پادزهری برای خشم

انواع مختلفی از احساسات منفی یا پریشان کننده وجود دارد؛ از جمله جهل، حسادت، تنگ نظری و... اما از همه بدتر، نفرت و خشم است چرا که این دو احساس، بزر گترین موانع در راه ایجاد حس همدلی و ایثار است.

تنها نمی توان با سرکوب احساسات خشم و نفرت، بر آنها غلبه کرد. ما باید پادزهر نفرت را در وجود خود و به شکلی فعال تقویت کنیم؛ پادزهر نفرت، صبر و مداراست. برای اینکه بتوانید احساسات صبر و مدارا را در خود به شکلی موفقیت آمیز تقویت کنید، باید شوق کافی برای ایجاد آنها داشته باشید. هرچه شوق شما بیشتر باشد، توانایی تان برای مقابله با سختی هایی که در این روند با آ نها روبه رو می شوید، بیشتر خواهد بود.

آثار ویرانگر نفرت، کاملاً مرئی، بدیهی و عاجل هستند؛ به عنوان نمونه وقتی در درون شما یک حس قوی نفرت به وجود می آید، درست در همان زمان، تمام وجودش  ما را فرا می گیرد و آرامش ذهن یتان را از بین می برد؛ به طوری که حضور ذهن خود را به طور کامل از دست می دهید. وقتی چنین خشم و نفرتی در شما ایجاد می شود، مهمترین بخش مغزتان که مرکز قضاوت میان درست و نادرست است را از کار می اندازد و شما قادر به داوری در مورد عواقب کوتاه مدت و بلندمدت رفتارتان نخواهید بود؛ بنابراین خشم و نفرت می تواند ما را کاملاً گیج کند و به دامنه ی مشکلات و مسائل ما بیفزاید.

حتی به لحاظ جسمی هم نفرت در وجود انسان، تغییراتی  نامطلوب و نامطبوع ایجاد می کند. در زمان بروز خشم یا نفرت، هر قدر هم که انسان سعی کند تظاهر نموده و ظاهر با وقار خود را حفظ نماید، تردیدی نیست که چهره ی او از حالت طبیعی خارج می شود و دیگر نمی تواند خوشایند باشد. در این حالت، قیافه ی آدم زشت می شود و از خود، ارتعاش هایی بیرون می دهد که کاملاً خصومت آمیز است و دیگران می توانند آن را حس کنند.

ناظران در این موقعیت، این احساس را دارند که انگار از وجود آن شخص عصبانی، بخاری به بیرون متصاعد می شود. این امر تا آن حد واقعیست که نه تنها انسان ها قادر به احساس آن هستند، بلکه حتی جانوران و حیوانات اهلی نیز از چنین شخصی در آن موقعیت دوری می گزینند! زمانی هم که شخص سعی می کند اندیشه های خصومت آمیز خود را پنهان کند، این اندیشه ها در درون او جمع شده و همین امر موجب می شود که او میل به خواب را از دست بدهد و هر لحظه بیشتر احساس ناراحتی و عصبانیت کند.

حس نفرت، با یک دشمن معمولی خیلی تفاوت دارد؛ دشمن معمولی، یعنی کسی که ما او را دشمن می پنداریم، ممکن است به اعمالی دست بزند که برای ما زیان بار است اما این دشمن، دست کم کارهای دیگری هم می کند؛ برای نمونه غذا می خورد یا شب ها می خوابد؛ بنابراین این دشمن، کارکردهای دیگری هم دارد و نمی تواند 24 ساعت روز و شب یا همه ی وجود خود را وقف پروژه ی ویران سازی ما کند اما نفرت، هیچ کارکرد دیگری ندارد و برای آن، هیچ هدفی جز ویران کردن ما متصور نیست؛ اگر کسی دارای ویژگی های صبر و مدارا باشد، حتی در صورت روبه رو شدن با شرایط بسیار حاد که می تواند ترسناک و اضطراب زا باشد، آرامش و حضور ذهن خود را از دست نخواهد داد.

فایده ی دیگر روبه رو شدن صبورانه با موقعیت های دشوار، این است که می توان از عواقب نامطلوبی که درصورت واکنش خشم آمیز پیش می آید، اجتناب کرد. اگر واکنش شما نسبت به موقعیت های ناخوش آیند، همراه با خشم و نفرت باشد، نه تنها نمی تواند از شما در قبال صدمه و زیان های مختلف مراقبت کند، بلکه مهمتر از آن، خود به خلق یک عامل اضافی دست زده اید که می تواند در آینده موجب رنج بیشترتان شود اما اگر نسبت به زیانی که دیده اید، با صبر و مدارا برخورد کنید، هر چند ممکن است به طور موقت احساس ناراحتی و رنج داشته باشید اما در عمل توانسته اید از عواقب بلندمدت و بالقوه ی خطرناکی که واکنش همراه با عصبانیت دارد، اجتناب کنید.

نباید مدارا یا صبر را نشانه ی ضعف و تسلیم دانست، بلکه برعکس، این دو کیفیت، نشانه ی قدرتی ست که از توانایی های درونی انسان ریشه گرفته است. واکنش در برابر یک وضعیت نامطلوب با صبر و مدارا، به مراتب دشوارتر است تا عکس العملی که همراه با خشم و نفرت باشد و تنها از عهده ی کسی ساخته است که ذهنی منضبط و قوی داشته باشد.

نتیجه ی نهایی یا در واقع یکی از نتایج صبر و مدارا، «عفو » است. شما وقتی به واقع صبور و مداراگر باشید، طبیعی ست که حس گذشت و عفو هم در شما تقویت می شود.
منبع: موفقیت و شادکامی
 

ویدیو مرتبط :
خشم اژدها..!! نه ببخشید خشم سوباسا و یک برگردون فوق چرخشی به دروازبان حرفه ای

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

خشم می کشد

 

پرخاشگری و رفتارهای تهاجمی نوعی از اعمال خشونت بار علیه دیگران است که می تواند باعث آسیب یا صدمه به دیگران شود.

 

بررسي علل پرخاشگري در کودکان

بیشتر کارشناسان پرخاشگری کودکان را به شکل پرخاشگری آشکار دربردارنده پرخاشگری جسمانی مانند زدن ، هل دادن ، لگد زدن ، پرتاب اشیاء و تهدید به انجام این اعمال همراه با حملات عمدی بیزار کننده و آزاردهنده برای قربانی ؛ و پرخاشگری رابطه ای که موجب حذف دیگران از جمع می شوند ، تعریف کرده اند. در پسران بیشتر پرخاشگری جسمانی و در دختران پرخاشگری رابطه ای بیشتر گزارش شده است.

 

 

پرخاشگری کودکان به شکل پرخاشگری آشکار دربردارنده پرخاشگری جسمانی مانند زدن ، هل دادن ، لگد زدن و.. و پرخاشگری رابطه ای که موجب حذف دیگران از جمع می شوند را شامل می شود.

 

 

 

● عوامل زمینه ساز در پرخاشگری کودکان

 

خشونت پدیده ای پیچیده است که در آن خصوصیات ارثی ، عوامل زیستی و هورمونی ، نیرو های روانشناختی و شاخص های فرهنگی و اجتماعی می توانند با هم در تعامل باشند. خانواده می تواند از جهات مختلف موجب بروز یا تشدید پرخاشگری شود که مهمترین این عوامل عبارتند از:

 

 

▪ شیوه های نامناسب فرزند پروری والدین: برخی شیوه های فرزند پروری و استفاده نامناسب از تنبیه و تشویق موجب تقویت خشم و پرخاشگری در فرزندان می شوند. خشم می کشد

 

 

▪ الگوهای نا مناسب رفتاری در خانواده: نشان دادن رفتارهای پرخاشگرانه از سوی یکی از اعضای خانواده موجب الگوسازی این رفتار توسط کودک می شود.

 

 

▪ تاثیر پذیری از رفتار پرخاشگرانه مشاهده شده در محیط و در رسانه ها

 

 

▪ تشویق رفتار پرخاشگرانه

 

▪ آزار جسمی و جنسی

 

 

 

 

● خشونت در رسانه ها

 

عامل مؤثری در رشد و تحول سیستمهای ارزشی ، و شکل دهنده رفتار می باشند ؛ تحقیقات مربوط به تأثیر رسانه ها بر کودکان و نوجوانان ، نشان داده اند که این کودکان:

 

 

▪ ترس از خشونت ندارند؛

 

 

▪ به تدریج می پذیرند که خشونت راهی برای حل مشکل است؛

 

 

▪ به تقلید خشونت می پردازند؛

 

 

▪ ناخودآگاه با شخصیت های خاصی چه قربانیان و چه قربانی کنندگان همانند سازی می کنند. مشاهده خشونت در برنامه های تلویزیونی باعث پرخاشگری در کودکان می شود. گاهی اوقات حتی دیدن یک برنامه خشونت آمیز می تواند پرخاشگری را افزایش دهد.کودکانی که مکرراً نمایشهایی پر از خشونت را تماشا می کنند و ازاین کار منع هم نمی شوند، به احتمال زیاد ، به تقلید آنچه می بینند می پردازند. اثر خشونت تلویزیونی ممکن است فوراً در رفتار یا گفتار کودک نمودار شود و یا سالها بعد خود را نشان دهد. البته خشونت تلویزیونی تنها علت پرخاشگری یا رفتار خشونت آمیز نیست ولی از عوامل مهم تلقی می شود.

 

 

 

 

توصیه هائی برای والدین در برخورد با خشونت ناشی از رسانه ها:

 

والدین می توانند با استفاده از راههای پیشنهاد شده ی زیر کودکان خود را از خشونت مفرط تلویزیونی محافظت کنند.

 

 

▪ به برنامه هایی که کودکان می بینند توجه کنید و بعضی از آنها را همراه کودک خود ببینید. چنانچه کودک خود را به هنگام تماشای برنامه های خاص تلویزیونی همراهی کنید ، می توانید سؤالهای او را بهتر برایش توضیح دهید و جلوی کج فهمی او را بگیرید. خشم می کشد

 

 

▪ زمان تماشای برنامه های تلویزیونی را محدود کنید. توجه داشته باشید که تلویزیون را نباید دراتاق خواب بچه ها قرار دهید. با این عمل خود باعث می شوید که کودک با اثرات منفی برنامه های خشونت آمیز تلویزیونی ، به خواب نرود ؛ همچنین نظم ساعت خواب و بیداری او مختل نمی شود.

 

 

▪ به کودکان خود تذکر بدهید که اگر چه هنرپیشه حقیقتاً مجروح نشده یا به قتل نرسیده است ، لکن این گونه خشونتها در دنیای واقعی یا بسیار دردناک است یا منجر به مرگ می شود.

 

 

▪ هنگامی که برنامه های خشونت آمیز پخش می شود، یا کانال را عوض کنید یا تلویزیون را خاموش کنید. توضیح دهید که مشکل آن برنامه چیست و به گونه ای با منطق درخور فهم کودک ، آسیب و ضرر موجود در آن برنامه را توضیح دهید تا میل کودک یا اصرار او برای تماشای این گونه برنامه ها کاهش یابد.

 

 

▪ در حضور بچه ها صحنه های خشونت آمیز را تأیید نکنید و بگویید که بدترین شیوه برای حل یک مشکل، روش خشونت آمیز است.

 

 

▪ تأثیر همسن و سالان و دوستان و همکلاسی ها باید به حداقل برسد. به این منظور با والدین بچه های دیگر تماس بگیرید و در مورد نوع برنامه ها ی تلویزیون و مدت زمان مناسب برای تماشای تلویزیون توافق کنید.

 

 

▪ مدت تماشای تلویزیون توسط کودکان ، جدا ازمحتوای آن باید کم شود چون کودکان را از پرداختن به فعالیت های مفید دیگر از قبیل مطالعه، بازی با دوستان و رشد و پرورش علائق خود باز می دارد.

 

تبیان