بهترین دوران پپ گواردیولا در بایرن مونیخ

طرفداری: همواره سرمربیان تیم هاى فوتبال از اینكه در رسانه ها و مطبوعات تنها به نقاط ضعف و نكات منفى تیم شان پرداخته مى شود، شاكى هستند، اما بایرن مونیخ و سران این باشگاه این روزها با عكس این پدیده مواجه شده و در نبرد هستند. چون بردهاى پر گل بایرن مونیخ در مقابل وردربرمن (6:0) و رم (7:1) با تمجیدها و ستایش هاى فراوانى به همراه بوده است.

پپ گواردیولا پس از عهده دار شدن سمت سرمربى گرى بایرن مونیخ، این تیم را انعطاف پذیرتر نموده و سعى مى كند نقاط ضعف حریف را شناسایى نماید تا بر اساس آن و با كمك انعطاف پذیرى تیم خود، تاكتیكى مناسب را براى بایرن مونیخ در نظر گیرد. به همین دلیل براى بیشتر حریفان پیش بینى نحوه بازى قهرمان آلمان پیچیده و تقریبا غیر ممكن مى باشد.

اما پپ گواردیولا نیز همانند بازیكنان تیمش، در تصمیم هاى تاكتیكى خود فراز و فرودهاى زیادى داشته است، همانند شكست 4:0 مقابل رئال مادرید در لیگ قهرمانان فصل گذشته، هنگامى كه بعد از این بازى مجبور به اعتراف اشتباهات تاكتیكى خود شد. در حال حاضر اما گواردیولا یكى از بهترین فازهاى خود را، در زمینه شناخت ضعف هاى حریف، تجربه مى نماید كه رم به تلخى هر چه تمام تر آن را تجربه نموده است.


در مقابل رم گواردیولا تیم خود را با تركیب 1-2-4-3 به زمین فرستاد، آرین روبن هلندى نقش ویژه اى در این زمینه داست، او بر روى كاغذ مدافع نفوذى سمت راست بود، اما در عمل بسیار تهاجمى بود و بیشتر نقش یك هافبك نفوذى كنارى را بر عهده داشت. این موضوع سبب شده بود كه بازى بایرن مونیخ در كناره ها نا متقارن به نظر رسد به نحوى كه آرین روبن نسبت به خوان برنات جلوتر بازى مى نمود. خوان برناتى كه در این دیدار بیشتر مدافع چپى كلاسیك در جلوى زنجیره دفاعى سه نفره تیم بود.

با این روش پپ گواردیولا در نظر داشت با فضا دادن به آرین روبن از نقاط ضعف دفاعى رمى ها كمال استفاده را بنماید. لوئیز گارسیا نیز 3-3-4  نا متقارن را براى تیم خود براى نبرد با آلمان ها در نظر گرفته بود. جروینهو مهاجم سمت چپ تیم كمتر به امور دفاعى تیم توجه مى نمود و بیشتر منتظر حملات تیم خود بود. پشت سر او فضایى خالى وجود داشت كه توسط هافبك هاى رمى می بایست پوشیده مى شد. در صور غفلت این هافبك ها، آرین روبن آزادى خوبى براى نفوذ از این منطقه پیدا مى نمود. به طورى همین اتفاق نیز افتاد و او از 22 ضربه بایرن مونیخ به سمت دروازه حریف در 11 ضربه، مشاركت مستقیم داشت.

نه تنها نقش آرین روبن در این دیدار براى استفاده از نقاط ضعف رم ایده آل بود، بلكه هافبك هاى بایرن مونیخ نیز مى دانستند كه چطور ضعف هاى تیم رم را تشدید نمایند. مثلث میانى رم سایه به سایه هافبك هاى میانى بایرن مونیخ حركت مى كردند، اما وجود فیلیپ لام در این منطقه سبب افزایش تعداد هافبك هاى مونیخى در این منطقه شده بود.

تغییر محسوس مونیخى ها در این دیدار نسبت به هفته هاى گذشته، بیشتر در بازى سازى مستقیم و عمودى تیممود پیدا كرده بود. ژابى آلونسو و ژروم بوآتینگ بیشتر در جستجوى پیدا كردن منفذى براى حركت به جلو بودند و پاس هاى خود را یا به صورت كوتاه و عمودى به سمت جلو و یا به صورت بلند و دقیق براى بال هاى كنارى ارسال مى نمودند. با چنین شرایطى داوید آلابا كه در حقیقت یكى از مدافعین تیم بود، مى توانست بیشتر حالت نفوذى داشته باشد و به مالكیت توپ امنیت بیشترى بخشد.

به این ترتیب مونیخى ها توانستند با حفظ مالكیت توپ، پرسینگ بالا را نیز به اجرا درآورند و در همان نیمه اول پنج گل به ثمر رساندند. در نیمه دوم پپ گواردیولا چیدمان 1-3-2-4 را براى تیم خود در نظر گرفت تا بتواند اقتدار تیم خود را در بازى حفظ نماید وحتى شانسى را براى بازى نیمكت نشینان خود نظیر ریبرى و شكیرى قاثل شود.

توماس مولر پس از دیدار گفت:"سرمربى دقیقا به ما نشان داده بود كه نقاط ضعف رم كجا هستند." به هر حال آثار تصمیمات و تغییرات تاكتیكى گواردیولا در این روزها در موثرتر و زیباتر شدن بازى بایرن مونیخ كاملا نمایان است.