طنز؛ ای بسوزد ریشه‌های اختلاس!

حسن شاه رجب در روزنامه قانون نوشت:

ای خوش آن دوران که دوران داشتی
بیش و کم صد شغل و عنوان داشتی
پیشمرگانی جسور و کلّه خر
عینهو آقای لینچان داشتی
خط قرمز بودی و دور از خطر
تا سفر استان به استان داشتی
واردات بی رویه معضل است
دائماً دلگیری از آن داشتی
صرفه جوی ارز بودی یک زمان
یک پیمبر اهل سمنان داشتی
درس می خواندی ولی در آکسفورد
هم کلاسی همچو کردان داشتی
خنده ها را با شریکان در خفا
گریه هایت را نمایان داشتی
خوب بود اوضاع بخت و کسب و کار
پیش رویت یک اتوبان داشتی
تا که دیدی می شود لایی کشید
هر چه دستت بود پنهان داشتی
خشک و تر را فرق کی قائل شدی؟
دخل بیت المال عریان داشتی
غافل از آنکه ملِک از لای در
می نویسد آنچه جریان داشتی
خوانده بودی پیشتر این حرف را
منتها در اوج نسیان داشتی
هر کسی یک چوب دارد پیش حق
ترس از آن ما را مسلمان داشتی!
چوب دومنظوره ای از جنس سخت
که خدا از آن فراوان داشتی
چوب خطّت پر شد و بر تسویه
مصلحت شد؛ رو به پایان داشتی
قدر یک ناخن پس از آن ناخنک
قهر حق بر پای عصیان داشتی
حکمی آمد دستت و در متن آن
جز جریمه حکم زندان داشتی
تا ابد هم انفصال از خدمت و
حکم ردّ مال برهان داشتی
بازهم دست خدا شد حافظت
ورنه حکم تیرباران داشتی
ساده بودی واقعاً یک سال پیش
دلخوشی هایی به هذیان داشتی
نی پیمبرخوانده ات اعجاز کرد
نی دگر او خط و خطبان داشتی
نی سرش را هاله ی نوری گرفت
نی به پا در اصل تنبان داشتی
چون وی اکنون سوژه ی مردم شدی
بر لب یک قوم اسکان داشتی
مُردی اصلاً در میان همهمه
جان خود را وه! چه  ارزان داشتی
ای بسوزد ریشه های اختلاس
گر نبود اکنون تو هم جان داشتی