گشتی در لوکیشن های چند رمان مشهور

مجله روشن: با خواندن اولین جمله یک کتاب، جستجویی در ما آغاز می شود که شاید هیچ وقت به پایان نرسد؛ جستجوی یافتن تعبیرهای تازه، جستجوی یافتن معانی بکر و تلاش برای یافتن تحملی تازه تا در برابر حقیقتی که این قصه در گوشمان گفته، خود را آماده کنیم. «رودِ راوی» تلاش برای کشف همین تحمل است از دریچه یافتن مکان رویدادهای قصه، جستجوی زمان از دست رفته ای است که برای همیشه، قصه ها به ما تحمیل می کنند.

کافی است جملات را بخوانی، سپس چشمانت را ببندی و خودت را ببینی که همراه «تام سایر» شاهد قتل «دکتر رابینسون» هستی، یا پشت تابوت مادر «مرسو»ی «بیگانه» با بی تفاوتی قدم می زنی. شاید کمی آن سوتر سر میز شام با «زنان کوچک» نشسته ای و به خاطر شام شب سال نو، خداوند را شکر می کنی. گاه مانند «آرتور بورتون» در رمان «خرمگس» به کلیسا شک می کنی و دشمن سرسخت پدرت می شوی، یا همچون «اسکات فینچ» شاهد تلاش های پدرت هستی که می خواهد از «کشتن مرغ مینا» ممانعت کند و به او افتخار می کنی؛ یا اینکه «وینستون اسمیت» را ببینی که از پلیس اندیشه رو دست می خورد اما با شجاعت هایش رمان «1984» را رقم می زند.

می خواهم بگویم شاهکارهای ادبیات جهان، ویژگی های مشترکی دارند که توصیف و صحنه پردازی های ماهرانه و به جا یکی از آنهاست. فضاسازی مناسب در آثار ادبی، دست خواننده را می گیرد و دنبال شخصیت های داستان می کشاند. به شخصیت ها روح می دهد و خواننده را با فرهنگ جاری در داستان پیوند می دهد. خواه آثار مورد علاقه شما در قلمروی ادبیات کلاسیک باشد یا سفرنامه یا داستان های معاصر، فضاسازی و صحنه پردازی می تواند فرصت قرار گرفتن در زمان و مکانی که نویسنده توصیف کرده را برایتان فراهم کند.

حتما تاکنون پس از خواندن کتابی، هوس زندگی در آن دوره زمانی یا موقعیت مکانی به سرتان زده است، هیچ نگران نباشید! با مطلبی که خواهید خواند و پایانی است بر نخستین فصل «رودِ راوی»، خواهید دید که این هوس به جاست؛ تنها آثار داستانی ایرانی نیست که یافتن لوکیشن شان کاری شدنی و لذتبخش است، بلکه رود روایت را می توان تا منازل و مزارع و مواضع شرق و غرب جهان هم دنبال کرد.

همپ شایر؛ مقصد جدید عشاق همیشگی


از شهر پاریس همیشه به عنوان مقصد شماره یک عشاق نام برده می شود اما اینجا قرار است برخلاف معمول عمل کنیم و دل داده ها را به گوشه دیگری از جهان بفرستیم. بنا بر اعتقاد برخی مردمان، تنها سرنوشت می تواند مشخص کند چه انسانی از اشرافیت و طراوت «همپ شایر» انگلستان برخوردار شود؛ شاید تجربه خواندن رمان های عاشقانه «جین آستین» قلمروی این انحصار را در هم بکشند.

همپ شایر، از شهرهای انگلستان است که مشاهیر بسیاری همچون «هنری سوم»، «چارلز دیکنز»، «کالین فرث»، «جین آستین» و ... را پرورش داده است. اگر گذرتان به این شهر جنوبی انگلیسی افتاد، به طور قطع مکان های بسیاری در آن وجود دارد که بتواند نظرتان را جلب کند.


یادتان باشد که ماجراهای شورانگیز «آقای دارسی» و «الیزابت بنت» در مشهورترین اثر جین آستین، نویسنده بزرگ قرن هجدهمی نیز در میان همپ شایر گذشت تا ثابت کند که آب و هوای این منطقه می تواند عشق و جوانی را در دل آدمی زنده کند. در یکی از روستاهای این منطقه خانه ای هست که آستین هشت سال پایانی زندگی اش را در آن گذرانده و حالا پس از سال ها به یکی از جاذبه های توریستی همپ شایر تبدیل شده است.

---

طرفدار لایف استایل سالم هستید؟

شرقِ بهشت را دریابید


می گویند «جان اشتاین بک» کتاب «شرق بهشت» را نوشت تا به پسرانش جزییات زیبای «سالیناس ولی» را نشان دهد. این منطقه در کالیفرنیاست و نقش کلیدی در این رمان و میان مناسبات میان فردی شخصیت های آن را برعهده دارد. سالیناس یکی از بزرگترین مناطق کشاورزی کالیفرنیاست. همین مسئله می تواند توریست های زیادی جذب کند. وجود گونه های متفاوت گیاهان، سبزیجات و میوه های متنوع و ارگانیک تاکنون پای بسیاری از سالم زیستان را به این منطقه باز کرده است، ضمن آنکه چندین پارک ملی در دل «سالیناس ولی» قرار گرفته تا فراغت توریست ها را به بهترین نحو ممکن تضمین کند.

---

سن پترزبورگ التیام بخشِ زخم خوردگان


«فیودور داستایفسکی» یکی از بزرگترین نویسندگان جهان است که اکثر داستان هایش سرگذشت مردمی است سودازاده، بیمار و روان پریش و بنا بر گفته هایی، همچون شخصیت خودش. داستایفسکی خوب می توانسته به ذهنیات شخصیت های داستان هایش بپردازد و مالیخولیای آنها را در قالب کلمات و جملات به فهم خواننده برساند. در حالی که شخصیت های داستان های او از برخی تنش های اخلاقی رنج می بردند؛ گرفتار اضطراب و کشمکش های درونی بودند و بحران های گوناگونی سر راه شان قرار می گرفت، «سن پترزبورگ»، پایتخت وقت روسیه، شهری که بسیاری از آثار داستایفسکی در آن نوشته شده، منبع الهام برای پیشبرد رمان های او بوده است.


در رمان «جنایت و مکافات»، سن پترزبورگ به وضوح توصیف شده است. حالا پس از گذشت سال ها از انتشار این رمان، در شهر سن پترزبورگ تورهای گردشگری برای گردشگران برگزار می شود که به آنها مجال قدم زدن در مکان هایی را می دهد که شخصیت های داستایفسکی در آنها حضور داشته اند؛ «کانال گریبوئدوف»، «خیابان گراژدانسکی» و «پل کوکوشکین» از جمله این مکان ها هستند.

با این تفاسیر اگر به خیال تان زد که قدم به زادگاه داستایفسکی بگذارید، نگران سختی مسیر نباشید؛ دو شرکت هواپیمایی بین تهران و مسکو و برعکس پرواز مستقیم دارند. پرواز مستقیم تهران – مسکو حدود سه ساعت و نیم طول می کشد. هواپیمایی های دیگری هم در این خط فعال هستند اما پرواز غیرمستقیم است و در شهرهای دیگر توقف دارند.

---

به بالی برو، به بالی برو، به بالی برو


در زندگی زخم هایی است که مثل خوره... نه این نه؛ در زندگی تردیدهایی است که باعث می شود بخواهی مسیرهای رفته را بازگردی یا به عکس، در مسیرهای نرفته قدم بگذاری. حالا که دست بر قضا، مخاطب این یادداشت ها شده اید؛ اجازه دهید خیال تان را راحت کنیم و بگوییم اگر تاکنون به «بالی» نرفته اید، مطمئن باشید که در آینده خود را به خاطر آن شماتت خواهید کرد.

بالی زیباترین و مشهورترین جزیره اندونزی است که در جنوب خط استوایی «جاوه» در غرب و «لومبوک» در شرق قرار گرفته است. احتمالا در چند سال اخیر هیاهوی کتاب بسیار موفق «الیزابت گیلبرت» با نام «بخور، عبادت کن، عشق بورز» یا فیلم آن را با بازی «جولیا رابرتز» و کارگردانی «رایان مورفی» شنیده اید.


«الیزابت گیلبرت»، خبرنگار موفقی است که به دنبال پر کردن کاستی های زندگی اش در ابتدا راهی ایتالیا می شود و به نیازهای جسمانی و مادی اش می پردازد. پس از آن، راه هند را در پیش می گیرد تا روح اش را سیراب کند و در نهایت به بالی می رود تا میان روح و جسم اش تعادل ایجاد کند.

اگر بخواهید مانند گیلبرت تعادل زندگی تان را به دست آورید و بدانید از جان دنیا چه می خواهید، ضرورتا لازم نیست بلیت اندونزی در دستان تان باشد اما اگر علاقه مندید به نقطه اتصال دو اقیانوس آرام و هند، مزارع پلکانی برنج، خدایان هندو و ... را ببینید، هر چه زودتر دنبال خرید بلیت بالی بروید. فواصل هوایی این جزیره تا «جاکارتا» حدود دو ساعت و تا تهران با محاسبه توقف بین پروازی در شهرهای «دوحه»، «کوالالامپور» یا «سنگاپور» حدود 15 ساعت است.