کودکان کار

 

کودکان کار

 

کودکان کار 

کودکان کار- به موازات افزایش و گسترش پدیده کودکان کار در سطح جهان، بویژه در جوامع در حال توسعه و پیگیری سازمانهای بین المللی و ملی مختلف درباره  مسئله کودکان کار تحقیقات و مطالعات مختلفی صورت گرفته است.امروزه کار کودکان بیشتر در کشورهای در حال توسعه جهان رواج دارد، جائیکه میلیونها کودک در سنین پایینی (۱۴- ۵) با هدف امرار معاش خود و خانواده خود به کار مشغول هستند.

 

کار کودکان ممکن است شکل عادی کارمزد و در کارخانه ها، معادن، مزارع و بخشهای خدماتی را داشته باشد، و یا ممکن است بصورت آزاد و کسب و کار خیابانی باشد. کار آنها ممکن است نیمه وقت یا تمام وقت و فصلی یا کارگر دائم باشد.

 

ممکن است این کودکان دستمزد خود را بصورت جنسی یا پولی بگیرند، یا اساساً کارکن خانوادگی بی مزد باشند.عده ای اصلاً مزد نگیرند و تنها برای سرپناه و محلی جهت حمایت یا برای غذایی بخور و نمیر کار کنند.(ریس دانا.۱۳۸۲.ص ۲۳۲)کودکان کار شامل کودکانی است که بیش از رسیدن به سن قانونی کار تا گزیر وارد بازار کار می شوند و کار زود رس انها مانع رشد طبیعی ُ اجتماعی و روانی و جسمانی انها شده است.

 

کار کودکان جنبه های منفی اقتصادی و اجتماعی قابل توجهی در بردارد. این کار مانع افزایش جدی مهارتها ، آموزش و دانش می شود، بهره وری افت می کند،درآمدهای بیمه اجتماعی کاهش پیدا می کند، صدمه های جانی و مالی بالا می رود، انواع آسیبهای اجتماعی شامل سوء استفاده جنسی، اعتیاد، خرده فروشی مواد مخدر،بزهکاری کودکان و نوجوانان افزایش پیدا می کند، مهاجرتها بدلیل امکان کار کردن کودکان به گونه ای زیانبار و آسیب رسان بالا می رود.

 

دردنیای امروز کشورهای زیادی هستند که در آنها کودکان به کار تمام وقت یا نیمه وقت و اغلب در شرایط توان فرسا، اشتغال دارند.کودکان حقوق مشخصی دارند و استفاده از کار کودک از نظر اخلاقی زننده و تجاوز آشکار به حقوق آنها محسوب می شود.چه بسا نتیحه کار کودک ، محرومیت از تحصیل، لطمه های اجتماعی و بیماریها و اختلال رشد جسمی وروانی می باشد.بنابراین ضرورت توجه به مسئله کار کودکان را می توان چنین بیان کرد:

 

الف) گسترش کار کودکان:

براساس آمارهای موجود بیش از ۲۵۰میلیون کودک ( ۱۴-۵ ) که معمولاً زیر سن قانونی کار می کنند، در کشورهای در حال توسعه است. اگر سن پایان کودکی را براساس پیمان نامه حقوق کودک زیر ۱۸سال در نظر بگیریم، در سال ۲۰۰۲ بیش از ۳۵۰میلیون کودک و نوجوان به جای پرداختن به تحصیل ، کار می کنند.

کودکان کار

در ایران نیز تعداد کودکان کار به دلایل گوناگون رو به افزایش است اما آمار دقیقی در مورد کودکان کار وجود ندارد.بیش از ۲۰هزار نفر کودک کار در تهران تایید شده است.در آمار تخمینی سازمان جهانی کار در سال ۱۹۹۵بیش از ۷۱/۴درصد کودکان بین ۱۰تا ۱۴ سال در ایران از لحاظ اقتصادی فعال هستند.

 

براساس سرشماری سال ۱۳۷۵ بیش از ۴ درصد جمعیت شاغل کشور را گروه سنی ۱۰تا ۱۴ سال تشکیل می دهند بر اساس این همین آمار جمعیت شاغل کشور ۵/۱۴میلیون نفر بوده است که ۴ درصد آن در حدود۶۰۰ هزار نفر می شود. در سال ۱۳۷۵ خدود ۳۸۰هزار کودک در سن ۱۰تا۱۴ سال در سراسر کشور کار ثابت داشته است ( روزنامه اعتماد ملی )

 

ب) آسیب پذیری کودکان در برابر کار:

کودکان کار در شرایط بسیار نامطلوب از نظر تغذیه، بهداشت و انجام کارهای خطرناک و حاد به سر می برند. این کودکان می توانند به راحتی بازیچه دست بزهکاران حرفه ای اعم از سارقین یا باندهای توزیع مواد مخدر، عوامل ایجاد خانه های فسادو... قرار گیرند. و همچنین عدم بهره گیری از آموزش و تحصیل علم و فن، قدرت رقابت با سایر کودکان در ایجاد یک زندگی سالم را هر جه بیشتر از این کودکان سلب می کند.

 

ج) تاثیرات اقتصادی – اجتماعی کار کودکان:

سبب افزایش سود و انباشت سرمایه برای کسانی می شود که کودکان را مورد استثمار قرار می دهند و در نتیجه فاصله طبقاتی را در جامعه بیشتر می کند و فقر و تهیدستی را افزایش می دهد. کودکان را از دستیابی به دانش و مهارت کافی باز می دارد و در نتیجه بهره وری نیروی کار را در جامعه کاهش می دهد.آسیبهای اجتماعی مانند اعتیاد، بزهکاری، استثمار، تبعیض، فقرو... افزایش می یابد و در نتیجه سلامت اجتماعی را به مخاطره می اندازد و مانع پیشرفت و توسعه جامعه می گردد.(قاسم زاده .فاطمه .کار کودکان چالش ها و راهکارها).

منبع:aftabir

ویدیو مرتبط :
حرف های کودکان کار در هفته کودکان

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

رهایی از کار، آرزوی کودکان کهنه شده کار

کودکان آشنا با کار و رنج خیابان های هند، دولتی تشکیل داده اند تا به مردم و هم سالانشان درباره حقوق کودک آگاهی ببخشند. دولتی که نخست وزیری ۱۳ ساله دارد و همه ۳۸ وزیر آن را کودکان کار و خیابانی تشکیل می دهند که با کمک موسسه های غیردولتی از رنج کار رها شده اند.

این کودکان که تا چندی پیش، در اطراف خط آهن یا ایستگاه های اتوبوس پرسه می زدند و یا صبح تا شب به انجام کارهای طاقت فرسا ناچار بودند تا خوراک روزانه خود را درآورند، حالا تلاش می کنند تا برای کودکان کار، آموزش و آسایش فراهم کنند.

سوراج، ‌نخست وزیر این دولت به همراه ۶۰ کودک دیگر که برخی وزیرند و دیگران مامورانی که به وزیرها کمک می کنند، پس از رهایی از کار، مدتی را در یک مرکز بازپروری در منطقه باهارایچ هند گذراندند و آموزش دیدند. پس از مدتی، آن ها دولت خود را تشکیل دادند، دولتی کامل با وزیران بهداشت، آموزش، ورزش، محیط زیست و فرهنگ. آن ها تلاش می کنند تا درباره حق کودکان برای زندگی، امنیت، رشد و مشارکت به جامعه آگاهی ببخشند.

اعضای این دولت مانند هر سیاست مدار دیگری، برای ترویج باورهای شان گردهمایی تدارک می بینند، سخن رانی می کنند و برنامه هایی برای آشنا کردن کودکان کار با حقوق شان برپا می کنند.

این کوشندگان کوچک حقوق بشر امیدوارند با آگاهی بخشیدن به کودکان کار آن ها را تشویق کنند تا به سازمان های حمایت از کودکان کار بپیوندند و به مدرسه بروند تا بتوانند آینده بهتری برای خود بسازند، زیرا به باور این کودکان: "تا زمانی که همه کودکان از کار رها نشوند، هیچ کودکی آزاد نیست."