نشانه‌های آنفلوآنزا در کودکان

بیماری آنفلوآنزا یک بیماری مسری است و می تواند طی مدت زمان کمی، بسیاری از افراد جامعه را مبتلا کند. در کودکان کم‌سن به دلیل عدم توانایی در بیان کامل حال خود، این بیماری بیشتر تاثیر می گذارد.

علت بیماری آنفلوآنزا، ویروس می باشد که می تواند به راحتی از یک فرد به فرد دیگر سرایت کند. بیماری آنفلوآنزا در میان کودکان بسیار شایع می باشد و معمولا پس از طی دوره خود، بدون هیچ گونه عوارض جدی بهبود می یابد، اما ممکن است این بیماری در برخی کودکان شدید باشد.

علائم آنفلوآنزا

بدن درد           

تب

سردرد

اسهال

احساس ضعف و خستگی

خواب  آلودگی

تحریک پذیری بیش از حد

کاهش اشتها

استفراغ

احساس خستگی

آبریزش بینی

احتقان بینی

سرفه

گلودرد

در ابتدا ممکن است والدین با خستگی بیش از حد کودک خود در انجام فعالیت های روزمره و بازی کردن روبرو شوند و یا ممکن است متوجه بی اشتهایی او در خوردن غذاها گردند

اشتباهاتی در مورد آنفلوآنزا

علایمی که درباره آنفلوآنزا گفته شد، در میان سایر بیماری ها نیز بسیار شایع است و ممکن است با بیماری های دیگری اشتباه گرفته شود. بیماری هایی مانند سرماخوردگی ، عفونت های تنفسی و یا حتی دندان درآوردن در کودکان نیز تقریبا همین علایم را در کودک ایجاد می کند.

بنابراین والدین عزیز به محض مشاهده این علایم به پزشک متخصص اطفال مراجعه کنند تا تشخیص دقیق بیماری در کودکشان داده شود و درمان بر طبق بیماری برای او تجویز گردد.

هشدارهایی به والدین

نوزادان در مقایسه با سایر افراد بیشتر در معرض خطرات و عوارض ناشی از بیماری آنفلوآنزا قرار دارند.

1- اگر نوزاد کمتر از سن سه ماهه دارید که به آنفلوآنزا مبتلا شده است و تب بالایی دارد و یا اگر کودک زیر سن یک سالگی دارید که تب شدید دارد و به آنفلوآنزا مبتلا شده است، سریعا به مراکز پزشکی مراجعه کنید و مراقبت های لازم را برای او به عمل آورید.

2- اگر پوشک کودک دائما خیس است (از دست دادن شدید آب بدن در اثر اسهال) و یا مشکلات تنفسی دارد، حتما او را نزد پزشک متخصص اطفال ببرید.

پیشگیری از آنفلوآنزا

آنفلوآنزا اگرچه یک بیماری مسری است، اما می توان با رعایت نکاتی ساده از بروز و شیوع آن پیشگیری کرد :

شستن دست ها با آب و صابون

1- دست های کودک خود را پس از تماس با آلودگی ها با آب و صابون بشویید و همیشه دست های او را تمیز نگه دارید. همان طور که می دانید کودکان مدام دست های خود را به دهان و چشم های خود می زنند.

معمولا پس از انجام بازی های کودکانه، دست های کودکان کثیف می شود و باید آن را با آب و صابون شست. تکرار این رفتار توسط پدر و مادر منجر به تبدیل این رفتار به عادت در کودکان می شود و سبب می شود تا کودکان در سنین بزرگسالی نیز دست های کثیف خود را بشویند و از انتقال انواع بیماری ها از دیگران به خودشان جلوگیری کنند.

2- اگر به یک مهمانی رفتید و فهمیدید که کسی در آن جمع بیمار است، کودک خود را از او دور نگه دارید و در صورت امکان از بردن کودک خود به این مجالس خودداری کنید، زیرا کودکان خیلی زود بیماری اطرافیان را می گیرند.

3- می توانید کودک خود را از سن شش ماهگی به بعد، نسبت به آنفلوآنزا واکسینه کنید. البته باید پزشک این کار را تجویز کند و تزریق این واکسن هر سال باید تکرار شود.

4- سعی کنید اسباب بازی های کودک خود را به طور مداوم بشویید. اسباب و لوازمی که کودک بیشترین میزان تماس را با آنها دارد، مانند لباس های کودک، ملافه های خواب، بالش خواب و ... را به طور مرتب بشویید.

در صورت بیمار شدن کودک، رعایت چه نکاتی ضروری است؟

- اگر کودک به آنفلوآنزا مبتلا شد، باید بدانید که چند روز (حدود پنج روز) بیماری او به طول می انجامد. اما گاهی اوقات سرفه های او برای مدت دو هفته ادامه دارد و بهبود نمی یابد.

استراحت کردن کودک در این شرایط بسیار ضروری است. حتما لازم است والدین شرایطی را فراهم کنند تا کودک به راحتی نیروی از دست رفته خود را به دست آورد

- مصرف مایعات زیاد و مقوی مانند انواع آب مرکبات، عصاره گوشت و سوپ و... بسیار مناسب است.

- مصرف به موقع هر گونه دارو و یا آمپول که پزشک تجویز کرده است را فراموش نکنید.

تذکرات

1- رعایت هریک از این موارد، محافظت نسبی را در برابر ابتلا به آنفلوآنزا در کودک ایجاد می کند و شانس او را برای ابتلا به آنفلوآنزا کاهش می دهد.

2- در فصل شیوع آنفلوآنزا که معمولا پاییز و زمستان است بیشتر مراقب کودکان خود باشیم. در این فصل از دست دادن و روبوسی با افراد خودداری کنیم، زیرا ممکن است آنها حامل این بیماری باشند.

3- گاهی اوقات، عدم استراحت به موقع و کافی در کودکان منجر به بروز برخی بیماری ها از جمله آنفلوآنزا می شود، زیرا در صورت عدم استراحت کافی سیستم ایمنی بدن تعادل خود را از دست داده و دیگر توانایی مقابله با انواع عفونت هایی که به بدن حمله می کنند را ندارد، بنابراین به سرعت فرد به انواع بیماری ها مبتلا می شود.

4- برخی اوقات، عدم نظارت صحیح والدین بر برنامه غذایی مناسب کودک منجر به بروز بیمار ی ها می شود. کمبود عنصر خاصی در بدن فرد را آماده ابتلا به انواع بیماری ها می کند.

بنابراین همه شرایط کودک خود را در نظر بگیرید و علت بیماری ایجاد شده را در او جویا شوید و سعی کنید با تامین شرایط مناسب برای سلامت کودک، او را از خطر ابتلا به انواع بیماری ها مصون نگه دارید.

 

منبع:tebyan.net

ویدیو مرتبط :
نشانه های هوش بالای کودکان

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

تشخيص نشانه های درد در کودکان

 

تشخیص نشانه های درد در کودکان می تواند نوعی چالش تلقی شود. آیا کودک واقعاً دچارمشکل شده است یا من بیش از حد حساس هستم؟ آیا او واقعاً سردرد دارد؟ این پرسشی است که والدین اغلب از خود می پرسند.

درد یک تجربه بسیار شخصی و پیچیده است. آن چه در زیر می آید، توصیه های پزشکان برای فهم علایم درد در کودکان است.

 

نشانه های درد درنوزادان

بر خلاف کودکان بزرگ تر که درد دارند، گریه همیشه نمی تواند یک مشخصه قابل اعتماد برای درد نوزادان باشد. چرا که گریه راه کاری است که نوزاد به کمک آن تمام نیازهایش را بیان می کند. در این جا برخی علایمی که نشان از وجود درد در نوزادهستند را ذکر می کنیم:

 

 

 

تغییر در الگوی گریه کردن

صدای گریه ناشی از درد گاهی اوقات اما نه همیشه با گریه های معمول متفاوت است. تغییر در رفتار نوزاد نیز میتواند یک هشدار باشد. به عنوان مثال، گریه کردنی که با دادن شیشه شیر به نوزاد،تعویض کهنه بچه یا در آغوش گرفتن او آرام نشود، می تواند نشان دهنده درد باشد. همچنین، یک بچه آرام که به صورت غیرمعمول بهانه گیر شود نیز ممکن است درد داشته باشد.

 

گریه کردن در حال شیر خوردن

مکیدن سینه می تواند سبب ایجاد فشار در گوشها شود. کودکی که در حال شیر خوردن گریه می کند، به احتمال بسیار زیاد به عفونت گوشی مبتلا است.

گریه طولانی و شدید، اغلب در یک زمان خاص در هر روز

این رفتاربا کولیک شایع است که به واسطه درد شکمی در نوزادان رخ می دهد. این حالت اغلب درهفته دوم زندگی آغاز می شود، در هفته ششم به اوج خود می رسد و به تدریج کاهش مییابد.

گریه کردن و کشیدن پاها به طرف شکم

کودک ممکن است به کولیک یا یک بیماری جدی مانند آپاندیسیت مبتلا باشد.

 

کناره گیری و انزوا طلبی

درد مزمن می تواندکودک را از رمق بیاندازد و انرژی او را تخلیه کند. این حالت سبب آرام و ساکت شدن واجتناب او از برقراری تماس چشمی می شود.

 

 

 

نشانه های درد در کودکان نوپا

خوشبختانه، در این سن کودکان یاد می گیرند که صحبت کنند. و اگر تنهابگویند اوی اوی ! کافی است. آنان اغلب بخشی را که درد دارد محکم می چسبند. کشیدن یامالیدن گوش در کودکان نوپایی که به آسیب گوش مبتلا هستند معمول است. این حالت اغلب ناشی از وجود عفونت گوشی است.

 

 

 

 

نشانه های درد در کودکان و نوجوانان

درد مزمن وراجعه در کودکان و نوجوانان شایع است. تحقیقات نشان داده است که ۳۰% تا ۴۰% کودکان حداقل یک بار در هفته از درد شکایت دارند. به منظور تشخیص علت و دسترسی به درمان باپزشک کودک مشورت کنید.

الف- درد شکمی حاد

کودک ممکن است آپاندیسیت داشته باشد.

ب- دردهای شکمی و سردردهای راجعه

درد شکمی که اغلب پس از اجابت مزاج برطرف می شود می تواند ناشی از یبوست باشد. سردرد اغلب با بیماری ویروسی ارتباط دارد.سردردهای راجعه ممکن است به واسطه میگرن نیز باشد.

دردهای راجعه که معمولاً بااشکال در به خواب رفتن یا ابقاء خواب همراه هستند، می توانند نشان دهند که کودک شماافسرده یا مضطرب است. این دو بیماری اغلب در کودکان تشخیص داده نشده باقی می ماند ومشخص شده است که درد را تحریک کرده یا افزایش می دهد.

 

ج- درد قفسه سینه

درد قفسه سینه دوره‌ای می تواند پس از انجام ورزش جدید، افزایش فعالیت فیزیکی یا کشیدگی عضله به واسطه استرس احساسی رخ دهد. درد قفسه سینه که به دنبال بروز آسیب ایجاد می شود،نشان دهنده شکستگی دنده یا جمع شدن ریه ها است. درد سینه مزمن شیوع کمتری دارد و میتواند نشان دهنده عفونتی مانند پنومونی باشد.

 

 

واکنش نشان دادن به دردکودکان

بدانید که حتی اگر پزشک هیچ علت فیزیکی برای درد کودک پیدا نکند، هنوزچیزی در این میان مشکل دارد.

اگر درد تنها در روزهای مدرسه رخ می دهد دقت کنید که در کلاس درس یا زمین بازی مدرسه چه اتفاقی می افتد. اگر درد زمانی رخ می دهد که شما به کودکتان توجه می کنید، هر روز زمان خاصی را به او اختصاص دهید: با او بازی کنید، قدم بزنید یا قبل از خواب برای او کتاب بخوانید.

در نهایت، درد مزمن کودک را نادیده نگیرید. کودک شما ممکن است برای کنترل و درمان درد به کمک یک گروه ازپزشکان نیاز داشته باشد. این گروه ممکن است شامل متخصص درد اطفال، روان شناس،پرستار و فیزیوتراپ باشد. با متخصص اطفال کودکتان مشورت کنید.