متفرقه
2 دقیقه پیش | با زخم های زندگی چه کنیم؟در این سلسله مطالب مباحثی درباره زندگی معنای زندگی روابط و احساسات و ... توسط دکتر شیری ارائه خواهد شد. صبح بخیر: ممکن است شما هم مانند بسیاری از افراد جامعه برای حل مشکلات ... |
2 دقیقه پیش | نظر آیتالله محقق داماد درمورد سید حسنآیت الله سید مصطفی محقق داماد، برادر حضرت آیت الله سید علی محقق داماد در پاسخ به سئوالی در خصوص اجتهاد آیت الله سید حسن خمینی، گفت: نظر بنده در مورد ایشان همان نظر اخوی ... |
میلاد رسول اکرم
میلاد رسول اکرم,بر تمام مسلمانان مبارک باد.
میلاد رسول اکرم
میلاد رسول اکرم- روز هفتم فرا رسید.«عبد المطلب»،براى عرض سپاسگزارى به درگاه الهى گوسفندى کشت و گروهى را دعوت نمود و در آن جشن با شکوه،که از عموم قریشدعوت شده بود،نام فرزند خود را«محمد»گذارد.وقتى از او پرسیدند:چرا نام فرزند خود را محمد انتخاب کردید،در صورتى که این نام در میان اعراب کم سابقه است؟گفت:خواستم که در آسمان و زمین ستوده باشد.
درباره میلاد رسول اکرم «حسان بن ثابت»شاعر رسول خدا چنین مىگوید:
فشق له من اسمه لیجله فذو العرش محمود و هذا محمد
آفریدگار،نامى از اسم خود براى پیامبر خود مشتق نمود.از این جهت(خدا) «محمود»(پسندیده)و پیامبر او«محمد»(ستوده)است و هر دو کلمه از یک ماده مشتقند و یک معنى را مىرسانند.
قطعا،الهام غیبى در انتخاب این نام بىدخالت نبوده است.زیرا نام محمد،اگر چه در میان اعراب معروف بود،ولى کمتر کسى تا آن زمان به آن نام نامیده شده بود.طبق آمار دقیقى که بعضى از تاریخ نویسان بدست آوردهاند،تا آن روز فقط شانزده نفر به این اسم نامگذارى شده بودند.
چنانکه شاعر درباره میلاد رسول اکرم می گوید:
ان الذین سموا باسم محمد من قبل خیر الناس ضعف ثمان
کسانى که به نام محمد،پیش از پیامبر اسلام نام گذارى شده بودند،شانزده نفر بودند.
میلاد رسول اکرم-ناگفته پیداست که:هر چه مصداق یک لفظ کمتر باشد،اشتباه در آن کمتر خواهد بود و چون کتابهاى آسمانى،از نام و نشان و علایم روحى و جسمى او خبر داده بودند،باید علایم آن حضرت آنچنان روشن باشد که اشتباه در آن راه پیدا نکند.یکى از آن علایم، نام آن حضرت است.باید مصداق آن به قدرى کم باشد،که راه هر گونه تردیدى را در تشخیص پیامبر گرامى از بین ببرد.مخصوصا هنگامى که بقیه اوصاف و علائم وى ضمیمه نام او گردد.در این صورت،بطور واضح کسى که انجیل و تورات از ظهور او خبر داده است،به خوبى شناخته خواهد شد.
اشتباه خاورشناسان در میلاد رسول اکرم
میلاد رسول اکرم-قرآن مجید،رسول گرامى را به دو و یا چند نام معرفى مىکند. در سورههاى آل عمران و محمد و فتح و احزاب،در آیههاى 138 و 2 و 29 و 40،او را به نام«محمد»و در سوره«صف آیه 6»به نام«احمد»خوانده است.علت داشتن دو نام اینست که:مادر رسولخدا،پیش از جدش،نام او را«احمد»گذارده بود،چنانکه در تاریخ منعکس است. بنابراین،آنچه را بعضى از خاورشناسان در مقام اعتراض گفتهاند که:«انجیل»،به تصریح قرآن،در سوره«صف آیه 6»،ظهور پیامبرى را بشارت داده است که نام او احمد است نه محمد،و شخصى که مسلمانان به رهبرى او معتقدند،نام او«محمد»است نه احمد،بى اساس است. زیرا قرآنى که پیامبر ما را به نام«احمد»معرفى نموده است،در چند جا او را به نام«محمد»خوانده است.اگر مدرک آنها براى تعیین نام این پیامبر،قرآن مجید باشد(چنانکه همانست)،قرآن او را به هر دو اسم نامیده،و او را در جائى به نام محمد و در جاى دیگر«احمد»معرفى نموده است.
اخلاق خانوادگی رسول اکرم
در ارتباط با مقاله میلاد رسول اکرم
در اخلاق حضرت محمد , همین بس كه با آن جلالت و موقعیتى كه به سلاطین نامه دعوت مى نوشت در خانه , تا حد امكان كارش را شخصا انجام مى داد.
اهل سیره نوشته اند : پیامبر خدا در خانه خویش خدمتكار اهل خود بود , گوشت را تكه تكه مى كرد و بر سفره غذاى حقیرانه مى نشست و انگشتان خویش را مى لیسید , بز خود را مى دوشید و لباس خود را وصله مى نمود و بر شتر خود عقال مى زد و به ناقه خود علف مى داد , با خدمتكار منزل آرد را آسیاب مى كرد و خمیر مى ساخت.
ابن شهر آشوب در كتاب مناقب , (ج 1, ص 146) روایت كرده كه :
رسول خدا (ص) كفش خود را وصله مى زد , پوشاك خویش را مى دوخت , در منزل را شخصا باز مى كرد , گوسفندان و شترها را مى دوشید و به هنگام خسته شدن خادمش در دستاس كردن به كمك او مى شتافت و آب وضوى شبش را خود تهیه مى كرد. و در همه كارها به اهل خانه كمك مى كرد. لوازم خانه و زندگانى را به پشت خود از بازار به خانه مى برد.
گاه اتفاق مى افتاد كه حضرت خانه خویش را نظافت مى كرد و جارو مى كشید و خود مكرر مى فرمود : كمك به همسر و كارهاى منزل , صدقه و احسان در راه خدا محسوب مى شود.
از عایشه نقل شده كه گفته است : محبوب ترین كارها نزد رسول خدا (ص) خیاطى بود.
پیامبراكرم (ص) با همه عظمت و موقعیت ممتازش در منزل كار مى كرد. و به نگهدارى و پرستارى از كودكان مى پرداخت.
عایشه همسر آن حضرت مى گوید : وقتى خلوت مى شد , پیامبر لباس خود را مى دوخت و كفش خویش را وصله مى كرد.
على(ع) بیش از سى سال عمر خود را با رسول خدا (ص) سپرى كرده و شناساترین فرد به رسول خدا بوده و از اخلاق داخلى و خارجى حضرتش اطلاع دقیق داشته , امام حسین(ع) مى فرماید :
سإلت إبى عن مدخل رسول الله صلى الله علیه و آله فقال :
كان دخوله فى نفسه مإذونا فى ذلك, فاذا آوى الى منزله جزإ دخوله ثلاثه اجزإ, جزءا لله و جزءا لا هله و جزءا لنفسه. ثم جزء جزئه بینه و بین الناس فیرد ذلك بالخاصه على العامه و لا یدخر عنهم عنه شیئا....
از پدرم در مورد امور رسول خدا (ص) در داخل خانه سوال كردم , فرمودند :
وقتى به خانه اش مى رفت , اوقاتش را سه قسمت مى كرد : یك قسمت براى خدا و یك قسمت براى خانواده اش و یك قسمت براى خودش , آن گاه قسمت خودش را نیز میان خود و مردم تقسیم مى كرد و آن را براى بستگان و بزرگان صحابه (كه در منزلش به خدمت او مى رسیدند) قرار مى داد و ذره اى از امكانات خود را از آنان دریغ نمى نمود (بلكه آن چه امكان داشت در حقشان انجام مى داد.)
حضرت در مورد امورى كه به شخص او مربوط مى شد , خشمگین نمى شد. تنها براى خدا , آن گاه كه حرمت هاى الهى شكسته مى شد , غضب مى كرد. یكى از همسران آن حضرت مى گوید : وقتى رسول خدا (ص) غضب مى كرد به جز على (ع) كسى را یاراى سخن گفتن با حضرتش نبود
علاوه بر همسران , همنشینان روزانه پیامبر (ص) عبارت بودند از فاطمه و شوهر و فرزندانش و به گواهى تاریخ و روایات فراوان , علاقه پیامبر خاتم (ص) به آن ها قابل قیاس با دیگر كسان و نزدیكان حضرت نبود. به موجب روایتى كه عایشه نقل كرد , هر گاه فاطمه (س) بر پدر وارد مى شد رسول خدا (ص) جلوى پاى دخترش بلند مى شد و او را مى بوسید و در جاى خود مى نشانید.
در عروسى فاطمه (س) زنان مسرور بودند و اظهار شادمانى مى كردند و سرود مى خواندند و مى گفتند : ابوها سید الناس.
رسول خدا (ص) فرمود : بگویید و بعلها ذو الشده الباس.
و این مصراع چون در مدح حضرت امیرالمومنین (ع) بود , با آن كه رسول خدا خواسته بود بانوان بگویند اما عایشه , زنان را منع كرد از اضافه كردن این مصراع. پیامبر(ص) متوجه موضوع شد و فرمود : عایشه عداوت ما را ترك نمى كند!
روزى رسول اكرم (ص) وارد اطاق عایشه شد مشاهده كرد كه تكه نانى روى زمین و زیر دست و پا افتاده است آن را برداشته و خورد و سپس فرمود : اى حمیرا ! مجاورت نعمت هاى الهى را بر خویشتن گرامى دار تا هرگز نعمت هاى خداوندى از مردم دور نشوند.
اشعار زیبا برای میلاد رسول اکرم
گوش کن هفت آسمان در شور و حالی دیگرند
عرشیان و فرشیان نام محمّد میبرند
ولادت حضرت محمد بر شما مبارک
دو چشمِ آمنه بر روی احمد / گره خورده دلش بر موی احمد
گهی خندان گهی محو تماشا / چو میبیند خمِ ابروی احمد
خجسته میلاد پیامبر اکرم مبارک باد
جهان سرسبز و خرم گشت از میلاد پیغمبر
منور قلب عالم گشت از میلاد پیغمبر
بده ساقى مى باقى که غرق عشرت و شادى
دل اولاد آدم گشت از میلاد پیغمبر . . .
ویدیو مرتبط :
میلاد رسول اکرم(ص) مبارکباد:)
خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :
۱۷ ربیع الاول؛ میلاد حضرت رسول اکرم (ص)
حضرت محمد(ص)، آخرین پیامبر الهى در 17 ربیع الاوّل دیده به جهان گشود
۱۷ ربیع الاول - ولادت حضرت محمد(ص)
روز 17 ربیع الاول بنابر نظر مشهور تاریخ نویسان سالروز ولادت با سعادت نبی مكرم اسلام حضرت محمد (ص) است ،تولد آن حضرت در عام الفیل، و در سال 570 میلادی بوده است.
به اتفاق علماى شیعه، در این روز هنگام فجر روز جمعه در مکه معظمه ولادت با سعادت حضرت سید الانبیاء محمد مصطفى (ص) واقع شده است. ولادت آن حضرت با سلطنت انوشیروان عادل مقارن بود و در آن سال اصحاب فیل هلاک شدند.[۱]
نام آن حضرت محمد (ص) و کنیه ایشان ابوالقاسم است. نام پدر آن حضرت عبدالله و نام مادر آن حضرت آمنه بنت وهب است.[۲]
هنگام ولادت حضرت محمد (ص)، نور از پیشانى آن حضرت لامع بود و بوى مشک از ایشان ساطع میگشت. نورى در آن شب از طرف حجاز ساطع شد و در تمام عالم منتشر گردید. تخت پادشاهان سرنگون شد و همه آنان در آن روز لال بودند و نمیتوانستند سخن بگویند.
ملائکه مقرب و ارواح اصفیاء پیامبران در هنگام ولادت آن حضرت حضور یافتند و رضوان خازن بهشت با حوریان نازل شدند و ابریقها و تشتها از طلا و نقره و زمرد بهشت حاضر کردند و براى حضرت آمنه شربتها از بهشت آوردند که او آشامید. آن حضرت را بعد از ولادت به آبهای بهشت غسل دادند و به عطرهاى فردوس معطر کردند.[۳]
معجزات ولادت حضرت محمد(ص)
در روز ولادت آن حضرت هر بتى که در هر جاى عالم بود به رو درافتاد و چهارده کنگره از ایوان کسرى فروریخت. دریاچه ساوه که آن را میپرستیدند خشک و بدل به نمکزار شد. در وادى ساوه که مهر و مومها بود کسى آب در ندیده بود آب جارى شد. آتشکده فارس که هزار سال خاموش نشده بود در شب ولادت آن حضرت خاموش شد. علم کاهنان و سحر ساحران باطل گردید و طاق کسرى از میان به دونیم شد که تا امروز نمایان است.[۴]
هنگام ولادت آن حضرت این ندا از آسمان شنیده شد: «جاء الحق و زهق الباطل، ان الباطل کان زهوقا».[۵]
از خصوصیات ولادت پیامبر (ص) آن بود که ختنه کرده و ناف بریده متولد شد
خصوصیات حضرت محمد(ص)
هرگز مگس بر بدن مبارک آن حضرت نمینشست. هرگاه چشم مبارکش خواب بود دلش بیدار بود و میدید و میشنید چنانکه در بیدارى میدید و میشنید. حضرت محمد(ص) از قفاى خود چنان میدید که از پیش روى میدید.
حضرت محمد(ص) بر هر حیوانى که سوار میشد هرگز پیر و لاغر نمیشد.[۶] آن حضرت حمارى به نام یعفور داشتند. هر زمان که فرمان میداد فلان مرد را حاضر کن، به در خانهاش میرفت و سر بر در میکوفت و به اشاره او را حاضر میساخت.[۷]
از خصوصیات ولادت پیامبر (ص) آن بود که ختنه کرده و ناف بریده و پاک از آلایش خون و غیره متولد شد. همچنین در وقت ولادت از پا به زیر آمد نه از سر. هنگام ولادت رو به کعبه به سجده افتاد و چون سر از سجده برداشت دست به سوى آسمان بلند کرد و به وحدانیت خدا و رسالت خود اقرار نمود و سپس نورى از او ساطع گردید که مشرق و مغرب عالم را روشن نمود.[۸]
معجزات حضرت محمد(ص)
پیامبر (ص) معجزات بسیارى داشت که از جمله آنها نمونههای زیر است[۹]:
1- مستجاب شدن دعاى آن حضرت در زنده شدن مردگان و بینا شدن کوران و شفا یافتن بیماران.
2- سخن گفتن آن حضرت با حیوانات.
3- وجود مقدسش در آفتاب سایهای نداشت.
4- سنگریزه در دست مبارکش تسبیح میگفت و مردم میشنیدند.
5- آگاهى بى همه لغتها و قدرت بر سخن گفتن به همه آنها.
6- آب از میان انگشتان مبارکش جارى شد، بهقدری که جمع بسیارى سیراب شدند.
7- مهر نبوت بر پشت مبارکش جا گرفته بود و نور آن بر نور آفتاب زیادتى میکرد.
8- دست مبارک حضرت محمد(ص) به هر طعامى که میرسید بابرکت میشد و از طعام کم جماعت کثیر را سیر میکرد.
9- حضرت محمد(ص) هرگاه بر زمین نرم راه میرفت جاى پایش نمیماند و هنگامى که بر سنگ سخت راه میرفت اثر پاى مبارکش میماند.
10- هرگاه آب دهان مبارک به چاهى میافکند در آن چاه برکت به هم میرسید و پر از آب میشد. آب دهان مبارک را به هر صاحب دردى میمالید شفا مییافت.
روز ولادت حضرت روز شریف و بابرکتى است که از قدیم الایام صالحین از آل محمد (ص) حرمت آن را نگه داشتهاند و حق این روز را ادا کرده و روزه گرفتهاند. کسى که ۱۷ ربیعالاول را روز بگیرد خداوند متعال ثواب یک سال روزه را به او میدهد. در این روز صدقه دادن و زیارت مشاهد مشرفه و انجام خیرات و مسرور کردن اهل ایمان مستحب است.[۱۰]
منبع:
برگرفته از کتاب «تقویم شیعه»
karbobala.com
-----------------------------
پی نوشت
[۱] کشف الغمه: ج ۱ ص ۱۴. اعلام الورى: ج ۱ ص ۴۲. تهذیب: ج ۶ ص ۲. زاد المعاد: ص ۳۴۵. توضیح المقاصد: ص ۹. مصباح المتهجد: ص ۷۳۳. العدد القویه: ص ۱۱۰. مصارع الشهداء و مقاتل السعداء: ص ۲۳. فیض العلام: ص ۲۲۰. بحار الانوار: ج ۱۷ ص ۲۸۰، ج ۵۵ ص ۳۶۱، ج ۹۵ ص ۱۹۴.
[۲] اعلام الورى: ج ۱ ص ۳۳ - ۴۴ کشف الغمه: ج ۱ ص ۱۵. مسار الشیعه: ص ۳۰.....[۳] حق الیقین: ص ۲۷....[۴] قلائد النحور: ج ربیع الاول، ص ۱۰۰.....[۵] سوره اسراء: آیه ۸۴. قلائد النحور: ج ربیع الاول، ص ۱۰۱.....[۶] قلائد النحور: ج ربیع الاول، ص ۱۱۰ م....[۷] قلائد النحور: ج ربیع الاول، ص ۱۱۲....[۸] حق الیقین ص ۲۶....[۹] حق الیقین: ص ۲۶ - ۲۷.....
[۱۰] مسار الشیعه: ص ۳۰.