اینچئون؛ شهری بیدار برای بازی‌های آسیایی/ خشم برای شناگران بدون پرچم!

دست‌نوشته‌های خبرنگار فارس از بازی‌های داخل سالن آسیا

اینچئون؛ شهری بیدار برای بازی‌های آسیایی/ خشم برای شناگران بدون پرچم!

به گزارش   فارس، اینچئون شهری است در حدود 40 دقیقه ای سئول که علاوه بر میزبانی بازی های داخل سالن آسیا در سال 2013، عهده دار میزبانی بازی های آسیایی 2014 است. شهری سرسبز، شرجی و گاهاً بارانی، با مردمانی خونگرم، مهمان نواز و قابل احترام.

اینچئون کره جنوبی از روزهای ششم تا چهاردهم تیر میزبانی بازی های داخل سالن آسیا را برعهده داشت تا بتواند در واقع آمادگی‌اش را برای بزرگ‌ترین رویداد آسیا بسنجد.

 

* عبور از پل تاریخی و ورود به میزبان بازی های آسیایی 2014

وارد شهر که می شوی از پلی تاریخی عبور می کنی که به زیبایی خاصی روی دریاچه ای ساخته شده و نماد این شهر است. در این شهر که جمعیت کمی در آن ساکن هستند و ترافیکی هم دیده نمی شود، راهی محل استقرار خبرنگاران شدیم تا ID کارت های حضور در سالن ها و مسابقات را دریافت کنیم. به خوبی از ایرانی ها استقبال می شود، اما برای حضور در مراسم افتتاحیه مسابقات محدودیت‌هایی وجود دارد، بنابراین مجبور به قرعه کشی می شویم، که در ادامه مسئولان کوتاه می آیند و به همه خبرنگاران ایرانی اجازه حضور در مراسم افتتاحیه داده می شود.

 

روز اول حضورمان با شرکت در سالن مسابقه فوتسال آغاز می شود. دیدار تیم ملی بانوان ایران با تایلند در سالنی گرم و مملو از تماشاگر. خبرنگاران هم به مشوقان بانوان ایرانی اضافه می شوند، اگرچه گرمای سالن همه رو کلافه کرده، اما کار کره ای ها قابل تقدیر است. حضور افراد مختلف در رده های سنی مختلف که با تقسیم بندی مشخص در دو طرف سالن با در دست داشتن پرچم، هر دو تیم را تشویق می کردند.

 

گاهی اوقات نیز خبرنگاران ایرانی با یاد دادن شعارهای فارسی، کره ای را حمایت می کردند تا ایرانی ها را تشویق کنند که البته آنها هم استقبال می کردند. کره ای ها با سر دادن شعارهایی از جمله «یا علی مدد» و «ایران ایران» بانوان کشورمان را مورد حمایت قرار دادند و در نهایت نیز این بازی با برتری ایرانی ها به پایان رسید، اما نکته قابل توجه دیگری هم در این مسابقه وجود داشت.

 

حضور بانوان ایرانی که با پوشش اسلامی برای کره ای ها جالب توجه بود، باعث می شد تا تماشاگران کره ای از ایرانی های حاضر در سالن بخواهند تا عکس یادگاری بیندازند. البته این عکس های یادگاری فقط به این مسابقه محدود نمی شد و کره ای ها در هر فرصتی از خبرنگارانی ایرانی درخواست می کردند که با آنها عکس یادگاری داشته باشند.

 

کره ای ها با داشتن پرچم های همان کشورها که قرار است تشویقشان کنند، تا آخرین لحظه مسابقه هم دست از تشویق بر نمی داشتند، اما نکته جالب توجه این بود که میزبان بازی ها از کشورهای شرکت کننده در سالن مسابقه، علاوه بر زبان انگلیسی و کره ای، با زبان کشور میهمان هم خوش آمدگویی ها را نشان داده بود، همان طور که به زبان فارسی به ایرانیان حاضر در مسابقات خوش آمد گفته بود.

 

* میهمانی سفیر با حضور خبرنگاران و مسئولان

اگرچه در ابتدا اعلام کرده بودند، کاروان ورزشی ایران میهان سفیر در سئول است، اما این میهمانی محدود به خبرنگاران و مسئولان ورزشی شد. همان روز با ماشینی که بهرام افشارزاده، دبیر کل کمیته ملی المپیک در اختیارمان قرار داده راهی سئول می شویم. شهری که تنها برای خرید وسایل الکترونیکی مناسب است و با عرضه آخرین گوشی ها، نوت بوک ها و لپ تاپ های دنیا به معرض نمایش در می آید.

 

دیگر مجالی برای گشت و گذار در شهر باقی نمی ماند و با عجله راهی خانه سفیر می شویم. بلافاصه بساط شام مهیا می شود و پس از آن صحبت های سفیر و رئیس کمیته ملی المپیک. بعد از مدتی خداحافظی کرده و راهی شهر میزبان می شویم تا روز بعد را که مسابقات بیشتری پیش رو داریم آغاز کنیم.

 

* آغاز مسابقات با فعالیت موی تای، کبدی و ورزش های الکترونیک

با آغاز رسمی مسابقات، کار خبرنگاران نیز شدت بیشتری می گیرد. تقسیم بندی ها انجام می شود و هر خبرنگاری قرار می شود یک مسابقه را پوشش دهد. ورزش های الکترونیک را پوشش می دهم. راهی سالن مسابقه که می شوم، تعجب می کنم، نور سالن به اندازه ای کم است که همه اعتراض دارند، اما توجهی نمی شود. تا به حال از نزدیک مسابقات این رشته را ندیده بودم، با ورزشکاران صحبت می کنم، جو مسابقه را که می بینند، نسبت به امکانات و اینترنت اعتراض زیادی دارند.

 

چرا که میزبان جزو کشورهای اول دنیا در عرصه اینترنت است. استرس در چهره ورزشکاران وجود دارد، همین هم کار را خراب می کند، ورزشکار مورد نظر نتیجه ای نمی گیرد، اما دیگری که بعد از خواندن نمازش پا به میدان رقابت می گذارد نتیجه دلخواش را می گیرد و تا مدال برنز هم پیش می رود که متاسفانه به آن نمی رسد.

 

اما در سالن های دیگر خبرهای خوشایندی می رسد؛ بانوان کبدی‌کار مسابقه شان را برده‌اند و در موی تای هم یک شکست و یک پیروزی داشته ایم. تا عصر درگیر خبر و مصاحبه می شویم و پس از آن افتتاحیه که قرار است در همین مکان ورزشی برگزار شود. سفیر ایران هم می آید.

 

* کبدی پاکستان خبرنگاران ایرانی را برای مراسم افتتاحیه به دردسر انداخت

روز افتتاحیه فرا رسیده است. افتتاحیه ای که در همان ابتدا خبرنگاران ایرانی را با دردسر روبه رو کرده چرا که با حذف تیم کبدی مردان پاکستان، برنامه زمان بندی اتوبوس ها برای حضور در مراسم افتتاحیه با تغییر روبه رو می شود و خبرنگاران ایرانی که در سالن کبدی بودند برای حضور در مراسم با مشکل روبه رو می شوند، اما به هر حال با تاخیر خودشان را می رسانند.

افتتاحیه آغاز می شود؛ افتتاحیه ای که نصف سالن خالی است، شاید به این دلیل که شهر جمعیت زیادی ندارد و از پایتخت هم فاصله دارد، اما طراحی صحنه و نشان دادن این شهر همه را شگفت زده می کند.

 

مراسم افتتاحیه با رژه ورزشکاران ادامه پیدا می کند و در پایان خواننده ای از ترکمنستان، میزبان بعدی بازی ها با خواندن آوازی همگان را به وجد می آورد و مراسم به پایان می رسد. دیگر وقت کار و خبر فرا رسیده است. با جستجو اتوبوس های محل استقرار خبرنگاران (MMC) را پیدا می کنیم و پس از آن راهی هتل می شویم. وقت شام است و هر چه داریم در طبق اخلاص می گذاریم و مدتی هم برنامه ریزی برای روز بعد و مسابقات انجام می شود و تصمیم گیری که به کدام مسابقه برویم.

* اتوبوس های مشخص برای مسابقات مختلف

مسابقات مختلف در فواصل مختلف از شهر. در ابتدا به نظر سخت می رسد که چگونه از سالن موی تای به شنا بروی و پس از آن چگونه خودت را به فوتسال برسانی، اما کتابچه ای که در اختیار خبرنگاران قرار گرفته کار را راحت تر می کند.

 

مردمانی بسیار منضبط و قانونی که با در اختیار قرار دادن اتوبوس هایی به هتل خبرنگاران در ساعت های مشخص آنها را به محل استقرار خبرنگاران (MMC) می برند و در آنجا ایستگاه های اتوبوس با تقسیم بندی سالن ها، مشخص کرده اند که هر ایستگاه برای چه سالنی در نظر گرفته شده است. دیگر مشکلی برای رفت و آمد وجود ندارد، غیر از تاخیر ایرانی ها که همیشه مشکل ساز بوده و رانندگان مجبور بودند برای حضور همکارانمان مدتی علاوه بر وقت قانونی صبر کنند که البته هیچ گاه گله و شکایتی نداشتند.

 

* حضور رئیس شورای المپیک آسیا و سوال خبرنگاران ایرانی

حضور در نشست خبری شیخ احمد الفهد الصباح، رئیس شورای المپیک آسیا، مهمترین برنامه ما است، بنابراین عصر در هیچ مسابقه ای شرکت نمی کنیم و تنها به فکر این هستیم که کسی را پیدا کنیم تا صحبت های شیخ احمد را برایمان ترجمه کند که در نهایت هم موفق نمی شویم، اما کم نمی آوریم و در تلاش هستیم.

 

در ادامه خودمان سوال می کنیم و پاسخ را هم می گیریم؛ بنابراین 3 سوال از کشتی، انتخابات فدراسیون ها و کمیته ملی المپیک ایران و در نهایت خلیج مجعول ع ر ب ی پرسیده می شود و شیخ هم اگرچه به خاطر سوال لیگ امارات کمی دلخور است، اما با گشاده رویی پاسخ می دهد و در پایان هم به زبان فارسی تشکر می کند.

 

روز بعدی مسابقات برایمان خوب است؛ کبدی کاران مرد و زن راهی نیمه نهایی شده اند، در بیلیارد ورزشکار شانس مدال مان راهی یک چهارم شده، در ورزش های الکترونیک هم ورزشکاری را در نیمه نهایی داریم. اولین مدال را هم در موی تای با برنز گرفتیم تا خوشحالی مان بیشتر شود که بالاخره اولین مدال کاروان ایران کسب شد. وزیر ورزش هم به اینچئون می رسد تا حضورش در مسابقات باعث دلگرمی ورزشکاران شود.

 

* حضور وزیر در شطرنج

اولین حضور وزیر در مسابقات شطرنج است پس از آن راهی سالن بیلیارد می شود؛ برای گفت وگویی کوتاه مسیر سالن شطرنج تا بیلیارد را با ماشین اختصاصی وزیر طی می کنیم و در این بین گفت و گوی کوتاهی هم با وی داشته ایم. قرار است وزیر در حاشیه این مسابقات سفری هم به سئول داشته باشد تا تفاهم نامه ای با وزیر کره امضا شود و طرفین به توافق می رسند در مسابقات مختلف یکدیگر را یاری دهند.

* ناراحتی عکاس کمیته از اشتباه شناگران کویت و ایران

برای اولین بار سری هم به شنا می زنم. همراه با عکاس کمیته که بیش از نیم قرن است که به این کار می پردازد. با حوصله و صبر که در ابتدا برایش ناراحتی هم پیش می آید. شناگر ایرانی را با کویتی به دلیل تشابه پرچم ها اشتباه می گیرد و به شدت دلخور است که چرا روی کلاه شناگران ایرانی پرچم ایران حک نشده است، از من هم می خواهد حتما این موضوع را پوشش دهم. دست از تلاش بر نمی دارد و در ژست های مختلف از شناگران عکس یادگاری می گیرد.

 

وقت نماز رسیده، در یکی از اتاق های مربوط به فعالیت کره ای ها جایی را پیدا می کنیم، برای کره ای ها این عمل جالب به نظر می رسد و می پرسند آیا خدا را ستایش می کنید؟

امروز هم برایمان مدال خوش رنگی می رسد. این بار سرخوش در اسنوکر، کاروان ایران را صاحب مدال نقره می کند.

 

کبدی بانوان فینالیست می شود، خویی هم در ورزش های الکترونیک برای مدال برنز تلاش می کند. مدال های زیادی در انتظار است. یازدهم مرداد اولین مدال طلای ایران در موی تای توسط شهبازی به دست می آید تا خوشحالی ورزشکاران ایرانی دو چندان شود. حالا دیگر می توانیم جهشی در جدول داشته باشیم.

 

* نتایج ناامیدکننده بولینگ، بیلیارد و شطرنج

در ادامه مسابقات هم متاسفانه بولینگ، بیلیارد و شطرنج نتایج دلخواه را نمی گیرند و با یک اشتباه بزرگ شزنج بازان از صعود به نیمه نهایی در ماده برق آسا باز می مانند. اشتباهی که مشخص نیست چه کسی مسئولیت آن را برعهده می گیرد.

 

تعویض ورزشکاران، اما قرار گرفتن در جایگاه همان ورزشکاران قبلی ازبک ها را به اعتراض وا می دارد تا برتری سه بر یک ایرانی ها با 4 بر صفر به سود ازبک ها جا به جا شود و ملی پوشان نتوانند راهی نیمه نهایی شوند. در ورزش های الکترونیک نیز با تعویض قوانین یکی از ملی پوشان از ادامه مسابقه خودداری می کند که همین امر اعتراض مسئولان کمیته را در پی دارد.

 

در موی تای هم اشتباهاتی در بخش بانوان وجود داشت. رقابت در دو وزن بالاتر باعث حذف زودهنگام بانوان ایرانی شد تا اولین سوال در ذهن ایجاد شود که هدف از حضور در بازی ها آن هم در شرایط بی پولی فدراسیون ها چه بوده است؟ اینجاست که دبیر کل معتقد است اعزامی نداشته باشیم بهتر از این است که اعزامی بدون نتیجه داشته باشیم.

 

* فوتسال ناراحتی ها را از بین می برد

اما فوتسال است که این ناراحتی ها را از دلمان می زداید. حضور بانوان و مردان فوتسالیست در فینال و دو مدال دیگر در انتظار ایران که قطعا انتظار می رود یکی از آنها طلا باشد که همین اتفاق هم رخ می دهد. با شسکت بانوان مقابل ژاپن، این مردان فوتسالیست هستند که قول می دهند انتقام بانوان را بگیرند. خاطره ای شیرین که اگرچه پر استرس بود، اما شادی را به کاروان ایران آورد.

 

خسته که روی پله ها می نشینیم تا با ماشین به MMC برویم، حجاب مان برای راهنماهای کره ای سوال برانگیز شده است. ما را با عرب ها مقایسه می کنند و سوال دارند که چرا طرز حجاب مان با آنها متفاوت است. همکاران خبرنگار برایشان شرح می دهند، اما آنها حالا به نکته ای دیگر اشاره می کنند. ایرانی ها در نظر آنها بسیار زیبا جلوه می کنند و بسیاری از راهنماها که در سالن مسابقات حضور دارند بارها به این نکته اشاره می کنند که ایرانی ها چشمان زیبایی دارند.

* همه چیز آماده برای بازی های آسیایی 2014

با وجود اینکه حدود یک سال تا آغاز بازی های داخل سالن آسیا زمان باقی مانده است، اما اینچئون در ساخت و سازها خوب عمل کرده و در واقع می توان گفت در بازی های داخل سالن هم هیچ مشکلی نداشت.

 

همچنان ورزشگاه ها در حال ساخت است و چند دهکده هم به حالت نیمه تمام کارشان را پیگیری می کنند. سالن های مجهز به سیستم اینترنت بی سیم که کار خبرنگاران را به خوبی راه می اندازد و مشکلی برای ارسال خبر وجود ندارد، علاوه بر آن در هر سالنی، اتاقی مخصوص خبرنگاران ساخته شده تا عکاسان و خبرنگاران به راحتی انجام وظیفه کنند.

 

مهمترین نکته ای که در این شهر برای میزبانی مناسب به نظر می رسد، عدم ترافیک و کم جمعیت بودن آن است، به طوری که برای رانندگان این شهر بوق زدن معنایی ندارد، ترافیکی نیست و در هر زمانی که اعلام شده، اتوبوس مورد نظر در محل حاضر است و در همان زمان مشخص شده نیز به مکان مورد نظر می رسد.

 

بنابراین به راحتی می توان در شهر تردد کرد و اگر به هر دلیلی نمی توانستی در ساعت مشخص به ماشین مورد نظر برسی، تاکسی های تلفنی در مدت زمانی کوتاه شما را به مقصد می رساندند.

 

به هر حال با همه کم و کاستی ها و ضعف و قوت ها این بازی ها هم به پایان رسید و کره ای ها با این میزبانی کوچک در تلاش هستند تا در بازی های آسیایی مشکلات تکرار نشود و میزبانی به یاد ماندنی و تاریخی را از خود به جای آورند./فارس

 

 

 

ویدیو مرتبط :
افتتاحیه بازی های آسیایی اینچئون

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

چهارمین طلای کاروان کشور در بازی های آسیایی/دانشور در دوچرخه سواری،پرچم ایران را بالا برد

 
 اخبار ورزشی - چهارمین طلای کاروان کشور در بازی های آسیایی/دانشور در دوچرخه سواری،پرچم ایران را بالا برد

به گزارش خبرآنلاین به بازی های آسیایی؛در ادامه روز ششم بازی‌های آسیایی، محمد دانشور که در ماده کایرین دوچرخه‌سواری موفق شده بود به فینال این رقابت‌ها راه یابد، در فینال در رقابت با حریفانی از چین، ژاپن و مالزی موفق به کسب مدال طلا شد.

این در حالی است که پراش دیگر دوچرخه سوار ایران که از راهیابی به فینال باز مانده بود برای کسب مقام هفتم تا دوازدهمی رقابت کرد که در پایان در رده دهم قرار گرفت.

 دانشور پس از کسب این مدال طلا گفت:«خدا رو شکر می کنم که تلاش هایم نتیجه داد.حریف های سرسختی داشتم .سطح مسابقات بالا بود . حریف کره ای  تلاش می کرد که با استفاده از میربانی به مقام اول برسد ولی من از تمام وجودم مایه گذاشتم تا هم دل مردم را خوسحال کنم و هم اولین مدال دوچرخه سوای رو به دست بیاورم.»

  اخبار ورزشی - خبرآنلاین