گواه شاهد صادق در آستین باشد

 

این ضرب المثل موقعی به کار می رود که متکلم در اظهار مطلب و مدعی در اثبات دعوی محتاج دلیل و بینه نباشد و امارات و قرائن موجود بر اثبات حقیقت و حقانیت کفایت کند.
اصل ضرب المثل بالا عاشق صادق بود و بعدها به اقتضای موضوع و مطلب تحریف شد که ذیلاً به شرح ریشه تاریخی آن می پردازیم.

بعد از انقراض سلسله تیموریان به خصوص در عصر صفویه فساد و انحطاط اخلاقی در بلاد معظم ایران به ویژه شهر اصفهان رواج داشت چه وفور نعمت و ثروت بود و مردم از امنیت و آرامش نسبی برخوردار بوده اند. از طرف دیگر با در نظر گرفتن جمعیت مملکت، مؤسسات تربیتی و مربیان کافی و وافی وجود نداشت که مردم را با تعالیم اخلاقی و مذهبی و مواعظ حکیمانه از ملاهی و منافی باز دارند و صراط مستقیم فضائل نفسانی و مکارم اخلاقی هدایت کنند.

به همین جهات و ملاحظات جوانان مرفه و بیکاره غالباً در میخانه ها و معروفه خانه ها به سر می بردند و بعضی از آنها که عشق شهوانی عقل و دینشان را ربوده بود از میان زنان معروفه معشوقه می گرفتند و بر اثر رقابت و همچشمی جاهلانه هر چه داشتند در راه جلب علاقه و محبت معشوقه های هر جایی نثار می کردند.

یکی از سیاحان نیز در این زمینه چنین نوشته است: «ایرانیان تمایل جنسی زیادی دارند. در پاره ای موارد برای نشان دادن شدت علاقه خود به زنی بازوی خود را با آهن تفته داغ می کنند و می خواهند بگویند که آتش عشق دلشان از آتشی که بازویشان را داغ می کند سوزناکتر است. یکی از بزرگزادگان که با من دوستی نزدیک داشت سوختگیهای متعددی را که در بازو و دیگر نقاط بدنش داشت به من نشان می داد و می گفت این کار را برای اظهار شدت علاقه ام به یک زن صیغه ای که همواره با زن اولم در جدال بود کرده ام.»

به طوری که ملاحظه می شود عاشق صادق وقتی می توانست عشق و شیدایی خود را به معشوقه کند که از درون آستین یعنی بازوان خویش داغ عشق به عنوان گواه بیاورد و سر و جان را در راه جانان ارج و مقداری قائل نباشد.
منبع:iketab.com

ویدیو مرتبط :
تحریم کبوتر ها (با صدای شاهد صادق پور) !!!

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

گزیده ای از سخنان امام صادق

1.ثلاثة تورث المحبة: الدین و التواضع و البذل.

سه چیز دوستی را به دنبال دارد: دین، فروتنی، بذل و بخشش.

2. لست أحب أن أری الشاب منکم إلا غادی في حالین إما عالماً أو متعلّماً.

نیست برای من دوست داشتنی تر از اینکه ببینم جوانی از شما را، مگر اینکه در دو حال باشد یا عالم یا شاگرد علم.

3. علیک بالنّصح لله في خلقه فلن تلقاه بعمل أفضل منه.

بر تو باد به نصیحت کردن مردم برای خدا پس تو هرگز عملی را با فضیلت تر از آن نمی یابی.

4. مثل العلم الذی ل یعمل به کالکنز الذي لا ینفق منه.

مَثَل علمی که انسان به آن عمل نمی کند همچون گنجی است که از آن انفاق نمی کند.

5. ثلاثة لا تعرف إلاّ في ثلاثة مواطن: لا یعرف الحلیم إلا عند الغضب، و لا الشجاع إلا عند الحرب، و لا أخ إلا عند الحاجة.

سه نفر هستند که شناخته نمی شوند مگر در سه جا. شناخته نمی شود انسان حلیم مگر در حال خشم و شجاع مگر در جنگ و برادر مگر در حاجت به او.

6. لاثة مکسبة للبغضاء: النفاق، والظلم، والعجب.

بغض و کینه سه چیز را به دنبال دارد دوروئی، ظلم، خودپسندی

7. ثلاثة أشیاء یحتاج الناس طراً إلیها: الأمن، والعدل، و الخصب.

سه چیز است که همه مردم به آن محتاج هستند: امنیت، عدالت، زندگی مرفّه (سرسبزی).

8. ثلاثة خصال من رزقها کان کاملاً: العقل و الجمال و الفصاحة.

سه چیز است که اگر کسی داشته باشد کامل است: عقل، زیبایی، فصاحت در کلام.

9. سأله رجل أن یعلّمه ما ینال به خیر الدنی و الآخرة و لا یطول علیه فقال لا تکذب.

مردی از حضرت سئوال کرد تا بیاموزد به او آنچه را که به دست آورد به سبب آن خیر دنیا و آخرت را به دست آورد و بر او طولانی نباشد (و زود به او برسد) حضرت فرمودند: دروغ نگو.

10. من ساء خلقه عذّب نفسه. و قال: أحب إخواني إليّ من أهدی إليّ عیوبي. و قال: ثلاث لم یجعل الله لأحد من الناس فیهن رخصة: بر الوالدین برّین کانا أو فاجرین. و وفاء بالعهد للبر و الفاجر، و اداء الامانة إلی البر و الفاجر.