این را فراموش نکنید

21شهریور ماه سال گذشته حجت‌الله ایوبی در مراسم روز سینما با اشاره به دغدغه امنیت شغلی سینماگران خطاب به آنها گفته بود: «با برنامه‌ریزی مشترکی با خانه سینما، حساب ویژه‌ای برای راه‌اندازی صندوق بیکاری افتتاح شده است که ما این حساب را به نوبه خود شارژ خواهیم کرد. همچنین آیین نامه‌ای برای آن تدوین شده است تا بتوانیم از سینماگران با حفظ و شان و منزلت آنها حمایت کنیم.»

رئیس سازمان سینمایی همچنین در این زمینه از دستگاه‌های مرتبط و وزیر ارشاد یاری خواست.

بعدتر و به همین منظور در اسفندماه "حجت الله ایوبی" طی حکمی،اعضای هیات اجرایی طرح حمایت از ارتقای منزلت اجتماعی سینماگران را منصوب کرد و اعضای این هیات را: فرهاد توحیدی،علی دهکردی،محمد رضا موئینی،مجید مسچی و رمضانعلی حیدری خلیلی تشکیل می‌دهند.

هیاتی که فعلا گویا ترجیح می‌دهد بدون گزارش کار و هم چنان چراغ خاموش برود شاید به همین علت ترجیح آنها این بود که در میزگردی که ایسنا قصد داشت برای روشن شدن فعالیت‌های این کارگروه تشکیل بدهد،فعلا نماینده‌ای نداشته باشند.

در این میان اما سید محسن هاشمی معاون اجرایی سابق خانه سینما روز یازدهم شهریور ماه در یادداشتی با عنوان "٢٥٥٠ روز و هم چنان مساله امنیت شغلی "از اینکه به این موضوع توسط سازمان سینمایی توجهی عملی نشده است گلایه کرد و از سرگرم شدن سازمان سینمایی در چنبره متصلب امور اداری و ممیزی سخن گفت.

وی در قسمتی از یادداشت خود آورده است:"اما این پرسش هم چنان باقی است که در دولت تدبیر و امید که انتظار شنیده شدن و کوشش در تامین مطالبات قانونی اصناف را می توان از آن داشت، آیا کارنامه قابل قبولی در این عرصه ارایه کرده است؟ کدام تسهیل مقررات برای تامین امنیت شغلی سینماگران به انجام رسیده است؟ کدام اعتبار و بودجه به عنوان آغازی بر اجرای طرح کمک هزینه بیکاری تامین و پرداخت شده ؟ برای حضور روشمند و موثر نمایندگان جامعه اصناف سینمایی(خانه سینما) در شوراهای تصمیم گیری، بمنظور مقدمه‌ای بر استقرار نظام صنفی چه اقدامی صورت گرفته ؟ برای صیانت از شاغلان اصناف سینمایی کدامین گردش کار در فرایند صدور پروانه نمایش تدبیر شده است؟ شفاف سازی ارایه تسهیلات دولتی در کدام مرحله اقدام عملی قرار دارد؟ پاسخ عملی به این پرسش‌ها ( ونه گزارش اداری ) گویای اراده راستین دولت تدبیر و امید در اجرای مطالبات جامعه اصناف سینمایی است!"

آنچه بر امنیت شغلی سینماگران گذشت:
سال گذشته در آستانه روز سینما و برگزاری جشن "خانه سینما"، مدیرعامل وقت خانه‌سینما از نگرانی‌اش درباره وضعیت معیشتی برخی سینماگران سخن گفته و مطرح کرده که «رئیس سازمان سینمایی بارها تاکید داشته بر اینکه جشن امسال خانه سینما قابل توجه برگزار شود اما از آنجا که وضعیت معیشتی تعداد زیادی از همکاران ما در شرایط خوبی نیست‌، در هیات مدیره خانه سینما و شورای سیاست‌گذاری شانزدهمین جشن خانه سینما و نیز در جلساتی که با دبیر و مدیران جشن داشتیم، تصمیم گرفتیم امسال به دلیل همین مسائل جشن شانزدهم را به آن صورتی که در طول سال‌های قبل برگزار می‌شد، برگزار نکنیم.

در واقع قصد داریم با این ترتیب به بسیاری از همکاران خود که دچار مشکل معیشتی شده‌اند اعلام همراهی و همدردی کنیم.»

عسگرپور همچنین با اشاره به اینکه، این نوع مشکلات معیشتی در طول همه سال‌ها وجود داشته است‌، ابراز امیدواری کرده بود که این اقدام باعث شود در تعامل با مجموعه‌های دولتی فکری برای راه‌اندازی صندوق بیمه بیکاری شود و مسائل دیگر صنوف سینمایی دنبال شوند تا در سال‌های آینده جشن خانه سینما باشکوه برگزار شود.

به هرحال جشن خانه سینما به روال همیشگی هر ساله به دلیل بحث امنیت شغلی، برگزار نشد و فقط فیلم اهدای جوایز سینماگران برگزیده این جشن در برخی سالنهای سینما پخش شد.

این بحث تازه نیست
برای سینماگران امنیت شغلی و به تبع آن «صندوق بیمه بیکاری» بحث تازه‌ای نیست، در ادامه خبرنگار ایسنا با مروری بر اتفاقات و حواشی ماه‌ها و سال‌های اخیر درباره‌ی بحث امنیت شغلی به ضرورت توجه به این موضوع از سوی دولتمردان می‌پردازد.

مبحث امنیت شغلی و طرح صندوق بیمه بیکاری همواره یکی از موارد مورد بحث،مسوولان خانه سینما بوده است.

موضوعی که سال 88 به وضعیت بحرانی نزدیک می‌شد
محمد مهدی عسگرپور اواخر سال 88 پیش از تعطیلی خانه سینما در مصاحبه‌ای با ایسنا پیگیری مساله امنیت شغلی را از مهم‌ترین برنامه‌های سال 89 دانسته و یادآور شده بود: «شروع این مساله به چند سال پیش باز می‌گردد و اکنون به وضعیت بحرانی نزدیک‌شده و در موارد متعدد حتی به بحران تبدیل شده است. تامین این امنیت نیازمند همکاری جدی و تنگاتنگ وزارت ارشاد است و اگر این اتفاق صورت نگیرد، هم‌چنان با همان بیماری که سال‌های قبل با آن مواجه بودیم، پیش خواهیم رفت.»

مدیر عامل خانه سینما با اشاره به طرح امنیت شغلی توضیح داده بود:«ما طرحی کاملا مشخص برای مساله ارائه کرده‌ایم که باید به‌صورت جدی پیگیری شود، اما اگر وزارت ارشاد مسوولیت صدور مجوزهای لازم در این زمینه را برعهده نگیرد و با ما همکاری‌ نکرده و فکر کند که باید به گونه دیگری برخورد کند، هیچ‌گاه دراین حوزه موفق نخواهیم بود.»

وی گفته بود:«بحث حضور عوامل فیلم‌ها که در صنوف مختلف عضویت ندارند، مهم‌ترین موضوع در زمینه‌ی امنیت شغلی محسوب می‌شود. در این زمینه ما راهکاری کاملا مشخص داریم و می‌توانم به جرات بگویم که راهکار ما در این زمینه کاملا آماده است یعنی جمع‌آوری اطلاعات، فرآوری آنها و رسیدن به یک تفاهمنامه و پیمان‌نامه کلی که در میان تمام صنوف خانه سینما صورت گرفته است و براساس این تفاهم نامه باید در ساخت کارها منحصرا از اعضای صنوف استفاده شود. اما بخشی از این مسئله به حوزه‌ی تهیه‌کنندگی مربوط می‌شود و در تمام این سال‌ها هم مساله به این بخش مربوط می‌شده که بخش تهیه‌کنندگی هم یک بخش صنفی محسوب می‌شود و هم می‌تواند غیر از این تلقی شود.»

عسگر‌پور توضیح داده بود: «باید در این حوزه به یک تفاهم با وزارت ارشاد برسیم؛ چرا که در غیر این صورت با همان چیزی مواجه خواهیم بود که طی سال‌های گذشته مواجه بوده‌ایم، نشانه‌هایی هم وجود دارد که اگر در حیطه‌ی مربوط به امنیت شغلی چند پارامتر مختلف مورد توجه قرار نگیرد در سال آینده وضعیت بدتری را هم تجربه خواهیم کرد.»

نشستی که سال 89 در نبود امنیت شغلی،لغو شد
اما 18 مرداد ماه سال 89؛ سینماگران قصد داشتند که گردهمایی برای «استیفای طرح امنیت شغلی و بیمه بیکاری جامعه اصناف سینمای ایران» برگزار کنند، این گردهمایی ساعاتی پیش از برگزاری، لغو شد.

در نمابری کوتاه که از سوی خانه سینما درباره دلایل لغو این گردهمایی منتشر شد آمده بود:«می‌خواستیم در خانه سینما گرد هم جمع شویم تا از فقدان امنیت شغلی سخن بگوئیم. اما ناچار از لغو گردهمایی شدیم. آیا نشانه‌ای روشن‌تر از این برای نبود امنیت شغلی وجود دارد؟»

26 دی ماه سال 89 ایسنا گزارشی را منتشر کرد مبنی بر اینکه همچنان با گذشت بیش از دو سال از مطرح شدن، تشکیل صندوق بیمه بیکاری سینمایی‌ها از سوی خانه سینما، بودجه‌ی این صندوق تامین نشده است.

سید محسن هاشمی که معاون وقت اجرایی مدیر عامل خانه سینما بود پیرامون بحث بیمه بیکاری در آن مقطع گفته بود: «متاسفانه به‌رغم اینکه بیمه بیکاری هنرمندان و حتی سینماگران از احکام تکلیفی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در برنامه چهارم توسعه اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی بوده، هیچ‌گونه اقدامی برای تحقق این قانون صورت نگرفته است.

حتی طرح تاسیس صندوق بیمه بیکاری خانه سینما نیز به فراموشی سپرده شد.تاسیس صندوق بیمه بیکاری از این جهت اهمیت دارد که؛ به منظور تامین وضعیت معیشتی و اقتصادی هنرمندان طی ایام بیکاری آنها ضرورت وجودی آن احساس می‌شود و از این روی که در شکل فعلی بیمه تامین اجتماعی هنرمندان از نوع بیمه اختیاری بوده و فاقد بیمه بیکاری است و از سویی تعداد قابل توجهی از هنرمندان سینمایی در سنین بالا فاقد هیچگونه پوشش بیمه‌ای مناسب و دارای حقوق بازنشستگی بودند، اولویت دارد. »

او همچنین در دوره‌ی بعدی هیات مدیره خانه سینما که در سمت مشاور مدیرعامل حضور داشت با تایید دوباره سخنان به طرحی که دی ماه سال 87 خانه سینما برای راه‌اندازی صندوق بیمه بیکاری به رئیس‌جمهور ارائه کرده است و البته به گونه دیگری در سال 85 به وزارت ارشاد ارایه شده بود، اشاره کرده و گفته بود:«در این طرح خانه سینما خواستار شد که برای تامین بیمه بیکاری سینماگران که طی هر دو سال فقط به مدت پنج تا شش ماه اشتغال به کار دارند،سرمایه‌ای به مبلغ چهار میلیارد و هفتصد میلیون تومان به خانه سینما نیاز است تا دست‌اندرکاران سینما نیز هم چون بقیه شهروندان بتوانند از این امکان رفاهی که قانون نیز این حق را برایشان به رسمیت شناخته برخوردار شوند و البته یک چهارم موجودی صندوق نیز از محل حق عضویت اعضا تامین خواهد شد.

رئیس‌جمهور (وقت ) موضوع را به سه وزیر کار و امور اجتماعی، رفاه و تامین اجتماعی و فرهنگ و ارشاد اسلامی ارجاع کردند و پس از گذشت دو سال (و در آن مقطع سه سال ) علی‌رغم تایید نظر تاسیس صندوق بیمه بیکاری توسط وزارت رفاه و تامین اجتماعی این طرح مسکوت مانده و خانه سینما مجدد مکاتباتی با دفتر ریاست جمهوری (وقت) انجام داده و منتظر پاسخ عملی برای تحقق این مهم است.»

عسگرپور به رییس‌جمهور وقت چه نوشت؟
به گزارش ایسنا، مدیرعامل خانه سینما در بخش‌های نامه‌اش مورخ 14 دی ماه 87 خطاب به رییس‌جمهور وقت آورده بود:«همان‌گونه که مستحضرید ظرفیت تولید سالانه سینمای ایران حدود 70 فیلم سینمایی است که این تعداد فیلم نیز در شرایط طبیعی و مطلوب قابل تولید است. (با اغماض از برخی مقاطع زمانی هم چون سال‌جاری که این تعداد به کمتر از نیمی از رقم یاد شده می‌رسد.)

واقعیت ناخوشایند این است که با احتساب همان ظرفیت تولید در شرایط مطلوب، صرفا برای کمتر از نیمی از شاغلان حرف سینمایی اشتغال ایجاد می‌شود. به این مفهوم که از تعداد 4500 نفر عضو حرفه‌های سینمایی قریب 48 درصد از آنان صرفا برای چهار تا حداکثر 6‌ماه در طول یک‌ سال شاغل هستند.

حتی تولیدات انبوه تلویزیونی این دوسال اخیر هم صرفا باعث اشتغال تعدادی کارگردان و نویسنده و تهیه‌کننده شده است و سایر اعضای صنوف بیست و نه‌گانه از این خوان نعمت بی‌بهره بوده‌اند.

بر این توصیف، اعضای خانه سینما هر دوسال یک‌بار آنهم تا حداکثر 6 ماه به کار اشتغال دارند که برای حفظ معیشت و کرامت آنان ناگزیر باید با راه‌اندازی‌ «صندوق بیمه بیکاری مهر» چاره‌سازی و اقدام نمود. (یادآوری می‌کنم که نظام بیمه‌ی هنرمندان اختیاری است و فاقد تامین بیمه بیکاری می‌باشد و رایزنی‌های مکرر این سال‌ها نیز با سازمان تامین اجتماعی راه به‌جایی نبرده است. )»

خانه سینما در ادامه با احتساب ایام بیکاری و تعداد اعضای صنوف مبلغ مورد نیاز را محاسبه و خواهان تامین سرمایه اولیه صندوق بیمه بیکاری سینماگران از سوی دولت شده بود.

این مطالبه به استناد اصل 29 میثاق ملی و بند ب ماده 117 قانون برنامه چهارم توسعه اقتصادی اجتماعی - فرهنگی(مصوب 11 شهریور 83) و ماده یکم قانون ساختار نظام جامع رفاه و تامین اجتماعی (مصوب 21 اردیبهشت 1383)از سوی خانه سینما مکرر پیگیری شده بود.

هیات دولت طرح پیشنهادی خانه سینما را تصویب کرد اما ...
این در حالی است روابط عمومی خانه سینما 4 آذر ماه 85 در خبری اعلام کرده بود که هیات دولت (دولت احمدی‌نژاد) طرح پیشنهادی خانه سینما را برای بیمه بیکاری هنرمندان تصویب کرده است.

خانه سینما در همان مقطع اعلام کرد: «با نظر مساعد ریاست جمهور و پیگیری‌های مستمر خانه سینما و معاونت محترم سینمایی، طرح پیشنهادی هیات مدیره خانه سینما برای تامین بخشی از خسارات ناشی از بیکاری اعضای خانه سینما، تحت عنوان "بیمه بیکاری هنرمندان" به تصویب هیات محترم وزیران رسید.طرح جامعه این پیشنهاد در حال تدوین است تا به نظر هیات دولت در ردیف اعتبارات سال آینده سال 86 به اجرا درآید.»

بنا بر این گزارش، اردیبهشت‌ماه سال 88، هیأت‌مدیره خانه سینما به منظور سامان‌بخشی اطلاعات اصناف باهدف درآمدی بر امنیت شغلی طی مصوبه‌ای طرح جمع‌آوری اطلاعات از میان دو هزار و 100 نفر اعضاء پیوسته جامعه اصناف سینمایی را در میان 23 صنف در دستور کار قرار داد.

ثمر آن طرح علاوه بر بانک اطلاعاتی اصناف سینمای ایران و صدور کارت نظام سینمایی برای اعضای پیوسته بلکه از نیاز سنجی به اجرا درآمده اینگونه مشخص شد که مسئله بیمه بیکاری و امنیت شغلی بالاترین در صد نیازها را به خود اختصاص داد و پس ازآن آموزش و امور فرهنگی قرار گرفت.

امنیت شغلی روندی است که به میزان معینی مولفه‌های کار و اشتغال را تأمین می‌کند و در مقابل برای تعریف نبود امنیت شغلی به آن‌چه که میزان نامعینی مولفه‌های کار و اشتغال را تهدید یا تخریب می‌کند، اطلاق می‌شود.

دیدار نوروزی ایوبی و دغدغه پابرجای عسگرپور برای امنیت شغلی
اما سال گذشته عسگرپور در دیدار نوروزی با ایوبی (رییس سازمان سینمایی) که ابتدای سال 93 برگزار شد، باز هم محور صحبت‌هایش امنیت شغلی بود، مدیرعامل خانه سینما در بخشی از سخنانش گفت: «در سال‌های قبل یکی از مسائلی که همواره از سوی خانه سینما مطرح و جلساتی هم برای آن برگزار شد،‌ موضوع امنیت شغلی بود. البته برخی امنیت شغلی را با دادن بن گوشت و مرغ یکی می‌دانستند و برخی هم آن را فراتر می‌دانند.»

عسگرپور خاطرنشان کرد:«اما واقعیت این است که این موضوع بررسی زیادی می‌خواست و در واقع همین مساله یکی از مبانی درگیری ما با دولت قبل بود. هرچند در نهایت براساس همین مساله، سازمان سینمایی تشکیل شد.»

مدیرعامل وقت خانه سینما با اشاره به اینکه 60 یا 75 درصد کسانی که در فیلم‌های جشنواره فجر سال گذشته مشغول به کار بودند عضو اصناف خانه سینما نیستند‌، یادآور شد: «این در حالی است که ما از چند سال قبل به وزارت ارشاد گفته بودیم تا به این مساله توجه کند.»

او همچنین با اشاره به صندوق بیمه بیکاری بیان کرد: «در این‌باره آنچه مربوط به حوزه صنفی است، انجام شده است و بانک اطلاعاتی و شیوه مشخصی برای انجام کار ترسیم شده است فقط باید به آن لبیک گفته شود و مقداری هم پول تزریق شود تا صندوق بیمه بیکاری راه‌اندازی شود پس از آن صندوق خودگردان خواهد بود.»

عسگرپور با اظهار امیدواری نسبت به اینکه در سال جدید بحث امنیت شغلی از سوی مدیران سینمایی جدی گرفته شود،‌ گفت: «در این صورت همه ما به آن بلوغی که در نهادهای صنفی به دنبالش هستیم، نزدیک خواهیم شد.»

وی همچنین تاکید کرد:«مدیران سینمایی باید از نظر صنفی با یک جای مشخص طرف باشند و تجربه‌های دولت قبل را تکرار نکنند، چون ضربه زیادی به پیکره فرهنگ زده شد.»

درخواست مدیرعامل وقت خانه سینما از روحانی
بنا بر این گزارش، پیش‌تر هم مدیرعامل خانه سینما در دی ماه سال 92 در دیدار هنرمندان با حسن روحانی در سخنانی به نمایندگی از سینماگران خطاب به رییس‌جمهور گفت:«آقای رئیس جمهور،کل جمعیت هنرمندان و اصحاب فرهنگ و هنر کمتر از بیست هزار نفرند.

موجب امتنان است این گروه مرجع جامعه را در راستای اجرای اصل بیست و نهم قانون اساسی با تامین سرمایه اولیه‌ی تاسیس صندوق بیمه بیکاری و بازنشستگی یاری فرمایید. تا این اعتبار برای نظام اسلامی باقی بماند که تامین کننده آتیه هنرمندانش بوده است.»

البته ماجرای "امنیت شغلی"، بحث محوری فرهاد توحیدی رییس وقت هیات مدیره خانه سینما هم در اولین نشست رسانه‌ای پس از ابقاء هیات مدیره خانه سینما و پس از بازگشایی این تشکیلات صنفی بود.

بنا بر این گزارش، خانه سینما دو سال گذشته بلافاصله پس از بازگشای‌اش اقدام به تکمیل مجدد بانک اطلاعاتی اعضای اصناف خود کرد و در نامه‌ای به همه صنوفش اظهار امیدواری کرده که بزودی طرح امنیت شغلی اجرایی می‌شود.

پیش‌تر مسوولان خانه سینما در معرفی این طرح گفته بودند که این طرح سه بخش اصلی دارد:« آموزش مستمر و بهنگام اصناف برای حفظ ارزش افزوده شغلی‌شان، توسعه زیر ساخت‌های نمایشی برای توسعه تولیدات سینمایی و صیانت از حضور اعضای اصناف در پروژه‌های سینمایی که دو بخش اخیر آن در اختیار نهادهای دولتی و به ویژه وزارت فرهنک و ارشاد اسلامی است و حضور موثر نمایندگان اصناف سینمایی در مراکز تصمیم گیری در خصوص کسب و کارشان.

وضعیت بودجه صندوق بیمه بیکاری سینمای ایران همچنان به عنوان یکی از معضلات اصلی مطرح بود تا جاییکه در ایام ماه مبارک رمضان یکی از اصناف ( که پیش‌تر مخالف اجرای پیمان‌نامه‌ی جمعی کار مصوبه هیات مدیره خانه سینما بود) هزینه افطاری‌اش را به این صندوق اختصاص داده و از سوی دیگر برنامه نمایش فیلم‌های روز سینما در ایوان شمس برای تامین بودجه این صندوق به صورت همت عالی برگزار می‌شود، برنامه‌ای که اطلاع‌رسانی‌اش به جمع سینمایی‌ها خلاصه شد!

اما رییس سازمان سینمایی در یکی از اظهارنظرهایش درباره‌ی بودجه کمک هزینه صندوق بیمه بیکاری سینماگران صراحتا اعلام کرد که «در حال حاضر همه چیز برای ایجاد صندوق بیمه بیکاری وجود دارد به غیر از پول.»

موضوع طرح تاسیس صندوق بیمه بیکاری سال 87 توسط خانه سینما به رئیس‌جمهور و کمیسیون فرهنگی و معاونت سینمایی وقت ارایه شد که در آن طرح پیش‌بینی تامین مالی 48 میلیارد ریالی شده بود که جدیدترین برآورد بودجه که اسفند سال 92 انجام شد، 170 میلیارد ریال بعد از آن با حق عضویت اعضاء خانه سینما و جلب هدایا و کمک‌های اشخاص حقیقی و حقوقی خودگردان می‌شد.

در پایان باید امیدوار بود که مسوولان فعلی خانه سینما، مطالبه دغدغه امنیت شغلی را فراموش نکنند.

اخبار فرهنگی - ایسنا

پاداش و محرومیت را فراموش نکنید

یکی از مشکلاتی که اغلب والدین با آن مواجهه می شوند، رفتار زننده و ناراحت کننده کودک شان (گریه سردادن، تقاضاهای مداوم، لجبازی و... ) در خارج از خانه است. مسلما بارها شنیده اید که پدر و مادر بعد از بیرون بردن فرزندشان اعلام کرده اند: «دیگر هیچ وقت او را با خود جایی نمی برم» اما والدین باید بدانند با مدیریت، رفتار بد کودک در خارج از خانه را می توانند بهبود بخشند. سعی کنید برای مدیریت این نوع رفتارها از مهارت های فرزند پروری شامل تحسین و صحبت کردن در مورد رفتارهای خوب، خودداری از پاداش دادن به رفتار بد، جریمه رفتاری و محرومیت زمانمند استفاده کنید.

● رفتن به منزل دوستان و بستگان

هنگامی که می خواهید با فرزندتان به خانه دوستان و اقوام بروید، از کودک بخواهید که با خودش چندین اسباب بازی بیاورد تا زمانی که شما در حال صحبت کردن با بزرگسالان هستید، کودک تان نیز سرگرمی جذابی داشته باشد. قبل از ترک منزل، رفتاری را که از فرزندتان انتظار دارید برایش توضیح دهید. در صورتی که فرزند شما از خود رفتار نامناسبی نشان داد از محرومیت زمانمند استفاده کنید. (به ازای هر سال سن کودک یک دقیقه محرومیت برای وی در نظر بگیرید) در خانه ای که میهمان هستید یک مکان کسل کننده و غیرجذاب که تقریبا کسی در آن نقطه حضور ندارد و فعالیت جالبی موجود نیست، پیدا کنید و کودک را در آن محل قرار دهید. اما متاسفانه یکی از مواردی که در این برهه از محرومیت پیش می آید، دخالت آشنایان و اقوام است و اگر نتوانستید در جایی که هستید از محرومیت زمانمند استفاده کنید، از محرومیت زمانمند تاخیری استفاده کنید. این محرومیت را باید بلافاصله پس از بازگشت به خانه به اجرا درآورید و این موضوع را فراموش نکنید که اجرای محرومیت زمانمند تاخیری تنها باید در مورد کودکان چهارساله و بیشتر اعمال شود اما اگر از کودک تان در منزل دوستان و آشنایان هیچ رفتار نامناسبی سر نزد، فراموش نکنید که بلافاصله یا در زمان بازگشت به خانه وی را تحسین کنید.

● فروشگاه ها، مراکز خرید و رستوران ها

هنگامی که به قصد خرید یا صرف غذا آماده بیرون رفتن با فرزندتان می شوید، رفتاری که از وی انتظار دارید با او در میان بگذارید. همچنین زمان خرید را با توجه به سن کودک تان برنامه ریزی کنید تا کودک شما به دلیل خسته شدن از خود سوءرفتار نشان ندهد. اما چنانچه فرزند شما خسته نیست اما رفتارهای نامناسبی از خود نشان می دهد از یکی از اشکال محرومیت زمانمند استفاده کنید. مثلا اگر در یک فروشگاه یا مرکز خرید هستید، یک مکان مناسب مانند یک راهروی خلوت را پیدا کنید و کودک تان را در آنجا قرار دهید و از او رو برگردانید و وانمود کنید که به جای دیگری نگاه می کنید و توجهی به او ندارید. اگر فرزندتان خردسال است، در کنار او بایستید اما اگر بزرگ تر است، کمی دورتر از او باشید و به منظور اطمینان از ایمنی کودک، همواره وی را در دیدرس خود داشته باشید. همچنین در مراکز خرید، نیمکت ها محل مناسبی برای محرومیت زمانمند است، کودک خود را روی یک نیمکت بگذارید و خودتان روی یک نیمکت دیگر بنشینید.

همچنین در رستوران اگر فرزندتان رفتار زننده ای داشت، می توانید در میز جداگانه ای بنشینید. اکثر کودکان در مکان های عمومی به آرامی تن به محرومیت زمانمند می دهند. مراقب باشید هنگامی که فرزندتان رفتار بدی از خود نشان می دهد ناخواسته رفتار را پاداش ندهید و موجب تقویت آن نشوید. اگر کودک هیچ سوءرفتاری از خود نشان نداد، می توانید وی را تحسین کنید و به او پاداش دهید مثلا در زمان ترک فروشگاه خوراکی مورد علاقه اش را برای وی بخرید.

● در اتومبیل

یکی از تجربه های ناخویشاوند برای والدین رانندگی و مسافرت با اتومبیلی است که کودکان در صندلی عقب سرو صدا راه انداخته اند. قبل از عزیمت، اگر احتمال بروز سوءرفتار را پیش بینی می کنید و احتمال می دهید که مشکلاتی پیش می آید از قبل به فرزندان تان هشدار دهید که کارهای ناشایست شان پیامد های خاصی در پی خواهد داشت و به آنها فقط یک بار اخطار داده خواهد شد. از آنها بخواهید که برای سرگرم شدن در ماشین با خودشان اسباب بازی بیاورند. برای ایمنی سفر ابتدا کمربند ایمنی کودکان را در صندلی عقب ببندید چرا که بستن کمربند باعث می شود که کودکان از هم فاصله پیدا کنند و وارد فضای یکدیگر نشوند یا اینکه در مسافرت های طولانی یکی از والدین می تواند در صندلی عقب بنشیند و فرزندان را از درگیری و اذیت کردن یکدیگر باز دارد و در صورت بروز سوءرفتار والدین باید از محرومیت زمانمند فوری استفاده کنند؛ مثلا اتومبیل را متوقف سازند تا از رفتار بدشان دست بردارند یا می توانند محرومیت زمانمند تاخیری را برگزینند و بلافاصله به محض رسیدن به منزل آن را اجرا کنند.

● فعالیت های بازی در خارج از خانه

هنگامی که فرزندتان را به پارک، شهربازی، باغ وحش و... می برید در صورتی که رفتار نامناسب از خود نشان داد، از محرومیت زمانمند فوری به منظور مدیریت سوءرفتار استفاده کنید. مثلا او را در کنار یک درخت یا در گوشه زمین بازی قرار دهید. در این مواقع استفاده از این نوع محرومیت به سرعت جواب می دهد. سرزنش کردن و دادزدن والدین از روش هایی است که کودک در مقابل آن پایداری می کند و در جلوگیری از رفتار بدش موثر نیست.

منبع:روزنامه شرق