آیا بزرگ کردن آلت تناسلی مردان ممکن است؟

آیا بزرگ کردن آلت تناسلی مردان ممکن است؟
بسیاری از مردان به اشتباه فکر می‌کنند آلت تناسلی‌شان کوچک است، در حالی‌که در اغلب موارد این چنین نیست و اندازه آلت تناسلی آنها در حد عادی قرار دارد. طول میانگین آلت تناسلی نعوظ کرده 10 تا 15 سانتی‌متر است. اندازه آلت تناسلی در حالت شل ممکن است تفاوت بیشتری میان مردان داشته باشد. منظور این است که آلت تناسلی مردی که در حالت شل شده به ظاهر اندازه بزرگتری دارد، ممکن است در حالت نعوظ خیلی بزرگتر نشود و بر عکس آلت تناسلی کوچک در حالت شل شده، ممکن است در حین نعوظ بسیار بزرگتر شود.

 

 
مشکل دوم در برخی از مردان این است با وجود اینکه اندازه‌گیری نشان دهد که اندازه آلتشان طبیعی است، همچنان از کوچک بودن آن احساس ناراحتی می‌کنند، در این صورت ممکن است یک تشخیص روانپزشکی مطرح باشد: «اختلال بدشکل‌انگاری آلت تناسلی». یک بررسی اخیر نشان ‌می‌دهد که اکثریت مردانی که به دنبال جراحی برای بزرگ کردن آلت تناسلی هستند، به این عارضه مبتلا هستند. این افراد اغلب از نتیجه عمل کمترین رضایت را دارند.

 

 
-- شیوه‌های تبلیغ‌شده
1. پمپ خلا: یکی ار روش‌های معمولی است که برای بزرگ کردن آلت تبلیغ می‌شود. مرد آلت تناسلی‌اش را به درون استوانه‌ای فرو می‌برد که به پمپی متصل است که هوا را می‌مکد. خلائی که به این ترتیب به وجود می‌آید، خون بیشتری را به درون آلت می‌کشد و آن را به حالت راست‌کرده و اندکی بزرگ‌تر در می‌آورد. بعد با قراردادن یک حلقه سفت در انتهای آلت مانند یک تورنیکه از خروج خون از آلت جلوگیری می‌شود.

 

در واقع پمپ‌های خلا یک استفاده پزشکی واقعی دارند: کمک کردن به مردان دچار اختلال نعوظ یا راست شدن آلت، اما این پمپ‌ها اثری مداوم بر اندازه آلت ندارند. هنگامی که حلقه برداشته شود، طول آلت به حالت عادی باز می‌گردد. این پمپ‌ها عوارضی هم ممکن است ایجاد کنند از جمله اختلال نعوظ گذرا، تاول پوستی، کبودی، پاره شدن رگ‌های خونی و تغییر رنگ و ضخیم شدن پوست. حلقه‌ نباید بیشتر از 20 تا 30 دقیقه به دور آلت انداخته شود، چرا که استفاده طولانی‌تر آن ممکن است در نهایت به آسیب بافتی آلت منجر شود.

2. ورزش، وزنه و سایر وسایل: اول از همه باید بدانید که با انجام ورزش نمی‌‌توان آلت تناسلی را مثلا مانند عضلات جلوی بازو حجیم کرد. آلت تناسلی یک عضله نیست. همچنین وسایلی در بازار عرضه می‌‌شود که با متصل شدن به آلت گاهی تا 8 ساعت در روز آن را تحت کشش قرار می‌دهند. خطرات این روش‌ها شامل احتمال پارگی بافتی، آسیب به رگ‌ها و خونریزی و سایر مشکلات است.

3. قرص‌ها، مکمل‌ها و کرم‌ها: انواعی از کرم‌های حاوی داروهای گیاهی گوناگون از یوهیمبین ( که گاهی به نام ویاگرای گیاهی تبلیغ می‌شود)، جین‌سینگ و غیره نیز برای بزرگ کردن آلت فروخته می‌شوند. این فراورده‌ها نیز هیچ اثری بر اندازه آلت ندارند.

 

 
-- جراحی بزرگ کردن آلت تناسلی
جراحی بر خلاف روش‌های ذکر شده در بالا می‌تواند آلت را بزرگ کند، اما جراحی هم خطرات خاص خودش رادارد و نتایج آن ممکن است مطابق انتظارات فرد نباشد.یک بررسی در سال 2006 نشان داد که جراحی به طور میانگین کمتر از 2.5 سانتی‌متر می‌تواند طول آلت را افزایش دهد.

 

 

دو روش اصلی برای بزرگ کردن آلت وجود دارد:
1) بریدن رباط متصل کننده آلت به استخوان لگن بعد تحت کشش قرار دادن روزانه آلت.
2) برداشتن چربی از سایر نقاط بدن و تزریق آن به درون آلت برای حجیم کردن آن. این عمل جراحی عوارض خاص خود را دارند و ممکن است در نهایت فرد از نتیجه راضی نباشد.
یک بررسی در اروپا نشان داد از 42 مردی که این اعمال را انجام داند، تنها 35 درصدشان از نتیجه عمل راضی بودند و 50 درصد این مردان خواستار جراحی مجدد بودند.

 

 
منبع : هفته نامه سپید
سیمرغ

ویدیو مرتبط :
نحوه آمپول زدن آلت تناسلی مردان کامل

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

اختلالات آلت تناسلی مردان (قسمت دوم)

 

اختلالات آلت تناسلی مردان

اختلالات آلت تناسلی مردان (قسمت اول)

التهاب پوست سر آلت تناسلیbalanitis

balanitis التهاب پوست پوشاننده سر آلت تناسلی است. وضعیتی مشابه به نام balanoposthitis ، که سر و پوست جلویی سر آلت تناسلی ملتهب می شود. نشانه های balanitis شامل قرمزی، خارش، بثورات جلدی، درد و ترشح بدبو است.

 

بالنیت اغلب در مردان و پسران که ختنه(برداشتن پوست جلویی به وسیله جراحی) نشده ، و دارای بهداشت پایین می باشند اتفاق می افتد.التهاب میتواند اتفاق افتد اگر پوست حساس زیر پوست ختنه گاه به صورت منظم شسته نشود و عرق ، مواد زائد طبیعی، پوست مرده و باکتری در زیر پوست ختنه گاه جمع شده و موجب تحریک گردد. وجود پوست تنگ ممکن است تمیز کردن این ناحیه را مشکل کند و منجر به تحریک به وسیله موادی که بوی بد می دهند (smegma) که میتوانند در زیر پوست ختنه گاه تجمع یابند شود.

 

دیگر علل التهاب پوست سر آلت تناسلی شامل:

-درماتیت/ آلرژی.درماتیت التهاب پوست سر آلت تناسلی است، که اغلب به وسیله یک ماده تحریک کننده یا حساسیت تماسی ایجاد میگردد.حساسیت به مواد شیمیایی در اغلب محصولات- مانند صابون ها، پاک کننده ها، عطرها و اسپرم کش ها- میتواند ایجاد یک واکنش حساسیتی شامل تحریک، خارش و بثورات جلدی کند.

 

-عفونت. عفونت با قارچ کاندیدا البیکانس(thrush) میتواند ایجاد خارش و بثورات جلدی پر از لکه کند. اغلب بیماریهای منتقله از طریق جنسی- شامل سوزاک، تبخال و سفلیس میتواند تولید نشانه های بالینیت کند.

 

-بعلاوه ، مردان با دیابت( بیماری قند خون) در خطر بیشتری برای بالینیت هستند. قند موجود در ادرار که در زیر پوست ختنه گاه می ماند محیط مساعد برای رشد باکتری است.

التهاب مزمن سر آلت تناسلی و پوست ختنه گاه میتواند منجر به جای زخم شده، و در نتیجه علت تنگی پوست ختنه گاه( فیموز یا تنگی غلاف) و تنگی مجرای پیش آبراه (لوله ای که ادرار را از مثانه تخلیه میکند) شود.التهاب همچنین منجر به تورم پوست ختنه گاه شده، که میتواند منجر به صدمه به آلت شود.

 

درمان التهاب پوست سر آلت تناسلی:

درمان بالینیت یا التهاب پوست سر آلت تناسلی بستگی به علل زمینه ای دارد.اگر عفونتی موجود است، درمان شامل یک آنتی بیوتیک مناسب یا داروهای ضد قارچ خواهد بود. در موارد شدید یا مزمن التهاب، ختنه باید توصیه گردد.

استفاده از اقدامات بهداشتی مناسب میتواند کمک به پیشگیری از بالینیت در آینده کند. بعلاوه، مهم است که از صابون های قوی یا مواد شیمیایی، بخصوص آنهایی که شناخته شده هستند که موجب واکنش پوستی میگردند استفاده نکنید.

 

فیموز و پارا فیموز phimosis and paraphimosis

فیموز یکی دیگر از بیماری های آلت تناسلی است،فیموز وضعیتی است که در آن پوست ختنه گاه آلت تناسلی آنقدر تنگ است که به عقب بر نمیگردد( دور کردن از سر آلت) که سر آلت تناسلی نمایان شود. پارا فیموز زمانی اتفاق می افتد که پوست ختنه گاه، که یکبار به عقب کشیده شده، را نتوان به محل اصلی آن باز گرداند.

 

فیموز،اغلب در بچه ها دیده میشود، ممکن است در زمان تولد وجود داشته باشد. آن همچنین میتواند به وسیله یک عفونت ، یا به وسیله بافت پیوندی که در نتیجه یک التهاب یا التهاب مزمن شکل میگیرد ایجاد میگردد. دیگر علت فیموز بالینیت است، که منجر به جای زخم و تنگی پوست ختنه گاه میشود. توجه بی درنگ پزشکی لازم است اگر وضعیت موجب مشکل شدن یا غیر ممکن شدن ادرار کردن شود.

پارا فیموز یک اورژانس پزشکی است که در صورتی که درمان نشود میتواند منجر به عوارض وخیم شود. پارا فیموز ممکن است بعد از یک نغوظ یا فعالیت جنسی(در افراد ختنه نشده) ، یا در نتیجه صدمه به سر آلت تناسلی ایجاد شود.

 

با پارا فیموز،پوست ختنه گاه پشت لبه سر آلت تناسلی گیر می افتد. اگر این وضعیت طولانی شود، موجب درد و تورم شده، و جریان خون را به آلت تناسلی مختل میکند. در نهایت ، کمبود جریان خون می تواند منجر به مرگ بافت(گانگرین) ، شده و قطع آلت تناسلی لازم باشد.

 

درمان بیماری فیموز آلت تناسلی مردان

درمان فیموز ممکن است شامل کشیدن ملایم پوست ختنه گاه به مرور زمان باشد.اغلب اوقات، میتوان با مالیدن دارو به آلت پوست ختنه گاه را سست کرد. ختنه(برداشتن پوست ختنه گاه به وسیله جراحی)، اغلب برای درمان فیموز استفاده میگردد. شیوه دیگر جراحی، موسوم به preputioplasty ، که در آن پوست ختنه گاه از سر آلت جدا می شود. در این شیوه پوست ختنه گاه باقی گذاشته میشود و صدمه کمتری نسبت به ختنه دارد.

 

درمان پارا فیموز تمرکز بر کاهش ورم سر آلت و پوست ختنه گاه دارد. گذاشتن یخ ممکن است کمک به کاهش ورم، در همان حالی که با فشار به سر آلت خون و مایع را به بیرون میرانیم.

اگر این اقدامات در کاهش ورم و بازگشت پوست ختنه گاه به وضعیت طبیعی مفید واقع نشد، تزریق دارو برای کمک به تخلیه آلت تناسلی ممکن است لازم باشد. در موارد وخیم، یک جراح برای رها سازی  ممکن است بریدگی های کوچکی بر پوست ختنه گاه ایجاد کند. ختنه همچنین به عنوان یک درمان برای پارافیموز ممکن است استفاده شود.

 

سرطان آلت تناسلی

یک شکل نادر سرطان، سرطان آلت تناسلی وقتی اتفاق می افتد که سلول های غیر طبیعی در آلت تناسلی تقسیم و رشد غیر قابل کنترلی دارند اتفاق می افتد.

اغلب تومورهای خوش خیم (غیر سرطانی) ممکن است پیشرفت کرده و سرطانی شوند.

علت دقیق سرطان آلت تناسلی شناخته شده نیست، ولی عوامل خطر معینی برای بیماری وجود دارد. یک عامل خطر هر چیزی است که شانس فرد را برای بیماری زیاد میکند . عوامل خطر برای سرطان آلت تناسلی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

 

- ختنه. مردانی که در زمان تولد ختنه نشوند شانس بیشتری برای گرفتن سرطان آلت تناسلی دارند.

 

- عفونت با ویروس پاپیلومای انسانی(hpv) . hpvs گروهی از بیش از ۷۰ نوع از ویروس ها هستند که موجب زگیل(papillomas) میشوند. اغلب گونه های hpvs میتوانند دستگاه تولید مثل و ناحیه مقعد را در گیر کنند. این گونه های hpvs از فردی به فرد دیگر در زمان تماس جنسی انتقال می یابد.

 

- سیگار کشیدن. سیگار کشیدن بدن را در معرض مواد شیمیایی سرطان زای زیادی قرار می دهد که فراتر از ریه تاثیر میگذارد.

 

-smegma .ترشحات روغنی میتواند در زیر پوست ختنه گاه تجمع یابد. نتیجه یک ماده سفت، بدبو موسوم به smegma است. آلت زمانی که کاملا تمیز نشود، وجود smegma میتواند علت تحریک و التهاب باشد.

 

اختلالات آلت تناسلی مردان

 

- فیموز. این وضعیتی است که در آن پوست ختنه گاه تنگ شده و مشکل میتوان آنرا به عقب کشید.

- درمان پسوریاسیس. بیماری پوستی پسوریاسیس برخی اوقات با ترکیبی از داروها و در معرض نور فرابنفش درمان می شوند.

 

- سن. اغلب موارد سرطان آلت تناسلی در مردان بالای ۵۰ سال اتفاق می افتد.

 

نشانه های سرطان آلت تناسلی شامل گوشت زیادی یا زخم های روی آلت تناسلی است، ترشحات غیر طبیعی از آلت تناسلی و خونریزی نیز از آن جمله است.

 

درمان سرطان آلت تناسلی

جراحی برای برداشتن سرطان شایعترین درمان سرطان آلت تناسلی است. پزشک ممکن است از روش های جراحی زیر برای خلاصی از سرطان آلت تناسلی استفاده کند:

 

- برداشتن موضعی وسیع. برداشتن بافت سرطانی و مقداری از بافت طبیعی در اطراف آن.

 

- جراحی میکروسکوپی. جراحی است که در آن سرطان همراه با مقدار بسیار ناچیزی تا آنجا که ممکن است از بافت طبیعی برداشته میشود. در خلال این جراحی، دکتر از میکروسکوپی برای نگاه کردن به محوطه سرطانی برای اینکه مطمئن شود بافت سرطانی برداشته شده استفاده میکند.

 

- جراحی لیزر. از پرتو های باریک نور برای برداشتن سلول های سرطانی استفاده میشود.

 

- ختنه. جراحی است که در آن پوست ختنه گاه برداشته میشود.

 

- قطع آلت تناسلی(penectomy) . جراحی است که در آن آلت تناسلی برداشته میشود. این شایعترین و موثر ترین درمان سرطان آلت تناسلی است. در عمل جراحی جزئی partial از آلت تناسلی قسمتی از آلت تناسلی برداشته میشود. در عمل جراحی کامل قطع آلت تناسلی تمامی  آلت برداشته می شود.غدد لنفاوی در کشاله ران نیز ممکن است در خلال جراحی برداشته شوند.

 

اشعه درمانی (رادیوتراپی)، که از پرتو های با انرژی زیاد برای حمله به سرطان استفاده میشود ، و شیمی درمانی، که از داروها برای کشتن سرطان استفاده میکنند، انتخاب های دیگری هستند.

 

مراقبت از آلت تناسلی

مردها، مخصوصاً وقتی از نظر جنسی فعال باشند، باید به طور منظم آلت تناسلی خود را معاینه کنند تا وجود سرطان بیضه یا عفونت هایی که از طریق رابطه جنسی منتقل می شود را تشخیص دهند. اما چند وقت یکبار باید معاینه آلت تناسلی صورت گیرد؟ هیچ قانون خاصی برای آن وجود ندارد، اما یکبار در ماه به نظر کافی می رسد.

برای معاینه آلت تناسلی برای بررسی سرطان بیضه، توصیه های زیر را در نظر داشته باشید:
یکبار در ماه، پس از حمام:
-هر دو بیضه را تک تک بررسی کنید.
-با هر دو دست، بیضه را بین شصت ها و انگشتانتان گرفته و آرام آن را بغلتانید.
-وجود هرگونه غده سفت یا برآمدگی را بررسی کنید و آنرا از نظر تغییر اندازه، شکل یا همسانی بررسی کنید.
-اپیدیدیم (قسمتی از مجرای منوی که در پشت بیضه قرار دارد و به وسیله مجاری باریکی به آن مربوط است) یا رگ های خونی و طناب اسپرماتیک را با غده سرطانی اشتباه نگیرید.

-معاینه آلت تناسلی نه تنها به تشخیص غدد سرطانی کمک می کند بلکه راه خوبی برای تشخیص عفونت ها و بیماری هایی است که از طریق جنسی منتقل می شوند.

منبع:تلخیص از سایت آموزش مسائل جنسی و کلینیک تخصصی خانواده