آموزش گام به گام خویشتن داری در برابر همسر

خویشتن داری داشتن تعامل مختصر برای تخلیه سریع احساسات منفی است

 

همسرانی که در تنازع قدرت گیر کرده اند، بسیار عصبی و خشمگین هستند. اما تعداد کمی از همسران می دانند که چگونه به روشی با هم جر و بحث کنند که دعوا بالا نگیرد و کنترل اعصاب خود را از دست ندهند...

«تا وقتی اتفاقی خلاف میل همسرم اتفاق نیفتد، همه چیز خوب است اما وقتی کوچکترین رفتاری خلاف میلش انجام دهم ملاحظه هیچ چیز و هیچ کس را نمی کند؛ فقط فریاد می زند.»

«می دانم همسرم مسئولیت های زیادی دارد. از رسیدگی و توجه به دو کودک گرفته تا کارهای طاقت فرسای خانه. من هم دیر به خانه می آیم و مسئولیت های خرید هم بر عهده همسرم است. او همیشه خسته است ولی هر چند هفته از شدت خشم و خستگی زیاد ناگهان از شدت خشم و عصبانیت منفجر می شود.»

«بارها و بارها از همسرم خواسته ام که وقتی موضوعی ناراحتش می کند در جمع واکنش نشان ندهد ولی او همیشه عادت کرده در جمع های خانوادگی خصوصاً میان اقوام خود، مرا تحقیر کرده و پرخاش کند.از جمع های خانوادگی بیزارم.»

تمام عبارات ارائه شده، گوشه ای از اظهارت مردان وزنانی است که از پرخاشگری افراطی همسر خود شکایت دارند. خشمی که مانند تیری تنها رها می شود و معلوم نیست به کجا اصابت می کند و دامن گیر چه کسی می شود؟

خشمی که اگر قدری با خویشتن داری همراه شود، شاید تبدیل به یک بحران خانوادگی نشود.
خویشتن داری همان داشتن تعامل مختصر و کوتاه (در حدود سه تا ده دقیقه) برای تخلیه سریع احساسات منفی قبل از شکل گیری آنها در وجودتان است. به منظور رسیدن به این مرحله لازم است که:

- تمامی ابراز خشم ها و احساسات مرتبط با آن تنها با اختصاص وقت برای صحبت با هم صورت می‌گیرد.
برای مثال همسری می گوید: من احساس خشم در بخش می کنم ... آیا می توانیم فرآیند خویشتن داری را انجام دهیم؟

درخواست اختصاص وقت برای صحبت با یکدیگر باید در اولین فرصت اجابت شود. اختصاص وقت برای صحبت با هم به همسر، امکان آماده کردن خود را از لحاظ فکری و رفتن به حالت خویشتن داری و تحمل خشم همسرش را می دهد که در ادامه به شرح آن می پردازیم:

- چه زن و چه مرد هر دو به طور کاملی حاضر و آماده می مانند تا اینکه فرآیند کامل شود. (فرآیند مورد نظر وقتی پایان می یابد که فرستنده، ارتباط و صحبت خود را تمام کرده باشد و نه هنگامی که زمان خاص یا معینی سپری شده باشد).

- نه مرد و نه زن باعث وارد آمدن هیچ گونه صدمه بدنی به خود یا یکدیگر نمی شوند. همچنین هیچ یک آسیبی به وسایل خانه نمی زنند و یا از توهین و سرزنش یکدیگر خودداری می کنند.

- با استفاده از شیوه گفتگوی همسران به بحث و گفتگو با همسرتان در خصوص ایده تغییر روش کنار آمدن با خشم و عصبانیت بپردازید. درک خود از سه توافق بالا را با یکدیگر در میان بگذارید و توجه کنید که آیا مایل به پذیرش و قبول آنها هستید یا نه.

از شما می خواهیم که دیگر دست از بی احترامی و توهین و تحقیر و ... به همسرتان با جیغ و فریاد بر دارید. به جای آن چند نفس عمیق بکشید و از همسرتان بخواهید که تمرین خویشتن داری و تحمل احساسات منفی یا خشم همسر را انجام دهد.
هر کس می تواند عصبانی و خشمگین شود- چنین رفتاری آسان است؛ اما عصبانی شدن با شخص مستحق آن و تا حد صحیح و در زمان مناسب، و با قصد و هدف درست، و به روش صحیح کار آسانی نیست.
منبع:تبیان

ویدیو مرتبط :
‫مراسم رونمایی کتاب کیومرث پیرگلو فرهنگسرای ارسباران گام به گام تا سپیده گام ها آرپژها و ده تمرین پی‬‎

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

هفت گام آموزش نیکوکاری به کودکان

 

 

 

فرزندتان را تشویق کنید تا به دیگران کمک کند و به رشد او به عنوان انسانی که می تواند شجاعانه با چالش ها روبه رو شود، کمک کنید.برای این کار باید این قدم ها را بردارید:

 

گام اول: با دقت در اتفاقاتی که در اطراف تان رخ می دهد، برای فرزندتان یک الگو باشید،همیشه نیکوکار باشید و سعی کنید به کسانی که نیازمندهستند، کمک کنید. بهترین آموزش برای بچه ها تماشا کردن و تقلید از چیزها و رفتارهایی است که در اطرافشان می گذرد و رفتارهایی است که می بینند.

 

گام دوم: به فرزندتان آموزش کمک کردن و در عین حال استقلال را از زودترین زمان ممکن شروع کنید، حتی اگر از خانه خودتان شروع شود.او می تواند صندلی را سرجایش بگذارد، به مادربزرگش کمک کند، از صندلی خودش بلند شود یا برای خواهر یا برادر کوچک ترش کتابی بخواند.

 

گام سوم: به فرزندتان مستقیماً درباره مسوولیت اجتماعی اش آموزش دهید و این ایده را به او بدهید که «تو می توانی به آنهایی که کمتر از تو فرصت و شانس داشته اند کمک کنی.»

 

گام چهارم: از هر فرصتی استفاده کنید تا با فرزندتان درباره آنچه که درجهان اتفاق می افتد صحبت کنید.می توانید به او بگویید که چگونه او می تواند کمک کند تا به خاطر ایجاد زندگی بهتر برای بقیه چه چیزهایی باید تغییر کند و توضیح دهید که حتی صرف زمانی اندک یا کمی کوشش می تواند تغییرات بزرگی ایجاد کند.

 

گام پنجم: استعداد و علاقه های کودک تان را پیدا کنید و یک جایی یا سازمانی را پیدا کنید که در آن فعالیت کند. مثلاً اگر کودک شما آشپزی دوست دارد، می تواند داوطلبانه در یک آشپزخانه عمومی یا خیریه کمک کند یا اگر به حیوانات علاقه دارد در یک سازمان حمایت از حیوانات داوطلب کمک شود.

 

گام ششم: سعی کنید گروه هایی از بچه ها را پیدا کنید که علاقه هایی مثل شما و فرزندتان دارند و او می تواند درکارهای خیریه و نیکوکارانه با آنها مشارکت کنند.یا یک فعالیت داوطلبانه پیدا کنید که هم خودتان و هم فرزندتان و حتی تمام خانواده تان بتوانند در آن شرکت کنند و این کار را به یک واقعه سرگرم کننده تبدیل کنید.

 

گام هفتم: به کودک تان اجازه دهید تا لباس ها یا اسباب بازی هایی را که دیگر به سنش نمی خورند را به دیگری ببخشد.

منبع:روزنامه شرق