چگونه کودکان را حرف‌شنو بار آوریم؟!

بیشتر مادران در رویای خود هم نمی‌بینند فرزندشان روزی حرفشان را براحتی گوش کند و مطیع آنها شود. معمولا پدران، ساعات کمتری را با فرزندان می‌گذرانند و کمتر بر سر مسائل پیش پاافتاده و جزئی با آنها بحث می‌کنند.

جام جم سرا: بیشتر مادران در رویای خود هم نمی‌بینند فرزندشان روزی حرفشان را براحتی گوش کند و مطیع آنها شود. معمولا پدران، ساعات کمتری را با فرزندان می‌گذرانند و کمتر بر سر مسائل پیش پاافتاده و جزئی با آنها بحث می‌کنند.

از این رو جذبه‌شان بیشتر حفظ می‌شود، اما مادران بیشتر با فرزندشان هستند و کارشان دشوارتر است. در اینجا راهکارهایی معرفی می‌کنیم که به هر پدر و مادری کمک می‌کند فرزندان حرف‌شنوتری داشته باشند:

حرفتان را فقط یک بار بگویید: اگر پیشتر باید یک حرف را چند بار می‌گفتید و کسی توجه نمی‌کرد، از این به بعد فقط یک بار با جدیت بگویید. اگر او اهمیتی نداد، پیامدی متناسب با کرده‌اش در نظر بگیرید. پس از مدتی او متوجه می‌شود که باید برای حرفتان ارزش قائل شود.

تشویق کنید: همیشه جریمه کارگر نیست. تشویق نیز می‌تواند بسیار موثر باشد، بخصوص هنگامی که کودک برخلاف عادات قبلی، برای نخستین بار به حرف شما گوش می‌کند و آنچه را خواسته‌اید انجام می‌دهد. هرگاه متوجه حرف‌شنوی فرزندتان شدید، او را تشویق کنید و به او بگویید از این کارش متشکرید.

برای هر دستور به او زمان بدهید: هیچ گاه به فرزندتان نگویید،همین الان بلند شو و آشغال‌ها را دم در بگذار.​ خود شما هم اگر وسط انجام کاری باشید، دوست ندارید همان لحظه از شما بخواهند رشته ذهنی‌تان برای آن کار را رها کنید و سراغ کاری دیگر بروید. پس به فرزندتان هم مهلت بدهید. مثلا به او بگویید تا یک ربع دیگر فرصت داری آشغال‌ها را دم در بگذاری. بعد از آن می‌توانی بازی رایانه‌ای کنی.

از شکست نهراسید: اگر تا دیروز رفتار دیگری با فرزندتان داشته‌اید و از امروز تصمیم گرفته‌اید رویه‌ای متفاوت در پیش بگیرید، احتمال شکست زیاد است. شما به فرزندتان مهلت دادید که آشغال‌ها را دم در بگذارد تا بعد از آن مجاز به بازی کردن باشد. حال آن فرصت به سرآمده و او این کار را انجام نداده​ و در دل دعا می‌کند که شما مانند گذشته، به حرفتان پایبند نباشید.

اما این طور نیست. نیازی نیست فرزندتان را دعوا کنید تا روزی کار به حرمت‌شکنی برسد. تنها در نهایت صبوری و آرامش به او بگویید مهلتش به پایان رسیده و او کارش را انجام نداده، خودتان آشغال را دم در می‌گذارید و او امشب کلا مجاز به بازی کردن نیست. اما اگر فردا به حرفتان گوش کند، فرصتی دوباره برای بازی کردن خواهد یافت.

آیا می خواهید فرزندتان حرف شنو باشد؟

اگر مجبورید یك حرف را چندین مرتبه برای فرزند پیش دبستانی خود تكرار كنید تا گوش كند، این مطلب را مطالعه كنید . عده ای از پدر و مادرها وقتی می بینند فرزند كوچكشان به حرفهای آنها در لباس پوشیدن یا در جمع كردن وسایلش و ... توجهی نمی كند و به تماشای تلویزیون یا بازی ادامه می دهد دائم صدایش می كنند و فریاد می كشند.

آنها فكر می كنند كه هر چه بیشتر حرفشان را تكرار كنند ، فرزندشان سریع تر گوش می دهد. در حقیقت، قضیه بر عكس است. به طور معمول اگر قبل از انجام كاری گفته خود را 4 ، 5 یا 6 مرتبه تكرار كنید، بچه می آموزد كه نباید گوش دهد. بچه ها زرنگتر از آن هستند كه ما فكرش را می كنیم. آنها ارزش زمانی كه برای اولین مرتبه او را صدا می كنید و زمانی كه واقعاً با او كار دارید را می دانند و احتمالاً از 5 یا 10 دقیقه اضافی استفاده كرده و به بازی خود ادامه می دهند.

اگرچه هنگامیكه بچه، خود را به نشنیدن زده و یا حرفتان را جدی نمیگیرد، بسیار ناراحت كننده است، ولی بچه های 4-3 ساله از این كه میتوانند با بی اعتنایی و گوش ندادن، والدین را عصبانی نمایند، احساس قدرت میكنند. پس با این قضیه به طور شخصی برخورد نكنید.

بچه ها در این سن نمیخواهند كه بد و بی ادب باشند، آنها فقط میخواهند استقلال خود را نشان دهند. البته اكنون، تشویق به عادت خوب گوش دادن، مشكلات گوناگونی را در آینده بر طرف خواهد كرد. به طور مثال فرزندتان در مدرسه مشكل توجه بر روی چیزی را دارد و نمی تواند در درسهایش تمركز كرده و یا دستورات را دنبال نماید. چنانچه حرفهای شما را نادیده می گیرد، نباید بگویید این مسئله به مرور زمان به خودی خود حل خواهد شد. دستورات زیر به فرزند پیش دبستانی شما كمك می كند تا بدون آنكه خود بفهمد، دقت و توجه بیشتری بر روی مسائل داشته باشد.

· عصبانـــــی نشـــــوید.

تلاش كنید تا آرامش خود را حفظ كرده و با صدای آرام صحبت نمایید ، حتی اگر مجبور شدید برای چند لحظه ای به خلوتگاهی پناه آورید. هر قدر بلندتر صحبت كنید، مطمئناً بچه ها نه متوجه صدای بلند شما و نه مفهوم كلماتتان خواهند شد.

· مسائــــل را بــــرای فـــــرزندتان شــــــرح دهید .

بچه ها هنگامی كه به آنها دستور داده می شود سر به لجبازی می گذارند. به جای آن كه بگویید، چطور جرأت نمودی سنگها را پرتاب كنی!، بگویید: سنگ برای پرتاب كردن نیست، توپ را پرتاب می كنند. بدین طریق بر روی رفتارش تأثیر گذاشته و راه چاره ای را بدون پرخاشگری به او ، یافته اید.

· مطالب را به سادگـــــی عنـــــوان نمایید .

به جای سخنرانی كردن به نرمی ولی با قاطعیت حرف بزنید . به این طریق او یاد می گیرد كه راجع به هر كاری كه باید انجام دهد، فكر كند بدون آن كه نیازی به سرزنش و ملامت برای فراموش كاری یا گوش ندادن باشد.

· از فـــــرزند خود بخواهید كه مطالب مهـــم را تكــــرار كند.

این روش موقعی مفید خواهد بود كه می خواهید فرزندتان نتیجه ی كاری را بفهمد. بگویید : «باید ماژیك هایت را قبل از نهار جمع كنی بگو ببینم كی ماژیك هایت را جمع می كنی؟

· ارتبـــاط واقعــــی بــــرقـــــــرار سازید.

چنانچه فرزندتان جذب فعالیتی گردیده، به آرامی دست به شانه او زده تا متوجه شما گردد. از او بخواهید موقعی كه صحبت می كنید به شما نگاه كند، اگر بچه تان با چشم ارتباط برقرار می سازد، برایش بسیار سخت است كه لجبازی نماید.

· جدولـــــی را تهیــــه نمایید.

چنانچه صبح ها سخت ترین زمان در روز است. به او مسئولیت داده و با كمكش جدولی از تمام كارهایی كه باید انجام دهد (مسواك زدن، شستن صورت، لباس پوشیدن، خوردن صبحانه و پوشیدن كفشها) تهیه كنید. بسیاری از بچه ها دوست دارند كه جدول را بررسی كرده و موفقیت خود را اعلام نمایند.

· به او تـــــوجه كامـــــل داشته باشید.

چنانچه می خواهید او به حرفهای شما گوش دهد، باید به گفته هایش گوش دهید. بنابراین هنگامی كه روزنامه در دستتان است و آن را می خوانید با او صحبت نكنید. تمام توجه خود را به او داده و اگر امكان پذیر نیست، علت آن را برایش شرح دهید. (عزیزم، اكنون مشغول انجام كاری هستم اما دوست دارم كه به گفته هایت گوش دهم. در عرض پنج دقیقه پیشت می آیم و به حرفهایت گوش می كنم.) به علاوه، به آنچه كه او می گوید اهمیت دهید. چنانچه می گوید كه سردش شده است ، نگویید : اینجا آنقدرها هم سرد نیست. به جایش بگویید: سردت شده؟ بیا برویم و لباس گرمت را برداریم.

· بــــی جهت نگـــــران نشوید.

اكثر بچه های كوچك كه در گوش دادن با مشكل مواجه بوده و بعضی اوقات بی قرار می شوند با كمبود توجه روبرو هستند. افرادی با این مشكل، این رفتارها برایشان به صورت عادت در آمده است، بنابراین چنانچه این بی توجهی در زندگی روزمره اش تأثیر گذاشته، باید مورد ارزیابی قرار گیرد. به خاطر داشته باشید، در این زمینه بچه ها با بزرگترها واقعاً فرقی ندارند. بچه ها می خواهند مثل شما، هنگام انجام كاری، كسی مزاحمشان نشود. این مسئله مانند این است كه كتاب جالبی را در دست دارید و حاضر نیستید لحظه ای آن را كنار بگذارید . در این شرایط شخصی می خواهد شما را وادار به انجام كار دیگری كند. بنابراین اگر می خواهید فرزندتان به آنچه كه گفته می شود دقت كرده و آن را انجام دهد، در حالی كه او را در «هنر گوش دادن» كمك می كنید، صبور و با توجه باشید.