اهمیت مال حلال و حرام

 

 

 

1. اهمیت حلال و حرام.

 

اما بعد یا ابن حنیف! فقد بلغنی ان رجلا من فتیه اهل البصره دعاك الی مادبه فاسرعت الیها تستطاب لك الالوان، و تنقل الیك الجفان. و ما ظننك انك تجیب الی طعام قوم، عائلهم مجفو. و غنیهم مدعو. فانظر الی ما تقضمه من هذا المقضم، فما اشتبه علیك علمه فالفظه، و ما ایقنت بطیب وجوهه فنل منه .(نامه 45)

 

در نامه ای به عثمان بن حنیف، كارگزار خود را در بصره، می فرماید: ای پسر حنیف! به من خبر رسیده كه مردی از جوانان بصره تو را به ولیمه ای دعوت كرده و تو به آن شتافته ای ... پس، بنگر كه بر سر این سفره بر چه غذایی دندان می نهی، آن چه را كه حلال و حرامش بر تو آشكار نیست، از دهان بیرون افكن و آن چه را به پاكی راه های فراهم آوردنش یقین داری بخور.

2. خوشا به آن كه ...

طوبی لمن ذل نفسه، و طاب كسبه، و صلحت سربرته، و حسنت خلیقته، و انفق الفضل من ماله، و امسك الفضل من لسانه. (حكمت 123)

خوشا به حال كسی كه در پیش خود فروتن باشد و كسب و كارش را پاك و درونش را صالح و خرج و اخلاقش را شایسته نمود، از مازاد بر مصرف زندگی انفاق كند و زبانش را از باده گویی حفظ كرد.

3. اخلاق و فداكاری

یا كمیل! مر اهلك ان یروحوا فی كسب المكارم، و یدلجوا فی حاجه من هو نائم .(حكمت 257)
ای كمیل! به خانواده خود فرمان ده كه دو روز به دنبال كسب مكارم اخلاق روند و در شب نیاز كسی را كه خفته است برآورند.

4. امیدهای بر باد رفته

معاشر الناس (المسلمین )! اتقوا الله. فكم من مؤمل ما لا یبلغه، و بان ما لا یسكنه، و جامع ما سوف یتركه .(حكمت 344)

ای مردم (مسلمان)! از خدا بترسید؛ زیرا بسا كسی كه امید و آرزویی دارد و به آن نمی رسد و بنایی می سازد و در آن سكونت نمی كند و مالی گرد می آورد و به زودی آن را رها می كند (و می رود).

5. ضامن ویرانی خانه

الحجر الغصیب فی الدار رهن علی خرابها .(حكمت 240)
وجود سنگ غصبی در خانه، ضامن ویرانی آن خانه است.

6. دوری از محرمات

من اشفق من النار اجتنب المحرمات. (حكمت 31)
كسی كه از آتش جهنم بیمناك باشد از محرمات دوری جوید.

7. تعریف زهد

ایها الناس! الزهاده قصر الامل، و الشكر عند النعم، و التورع عند المحارم .(خطبه 81)
ای مردم! زهد، كوتاهی آرزو، شكر و سپاس در برابر نعمت ها و پارسایی در برابر محرمات الهی است.

 

 

 

 

ویدیو مرتبط :
مال حرام

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

هیچ کس نفهمید جز "آقاتهرانی و نیکزاد"؟ / آقایان ، حلال خدا را حرام نکنید!

هیچ کس نفهمید جز "آقاتهرانی و نیکزاد"؟ / آقایان ، حلال خدا را حرام نکنید!

ممنوعیت سرو ناهار برای مسافران هوایی ، همانند آن است که رستوران های بین راهی را هم در ماه رمضان تعطیل کنند زیرا ممکن است کسی که باید روزه بگیرد ، نگیرد و در این رستوران ها لبی به آب و غذا برساند! عصرایران - وزیر راه و شهرسازی طی ابلاغیه‌ای، به شرکت‌های هواپیمایی دستور داد که سرو ناهار برای مسافران در ماه مبارک رمضان را متوقف کنند.ماجرا از این قرار بوده که حجت‌الاسلام آقاتهرانی رئیس کمیسیون فرهنگی مجلس طی نامه‌ای به وزیر راه خواستار توقف سرو ناهار برای مسافران خطوط هوایی در ماه رمضان شده  و وزیر نیز این مسئله را فوراً به سازمان هواپیمایی ابلاغ کرده است.

نگارنده این یادداشت ، به عنوان یک مسلمان شیعه که الزامات زندگی در جامعه و حکومت اسلامی را می داند و در زندگی شخصی خود نیز کوشیده تا حد ممکن پایبند دستورات دینی باشد ، نمی تواند نسبت به تندروی هایی که در جامعه به نام دین صورت می گیرد سکوت کند چه آن که اسلام ، بیش از آن که از دشمنان بیرونی اش لطمه خورده باشد ، از دوستان و پیروان افراط گرای خود آسیب دیده است.

درباره همین "تکلیف الهی" روزه ، همان خدایی که آن را بر مسلمانان واجب کرده است ، بر مسافران منعش کرده است به گونه ای که اگر مسافری روزه هم بگیرد ، روزه اش مشروع نیست.

مسافران هواپیما نیز ، طبیعتاً مشمول این حکم می شوند و روزه بر آنها واجب نیست مگر آن که کسی بعد از اذان ظهر از وطن خود حرکت کند. طبیعی است که عده ای از مسافران هوایپما مشمول این قاعده هستند ولی گروه دیگر که در میانه سفرند یا به شهر خود بازمی گردند ، اصولاً روزه نیستند و شرعاً هم نباید روزه بگیرند.

حال بر پایه کدام قاعده فقهی و قانون کشوری ، آقایان تصمیم گرفته اند ناهار را از مسافران دریغ کنند؟ تندروی تا کی؟ خدا می گوید لازم نیست مسافران روزه بگیرند و این ها می گویند که الا و بلا یا باید روزه بگیرید یا تظاهر کنید!

ممنوعیت سرو ناهار برای مسافران هوایی ، همانند آن است که رستوران های بین راهی را هم در ماه رمضان تعطیل کنند زیرا ممکن است کسی که باید روزه بگیرد ، نگیرد و در این رستوران ها لبی به آب و غذا برساند!

وانگهی ، در این 33 سالی که از انقلاب و استقرار جمهوری اسلامی می گذرد ، سرو ناهار به مسافران مشکل نداشت ولی ناگهان آقا تهرانی و وزیر راه کنونی دریافتند که اسلام در هواپیماها در خطر است و باید کاری کرد؟ آیا این همه مراجع و علما و دلسوزان دین و مردم مؤمنی که در همه این سال ها سوار هواپیما می شدند ، متوجه ماجرا نبودند و ناگهان عضو محترم جبهه پایداری چیزی را فهمید که دیگران متوجهش نبودند؟خود این آقا هم که 7 سال با دولت کار می کند و بیش از 4 سال است که در مجلس  شورای اسلامی حضور دارد ، مگر تا حالا خبر نداشت که مسافران ناهار می خورند؟ اگر مشکلی داشت چرا تا حالا سکوت کرده بود؟ مگر دین ، یک مساله "مودی" است که آقایان بر اساس حال و حوصله فعلی و سلیقه شخصی شان درباره آن سخن بگویند و تصمیم بگیرند؟!

از این ها گذشته ، هزینه ناهار ، جزو پیکیج پروازی در بلیت مسافران محاسبه و از آنها اخذ شده است. آیا استاد اخلاق هیات دولت و وزیر راه ، بر این باورند که اگر یک مسافر ، مطابق دستور خدا ، غذا بخورد گناه کرده ولی اگر شرکت های هواپیمایی از آنها پول غذا بگیرند و چیزی ندهند ، حق الناس نیست؟!

آقایان ! یادتان نرود که "حلال محمد(ص) حلال است تا روز قیامت و حرام محمد(ص) حرام است تا روز قیامت" و شما حق ندارید حلال را حرام و حرام را حلال کنید. این قدر تفسیر به رأی نکنید و با تصمیمات خلق الساعه تان خلایق را از دین خدا نرانید./عصرایران