التماس پسر 17 ساله برای رهایی از چوبه دار

تابناک: پسر نوجوان كه در یك دعوای كودكانه نوجوان دیگری را به قتل رسانده در جلسه محاكمه‌اش درحالی‌كه اشك می‌ریخت با التماس از اولیای‌دم خواست او را ببخشند..

این نوجوان كه مرتضی نام دارد یك سال قبل در یك درگیری جوانی به نام امیرحسین را به قتل رسانده ‌است. او كه در تمام مدت دادگاه گریه می‌كرد، گفت هنگام درگیری از هیكل درشت مقتول ترسید و او را با چاقو زد.

در ابتدای جلسه محاكمه كه صبح دیروز برگزار شد شفیعی نماینده دادستان پشت تریبون شعبه 74 دادگاه كیفری‌استان تهران ایستاد و گفت: ماموران پلیس16 خرداد سال گذشته باخبر شدند جوانی به نام امیرحسین با ضربه چاقو به قتل رسیده ‌است. كسانی كه امیرحسین را به بیمارستان رسانده بودند به پلیس گفتند ضارب جوانی به نام مرتضی است.

نماینده دادستان تهران ادامه‌ داد: پلیس مرتضی را شناسایی و بازداشت و این جوان به قتل اعتراف كرد. بنابراین با توجه به مدارك موجود در پرونده و درخواست اولیای‌دم خواستار صدور حكم قانونی هستم. در ادامه اولیای دم مقتول در جایگاه حاضر شدند و برای متهم درخواست قصاص كردند.

سپس مرتضی- متهم 17ساله- به دفاع از خودش پرداخت. او كه با شنیدن درخواست اولیای‌دم به شدت به گریه افتاده بود، گفت: اتهام قتل را قبول دارم و از كرده‌ام پشیمانم. مرتضی در توضیح آنچه اتفاق افتاده ‌بود، گفت: روز حادثه طبق معمول هر روز با دوستم حسن از خانه خارج شدیم تا با هم گشتی بزنیم.

ساعت حدود 9 بود كه با دوستم به سمت هیات عزاداری راه افتادیم. حسن می‌خواست در راه از یك مغازه الكتریكی چیزی بخرد. او وارد مغازه شد و من بیرون ایستادم. چند جوان داشتند به سمت من می‌آمدند. یكی از آنها را با دوستی اشتباه گرفتم و داشتم نگاهش می‌كردم. همین كه نزدیك شدند، فهمیدم اشتباه گرفته‌ام و نگاهم را برگرداندم اما آنها اعتراض كردند. من به فردی كه نگاه كرده بودم گفتم تو را اشتباه گرفته‌ام و از آنها عذرخواهی هم كردم اما امیرحسین فحاشی می‌كرد و داد می‌زد. باهم درگیر شدیم. دوستم حسن از مغازه بیرون آمد تا به من كمك كند و دعوا بالا گرفت. دوستان امیرحسین یكدفعه رفتند. اصلا نفهمیدم كجا رفتند. حسن و امیرحسین درگیر بودند. حسن او را زده ‌بود.

متهم ادامه‌ داد: امیرحسین در یك لحظه حسن را رها كرد و به سمت من آمد. صورتش خونی بود. وقتی به سمتم آمد، ترسیدم. هیكلش بزرگ بود برای همین چاقو درآوردم تا بترسانمش. می‌خواستم با این كارم وادارش كنم عقب بكشد اما نترسید. اصلا قصد زدن نداشتم. یكدفعه به سمتم آمد. چاقو به پهلویش برخورد. ترسیدم و دویدم. چند نفر از بچه‌ها كه من را می‌شناختند، پرسیدند چه شده است. گفتم دعوا كرده‌ام. آنها من را به خانه بردند تا دست و رویم را بشویم بعد با برادرم تماس گرفتم و ماجرا را توضیح دادم و سراغ او رفتم. در راه چاقو را هم دور انداختم.

مرتضی در مورد اینكه چاقو را چه زمانی خریده بود، گفت: دوهفته‌ای می‌شد كه چاقو را خریده بودم نه برای اینكه كسی را بزنم همین‌طوری خوشم آمد و خریدم.

سپس یكی از شاهدان در جایگاه ایستاد. او گفت: من درگیری را ندیدم. در مغازه بودم كه متهم و دوستش آمدند و بعد هم زود بیرون رفتند. البته صدا شنیدم اما نفهمیدم چه اتفاقی افتاده است. یكدفعه چند نفر كه دوستان مقتول بودند به مغازه من حمله كردند و همه شیشه‌ها را شكستند. خسارت سنگینی به من زدند. با اینكه اصلا این موضوع به من ربطی نداشت اما چون آنها از مغازه من بیرون آمدند دوستان مقتول فكر كردند من هم طرف مرتضی و دوستش هستم.

بعد از اینكه شاهدان شهادت دادند و وكیل متهم دفاعیات خود را مطرح كرد، مرتضی دوباره در جایگاه حاضر شد و یك‌بار دیگر اتهامش را پذیرفت. او گفت: من دانش‌آموز سال دوم دبیرستان و زمان قتل مشغول تحصیل بودم، قسم می‌خورم نمی‌خواستم كسی را بكشم و زمان حادثه اصلا متوجه هم نشدم چه اتفاقی افتاد فقط ترسیده بودم چون مقتول هیكل درشتی داشت. از كارم خیلی پشیمانم و از اولیای‌دم درخواست دارم من را ببخشند.

بنا بر این گزارش بعد از پایان جلسه محاكمه هیات قضات (اصغر عبداللهی، اروین، قاسمی، رسولی و رستمی) برای صدور رای دادگاه وارد شور شدند.