مشکل اصلی خلعتبری در سپاهان با چه کسی است

 حسین فرکی مقابل پرسپولیس به محمدرضا خلعتبری بازی نداد چون او در مصاحبه‌ای گفته اگر در سپاهان نمانم اولویتم پرسپولیس است.

سرمربی سپاهان و تنی چند از مسئولان این باشگاه اصلا انتظار نداشتند در فاصله یکی، دو روز مانده به بازی با پرسپولیس خلعتبری چنین حرفی بزند اما شنیدیم مشکل اصلی خلعتبری در سپاهان با خوروش، سرپرست این تیم است و آن‌ها به شدت با هم مشکل دارند.

خلعتبری در مصاحبه‌هایش کلی به فرکی احترام می‌گذارد اما مسلما از او هم دلخور است، با این حال آن‌هایی که به تیم سپاهان نزدیک‌ترند خوب می‌دانند که خلعتبری با سرپرست تیم مشکل دارد و مسئله‌اش با سرمربی قابل حل است.

 

اخبار ورزشی - جام نیوز

 

ویدیو مرتبط :
حرکات خلعتبری در بازی داماش-سپاهان

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

مشکل اصلی ما در مرز با هند است

 

 

«شاه محمود قریشی» وزیر خارجه پاکستان در حاشیه کنفرانس لندن و در مصاحبه با نشریه دی ولت آلمان اعلام کرد دولتش از بازگشت طالبان میانه رو به جامعه افغانستان و روند آشتی با این گروه حمایت می کند.

-دولت پاکستان طی دیدار هفته گذشته رابرت گیتس وزیر دفاع امریکا از اسلام آباد اعلام کرد در شش ماه آینده از هرگونه حمله اضافی علیه شورشیان مناطق مرزی با افغانستان خودداری می کند. این گفته ظاهراً از نظر امریکایی ها چندان دوستانه نبوده است.

پاکستان کمک های خود را قطع نمی کند. ما فقط واقع گرایی کرده ایم. آنها باید بدانند که به دلایلی موجه در این جنگ شرکت داریم و از اهدافی مشترک برخورداریم. ما خواهان پیروزی غرب بر افراطیون و تروریست ها در پاکستان و افغانستان هستیم اما نباید منابع و توانایی های خود را از یاد ببریم. عملیات هایی که ارتش و نیروهای شبه نظامی ما در این اواخر انجام داده اند بسیار کارآمد تر از عملیات ها در افغانستان بوده است و دنیا هم این را می داند.

-چرا؟

زیرا این عملیات ها بهتر طراحی شده بودند. ما یگان هایمان را در مناطق خیلی دور مستقر نکرده ایم و از استراتژی درستی استفاده می کنیم یعنی شناسایی و سپس حفظ موقعیت. درست بر عکس عملیات ها در افغانستان. البته یگان های ناتو هم کار شناسایی انجام می دهند اما نمی توانند موقعیت را حفظ کنند و در نتیجه کوتاه زمانی پس از آن نیروهای شورشی دوباره بازمی گردند. ما حضور خود را در منطقه حفظ می کنیم و به احداث ساختارهای مدنی و اقتصادی می پردازیم. مشکلات امروز در افغانستان عدم توجه کافی به کار پلیس و دستگاه اجرایی کارآمد است. ما آماده برداشتن دومین گام یعنی اعزام واحدها به وزیرستان شمالی (مخفیگاه احتمالی اسامه بن لادن رهبر القاعده) هستیم، البته این کار تنها باید با هماهنگی منابع و نیروهای خودمان انجام شود. یک مساله کاملاً روشن است و آن عدم توجه کافی غرب به بزرگ ترین نگرانی ما است. در حال حاضر ۱۴۰هزار سرباز ما در مرزهای غربی مستقر هستند اما این مرزها هرگز برای ما به عنوان یک مشکل مطرح نبوده است. مشکل اصلی ما مرزهای شرقی یعنی مرزهای هند است. در آن منطقه امروز از آن ثباتی که به آن نیاز داریم، دیگر خبری نیست.

-چیزی که غرب نمی فهمد این است که چرا شما برای رها شدن از این مشکل، به بهبود روابط با هند اقدام نمی کنید.

من هم این را نمی فهمم. عادی سازی روابط امری معقول است که هر دو طرف از آن سود می برند. اگر این روابط بهبود یابد هزینه بزرگی از بودجه دولت حذف می شود و تجارت هم رونق پیدا می کند. پرزیدنت زرداری از آغاز کار خود در این سمت تلاش زیادی برای بهبود روابط با هند به خرج داد و ملاقات های خوبی هم میان دو طرف صورت گرفت اما حملات نوامبر ۲۰۰۸ بمبئی این روند را به نابودی کشاند. هندوستان هم در این مورد همان واکنشی را نشان داد که تروریست ها می خواستند. پاکستان آماده است برای دستگیری و مجازات عاملان آن حادثه هر کاری بکند. ما باید برای غلبه بر دشمن مشترک یعنی تروریسم همکاری بیشتری داشته باشیم اما هندی ها حاضر به قبول این مساله نیستند و دولت هند نمی خواهد قدمی پیش بگذارد. طرح های زیادی برای نزدیکی دو کشور وجود دارد اما در درون رهبری هند توافقی در این مورد وجود ندارد. آنها در مورد روابط نزدیک با پاکستان کاملاً اختلاف نظر دارند و این تروریست ها و افراطیون هستند که از این مساله سود می برند.

-قدرت هایی در پاکستان هستند که به هیچ عنوان یک افغانستان باثبات را برنمی تابند زیرا از نظر آنها افغانستان متحد بالقوه هند است و می تواند برای پاکستان یک خطر به حساب آید.

من کاملاً و به صراحت چنین دیدگاهی را رد می کنم. در پاکستان در این مورد که وجود افغانستانی باثبات و صلح طلب به نفع ما است اتفاق نظر وجود دارد. افغانستان سومین شریک تجاری ما است و اگر در آن کشور صلح و رشد اقتصادی برقرار شود ما هم از آن سود می بریم. در حال حاضر هم ما روابط بسیار خوبی با افغانستان داریم. نباید فراموش کرد که هنوز هم بیش از سه میلیون پناهجوی افغان در کشور ما زندگی می کنند و باری بر دوش منافع و امکانات ما هستند. تنها ۲۰۰ هزار کودک افغان در مدرسه های پاکستان درس می خوانند و این مساله فشار زیادی به سیستم آموزشی ما وارد می آورد. اگر وضعیت افغانستان بهتر شود این افراد دوباره به خانه های خود برمی گردند و ما هم همین را می خواهیم.