آنچه كودكان نياز دارند

 

هيچكس نمي داند كه آيا محيط و طبع انسان سبب تفاوت در رفتار او نسبت به پسران و دختران مي گردد  و يا روش تربيت او. اما تحقيقات نشان داده‌اند كه والدين مي توانند نقش بسيار مهمي را در كمك و حمايت كودكانشان در جهت يافتن روش هايي سالم و مفيد براي مقابله و روبه رو شدن با تعصبات مربوط به جنسيت ايفا نمايند. اولين قدم براي دستيابي به اين امر مهم آگاهي از نيازهاي كودكان مي باشد.

 

آنچه دختــــر كوچكتــــان نياز دارد

 

اعتمــــاد به نفس :

 

سعي كنيد همواره كودكتان را تشويق و ترغيب نماييد تا خصوصياتي را كه شما از او انتظار داريد، در خود پرورش دهد. براي مثال ممكن است به او بگوييد : من مطمئنم تو آنقدر شجاع هستي كه بتواني پله‌ها را يكي يكي بالا بروي. بگذاريد او خود را بشناسد و بداند كه شما كاملا به توانايي هايش اعتماد داريد. به او اعتماد دهيد كه با ن

شاط، سرشار از انرژي و همچنين با لياقت است.

 

 

 

خـــودكفايــــــي :

 

بگذاريد فرزندتان احساس نمايد كه فردي با لياقت و قابل است و آنچه را كه قادر است اجرا نمايد. براي مثال ليوان آب ميوه را در دستانش بگيرد و بنوشد.موهاي خود را شانه كند و بدون كمك شما يا‌‌ديگران خانه اي بسازد. مي توانيد در مواردي او را راهنمايي كنيد. مي توانيد به او بگوييد: براي نگه داشتن قطعات خانه سازي بر روي يكديگر و ساختن خانه، بهتر است اين كار را انجام دهي... و يا به او يادآوري كنيد كه براي آن كه قدش به شير آب برسد مي تواند صندلي كوچكي را زير پاهايش بگذارد، اما بگذاريد كه او شخصاً امور خود را انجام دهد.

 

 

 

ارتبـــاطات و هماهنگـــــــي خاص:

 

براي او اسباب بازي‌هاي گوناگوني نظير انواع ماشين‌هاي بازي و اتومبيل‌هاي متفاوت، قطعات خانه سازي، وسايل گل بازي، انواع توپهاو وسايلي كه بتواند براند و يا از آنها بالا برود، تهيه نماييد.

 

 

 

آمادگـــــي جسمانــــي :

 

با او بازي كنيد و او را به فعاليت وا داريد. همراه با او مسيري را به صورت سينه خيز طي كنيد، به دنبال هم بدويد و يا كشتي بگيريد. حتي دختر بچه هايي كه براي اجراي ورزش هاي سازمان يافته كوچك هستند از انجام دادن كارهايي نظير بالا رفتن از سطحي شيب دار و سر خوردن از آن، دويدن و پشتك زدن روي سطحي نرم، احساس هيجان و لذت فراوان مي نمايند.

 

 

 

قـــدرت تصميــــم گيـــري:

 

فرصت‌هاي گوناگوني را در انجام‌كاري خاص به دختر كوچكتان پيشنهاد دهيد و او را ترغيب نماييد تا خود تصميم گيري نمايد. اگر هنوز فرزندتان نوپاست، بگذاريد او ليوان يا بشقابي را كه مي خواهد در آن آب يا غذا بخورد، خودش انتخاب كند و يا اگر كودكتان مي خواهد با يكي از دوستانش بازي كند، بگذاريد او خود از ميان دوستانش يك نفر را انتخاب كند.

 

 

 

كنجكــــــاوي :

 

فرصت‌هايي را براي او مهيا كنيد تا بتواند در محيط اطراف خود سياحت و كاوش نمايد. زماني كه فرزندتان هنوز نوزاد يا نوپاست منزلتان را براي او كاملاً ايمن نماييد به طوري كه او بتواند آزادانه بدون آن كه خطري تهديدش كند در آن حركت كند. او را به كتابخانه، پارك يا باغ وحش ببريد. هم چنين بهتر است به نقاط مختلف كشور‌سفر كنيد و او را با مكان‌هاي جديد آشنا كنيد.

 

 

 

آنچه پســــر كـــــوچكتان نيـــاز دارد

 

محبت ظاهـــــري :

 

پسر كوچولوي شما بيش از دخترتان نياز دارد كه او را در آغوش بگيريد. بنابراين اگر او در حال گريه كردن است، اين كار شما او را بسيار آرام و ساكت مي نمايد. زماني را به بازي كردن با او به ويژه اجراي بازي هاي آرام و بي سر و صدا اختصاص دهيد. همچنان كه پسر كوچكتان بزرگ تر مي شود، به او اجازه دهيد تا بازهم به آغوشتان پناه آورد.

 

 

 

مهــــارتهاي كلامـــــي :

 

همواره با كودكان حتي در دوران نوزادي صحبت كنيد. صداي ملايم شما سبب مي شود او احساس آرامش نمايد. هم چنين حرف زدن با كودك‌تان، سبب پرورش مهارت هاي كلامي او مي شود.

 

 

 

تـــوجه و احتــــرام به ديگـــران:

 

براي فرزند خود توضيح دهيد كه چگونه اعمال و رفتارش بر ديگران تاثير مي‌گذارد. تحقيقات نشان مي دهند كه هنگاميكه دختر بچه اي رفتار بدي از خود نشان ميدهد اغلب به او گفته ميشود كه اين كار او شخصي را آزرده است. براي مثال ممكن است گفته شود:" الهام تو با اين كارت نسرين را آزار داده اي." اما بسيار مشاهده شده كه پسر بچه‌ها تنبيه ميشوند زمانيكه آنان به خاطر انجام كار يا رفتار نادرستي تنبيه ميشوند. ناراحتي و عصبانيت خود را بر دانستن اثرات رفتار بد خود بر والدين و همبازيهايشان ترجيح ميدهند.

 

 

 

رفــــع درگيـــــــري ها به صـــورت صلح آميـــز:

 

پسر كوچكتان را با روش هايي سودمند در جهت رفع كشمكشها و درگيريهايش آشنا كيند. ممكن است او در شرايط ناآرامي قرار گرفته باشد، براي مثال همسن و سالانش به او حمله كرده و يا او را كتك زده و در اين حال او نيز مقابله به مثل كرده باشد. برايش شرح دهيد كه آزردن و آسيب رساندن به ديگران، ‌كاري نادرست است. بهتر است روشهاي ديگري را به او آموزش دهيد تا بتواند عصبانيت و ناراحتي خود را از طريق آنها ابراز نمايد.

 

 

 

بيــــان احســـاســــات :

 

پسر كوچولوي خود را تشويق كنيد تا احساساتش را بيان نمايد. حتي از او بخواهيد گريه خود را بروز دهد. اگركودك‌تان اين پيام رادريافت‌كندكه احساساتي نظير ناراحتي، اندوه و ... مجاز نمي باشند قطعاً مي‌آموزد كه چنين احساساتي را حتي در زمان بزرگسالي نيز در خود سركوب نمايد.

 

 

 

 

ویدیو مرتبط :
همه كودكان نیاز به حمایت دارند اما كودكان سرطانی...

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

كودكان بيش ‌فعال‌ چه نوع رفتارهايي دارند؟

سندرم بيش‌فعالي، ‌اختلالي است كه بيشتر وقت‌ها در اثر كمبود توجه در كودكان به‌وجود مي‌آيد. اين نوع سندرم، بيشتر در پسر‌ان ديده شده و از 3سالگي شروع مي‌شود اما تشخيص جدي آن از زماني است كه کودک به محيط مدرسه پا مي‌گذارد و مي‌توان رفتار او را در كلاس درس، مورد بررسي قرار‌داد. اين‌گونه رفتارهاي بيش‌فعالانه ‌به‌طور معمول با عدم تمركز همراه است و نشانه‌هاي دارد كه مهم‌ترين آن‌ها به شرح زير می‌باشد:

 

 

 

 

 

ـ ناتواني از يك‌جا نشستن و بي‌قراري در لحظه‌هايي كه بايد آرام بنشيند

 

 

ـ قطع پي‌درپي گفت‌وگو و مكالمه‌ي بزرگ‌ترها

 

 

ـ انجام رفتارها و اعمالي كه به آن‌ها كارهاي نسنجيده ‌مي‌گوييم

 

 

‌ـ پاسخ دادن به سؤال، پيش از آن‌كه جمله‌ي سؤال‌كننده به پايان برسد

 

 

‌ـ بي‌صبري و بي‌تحملي شديد به‌نحوي كه هر آن‌چه طلب كرد، بايد در همان لحظه نيز آن را دريافت كند

 

 

‌ـ ناتواني در پي‌گيري مطلب‌ها به‌نحوي كه بيشتر كارها را در ميانه رها مي‌كند

 

 

‌ـ بي‌توجهي به نتيجه‌ي عملي كه از او سر‌مي‌زند

 

 

‌ـ ناتواني در كنترل احساس‌ها، فکرها و کارها

 

 

‌ـ پرحرفي‌ به‌خصوص در كلاس درس‌

 

 

‌ـ مدام در حال حركت و جنب‌و‌جوش بودن

 

 

‌ـ بي‌صبري و نداشتن تحمل براي ايستادن در صف و رعايت نوبت

 

 

‌ـ عصبي و حساس بودن و مرتب پايين و بالا پريدن

 

 

‌ـ هل دادن بقيه‌ي کودکان هنگامي كه قرار است در صف و با آرامش بايستد

 

 

- برهم زدن بازي بقيه‌ي هم‌كلاسي‌ها و دخالت بي‌مورد در كار آنان

 

 

‌ـ انجام تكليف‌هاي مدرسه بدون توجه و دقت لازم

 

 

‌ـ به‌اصطلاح «قاپيدن» وسايل و اسباب‌بازي‌هاي کودکان ديگر

 

 

‌ـ بي‌توجهي به قوانين و مقررات وضع‌شده در كلاس يا مدرسه

 

 

‌ـ نداشتن مهارت‌هاي لازم در برقراري ارتباط‌هاي اجتماعي با ديگران

 

‌ـ گم‌كردن وسايل شخصي بر اثر بي‌مبالاتي و بي‌دقتي

 

 

‌ـ از اين شاخه به آن شاخه پريدن در زماني كه بايد توجه خود را بر موضوعي متمركز كند و يا درباره‌ي آن موضوع به‌دقت صحبت كند

 

 

 

 

براي تشخيص اين بيماري، انجام آزمايش‌هاي پزشكي از نوع بينايي و شنوايي‌سنجي، آزمايش خون و بررسي مسائل ارثي و تاريخچه‌ي زندگي پدر‌ و ‌مادر، نوع زايمان و تولد او، ضربه‌هاي احتمالي مغزي، جراحي و بي‌هوشي در زمان کودکي و... بايد انجام شود.

 

نمره‌هاي مدرسه‌ي او از ديگر نشانه‌هایی است كه به‌طور حتم بايد بررسي شود.درضمن، فراموش نكنيد كه رفتار پدر و مادران و انتظارهاي بي‌جاي آنان از كودك و دادن لقب‌ها و صفت‌هايي مانند تنبل، بي‌عرضه و... ‌مي‌تواند از عامل‌های به‌وجودآورنده‌ي اين خصيصه در كودكان باشد. امروزه اين اختلال بعد از آزمايش از سوي روان‌پزشكان، قابل معالجه است.