كشف جسد بانوی هنر نوگرا پس از 15 روز

منصوره حسینی ـ نقاش نوگرا ـ 17 روز قبل از دنیا رفت.

ویدیو مرتبط :
لحظه كشف جسد سفیر امریكا در لیبی

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

کشف جسد بانوی هنر نوگرای ایرانی پس از ۱۵ روز

 

منصوره حسینی ـ نقاش نوگرا ـ 15 روز قبل از دنیا رفت.

 

حسینی كه سال گذشته به دلیل بیماری قلبی و کهولت سن در بخش سی سی یو بیمارستان شهدای «تجریش» بستری شده بود، 15 روز پیش در منزلش درگذشت و از آنجا كه در تنهایی زندگی می‌كرد روز پنج شنبه - هشتم تیرماه - توسط همسایگان جسد او به پزشكی قانونی منتقل شد.

 

جزییات مراسم خاكسپاری و تشییع او نیز به زودی اعلام خواهد شد.

 

منصوره حسینی سال 1305 در تهران متولد شد و در سال 1328 لیسانس نقاشی خود را از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران دریافت کرد، سپس در سال 1338 از آکادمی هنرهای زیبای رم پایان نامه گرفت .

 

هنگامی که حسینی در دانشکده هنرهای زیبا آموزش خود را آغاز کرد، این دانشکده چهار پنج سال بیشتر نداشت. او با پژوهش بسیار از بند آموخته‌های خشک دانشکده رهایی می‌گیرد، خودش معتقد بود: « مادام آشوب مرا تشویق می‌کرد، ولی حیدریان متلک می‌پراند و می‌گفت سزانـک شده‌ای، در حالی‌که من اصلاً سزان را نمی‌شناختم و سال‌های آخر دانشجویی بود که کم‌کم با کارهای او آشنا شدم.»

 

حسینی بعد از فارغ‌التحصیلی از دانشگاه به‌عنوان نقاشی نوگرا فعالیت خود را ادامه می‌دهد و در چند نمایشگاه گروهی نیز شرکت می‌کند و سرانجام در اسفند سال 1333 برای ادامه تحصیل به ایتالیا می‌رود و در آکادمی هنرهای زیبای رم پذیرفته می‌شود.

 

او از نخستین هنرمندان ایرانی است که در دوسالانه ونیز حضور پیدا می‌کند و در سال 1336 نگارخانه «وانتاجو» در شهر رم نمایشگاهی از 19 پرده نقاشی او را به تماشا می‌گذارد و «گزارشگر هنری روزنامه دومنیکا در این‌باره می‌نویسد:« به‌نظر می‌رسد که منصوره، نقاش آینده‌دار ایرانی و میهمان عاشق رم، هوشمندانه از «مکتب رم» بهره گرفته و حال و هوای نقاشی ما را با پیچیدگی تزیینی و خیالی نقاشی قدیم ایرانی درآمیخته‌ است.»

 

منصوره حسینی نخست با الهام از خط کوفی دست به ابداعات جدید زد و سپس خطوط ابداعی خود را تبدیل به یک ویژگی سبک‌شناختی و زیبایی‌شناسانه خاص کرد، به نحوی که با آن موفق به ایجاد سمفونی و ریتم و حرکت به نحوی غیرمستقیم همچون نت برای موسیقی در رویکرد نقاشانه خود گردید.

 

به گفته او این ویژگی برگرفته از روح عرفان اسلامی، معنویت شرقی و کلیت فرهنگ ایرانی است.

 

کارهای او در نمایشگاه‌های انفرادی و گروهی بسیار در ایران، ایتالیا، چکسلواکی، یوگسلاوی و از جمله دوسالانه‌های تهران ، دوسالانه ونیز، چهارسالانه رم و ... به روی دیوار رفت و جوایزی از نمایشگاه «نقاشان آسیایی در رم» ، مسابقه ثبت زیبایی‌های رم ، مسابقه نقاشی از مناظر شهرستان جووانی کامپانو (1338)، نمایشگاه ملی هنر معاصر و ... دریافت كرد.

 

نمایشگاه مروری بر آثار او سال 77 در فرهنگسرای نیاوران و پنجمین نمایشگاه «پیشگامان نوگرایی در ایران» در موزه هنرهای معاصر ایران در سال 1383برپا شده است.... / ایسنا