چرا بعضی کودکان بد خط اند؟

خط خوب یکی از مهارت‌هایی است که باید از سن کم یعنی از دوره پیش‌دبستانی به دانش‌آموزان آموخته شود، درغیر این صورت بخشی از فرایند یاددهی و یادگیری دچار نقص خواهد شد.

خط خوب یکی از مهارت‌هایی است که باید از سن کم یعنی از دوره پیش‌دبستانی به دانش‌آموزان آموخته شود درغیر این صورت بخشی از فرایند یاددهی و یادگیری دچار نقص خواهد شد. آموزش خط باید از خردسالی شروع شود زیرا پایدارتر خواهد بود. از این رو درک صحیح مکانیسم‌ها و عواملی که می‌توانند باعث مشکلات دست‌خط شوند ضروری به نظر می‌رسد. در بسیاری موارد دیده شده که مشکلات خوانایی دست‌خط بدون مداخلات درمانی برطرف نمی‌شود.

 عوامل مربوط به دانش‌آموزان
در میان مهارت‌های تحصیلی پایه، نوشتن ملموس‌ترین مهارت نام گرفته است. تفاوت نوشتن با سایر مهارت‌های ارتباطی این است که نوشتن سندی کتبی از خود به جای می‌گذارد و جزء مهارت‌های ظریف حرکتی است. می‌گویند خط هر کسی نشانه‌ای از روح او را در خود دارد و هر کسی را می‌توان از خط او شناخت. برای این‌که دانش‌آموز بتواند نوشتن را به نحو احسن انجام دهد لازم است شرایطی برای نوشتن داشته باشد. این شرایط عبارت‌اند از:

1- از رشد ذهنی کافی برخوردار باشد
  
2. انگیزه کافی داشته باشد
  
3. از علاقه کافی برخوردار باشد
  
4. بین چشم و دست هماهنگی باشد
 
 5. هماهنگی حرکتی داشته باشد
  
6. توانایی تطبیق بدن با فضای اطراف را داشته باشد
  
7. مفهوم نوشتن از راست به چپ را بداند

 اشکال در وضعیت جسمانی:
هم‌چنین وجود بعضی از نارسایی‌ها مانند اختلالاتی در عملکرد دست و انگشتان باعث می‌شود که کودک نوشتن را به طور مطلوب انجام ندهد.

معلولیت‌های جسمی و ضایعاتی که در سیستم اعصاب مرکزی یعنی مغز یا طناب نخاعی به وجود می‌آید و صدمات وارده بر مغز باعث اختلال در نوشتن می‌شود. این صدمات ممکن است آن‌قدر خفیف باشد که نتوان تأثیر آن را بر رفتار کودک تشخیص داد یا آن‌قدر شدید باشد که فعالیت کودک را به میزان پایینی کاهش دهد.

 کودک مبتلا به آسیب مغزی ممکن است نشانه‌های رفتاری وسیعی از خود نشان دهد از جمله عدم هماهنگی و اعمال حرکتی ناقص.

 اشکال در وضعیت قرار گرفتن کاغذ:
وضعیت نامناسب کاغذ و دفترچه نسبت به بدن نیز از صحیح نوشتن جلوگیری می‌کند و در بروز اشکالات مختلف هنگام دست‌نویسی نقش اساسی دارد.

برخی از دانش‌آموزان هنگام نوشتن سر خود را بیش از حد به کاغذ نزدیک می‌کنند و حتی گاهی احساس می‌شود سر خود را به آن می‌چسبانند گروهی دیگر دفترچه خود را به حالت زاویه‌دار و کج قرار می‌دهند.

اشکال در جهت‌یابی صحیح:
برخی دانش‌آموزان درک صحیحی از رابطه‌های فضایی مانند بالا و پایین، زیر و رو و چپ و راست ندارند به همین دلیل هنگام نوشتن حروف و کلمه‌ها -حتی بر روی کاغذ خط‌دار- قادر نیستند اشکال صحیح حروف را بنویسند، مثلا حرف "الف" را بیش از حد امتداد داده و از روی خط می‌گذرانند.

مشکلات نوشتن صحیح حروف الفبا:
-حرف نویسی- گاهی برخی دانش‌آموزان حروف را بیش از حد بزرگ یا کوچک می‌نویسند و در برخی موارد خطوط مستقیم -افقی یا عمودی- را به حالت قوس‌دار یا بالعکس می‌نویسد.

مشکلات نسخه‌برداری صحیح از کلمات:
-رونویسی- بعضی دانش‌آموزان ممکن است حروف سازنده کلمه را با فاصله زیاد بنویسند مثل "آ  ز  ا  د  ی" یا این‌که حروف را بیش از حد به هم نزدیک کرده و صورت کلی کلمه را مخدوش کند.

 بسیاری از دانش‌آموزان در نوشتن حروف پیوسته که نیازمند حرکت‌های ظریف و دقیق و هماهنگ است با مشکلات جدی‌ای رو به رو شوند. برخی از آنان نمی‌توانند پس از نوشتن یک حرف به سرعت به نوشتن حروف دیگر بپردازند. این به واسطه خطاهایی است در نوشتن به وجود می‌آید.

خطاهای متداول در نوشتن
 1. کج‌ نویسی: ممکن است به دلایل متعددی مثل بسیار نزدیک بودن بازو به بدن و بسیار سفت گرفتن شست و دور بودن خیلی زیاد نوک قلم از انگشتان و صحیح نبودن جهت کاغذ و درست نبودن جهت حرکت قلم اتفاق بیافتد.

 2. راست‌ نویسی: عواملی مثل بسیار دور بودن بازو از بدن، بسیار نزدیک بودن انگشتان به سرقلم، هدایت قلم به تنهایی توسط انگشت سبابه و ناصحیح بودن جهت کاغذ در ایجاد آن مؤثر است.

 3. پرفشار نوشتن: بر اثر فشار دادن بیش از حد انگشت سبابه و استفاده از قلم نامناسب ایجاد می‌شود.

 4. کم‌رنگ‌نویسی: به عواملی مثل بیش از حد کج یا راست نگه‌داشتن قلم و چرخش نوک قلم به یک سمت و قطر بیش از حد قلم بستگی دارد.

 5. زاویه‌دارنویسی: به دلیل سفت بودن بیش از حد شست یا شل نگه داشتن قلم یا حرکت بیش از حد قلم اتفاق می‌افتد.

 6. نامرتب‌‌نویسی: چهار علت مهم برای این مورد وجود دارد که شامل عدم آزادی حرکت، حرکت کند دست، محکم گرفتن قلم و در نهایت نادرست یا ناراحت بودن وضعیت بدن است.

 7. فاصله‌گذاری: این مشکل به واسطه پیشرفت سریع قلم به سمت چپ و حرکت بیش از حد و سریع جانبی ایجاد می‌شود.

 

منبع:radiosalamat.ir

ویدیو مرتبط :
دکتر هلاکویی و تعلیم و تربیت کودکان - کودکان بد غذا

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

آموزش لمس بد و خوب به کودکان

يكي از موارد آموزنده كه بايد مورد توجه قرار بگيرد سوءاستفاده جنسي از كودكان است. در آمريكا هر ساله در حدود دويست‌هزار مورد سوءاستفاده جنسي گزارش مي‌شود كه هر ساله 10درصد به آن اضافه مي‌شود. بيش‌تر كارشناسان معتقدند كه بين 20 تا 30 درصد از اين تعداد را دختران و تقريبا نيمي از آن را قربانيان پسر تشكيل مي‌دهد.

با توجه به اين خطر، بسياري از مدارس برنامه‌هايي را براي جلوگيري از سوءاستفاده‌هاي جنسي از كودكان تنظيم كرده‌اند. در بيشتر اين برنامه‌ها آموزشهاي مختلفي درباره سوءاستفاده جنسي به بچه‌ها آموخته مي‌شود، براي نمونه آگاه كردن آنها در مورد تفاوت بين لمس «خوب و محترمانه» و لمس «بد و زشت»، هوشيار كردن آنها نسبت به خطرات وتشويق كردن آنها براي گزارش كردن اين اعمال خلاف به افراد بزرگسال. تحقيقات نشان داده است كه اين آموزشها در كاهش جرايم بي‌تاثير نبوده است اما بچه‌هايي كه تحت آموزشهاي جامع و گسترده شامل تقويت قابليتهاي اجتماعي و عاطفي مربوطه قرار داشته‌اند بهتر توانسته‌اند از خود در برابر تهديدات جنسي محافظت كنند. آنها بهتر از بچه‌هاي ديگر مي‌توانند از فرد خطاكار بخواهند كه آنها را رها كند، داد و هوار راه بياندازند و با فرد خلافكار گلاويز شوند، يا او را تهديد به لو دادن كنند، و هنگامي كه رفتار ناشايستي با آنها شد عملا آن را به والدين خود بگويند. ويژگي اخير ( گزارش كردن عمل خلافكار) يكي از بهترين راههاي پيشگيري‌كننده است.

در تحقيقي كه بر روي تعدادي كودك‌آزار چهل‌ساله صورت گرفت هريك از آنها به طور متوسط در هر ماه ( از دوران نوجواني خود به بعد) يك قرباني داشته‌اند. گزارشي درباره‌ يك راننده اتوبوس و يك معلم كامپيوتر نشان داد كه آنها هر ساله سيصد بچه را مورد آزار قرار داده‌اند ولي حتي يك بچه از سوءاستفاده جنسي آنها گزارش نداد تا اينكه يكي از پسرهايي كه توسط معلمش مورد سوءاستفاده جنسي قرار گرفته بود همان عمل را با خواهرش انجام داد و بدين ترتيب راز خلافكاران برملا شد. بچه‌هايي كه تحت آموزش برنامه‌هاي جامع و مفصل‌تر قرار داشتند سه برابر بيش‌تر از بچه‌هايي كه برنامه‌های كوتاه مدت را پشت سر گذاشته‌ بودند احتمال داشت كه سوء رفتارهاي جنسي را گزارش دهند. مجريان اين برنام‌ها آموزش‌هاي مختلفي در مورد بهداشت و مسايل جنسي به بچه‌ها مي‌دهند و از والدين مي‌خواهند تا آنچه در مدرسه آموزش داده مي‌شود در خانه نيز براي بچه‌ها تكرار كنند. بچه‌هايي كه والدينشان چنين كرده‌اند خيلي بهتر از ديگران در مقابل تهديد به سوءرفتار جنسي مقاومت كرده‌اند.

علاوه بر آن قابليت‌هاي اجتماعي و عاطفي تاثير قاطعي در اين زمينه دارند. براي بچه كافي نيست كه فقط چيزهايي درباره‌ي لمس «بد» و «خوب» بداند بلكه او نياز به خودآگاهي دارد تا بفهمد چه زماني در موقعيت نامناسب يا ناراحت كننده قرار دارد. او بايد آنقدر اعتماد به نفس داشته باشد كه بتواند حتي در مقابل فرد بزرگسالي كه سعي دارد از او سوءاستفاده كند جسورانه بايستد و از خود محافظت كند. يك بچه همچنين نياز به روش‌هايي براي جلوگيري از سوء رفتار فرد خلافكار دارد، هرگونه عملي اعم از فرار تا تهديد به لو دادن او.

براساس همين دلايل، برنامه‌هاي مفصل آموزشي به بچه‌ها ياد مي‌دهند كه چگونه بر خواسته‌هاي خود تاكيد ورزند و به جاي كناره‌گيري، بر احقاق حقوق خود پافشاري كنند و حد و مرز خود را بشناسند و از آنها دفاع كنند.بنابراين موثرترين برنامه‌ها علاوه بر ارائه‌ اطلاعات جامع در مورد سوءرفتار جنسي، شامل آموزش مهارت‌هاي اجتماعي و عاطفي اساسي است. اين برنامه‌ها به كودك ياد مي‌دهد كه روش‌هاي مثبت‌تري را براي حل كشمكش‌هاي دروني خود بيابد، اعتماد به نفس بيش‌تري داشته باشد، اگر اتفاقي برايش رخ داد خودش را سرزنش نكند، و احساس كند كه در حمايت والدين و معلمان خود قرار دارد و مي‌تواند به آنها رجوع كند و اگر اتفاق ناخوشايندي برايش اتفاق افتاد بتواند آن را به ديگران بگويد.