: بدون انتظار مالی
با دعوت آقای منصوریار وارد این پروژه شدم و صرفا به خاطر مناسبت خاص این آلبوم و بدون هیچگونه چشم داشت مالی در این پروژه حضور یافتم و با ترانه ای از روزبه بمانی کار را شروع کردم و با کمک دوست خوب و قدیمی ام آقای دکتر چراغعلی ساخت این کار را آغاز کردیم. این کار را با ارکستر به صورت زنده در استودیو ضبط کردیم. برای ساخت این قطه زحمت زیادی کشیدیم و به خاطر عشق مردم به امام رضا (ع) وقت زیادی روی آن گذاشتیم تا جدا از مقوله موسیقی مورد قبول قرار بگیرد.

 منبع:7sobh.com

ویدیو مرتبط :
آلبوم عکس عمارت هشت بهشت اصفهان

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

حواشی سریال «پژمان» از زبان یک فوتبالیست!

 سریال «پژمان» با فوتبال و فوتبالیست ها مرتبط است. جالب اینکه سازندگان این کار هم سراغ فوتبالیست ها رفته اند تا در این مجموعه به ایفای نقش خود بپردازند. پژمان جمشیدی، یکی از این فوتبالیست هاست.
او بازیگر نقش اول سریال «پژمان» است و در این باره در گفت و گو با تماشا می گوید: «ایده اولیه این سریال از خودم بود. از آنجا که پیمان قاسم خانی از دوستان بسیار صمیمی ام است، همیشه درباره همه اتفاقاتی که در زندگی یک فوتبالیست می افتد با هم صحبت می کردیم و او هم همواره توصیه می کرد همه شان را یادداشت کنم. یکی از نکات آزاردهنده ای که در زندگی یک فوتبالیست یا ورزشکار وجود دارد این است که به محض پایان دوران ورزشی اش، انگار همه زندگی اش تمام می شود و دیگر خبری از آن شهرت اولیه نیست و خیلی زود به دست فراموشی سپرده می شود!»

 

 جمشیدی در ادامه حرف هایش از چگونه انتخاب شدنش برای بازی در این سریال می گوید: «زمانی که ایده را دادم، پیمان قاسم خانی درگیر «سن پطرزبورگ» و «ساختمان پزشکان» بود و فرصتی برای این کار نداشت تا اینکه 8-7 ماه پیش به من زنگ زد و گفت می خواهیم طرح این کار را به شبکه ارائه بدهیم و بعد از مدتی نیز گفتند شبکه بسیار از آن استقبال کرده و می خواهیم آن را بسازیم.
 بعد از آن پیمان قاسم خانی دوباره تماس گرفت و گفت نظرت چیست خودت نقش «پژمان» را بازی کنی؟ که من در جواب گفتم من هیچ ذهنیتی درباره بازیگری ندارم! پیمان نیز گفت نگران نباش، خودمان کمکت می کنیم.»
بازیگر نقش اول سریال «پژمان» درباره داستان آن نیز توضیحاتی داد: «پژمان داستان سال های آخر فوتبال یک فوتبالیست را به تصویر می کشد که برای پیدا کردن یک تیم و بازی در آن تمام تلاشش را می کند اما از آنجا که مثل بقیه فوتبالیست ها مدیر برنامه درجه یکی ندارد، اتفاقات جالبی در این مسیر برایش می افتد، ضمن اینکه در زندگی خصوصی این بازیکن نیز مسائلی رخ می دهد که برای بیننده جذابیت های خودش را خواهد داشت.»

 

 از پژمان جمشیدی از تفاوت دنیای سینما و فوتبال نیز پرسیدیم. او توضیح داد: «از زمانی که وارد این پروژه شده ام واقعا پی به سختی کار بازیگرها و عواملی که برای یک کار زحمت می کشند بردم. کارهای اینچنینی زمان مشخصی ندارد و نمی توانی برای زندگی ات برنامه ریزی خاصی داشته باشی! در حالی که وقتی ورزش می کنی همه چیز روی نظم و برنامه است. البته الان شرایط کار خیلی بهتر شده و با وجود دوستان عزیزی چون پیمان و مهراب قاسم خانی که جزو بهترین های ژانر کمدی ایران هستند و همچنین حضور کارگردانی همچونس روش صحت و تهیه کننده ای به نام محسن چگینی به نظرم اتفاق بسیار خوبی در تلویزیون ایران خواهد افتاد. در کل باید پذیرفت همه این دوستان ریسک بزرگی انجام دادند که به من اعتماد کردند و به قولی دارند تحمل مان می کنند!»

 

 جمشیدی در پایان به حضور «سام درخشانی» در کنار خود نیز اشاره کرد: «خب من و سام درخشانی رفاقت چندساله داریم، البته ابتدا قرار بود «پوریا پورسرخ» عزیز که واقعا دوست داشتنی است در این کار حضور داشته باشد که بنا به هر دلیلی این اتفاق نیفتاد و سام در این کار بازی می کند که با توجه به دوستی مان کار برایم راحت تر هم شده است.»

محمد محمدی، دروازه بان سابق پرسپولیس و استقلال هم برای «پژمان» بازی کرد
بازی جلوی دوربین سروش صحت واقعا سخت است!
محمد محمدی دروازه بان سابق پرسپولیس و استقلال تهران، یکی از فوتبالیست هایی است که برای بازی در سریال «پژمان» جلوی دوربین «سروش صحت» رفته است.

 

  او از تجربه بازیگری به تماشا اینگونه می گوید:«چند وقت پیش چیزهایی درباره سریال نوروزی «پژمان» شنیده بودم و می دانستم قرار است دوست قدیمی و خوبم «پژمان جمشیدی» بازیگر نقش اول آن باشد تا اینکه 10 روز پیش پژمان جمشیدی به من زنگ زد و گفت برای صحنه هایی از این سریال قرار است چند نفر از فوتبالیست هایی که همدوره یکدیگر به حساب می آییم دور هم جمع شویم و از من هم دعوت کردند.»
محمد محمدی از اولین تجربه حضورش جلوی دوربین در قالب یک بازیگر می گوید: «خود پژمان قبل از این کار تجربه های کوتاهی در بازیگری داشت اما من اولین تجربه ام در قالب بازیگری بود و واقعا کار سختی است! دلیل اول آنکه به نظرم کارهای اینچنینی بسیار منظم و دقیق هستند و دوم شخص سروش صحت کارگردان سریال است که بسیار ریزبین است و تا زمانی که در یک برداشت آنچه مد نظرش است اتفاق نیفتد، صحنه بعدی را نمی گیرد. ما هم بازیگر نیستیم که حرفه ای باشیم و بتوانیم خیلی زود خواسته کارگردان را برآورده کنیم. در کل با وجود نوشته های زیبای پیمان و مهراب قاسم خانی، تجربه بسیار جذاب و جدیدی بود.»

 

 محمد محمدی در قسمتی دیگر از حرف هایش از داستان و نگاه مردم به پژمان جمشیدی گفت: «پژمان جمشیدی در این سریال نقش اول را بازی می کند و داستان درباره زندگی شخصی خودش است. از آنهایی که در نوروز این سریال را می بینند، می خواهم «پژمان جمشیدی» را به چشم یک فوتبالیست نبینند که آمده بازی کند، بهترش این است که پژمان را همانند بازیگری ببینند که اولین تجربه بازیگری اش را پشت سر می گذارد و به نظرم خیلی هم خوب از پس این کار برآمده است. در کل احساس می کنم سریال «پژمان» یکی از بهترین سریال های سال های اخیر تلویزیون خواهد شد.»
منبع:tamashaonline.ir