حاجی‌پور: هدفم ماندن در آمریکا نبود

خبرگزاری فارس: محسن حاجی‌پور درباره حواشی که به علت تاخیرش در بازگشت به ایران و شایعه پناهنده شدنش در آمریکا به وجود آمد گفت:‌به هیچ عنوان هدف من ماندن در آمریکا نبود بلکه با اجازه مسئولان تیم درخواست کردم که تنها چند روز دیرتر برای دیدار با دوستانم در این کشور بمانم.

وی ادامه داد: قرار نبود در آمریکا بمانم خودم هم به خاطر این شایعات در شوک هستم و وقتی این خبر را شنیدم شوکه شدم نمی‌دانم چرا این مسائل مطرح شد متاسفانه عده‌ای هم به آن دامن زدند شاید دلیلش عدم همراهی من با تیم فرنگی در بازگشت به ایران بود که این شایعه مطرح شد. هیچگاه حاضر نیستم خاک کشورم را با هیچ جای دنیا عوض کنم آن هم با کشوری که با نام شیطان بزرگ می‌شناسیم و هیچ وقت وطنم را نمی‌فروشم.

دارنده مدال برنز آسیا تصریح کرد: هر زمان که کشورم به من نیاز داشته است مانند سرباز از خودگذشتگی کردم؛ حتی در مسابقات جهانی 2011 در حالی که شرایط بسیار خوبی برای کسب مدال داشتم، در دفاع از آرمان‌های مردم مظلوم فلسطین و نظام جمهوری اسلامی ایران مقابل نمایندگان رژیم صهیونیستی حاضر نشدم با وجود اینکه یک سال برای رسیدن به هدفم زحمت کشیده بودم، اما پای اعتقاداتم ایستادم.

خبرآنلاین: محسن حاجی‌پور چند روزی به سوژه اول ورزش ایران بدل شد؛ کشتی‌گیر 59 کیلوگرم کشتی‌ فرنگی ایران که ناگهان اردوی تیم‌ ملی در لس‌آنجلس را ترک کرد و همه را در بی‌خبری گذاشت. محسن که در وزن 59 کیلوگرم عضو تیم‌ ملی کشتی‌ فرنگی بود و با خوردن به قرعه بازی با رقیب اسرائیلی حذف شد، یکی از مدال‌داران آسیایی است و البته در رقابت با حمید سوریان، همیشه مرد شماره دو این وزن بوده است.

حاجی‌پور امروز دیگر در تهران است اما چه شد که این اتفاق افتاد؟ حمید بنی‌تمیم، دبیر فدراسیون کشتی در این‌باره می‌گوید: «هرچه بود تمام شد و شکر خدا او حالا در ایران است. خودش در فرودگاه حرف زده اما آنچه رخ داده از نظر ما تخلف است چون بی‌اجازه از سرپرست تیم‌ ملی، برای چند روزی، اردو را ترک کرده بود».

اما چه شد که حاجی‌پور از اردو رفت؟ خودش می‌گوید برای دیدن اقوامش، چند روزی را با اجازه کادر فنی در لس‌آنجلس مانده است اما حقیقت ماجرا چیزی دیگر بوده. حاجی‌پور که از برخورد مسئولان فدراسیون در زیر پا گذاشتن اصول انتخابی دلگیر بوده، در آمریکا با چند جوان ایرانی آشنا می‌شود. او که مطمئن بوده قرار نیست کشتی بگیرد، به توصیه این دوستان جدید تصمیم می‌گیرد از 20 روز زمانی که تا تاریخ انقضای پاسپورتش بوده استفاده کند و گشتی در لس‌آنجلس و کالیفرنیا بزند. این خواسته با مربیان تیم فرنگی در میان گذاشته می‌شود و بلافاصله با پاسخ منفی آنها، همه چیز تمام‌شده تلقی می‌شود اما وقتی تیم به لس‌آنجلس می‌رسد تا نوبت پرواز برگشت برسد، او خودش را به پرواز نمی‌رساند. تنها پیامکی برای یکی از بچه‌های شمالی تیم می‌فرستد و می‌گوید نگرانش نباشند. اینکه همه چیز تحت کنترل است و او در پایان تاریخ ویزایش، برمی‌گردد.

از همان لحظه مسئولان حراست وزارت ورزش و فدراسیون کشتی دست به کار می‌شوند. در شرایطی که این روزها گرفتن پاسپورت آمریکایی برای ورزشکاران قهرمان آنقدرها دشوار نیست و بیش از 600 ورزشکار ایرانی، این پاسپورت و گرین‌کارت را دارند، پناهندگی به شکل دهه 60 در ورزش کاری منسوخ و البته زشت از نظر مردم محسوب می‌شود. برای همین گروه ویژه‌ای مشغول مذاکره با این کشتی‌گیر جوان می‌شوند تا به تهران برگردد. خیلی ساده تلاش‌هایشان جواب می‌دهد. کمی تهدید و کمی توصیه او را به اردوی تیم‌ ملی ملحق می‌کند و حالا او اینجا در تهران است. تصمیمش البته برایش مشکلاتی به همراه می‌آورد. محرومیت به‌خاطر سرپیچی از دستورات حداقل جریمه‌ای است که دارد اما شاید جالب‌ترین واکنش به این تصمیم او را یکی از مسئولان فدراسیون کشتی، نشان می‌دهد: «راستش فکر نمی‌کنم الان دیگر اگر کسی بخواهد از ایران به کشور دیگری برود، نیازی به ترک اردو داشته باشد. می‌تواند با مدال‌هایی که دارد درخواست کند و از همین تهران برود. مگر این همه قهرمان سرشناس گرین‌کارت نگرفته‌اند و حالا می‌روند و می‌آیند؟ او اگر می‌خواست بماند، نیازی به ترک اردو نداشت و البته به نظرم واقعا تصمیمی برای پناهندگی نداشته و همین‌ها را خودش هم گفته است اما باید یادش باشد که تخلفش برای ترک اردو، کار درستی نیست و پرونده‌اش به کمیته انضباطی فدراسیون می‌رود.»