ورزشی


2 دقیقه پیش

پیرترین و جوان ترین بازیکن یورو 2016

سایت یوفا در گزارشی به معرفی پیرترین، جوان ترین، کوتاه ترین و بلندترین بازیکن‌های یورو ۲۰۱۶ پرداخته است. خبرگزاری ایسنا: سایت یوفا در گزارشی به معرفی پیرترین، جوان ...
2 دقیقه پیش

عکس: ارزش تیم های حاضر در یورو 2016

در جمع 24 تیم حاضر در یورو 2016، آلمان گران ترین و مجارستان ارزان ترین تیم ها هستند. وب سایت مشرق: در جمع 24 تیم حاضر در یورو 2016، آلمان گران ترین و مجارستان ارزان ترین تیم ...

تاریخچه ورزش رزمی جودو



هنر رزمي جودو که بر خاسته از ژاپن است جزء هنر هاي رزمي مثل کاراته ، تکواندو و کونگ فو مي باشد با اين وجود بسيار متفاوت از ساير هنرهاي رزمي مي باشد چرا که در آن مشت زدن و لگد زدن در مسابقات ممنوع است .

 

جودو هنري رزمي است که اساسا گلاويز شدن در آن زياد بوده و هدف آن زمين زدن ، گير انداختن ، مهار کردن و حتي از کار انداختن بازوان حريف مي باشد به گونه اي که منتهي به تسليم شدن وي شود . تاکيد اصلي جودو روي توانايي به کار بردن نيروي حريف مي باشد به گونه اي که منتهي به تسليم شدن وي شود . جودو تنها يک مبارزه فيزيکي نمي باشد بلکه يک مبارزه فکري نيز هست بدين گونه که يک جودو کار موفق بايد قادر باشد حرکات حريف را از قبل پيش بيني کرده و با عکس العمل خود پاسخ مناسبي به آن بدهد .

 

بسياري از افراد جودو را از سنين خردسالي و در سنين 5 يا 6 سالگي شروع مي کنند و برخي اين هنر را تا سنين بالا و در حدود سنين 60 يا 70 سالگي ادامه مي دهند . جودو باعث بهبود سطح آمادگي عمومي بدن همراه با افزايش قدرت بدني مي شود . در برخي افراد جودو باعث به وجود آمدن حس اعتماد به نفس ، نظمي دروني و خويشتن داري مي شود که همگي آنها مهارت هاي لازم در زندگي مي باشند . پدر و مادر ها اغلب اين ورزش را دوست دارند چرا که اين ورزش به کودکان آنها انضباط و احترام مي آموزد . اين ورزش علاوه بر اينکه باعث حفظ آمادگي و آراستگي هنر آموزش مي شود مهارت هاي دفاع انفرادي خارق العاده اي را نيز به همراه دارد .

 

مسابقات جودو براي کسانيکه مايل به مبارزه هستند هر هفته در سطح محلي ، منطقه اي ، کشوري و بين المللي برگزار مي شود . جودو ، ورزشي است که تغييرات در آن وجود ندارد يعني اينکه تمرينات و مبارزه به اين ورزش در همه به نقاط دنيا يک طريق صورت مي گيرد .

 

جودو اولين هنر رزمي بود که به دليل شهرت جهاني آن براي اولين بار در المپيک توکيو در سال 1964 وارد بازيهاي المپيک شد . در حال حاضر در حدود 175 کشور در اين رقابت ورزشي حضور دارند و اين امر باعث شده تا اين ورزش در بازيهاي المپيک تبديل به دومين ورزش جنجال بر انگيز شود .

 

ورزش جودو

 

تاريخچه جودو

 

منشا جودو از هنر رزمي جوجيتسو مي باشد . لغت جوجيتسو در قرن 16 ميلادي در ژاپن به وجود آمد . اين کلمه به همه هنرهاي رزمي که با دست خالي انجام مي گرفت اطلاق مي شد . جودو قبل از آنکه در المپيک سال 1964 به عنوان يک رشته ورزشي پذيرفته شود سيستمي از دفاع شخصي بود که توسط جيگوروکانو بنيانگذاري شده بود .جودو ريشه در هنرهاي رزمي سامورايي دارد که با دست خالي مبارزه مي کردند و بر اساس دست به يقه شدن مي باشد .

 

در ژاپن اسم هاي زيادي براي هنرهاي رزمي که بدون وسيله و با دست خالي انجام مي گيرد وجود دارد . از ميان آنها مي توان به توريتي ، واتسو ، ياوارا ، گوگوسوگو ، تايوتسو و کمپو اشاره کرد .

 

در سال 1882 استاد جواني به نام جيگوروکانو باشگاهي را براي آموزش هنر رزمي خود به وجود آورد . وي نام اين باشگاه ( يا مدرسه ) را باشگاه کودوکان و نام هنر رزمي خود را جودو ناميد . همانگونه که جوجيتسو به معناي هنر ملايمت است جودو نيز به معناي روش ملايمت مي باشد . آقاي کانو مي خواست با انتخاب اين کلمه نه تنها به شاگردانش هنرهاي رزمي عالي را نيز بياموزد .

 

هدف ورزش جودو پرتاب کردن ، گير انداختن ، خفه کردن و قفل مفصل حريف به منظور تسليم کردن وي مي باشد . در اين ورزش ضربه مشت و لگد وجود ندارد و همين باعث تمايز اين ورزش با بسياري ديگر از هنرهاي رزمي شده است . حتي زماني که فرد جودو را به عنوان دفاع شخصي فرا مي گيرد چگونگي دفع مشت ها ، لگد ها و سلاح ها را با پرتاب کردن ، خفه کردن و قفل هاي مفاصل مي آموزد . اين ورزش اگر به درستي تعليم داده شود يکي از بهترين روش هاي دفاع شخصي مي باشد .

 

بزرگترين ارزش جودو در تاکيد آن روي ملايمت و اعتدال به عنوان يک روش است .جودو به شخص مي آموزد که از درگيري پرهيز کند و به دنبال معتدل ترين راه حل براي همه درگيري ها باشد .

 

اولين مزيت جودو ايجاد آمادگي جسماني فوق العاده در فرد است . از اين طريق فرد مي تواند هم انعطاف پذيري و هم قدرت بدني خود را بالا ببرد . تمرين فنون مربوط به جودو باعث مي شود بدن قوي تر شده و مقاومت دستگاه هاي قلبي _ عروقي بيشتر گردد .

 

هنر آموزان جودو مي توانند قدرت تمرکز خود را بالا برده و داراي حافظه قوي شوند . اين قابليت ها نه تنها در تمرين جودو تاثير دارند بلکه در تحصيل و در شغل افراد نيز تاثير مثبت دارند . هنر آموزان از طريق تعليم ذهني جودو ياد مي گيرند چگونه در زير فشار هاي زندگي آرامش خود را حفظ کنند . اين توانايي در همه چيز از رانندگي گرفته تا امتحان و از کسب درآمد گرفته تا ارتقاء سطح زندگي و غيره تاثير مثبت دارند .

 

ضروري ترين وسيله براي آموزش جودو تشک جودو مي باشد . تشک جودو بايد به اندازه کافي ضخيم باشد تا در موقع پرت شدن حريف صدمه اي به وي نرسد . همه فنون جودو را مي توان روي تشک انجام داد توجه داشته باشيد که هرگز با کفش روي تشک جودو نرويد زيرا ممکن است نوک کفش شما بلوک هاي کوچک تشک را از جا بکند و يا چيزهاي ديگر از کف کفش شما به تشک بچسبد در نتيجه پا يا بدن افرادي که روي تشک تمرين مي کنند را مجروح سازد

 

ورزش جودو

 

وسيله ديگري که براي آموزش جودو لازم است جودوگي يا همان لباس جودو است . انواع مختلفي از اين لباس ها مورد استفاده قرار مي گيرند لباس جودو بايد به اندازه کافي ضخيم باشد تا در موقع کشيده شدن پاره نشود . نام ژاکت جودو اوواگي و نام شلوار جودو زوبون است .

 

جودو کار بايد طرف چپ لباس را روي طرف راست آن گذاشته و با کمربند ( ابي ) آن ار محکم کند همان گونه که قبلا گفته شد رنگ کمربند نشان دهنده رتبه جودو کار است . کمربند بايد محکم باشد و به آساني پاره نشود .

 

همچنين يک ترازوي ماشيني (يا يک باسکول ) در باشگاه جودو مدرن لازم است . هر چند در برابر يک حريف ماهر مهارت بالا ضروري است ولي قدرت بدني بالا و توسعه يافته حرف اول را در برد و باخت مي زند

 

يه باور غلط در مورد جودو هست که مي خوام در موردش حرف بزنم...خيلي ها فکر مي کنند توي جودو ضربات مشت و لگد وجود نداره.در صورتي که اين حرف 100%اشتباهه....توي جودو ضربات مشت و لگد به تمام نقاط بدن وجود داره اما استفاده از اونها توي مسابقات ممنوعه.چون استفاده ازش خطرناکه.حتي يک سري تکنيک ها مثا کاني باسامي يا قيچي با اينکه مشت و لگد هم نيست اما زدنش توي مسابقه ممنوعه.چون باعث شکستن هر دو زانوي حريف ميشه.يکي ديگه از اين تکنيک ها جوجي کاتامه پرنده هست .چون قالبا زننده تکنيکي نمي تونه اين حرکت رو کنترلي انجام بده و باعث شکستن گردن حريف مي شه

 

سين سي: استاد جودو

دوجو: زمين جودو

يوکه: کسي که فن روي او اجرا مي شود

توري:اجرا کننده فت

شيدو:اخطار

کوکا...يوکو....وازاري...ايپون:امتياز هاي جودو

 

 



ویدیو مرتبط :
حرکات جذاب و دیدنی بانوان رزمی کار ورزش رزمی رپنر ( REPNER MARTIAL ART )

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

تاریخچه وقوانین ورزش پینگ پنگ



 

پینگ پنگ

 

پینگ پنگ، ورزشی انفرادی و بی‌نظیر است که در سطوح قهرمانی به توانایی‌های بالا و دقیق تکنیکی، ظرفیت خوب هوازی، توان بی‌هوازی، عمل و عکس‌العمل‌های سریع، قدرت و سرعت، هماهنگی، انعطاف‌پذیری و چابکی نیاز دارد و با توجه به این عوامل و اندازه‌گیری آنها، می‌توان ب نقاط قوت و ضعف افراد پی‌برد و برای رفع آنها تمریناتی مناسب انتخاب کرد.

 

پینگ پنگ مانند بسیاری ورزش های دیگر احتمالا برای اولین بار با وسایل و تجهیزات ابتدایی و سر هم بندی شده به عنوان یک سرگر می اجتماعی ساده در اواخر قرن نوزدهم در انگلستان بازی می شده است.این بازی که بر گرفته از بازی تنیس قرون وسطایی است با همین نام امروزی ونام های مختلف تجاری همچون گسیما(gosshima,1891) و ویف واف(whiff-waff) همراه با بازی بدمینتون و تنیس روی چمن در اواخر قرن نوزدهم بسیار محبوب بودند و بعد از این که عنوان پینگ پنگ(با پیروی از صدای ایجاد شده از برخورد توپ با میز و راکت با پوست بره تو خالی که در آن زمان متداول بود)توسط می جکس و پسرانش در سال1900 به ثبت رسید این بازی با شور و شوق بسیاری رایج شد.

 

گزارشی که در سال 1903 منتشر شد الزامات جدیدی را در مورد پوشیدن لباس مناسب و پیراهن رسمی برای مردان و زنان چگونگی گرفتن راکت به شیوه ی قلمی(pen holder)و نکات مختصری پیرامون جنس رویه های عاج دار و تاکتیک های مختلف اعلام کرده بود.این بازی به سرعت به ایالات متحده وارد شد و احتمالا اولین وسایل بازی ساخته شده در سال 1887 در آنجا تولید گردید.این بازی در سال های 10-1905 در اروپای مرکزی محبوب بود و قبل از هر تغییر و اصلاحی با تفسیر و شرح ویژه ای به ژاپن معرفی شد که بعد ها از ژاپن به چین و کره گسترش یافت.

 

در طول شصت سال آتی پینگ پنگ به ورزش جهان شمول تبدیل شده و احتمالا چهل میلیون بازیکن رقابتی این بازی را تمرین می کردند و میلیون ها بار به صورت غیر جدی بازی شد.با وجود این خود بازی در اصل روز های ابتدایی آن تغییر چندانی نکرده است اگر چه سریع تر ماهرانه تر و دشوار تر از تنها بیست سال پیش است.

 

 

 

قوانین و مقررات پینگ پنگ

 

تنيس روي ميز از ورزشهاي با راكت است و به طور معمول در مكانهاي سرپوشيده بازي ميشود . اين ورزش به سرعت عمل زياد ، دقت ، چابكي ، و واكنش سريع نياز دارد و مي بايد هماهنگي كاملي بين مغز و عضلات برقرار باشد و چشم بتواند با تيزبيني بسيار مسيز توپ و شدت ضربه را تعقيب و محاسبه كند . به همين دلايل رشته ورزشي تنيس روي ميز از جمله رشته هاي مورد علاقه جوانان به شمار ميرود . بعضي ورزشكاران ساير رشته ها هم براي فع خستگي و كسب آرامش خاطر به آن مي پردازند و لذت مي برند .

 

 

وسايل بازي :


ميز : ميز پينگ پنگ به شكل مستطيل به طول 74/2 متر و عرض 52/1 متر است كه از سطح زمين 76 سانتي متر ارتفاع دارد .اين ميز با يك تور به ارتفاع 25/15 سانتي متر و طول 183 سانتي متر از وسط به دو نيمه تقسيم مي شود .سطح ميز بايد از هر نظر مسطح و صاف باشد و رنگ سبز آن با خطوط سفيد خط كشي مي شود .

 

میز

 

توپ : توپ مخصوص تنيس روي ميز از جنس سلولوئيد به وزن 5/2 گرم است .

 

راكت : از چوب است كه رويه آن را با اسفنج ، لاستيك و يا ورقه اي نازك از چوب پنبه مي پوشانند .

 

راکت

 

لباس : به طور معمول لباس پينگ پنگ عبارت است از شلوار كوتاه ، پيراهن آستين كوتاه ، كفش و جوراب راحت .

 

کفش

 

مقررات بازي :


بازي با سرويس آغاز مي شود و هر يك از دو حريف اجازه دارد تا 5 بار سرويس كند . سرويس ها در هر 5 امتياز تعويض مي شود مگر آنكه دو حريف در امتياز 20 مساوي شونند كه در آن صورت در هر امتياز سرويس تعويض مي شود .

 

بازي در امتياز 21 به پايان مي رسد . اما اگر دو حريف در امتياز 20 برابر شوند بازي تا زماني ادامه مي يابد كه يكي از آنها بتواند 2 امتياز از ديگري پيش افتد .هنگام سرويس زدن حتما بايد توپ در هوا و در وضعيتي آزاد باشد . به همين دليل كسي كه سرويس مي كند بايد توپ را به هوا بياندازد و آنگاه بزند .

 

برخورد توپ با تور هنگام سرويس خطا محسوب شده نت گفته مي شود . طي بازي توپ نبايد بيش از يك بار با سطح هر يك از دو طرف ميز تماس حاصل كند و پس از برخورد توپ با ميز بايد حتما به زمين حريف برگردانده شود .در بازيهاي دو نفري سرويس همواره از نيمه راست ميز خود به طرف نيمه راست ميز حريف زده مي شود و دو بازيكن بايد در هر تغيير سرويس ، تغيير جا بدهند .

 

پینگ پنگ

 

اگر يكي از بازيكنان مرتكب يكي از خطاهاي زير شود يك امتياز از دست مي دهد :


ـ اگر در سرويس زدن اشتباه كند .

ـ اگر نتواند توپ را پيش از آنگه بار ديگر به ميز برخورد كند، برگرداند .

ـ اگر دست آزاد خود را به روي ميز تكيه دهد .

ـ اگر قبل از آنكه توپ يك بار به ميز برخورد كند ، آن را بزند .