اخبار
2 دقیقه پیش | عکس: استهلال ماه مبارک رمضانهمزمان با آغاز ماه مبارک رمضان جمعی از کارشناسان حوزه نجوم همراه با نماینده دفتر استهلال مقام معظم رهبری عصر دوشنبه هفدهم خرداد برای رصد هلال شب اول ماه مبارک رمضان بوسیله ... |
2 دقیقه پیش | تا 20 سال آینده 16 میلیون بیکار داریموزیر کشور گفت: در نظام اداری فعلی که میتواند در ۱۰ روز کاری را انجام دهد، در ۱۰۰ روز انجام میشود و روند طولانی دارد که باید این روند اصلاح شود. خبرگزاری تسنیم: عبدالرضا ... |
«تهران» پایتخت است یا شهر موش ها؟!
چیزی که در فیلمهای کارتونی در مورد تغذیه موشها نشان داده میشود این است که همیشه از پنیر تغذیه میکنند و همیشه در خانههایشان چند قالب آن را ذخیره دارند. در واقعیت هم اغلب از پسماندههای غذای موجود در زبالهها برای تغذیه استفاده میکنند که در زبالههای تهران به وفور یافت میشود.
شش ماه از آن روز می گذرد و شهروندان تهران نه تنها احساس نمی کنند که دیگر مشکلی به نام موش ندارند بلکه ترس از موش در خیابان در کنار ترس از خفت گیر یکی از دلهره های قدم زدن شبانه در خیابان های شهر است. موش هایی که هیچ شباهتی به موجودات دوست داشتنی انیمیشن ها ندارند. اندازه شان هیچ تناسبی با اسمشان ندارند و صفت ترسو هم در موردشان کاربرد ندارند، هیچ اعتنایی به عابران نمی کنند و بی هیچ اغراقی عابر هر لحظه احساس می کند که ممکن است از سوی این موجودات شرور مورد حمله واقع شود.
بحث تخریب لانه موش ها تا حدودی صحت دارد، لانه هایشان ویران شده و پناهگاه اصلی آنها در عملیات ساخت بوستان ولایت از بین رفته، همین کار به اصطلاح کارشناسی باعث شده موش ها دست به مهاجرت بزنند و به سایر مناطق سرازیر شوند. موش معضلی بود که همیشه وجود داشته اما صحنه ی بهت آور سرازیر شدن ده ها موش از سطل های زباله که بی اعتنا به رهگذران در حال بلعیدن زباله های داخل سطل هستند هولناک است و شهروندان را با این سوال روبرو می کند که زیر شهر و داخل کانال ها چه خبر است؟
کارشناسان شهرداری که قرار بود این معضل را شش ماهه حل کنند آیا نمی خواهند گزارشی از عملکرد این شش ماه به مردم ارائه دهند؟ اكثر پزشكان معتقدند موشها 27نوع بیماری دارند كه برای مردم و محیطزیست میتوانند بسیار خطرناك باشند. در سرشماری كه نزدیك به سه سال پیش توسط شهرداری تهران انجام شد تعداد موشها را سه برابر مردم تهران تخمین زده بودند. یعنی امروز حدود 30 میلیون موش در زیر خیابانهای تهران زندگی میكنند. موشها در هر جایی كه حركت میكنند از خود اثری به جای میگذارند كه موش دیگری اگر از آن ناحیه رد شود، متوجه حضور همنوع خودش میشود. موش مخربترین نوع حیوان برای شهر است.
در آمار ارائه شده دیگری پرویز پیران، دبیرعلمی کنفرانس ملی مدیریت بحران اعلام کرده است که در سالهای گذشته بیش از 20 میلیون موش در تهران زندگی میکردند که هماکنون بهصورت تصاعدی این تعداد به 60 میلیون موش رسیده است و دراین شهر بیش از 7 نوع موش وجود دارد. علاوه بر پراکندگی در آمار نکته قابل ذکر دیگری که میتوان به آن اشاره کرد پراکندگی اقدامات مسئولان برای رفع این معضل بوده است. رئیس کمیسیون سلامت شورای شهر تهران معتقد است که سرانه نابودی هر موش 120هزار تومان است و باید با عقیمسازی موشها هزینه را کمتر کنیم. تهران تنها شهری نیست که با مشکل موش روبرو شده، شهر های دیگر، کشور های دیگر هم با این مشکل روبرو بوده اند آیا نتیجه مبارزه با موش ها در همه جای دنیا منجر به افزایش جمعیت آنها شده؟
به رغم خلأ آماری که در برنامهریزیها برای امحاء نیز مشکلاتی ایجاد میکند یکی از کارشناسان قدیمی شهرداری تهران که نمیخواهد نامش ذکر شود، تخمین میزند به تعداد هر شهروند سه موش در تهران وجود داشته باشد و اگر جمعیت شهر را 12 میلیون نفر در نظر بگیریم، با این حساب جمعیت موشهای پایتخت به 36 میلیون میرسد که رقم قابل توجهی است و این در حالی است که باید توجه داشت مطابق مطالعات پزشکی، تولید مثل موشها سریع و در طول یک سال 5 بار و هر بار 6 تا 12 بچه است که در سهماهگی قادر به تولید مثل هستند و با توجه به اینکه در اطراف جویها و خیابانها شرایط خوبی برای تغذیه دارند جمعیتشان در سال به 500 عدد میرسد؛ شرایط خوبی که البته فقط افزایش تعداد جمعیت موشها را در پی نداشته بلکه باعث تغییر رفتارشان نیز شده است.
چیزی که در فیلمهای کارتونی در مورد تغذیه موشها نشان داده میشود این است که همیشه از پنیر تغذیه میکنند و همیشه در خانههایشان چند قالب آن را ذخیره دارند. در واقعیت هم اغلب از پسماندههای غذای موجود در زبالهها برای تغذیه استفاده میکنند که در زبالههای تهران به وفور یافت میشود و سر همین مسئله است که از تهران به عنوان بهشت موشها نام میبرند؛ بهشتی که دیگر موشهای آن پسماند غذا و میوه نمیخورند بلکه مثل مردم فستفودخور شدهاند. مسئولان محیط زیست میگویند به دلیل افزایش تغذیه شهروندان از فستفود که متعاقبا پسماندهای آن را افزایش داده، موشها هم از فستفود تغذیه میکنند و این موضوع باعث تغییر رفتارشان هم شده است؛ به طوریکه بیشتر از همیشه در معابر رفت و آمد میکنند و گاه باعث ترس شهروندان هم میشوند که این موضوع نگرانکننده است و ضرورت امحاء موشها را یادآور میشود. کارشناسان محیط زیست میگویند موش برای زندگی به آب، غذا و پناهگاه نیاز دارد. آب که در جویها و کانالهای درونشهری وجود دارد. غذا هم که به خاطر رعایت نکردن بهداشت توسط مردم همیشه در دسترس موشها هست و پناهگاه هم همین طور. ساختمانهای در حال ساخت، زیر پلها و جداول کنار پیادهروها که سوراخی در آن وجود دارد و همچنین برخی از اصناف، زمینه مناسبی را برای زندگی و ادامه حیات موشها فراهم میکنند.
به عنوان نمونه، میوهفروشیها معمولا سبزیها و کاهو را تمیز میکنند و داخل جویهای آب یا کنار پیادهرو میریزند. کاهو سرشار از ویتامین کا است که به ویتامین انعقاد خون هم معروف است. سمومی که برای موش استفاده میشود سبب خونریزی داخلی در او میشود که با خوردن کاهو این خونریزی قطع میشود و عملا طعمهگذاری برای موش را بیاثر میکند. به گفته ملوک نجفی، کارشناس محیط زیست، در گذشته اگر موش در شب تردد میکرد به خاطر دسترسی به غدا در شب بود اما حالا با وفور پسماندهای غذا در روز، این حیوان همیشه و در همه ساعات در سطح شهر تردد میکند. همچنین دشمنان طبیعی این حیوان مانند جغد در شهر زندگی نمیکنند و گربهها هم تا غذای آماده در دسترسشان باشد دنبال شکار موش نمیروند و سم هم کارساز نیست چون موش تا لاشه همنوع خودش را ببیند از خوردن طعمه خودداری میکند و مجموع این موارد، مهار موش در تهران را سخت میکند.
مبارزات بی سرانجام
با افزایش جمعیت موشها، شهرداری روشهای مختلفی را به کار گرفت تا این جانوران موذی را از بین ببرد. ابتدا از سمهای شیمیایی به این منظور استفاده کرد که نتیجهای نداشت. بعد تلههای چسبی را برای کشتن موشها آزمایش کرد که باز اثرگذار نبود و بعد به موشکشی با اسلحه روی آورد که توجه خیلیها را جلب کرد؛ به این صورت که تعدادی شکارچی موش، شبها به نقاطی که بیشترین جمعیت موشها را دارد رفته و آنها را ساچمهباران میکردند و بعد از اینکه شکارهایشان را با تفنگ از پا در میآوردند آنها را بدون کم و زیاد یکجا به بیمارستان تحویل میدادند و رسید میگرفتند.
در بیمارستان هم دستگاههای مخصوصی وجود دارد که با این دستگاهها لاشه را ضدعفونی کرده و میسوزانند. اخیرا هم شهرداری تکتیراندازهای حرفهای استخدام کرده تا با اشعه مادون قرمز در شب، این موشها را هدف قرار دهند که از نقطهنظر کارشناسان محیط زیست چندان کمکی به حل مشکل نخواهد کرد. چرا که یکی از مهمترین موانعی که برنامه مبارزه با موشها در شهرهای بزرگ را با مشکل مواجه میکند، پیچیدگی زندگی موشهاست. مثلا اینکه آنها نوعی زندگی شبکهای دارند.
برخی مطالعات نشان میدهد احتمال بسیار کمی وجود دارد که تعداد زیادی از موشها با یک طعمه مسموم شوند، چرا که با مسموم شدن اولین یا دومین موش، موشهای دیگر به باقی جامعه موشهای شهرنشین اعلام خطر میکنند و به این ترتیب موشها جان همدیگر را نجات میدهند.
کارشناسان محیط زیست چاره مهار موشهای شهر را همکاری مردم میدانند و معتقدند در صورتیکه مردم همکاری کرده و در نهرها زباله نریزند موشها نیز رشد نمیکنند چرا که هر جا زباله زیاد باشد موش نیز زیاد است و حالا که روز به روز هم میزان زبالهها تا چندین برابر افزایش مییابد نیاز به همکاری بیشتری از سوی شهروندان وجود دارد. در این رابطه اقدامات آموزشی برای کاهش تعداد موشها یک ضرورت بوده و باید به شهروندان آموزشهای لازم داده شود تا با رعایت بهداشت، مانع از رشد هر روزه جمعیت موشها شد.
ویدیو مرتبط :
تهران پایتخت ایران | شهر هیجان انگیز والیبال
خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :
تهران، پایتخت است یا شهر موشها؟
اخبار اجتماعی - تهران، پایتخت است یا شهر موشها؟
اواخر سال گذشته مدیرعامل شرکت ساماندهی مشاغل شهرداری تهران اعلام کرد: لانه موشهای شهر را تخریب میکنیم و ظرف شش ماه مشکل موش در تهران حل و مردم به خوبی این موضوع را حس میکنند. برای این کار از روشهای تلفیقی اصلاح معابر، ارتقای آموزش شهروندی، برخوردهای فیزیکی و شیمیایی در سطح شهر تهران استفاده میکنیم و مهمترین این اقدامات بحث آموزش شهروندان است.
به گزارش ابتکار، شش ماه از آن روز می گذرد و شهروندان تهران نه تنها احساس نمی کنند که دیگر مشکلی به نام موش ندارند بلکه ترس از موش در خیابان در کنار ترس از خفت گیر یکی از دلهره های قدم زدن شبانه در خیابان های شهر است. موش هایی که هیچ شباهتی به موجودات دوست داشتنی انیمیشن ها ندارند. اندازه شان هیچ تناسبی با اسمشان ندارند و صفت ترسو هم در موردشان کاربرد ندارند، هیچ اعتنایی به عابران نمی کنند و بی هیچ اغراقی عابر هر لحظه احساس می کند که ممکن است از سوی این موجودات شرور مورد حمله واقع شود.
بحث تخریب لانه موش ها تا حدودی صحت دارد، لانه هایشان ویران شده و پناهگاه اصلی آنها در عملیات ساخت بوستان ولایت از بین رفته، همین کار به اصطلاح کارشناسی باعث شده موش ها دست به مهاجرت بزنند و به سایر مناطق سرازیر شوند. موش معضلی بود که همیشه وجود داشته اما صحنه ی بهت آور سرازیر شدن ده ها موش از سطل های زباله که بی اعتنا به رهگذران در حال بلعیدن زباله های داخل سطل هستند هولناک است و شهروندان را با این سوال روبرو می کند که زیر شهر و داخل کانال ها چه خبر است؟
کارشناسان شهرداری که قرار بود این معضل را شش ماهه حل کنند آیا نمی خواهند گزارشی از عملکرد این شش ماه به مردم ارائه دهند؟ اكثر پزشكان معتقدند موشها 27نوع بیماری دارند كه برای مردم و محیطزیست میتوانند بسیار خطرناك باشند. در سرشماری كه نزدیك به سه سال پیش توسط شهرداری تهران انجام شد تعداد موشها را سه برابر مردم تهران تخمین زده بودند. یعنی امروز حدود 30 میلیون موش در زیر خیابانهای تهران زندگی میكنند. موشها در هر جایی كه حركت میكنند از خود اثری به جای میگذارند كه موش دیگری اگر از آن ناحیه رد شود، متوجه حضور همنوع خودش میشود. موش مخربترین نوع حیوان برای شهر است.
در آمار ارائه شده دیگری پرویز پیران، دبیرعلمی کنفرانس ملی مدیریت بحران اعلام کرده است که در سالهای گذشته بیش از 20 میلیون موش در تهران زندگی میکردند که هماکنون بهصورت تصاعدی این تعداد به 60 میلیون موش رسیده است و دراین شهر بیش از 7 نوع موش وجود دارد. علاوه بر پراکندگی در آمار نکته قابل ذکر دیگری که میتوان به آن اشاره کرد پراکندگی اقدامات مسئولان برای رفع این معضل بوده است. رئیس کمیسیون سلامت شورای شهر تهران معتقد است که سرانه نابودی هر موش 120هزار تومان است و باید با عقیمسازی موشها هزینه را کمتر کنیم. تهران تنها شهری نیست که با مشکل موش روبرو شده، شهر های دیگر، کشور های دیگر هم با این مشکل روبرو بوده اند آیا نتیجه مبارزه با موش ها در همه جای دنیا منجر به افزایش جمعیت آنها شده؟
به رغم خلأ آماری که در برنامهریزیها برای امحاء نیز مشکلاتی ایجاد میکند یکی از کارشناسان قدیمی شهرداری تهران که نمیخواهد نامش ذکر شود، تخمین میزند به تعداد هر شهروند سه موش در تهران وجود داشته باشد و اگر جمعیت شهر را 12 میلیون نفر در نظر بگیریم، با این حساب جمعیت موشهای پایتخت به 36 میلیون میرسد که رقم قابل توجهی است و این در حالی است که باید توجه داشت مطابق مطالعات پزشکی، تولید مثل موشها سریع و در طول یک سال 5 بار و هر بار 6 تا 12 بچه است که در سهماهگی قادر به تولید مثل هستند و با توجه به اینکه در اطراف جویها و خیابانها شرایط خوبی برای تغذیه دارند جمعیتشان در سال به 500 عدد میرسد؛ شرایط خوبی که البته فقط افزایش تعداد جمعیت موشها را در پی نداشته بلکه باعث تغییر رفتارشان نیز شده است.
چیزی که در فیلمهای کارتونی در مورد تغذیه موشها نشان داده میشود این است که همیشه از پنیر تغذیه میکنند و همیشه در خانههایشان چند قالب آن را ذخیره دارند. در واقعیت هم اغلب از پسماندههای غذای موجود در زبالهها برای تغذیه استفاده میکنند که در زبالههای تهران به وفور یافت میشود و سر همین مسئله است که از تهران به عنوان بهشت موشها نام میبرند؛ بهشتی که دیگر موشهای آن پسماند غذا و میوه نمیخورند بلکه مثل مردم فستفودخور شدهاند. مسئولان محیط زیست میگویند به دلیل افزایش تغذیه شهروندان از فستفود که متعاقبا پسماندهای آن را افزایش داده، موشها هم از فستفود تغذیه میکنند و این موضوع باعث تغییر رفتارشان هم شده است؛ به طوریکه بیشتر از همیشه در معابر رفت و آمد میکنند و گاه باعث ترس شهروندان هم میشوند که این موضوع نگرانکننده است و ضرورت امحاء موشها را یادآور میشود. کارشناسان محیط زیست میگویند موش برای زندگی به آب، غذا و پناهگاه نیاز دارد. آب که در جویها و کانالهای درونشهری وجود دارد. غذا هم که به خاطر رعایت نکردن بهداشت توسط مردم همیشه در دسترس موشها هست و پناهگاه هم همین طور. ساختمانهای در حال ساخت، زیر پلها و جداول کنار پیادهروها که سوراخی در آن وجود دارد و همچنین برخی از اصناف، زمینه مناسبی را برای زندگی و ادامه حیات موشها فراهم میکنند.
به عنوان نمونه، میوهفروشیها معمولا سبزیها و کاهو را تمیز میکنند و داخل جویهای آب یا کنار پیادهرو میریزند. کاهو سرشار از ویتامین کا است که به ویتامین انعقاد خون هم معروف است. سمومی که برای موش استفاده میشود سبب خونریزی داخلی در او میشود که با خوردن کاهو این خونریزی قطع میشود و عملا طعمهگذاری برای موش را بیاثر میکند. به گفته ملوک نجفی، کارشناس محیط زیست، در گذشته اگر موش در شب تردد میکرد به خاطر دسترسی به غدا در شب بود اما حالا با وفور پسماندهای غذا در روز، این حیوان همیشه و در همه ساعات در سطح شهر تردد میکند. همچنین دشمنان طبیعی این حیوان مانند جغد در شهر زندگی نمیکنند و گربهها هم تا غذای آماده در دسترسشان باشد دنبال شکار موش نمیروند و سم هم کارساز نیست چون موش تا لاشه همنوع خودش را ببیند از خوردن طعمه خودداری میکند و مجموع این موارد، مهار موش در تهران را سخت میکند.
مبارزات بی سرانجام
با افزایش جمعیت موشها، شهرداری روشهای مختلفی را به کار گرفت تا این جانوران موذی را از بین ببرد. ابتدا از سمهای شیمیایی به این منظور استفاده کرد که نتیجهای نداشت. بعد تلههای چسبی را برای کشتن موشها آزمایش کرد که باز اثرگذار نبود و بعد به موشکشی با اسلحه روی آورد که توجه خیلیها را جلب کرد؛ به این صورت که تعدادی شکارچی موش، شبها به نقاطی که بیشترین جمعیت موشها را دارد رفته و آنها را ساچمهباران میکردند و بعد از اینکه شکارهایشان را با تفنگ از پا در میآوردند آنها را بدون کم و زیاد یکجا به بیمارستان تحویل میدادند و رسید میگرفتند.
در بیمارستان هم دستگاههای مخصوصی وجود دارد که با این دستگاهها لاشه را ضدعفونی کرده و میسوزانند. اخیرا هم شهرداری تکتیراندازهای حرفهای استخدام کرده تا با اشعه مادون قرمز در شب، این موشها را هدف قرار دهند که از نقطهنظر کارشناسان محیط زیست چندان کمکی به حل مشکل نخواهد کرد. چرا که یکی از مهمترین موانعی که برنامه مبارزه با موشها در شهرهای بزرگ را با مشکل مواجه میکند، پیچیدگی زندگی موشهاست. مثلا اینکه آنها نوعی زندگی شبکهای دارند.
برخی مطالعات نشان میدهد احتمال بسیار کمی وجود دارد که تعداد زیادی از موشها با یک طعمه مسموم شوند، چرا که با مسموم شدن اولین یا دومین موش، موشهای دیگر به باقی جامعه موشهای شهرنشین اعلام خطر میکنند و به این ترتیب موشها جان همدیگر را نجات میدهند.
کارشناسان محیط زیست چاره مهار موشهای شهر را همکاری مردم میدانند و معتقدند در صورتیکه مردم همکاری کرده و در نهرها زباله نریزند موشها نیز رشد نمیکنند چرا که هر جا زباله زیاد باشد موش نیز زیاد است و حالا که روز به روز هم میزان زبالهها تا چندین برابر افزایش مییابد نیاز به همکاری بیشتری از سوی شهروندان وجود دارد. در این رابطه اقدامات آموزشی برای کاهش تعداد موشها یک ضرورت بوده و باید به شهروندان آموزشهای لازم داده شود تا با رعایت بهداشت، مانع از رشد هر روزه جمعیت موشها شد.
اخبار اجتماعی - ابتکار