یادداشت استاد شجریان از سَرِ خشم و درد

روزنامه اعتماد: محمدرضا شجریان، استاد موسیقی ایرانی در روزنامه اعتماد نوشت: من این یادداشت را از سر خشم و درد می‌نویسم. مهم نیست امروز چندمین سالگرد زلزله بم است. مهم نیست كه آلودگی هوا در شهرهای ما كشنده شده است، مهم نیست كه رودها و دریاچه‌ها را نابود كرده‌ایم، مهم نیست كه محیط زندگی را با دست‌های خود، حریصانه از بین برده‌ایم و هزار مساله مشابه دیگر، هیچ كدام مهم نیستند.

 مهم آن است كه فراموش كرده‌ایم. اگر كسی به تقویم نگاهی نیندازد، روز وقوع زلزله بم را به یاد نمی‌آورد. تالاب‌های خشك شده را فراموش كرده‌ایم، دریاچه ارومیه را هم فراموش خواهیم كرد و هولناك‌تر از همه اینكه فراموش كرده‌ایم در كدام سرزمین زندگی می‌كنیم. فراموش كرده‌ایم كه این سرزمین زلزله‌خیز، خشك است و كم‌آب و فراموش كرده‌ایم كه نیاكان ما در همین سرزمین خشك، چه هوشمندانه، آب را نگه می‌داشتند.

 با طبیعت كنار می‌آمدند و یادشان بود كه در چنین سرزمینی چگونه باید زیست. ما زیستن در این سرزمین را فراموش كرده‌ایم و هولناك‌تر آنكه نمی‌خواهیم به یاد بیاوریم. نیاز داریم كه نیشتری‌برداریم و به جان وجدان و روح خود بیفتیم. ما در برابر زلزله بم، گناهكاریم. در برابر جان‌های از دست رفته، گناهكاریم.

در پیش چشم می‌بینم كه مردگان بم- و همه فاجعه‌های طبیعی دیگر- بر ما چشم دوخته‌اند و به ما می‌گویند ما قربانی خانه‌های سست شدیم و شما كه بعد از ما زنده ماندید، چرا فرزندان به جا مانده ما را فراموش كردید؟ من از شرم، نگاهم را می‌دزدم و به زمین خیره می‌شوم. چه بگویم، بگویم هنوز زندگی بر همان مدار است كه بود؟ بگویم «قهر طبیعت» است؟ آیا فراموشی ما «قهر طبیعت» است؟

آری مهم نیست كه پنجم دی ماه 1382 در بم زلزله آمد. چه تفاوت دارد كه یك سال گذشته باشد یا 10 سال یا 20 سال. مهم آن است كه درد بم در خاطر نماند. وجدان‌ها آسوده‌ و همه سرگرم كار و بار خویش شده‌اند. اگر هم در سالگرد زلزله، یادی از بم می‌شود، اشعار احساساتی و پرسوز و گداز خوانده می‌شود. بر خود نهیب می‌زنم. ما نیازمند نهیبی به خود هستیم.

روزنامه شرق: «محمود دولت آبادی» نوشت: اینکه وزارت فرهنگ فرانسه از بهترین آوازخوان کشور ما تقدیر به عمل آورده، امری نیکوست و جامعه فرهنگی و هنری ایران این قدرشناسی را ارج می نهد. من به سهم خود، ضمن عرض تبریک به آقای شجریان، بابت این تقدیر سپاسگزارم.

محمود دولت آبادی ادامه می دهد: اهمیت این هنرمند در نبوغ، هوشیاری و البته مراقبت او از این نبوغ و فراست است.

کار مداومی که او روی موسیقی ایران انجام داده و همین طور باوری که نسبت به موسیقی ایرانی با صدای او ایجاد شده، سرمایه فرهنگ ماست.

خستگی ناپذیری اش، مراقبت های لازمش برای حفظ سلامت روح و جسم، از نکات درخور توجه درباره این هنرمند است.

داد و ستدی که بین صدای شجریان و جامعه ایران و جامعه جهانی برقرار شده و البته پذیرفته شده است، بسیار ارزشمند است که باید آن را قدر دانست.

مجددا به «محمدرضا شجریان» تبریک می گویم و از این اتفاق واقعا خوشحالم.