آبشاری در دل جنگل‌های گیلان

  آبشار ویسادار از زیباترین آبشارهای ایران و سومین آبشار مرتفع استان گیلان است که در 16 کیلومتری شهر پره سر در شهرستان رضوانشهر واقع شده و همچون نگینی در دل جنگل های زیبایی این منطقه می درخشد.
 
ویسادار به معنی سایه درخت بید است و ابهت این پدیده طبیعی زمانی بیشتر می‌شود که از پایین به آن نگاه کنند، صدای ریزش آب از ارتفاع 20 متری و نیم دایره‌ای که آب در دل سنگ و صخره برای رسیدن به رودخانه ایجاد می‌کند، منظره فوق العاده دیدنی است.

صدای پرندگان و شر شر آب و نور خورشید که از لابه لای درختان انبوه خود را به زمین می‌رساند، جلوه‌ای است که در کمتر منطقه‌ای یافت می‌شود، پس اگر به دنبال دیدن این زیبایی‌ها هستید، هنگام سفر به غرب گیلان آبشار ویسادار را در پره سر رضوانشهر از یاد نبرید.

 آبشار ویسادار را باید در جنگل های پیلمبرا (Pilambra) در نزدیکی رضوانشهر ببینید. چطور باید به آن برسید؟ از رشت راهی رضوانشهر شده و سپس به سمت غرب و در جاده آستارا ادامه مسیر دهید تا به پره سر برسید. از پره سر به سمت صیقل سرا و ابویار منحرف شده و پس از آن با طی حدود 13کیلومتر به تابلوی آبشار ویسادار می رسید و کمی پس از آن پل روی رودخانه و آبشار در سمت چپ تنها نشانه های شما هستند! تقریبا یک سوم ابتدایی این جاده روستایی آسفالته و ما بقی آن خاکی است...

تنها یک بارندگی کافی است که تردد وسیله نقیله عادی مانند سواری با مشکل جدی روبرو شود و در چند نقطه، عبور شما را بسیار دشوار کند. حتما قبل از حرکت به سمت آبشار، پیش بینی هواشناسی را دنبال کرده و هم چنین از عدم وجود بارندگی در روزهای گذشته مطمئن شوید.

فرم لایه لایه و صخره ای دیواره های دو طرف رودخانه در بالا و پایین دست آبشار جلوه ای دوچندان به طبیعت آن داده است... یک پل فلزی روبروی آبشار نصب شده است که با قرار گرفتن بر روی آن تسلط بر آبشار ممکن می شود. نگاه کردن از روی پل فلزی به پایین و رودخانه خروشان پایین دست آبشار، ترس و اضطرابی همراه با هیجان را در شما به وجود خواهد آورد. آبشار ویسادار در مسیر رودخانه لومیر ایجاد شده است و ارتفاع آن حدود 15متر می باشد.

 

  در نزدیکی ویسادار، آبشار آسیابگا بر روی رودخانه شفارود واقع شده است که راه دسترسی آن از رضوانشهر می باشد و البته ادامه همین جاده نیز طبق اطلاعات نقشه راه های استانی، به روستای ارده و آبشار آسیابگا می رسد.

بازدید از این آبشار را به کوهنوردانی که قصد صعود به قله سبلان را دارند و از مرکز یا شرق ایران راهی مشگین شهر می شوند، پیشنهاد می کنیم چرا که با یک انحراف مسیر کوتاه و صرف زمان کمتر از 2 ساعت یکی از آبشارهای جنگلی زیبای ایران زمین را می توان دید.

 

 
منبع:hamshahrionline.ir

tebyan.ne

ویدیو مرتبط :
ویسادارآبشاری در دل جنگل های گیلان

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

جنگل‌هایی در دل آب

این درختان به طور منطقی نباید آنجا باشند، آنها از روز اول در این وضعیت قرار نداشتند، مانند همه درختان دیگر بودند تا اینکه رودخانه ای که در نزدیکی آنها قرار داشت عصبانی و خروشان به سمتشان آمد و آنها را در خود بلعید و به زیر آب برد. آنها حالا مجبورند تا ریشه هایشان را در میان گِل، خاک و شن بدوانند به امید اینکه زنده بمانند.

دریاچه کندی، قزاقستان

دو هزار متر بالاتر از سطح دریا، منطقه ای با 400 متر طول و عمقی که در بعضی نقاط به 30 متر هم می رسد. اینجا دریاچه «کندی» قزاقستان است. شاید مشخصه های ظاهری این دریاچه مانند همه دریاچه های دیگر دنیا باشد اما آنچه در لحظه اول کندی را متفاوت تر و عجیب تر از دیگران در چشم هر بیننده ای نشان می دهد درختانی است که ریشه هایشان را در کف دریاچه دوانده اند اما به گونه ای سر از آب بیرون آورده اند که گویی دکل کشتی هایی غرق شده هستند.

 

 

دریاچه کندی

«کندی» جوانترین دریاچه دنیاست که تنها یک قرن از عمرش می گذرد و زندگی اش را مدیون سیلی است که باعث شست و شوی سنگ های آهکی ولغزش آنها شد تا آبی را که پشت شان پناه گرفته بود به این سمت روانه کنند. کندی متولد شد اما تولدش با مرگ درختانی همراه بود که تنها توانستند نوک خود را از آب بیرون نگه دارند، شاخه هایی خشک که تنها پناهگاهی برای شناگران خسته باشند تا زمانی کوتاه دستان خود را دور شاخه ها حلقه کنند.

این دریاچه در فصل های سرد و گرم سال تصاویری متفاوت از خود به نمایش می گذارد. در روزهای گرم تابستان، این دریاچه تصویری از آبی گرم و درختانی سبز را در ذهن بازدیدکنندگانش بر جای می گذارد، در حالی که در زمستان، با سطحی کاملا یخ زده داستانی متفاوت را روایت می کند. با این حال، دوستداران کندی، در زمستان هم از آن دست نمی کشند. روح ناآرام و ماجراجوی غواصان، آنها را به اعماق یخ زده می کشاند و آنچنان فریفته زیبایی مناظر می شوند که سردی آب را فراموش می کنند.

 

کامپونگ پوک، کامبوج

در کشور کامبوج، جنگل شناوری وجود دارد که درخیتان آن سر از آب بیرون آورده اند و نمایی زیبا به دریاچه ای که در آن قرار دارند بخشیده اند. کامبوجی ها از این درختان به خوبی مراقبت می کنند و آنها را موجوداتی قابل احترام می دانند.

دریاچه کدو، تگزاس

این دریاچه با آن چهره رمزآلودش مأمن درختان سروی است که در آب و نه در خشکی، زنده اند و به حیات خود ادامه می دهند. این دریاچه در مرز تگزاس با ایالت لوئیزیانا قرار دارد و دریاچه ای طبیعی محسوب می شود و مساحتی در حدود 25 هزار جریب زمین را به خود اختصاص داده است.

دریاچه بزید، رومانی

حدود 25 سال پیش برای جلوگیری از طغیان رودخانه و سرازیر شدن سیل به دره، سدی در نزدیکی روستای بزید کشور رومانی بنا شد اما سد هم نتوانست مقاومت خوبی در مقابل سیل از خود نشان دهد و با خراب شدنش، روستا و باغ های نزدیکش را زیر آب برد. ساکنان ده بعد از اینکه خانه هایشان را از دست دادند مجبوربه نقل مکان به محلی در همان نزدیکی شدند اما درختان نه قدرتی برای رفتن داشتند نه جایی برای ساکن شدن.

 

 

 

 

همانجا ماندند تا پوسیدند. حالا تنه های پیچ خورده شان مانند دستان چروکیده یک پیرزن از آب بیرون زده و صحنه های زیبایی از تضاد پیری و جوانی را خلق کرده اند. این دریاچه هر ساله میزبان گردشگران زیادی است که برای دیدن زیبایی های جنگل زیر آب به این منطقه سفر می کنند.

اطراف این دریاچه پر است از فیل هایی که آب بازی می کنند و پرنده هایی که بالای سر آن پرواز می کنند و جنگل زیر آب که زیبایی دو چندانی به دریاچه بخشیده است

دریاچه یوداوالاوه، سریلانکا

با اولین نگاه به «دریاچه یوداوالاوه» در سریلانکا بیشتر از اینکه حس بودن در کنار یک دریاچه به بیننده منتقل شود، تصویری از یک جنگل انبوه در ذهن شکل می گیرد.

اشتباه نکنید، قبل از اینکه این منطقه نام دریاچه یوداوالاوه را تجربه کند جنگلی به همین نام در این منطقه وجود داشت، جنگلی که به خاطر طغیان آب رودخانه، تبدیل به مخزن عمیقی از آب شد.

دریاچه یوداوالاوه

حالا، آب ها ساکنان همیشگی این قسمت شده اند و درختان مجبورند وجود این مایع حیاتبخش را همچون هوا، هر لحظه در اطراف خود حس کنند. درختان در اثر هجوم سیل همگی جان خود را از دست دادند وتنها تنه آنها از آب بیرون ماند اما دریاچه با آمدنش حیوانات زیادی را برای سیراب شدن به سوی خودش جذب کرد. حالا اطراف این دریاچه پر است از فیل هایی که آب بازی می کنند و پرنده هایی که بالای سر آن پرواز می کنند و جنگل زیر آب که زیبایی دو چندانی به دریاچه بخشیده است.

دریاچه پریار، هند

ایالت کرالای هند هم صاحب یکی از جنگل های فرورفته در آب است. دریاچه «پریار» جایی پر آب است که در اثر سیل و طغیان رودخانه در سال 1895 به وجود آمد. دریاچه مساحتی در حدود 55 کیلومتر مربع را به خود اختصاص داده و نامش را از رودخانه ای به امانت گرفته که از آن تغذیه می کند.

اگر سری به هند زدید وگذرتان به پربار افتاد، حتی اگر نخواستید غواصی کنید و درختان را از نزدیک لمس کنید، می توانید از کنار دریاچه هم به تماشای این درختان که تمام قد در آب فرو رفته اند بنشینید و لذت ببرید.

دریاچه ولتا، غنا

مسوولان وزارت نیروی جمهوری غنا برای ایجاد سد برق آبی «اکوسومبا» 78 هزار نفر از ساکنان منطقه را مجبور کردند در سال 1965 میلادی به منطقه ای دیگر نقل مکان کنند و بعد از آن بود که 120 روستای کوچک کاملا نابود شدند. با تخریب روستاها، دریاچه ای مصنوعی با 8/462 کیلومتر مربع وسعت روی خط استوا ایجاد شد تا به کمک سد بیاید و نیروی برق سراسر کشور را تولید کند، دریاچه ای که هزاران درخت را در خود خفه کرد.

حالا و بعد از گذشت چند دهه دولت غنا تصمیم گرفته تا 14 هزار متر مربع از این درختان را قطع کند اما مخالفان این طرح معتقدند تنه هایی که زیر آب باقی خواهند ماند می توانند تهدیدی جدی برای تور، قایق و جان ماهیگیران به حساب آیند و با پوسیدن در آب، تعادل زیست محیطی دریاچه ای به این وسعت را به هم بریزند.

 

منبع:hamshahrimags.com