جزایر مالدیو

 جزایر مالدیو
مالدیو کشوری است جزیره‌ای در اقیانوس هند واقع در در جنوب غربی هند. پایتخت آن ماله است. جمعیت این کشور ۳۲۸ هزار نفر و واحد پول آن روفیه مالدیواست.
زبان رسمی این کشور دیوهی نام دارد که زبانی هندواروپایی است و همانندی‌هایی با زبان سینهالی قدیم دارد. مردم آن از قوم مالدیوی هستند که تبارشان به مردم سری‌لانکا و هند (آمیخته آریایی و دراویدی) می‌رسد و رگه‌هایی از اعراب نیز در میان آن‌ها وجود دارد. هم زبان و هم مردم آن با نام دیوِهی نامیده می‌شوند که واژه دیبـِجات و دیباجات که در فارسی و عربی در قدیم برای مالدیو به کار می‌رفت نیز شکلی از همین واژه دیوهی است.
 دین رسمی این کشور اسلام است و پیروی از دیگر ادیان در ملأ عام ممنوع و قابل پیگرد قانونی است. مالدیو در سال ۱۹۶۵ از بریتانیا مستقل شد.
مالدیو هم از نظر جمعیت و هم مساحت کوچک‌ترین کشور قاره آسیا است. زمین‌های این کشور به طور میانگین ۱٫۵ متر از سطح دریا ارتفاع دارند و بنابر این کم‌ارتفاع‌ترین کشور جهان به‌شمار می‌آید. بلندترین نقطه این کشور تنها ۲٫۴ متر ارتفاع دارد. ماله، پایتخت مالدیو ۱۰۴ هزار نفر جمعیت دارد و به طور سنتی محل اقامت شاه و تاج‌گذاری‌ها بود.
 جزایر مالدیو از مکان‌های جذاب برای غواصان است و ایستگاه‌های غواصی زیادی در این جزایر وجود دارد.

 مالدیو سرزمین جزیره‌هاست؛ جزیره‌هایی کوچک که با فاصله‌های کمی از هم این کشور را می‌سازند. شاید بتوان این کشور را آرام‌ترین جای کره‌ی زمین نامید. با وجود شور و هیجانی که در ساحل بعضی از این جزیره‌ها برپاست، باز هم آرامش آبی اقیانوس بر تمام این‌ها چیره می‌شود.
 تقریباً تمام جزیره‌ها آب و هوای گرمسیری مالدیو را دارند؛ بهار، تابستان و حتی اوایل پاییز، گرم است و خشک؛ اما زمستان‌ها با وجود گرما، رطوبت هوا بالاست، باران‌های زیادی می‌بارد و باد و طوفان هم در جریان است. از آن‌جا که  ناآرامی دریا، حرکت قایق‌ها و کشتی‌ها بین جزیره‌ها را محدود می‌کند، توریست‌ها خیلی علاقه‌ای به سفر در این فصل ندارند. بهترین وقت برای دیدن جزیره‌های مالدیو، هوای آفتابی تابستان‌ و یا شور و هیجان قبل از کریسمس در پاییز است. برای تعیین وقت سفر، فراموش نکنید مردم مالدیو مسلمان هستند و در ماه رمضان‌ ممکن است به راحتی نتوانید همه‌جا غذا پیدا کنید یا حتی شهرها نیمه تعطیل به نظر برسند.
هواپیما معمول‌ترین راه رسیدن به مالدیو است. مسافران در فرودگاه بین‌المللی ماله که در جزیره‌ی هول‌هوله و نزدیکی ماله، پایتخت مالدیو، قرار گرفته از هواپیما پیاده شده و از آن‌جا با اتوبوس‌های فرودگاه به اسکله‌ی مسافربری هدایت می‌شوند. زمان حرکت از این اسکله به طرف جزیره‌های دیگر با توجه به مقصد شما متفاوت است. مسیر جزیره‌ی فرودگاه تا هر کدام از جزیره‌ها را با قایق یا هواپیماهای دریایی طی می‌کنند. هواپیماهای دریایی را تاکسی هوایی نیز می‌نامد، اما تعدادشان به اندازه‌ی قایق‌ها نیست و ممکن است برای این‌که سوار آن‌ها شوید مجبور باشید خیلی منتظر بمانید. اگر دوست داشته باشید با قایق‌های اختصاصی به جزیره‌ی مقصدتان بروید، بهتر است از قبل با هتل هماهنگ کنید. هزینه‌ی اجاره‌ی قایق اختصاصی نسبتاً گران است و هیچ بعید نیست در روزهای پرطرفدار توریست‌ها، از بلیت هواپیما بیشتر خرج بردارد. بهتر است نسبت به زمان و مدت پرواز خود آگاهی داشته باشید، چون اگر بعد از تاریک‌شدن هوا به هول‌هوله برسید، هیچ قایقی شما را به جزایر دیگر نمی‌برد و مجبورید شب را در هتل هول‌هوله اقامت کنید.
جزایر نیمه‌ی شمالی مالدیو پرطرفدارتر از نیمه‌ی جنوبی هستند، جمعیت بیشتری دارند و امکانات خوبی برای توریست‌ها فراهم کرده‌اند. یکی از مشهورترین جزایر شمالی، جزیره‌ی گافاروفالو است. گافاروفالو نزدیک پایتخت است و یکی از بهترین جاهای اقیانوس هند برای غواصی محسوب می‌شود. تورهای غواصی که در این جزیره برگزار می‌شوند، تجهیزات و راهنماهای خوبی در اختیار مسافران می‌گذارند. در کنار غواصی، کارهای دیگری نیز در سواحل گافاروفالو انجام می‌شود، مثل عکاسی زیر آب که یک عکاس همراه شما به زیر آب می‌آید و وقتی مشغول لذت‌بردن از دنیای زیر اقیانوس هستید، تصویرتان را ثبت می‌کند؛ به هر حال یک عکس یادگاری کنار ماهی‌های کوچک رنگارنگ یا مرجان‌ها، چیزی نیست که توی آلبوم همه پیدا شود.
آری، تودو و رادهو از دیگر جزایر نیمه‌ی شمالی هستند. در آری معمولاً توریست از جاهای دیگر بیشتر پیدا می‌شود، چون هتل‌های خوبی دارد و یک بازار محلی در این جزیره برقرار است که صنایع دستی زیبایی می‌فروشد: صندل‌های حصیری یا انگشتری با صدف آبی که قیمت‌های مناسبی هم دارند.
در تودو معبدی باستانی و بودایی وجود دارد که متعلق به قبل از مهاجرت دریانوردان عرب به مالدیو و مسلمان شدن مردم این ناحیه بوده و مجسمه‌ی بودا و سکه‌ی طلایی که در این معبد وجود دارد سال‌ها قبل از میلاد ساخته شده.
در شمال مالدیو، شاید بد نباشد سری هم به جزیره‌ی باریک و بلند ها‌الیف بزنید. در این جزیره ماهی‌گیری شغل اصلی مردم است و بهترین رستوران‌های غذای دریایی مالدیو هم پیدا می‌شود. رستوران‌ها ممکن است خیلی شیک و چند ستاره نباشند یا حتی کل رستوران دکه‌ای کوچک در نزدیکی دریا باشد که همان‌جا میگوهای تازه را در روغن سرخ می‌کند و همراه با کنجد و سس‌های مخصوص مالدیوی می‌فروشد، ولی اگر به دنبال مزه‌ی غذا هستید، شک نکنید که یکی از بهترین میگوهای دنیا را خورده‌اید. بیشتر توریست‌ها در مالدیو از تنوع غذاهای دریایی گیج می‌شوند؛ صدها مدل ماهی، میگو، صدف و خرچنگ که با صدها روش مختلف پخته می‌شوند. ماهی‌های کبابی البته طرفدارهای بیشتری دارد. ماهی‌های کبابی را همراه با نان تنوری سرو می‌کنند که قبل از گذاشتن داخل تنور به آن سیر چرخ‌شده مالیده‌اند.
اگر شلوغی جزایر شمالی را دوست ندارید و ترجیح می‌دهید در ساحلی خلوت دراز بکشید و نوشیدنی نارگیل تازه بخورید، جزایر جنوبی شما را خوشحال خواهد کرد. واوو یکی از این جزیره‌هاست که کم‌جمعیت‌ترین جزیره‌ی مالدیو شناخته می‌شود. اسکله‌ی منظمی دارد و یکی از گران‌ترین اقامت‌گاه‌های مالدیو هم در آن است.
جزیره‌ی ادو نیز در نیمه‌ی جنوبی مالدیو، از نظر اقتصادی بعد از ماله شهرت خوبی در منطقه دارد و به همین خاطر هتل‌ها و رستوران‌های گران‌قیمت و لوکسی در آن هست که با چشم‌اندازی زیبا کنار دریا ساخته شده‌اند.
 شاید سفر به جزایر مالدیو با بچه‌ها خیلی خوشایند نباشد؛ چون برای رفت و آمد به جزیره‌هایی که در اقیانوس پراکنده‌اند باید چند باری سوار قایق شوید و ممکن است کودکان دریازده شوند. از طرفی تفریحات چندانی که مناسب کودک باشد در این جزیره‌ها پیدا نمی‌شود. کلاً در این جزیره‌ها انتظار دیدن جای خاص یا انجام فعالیت خاصی را نداشته باشید. سنگین‌تری فعالیتی که باید انجام دهید، شنا و غواصی است. به جای تمام کارها، روی شن‌های سفید ساحل و زیر سایه‌ی برگ‌های پهن گرمسیری دراز بکشید و استراحت، استراحت و فقط استراحت کنید.

منبع:asemoni.com

وقت خداحافطی با جزایر مالدیو رسیده +عکس

سطح اقیانوس های جهانی با سرعت بی سابقه بالا آمده و نتایج تحقیقات اخیر دانشمندان دانشگاه هاروارد آمریکا نشان داده که در طول 25 سال اخیر دریا از خشکی 25 درصد بیشتر از فضایی گرفت که در 90 سال گذشته این کار را کرده بود.

سطح آب‌های اقیانوس آرام سریع‌تر از آنچه که انتظارش می رفت دارد بالا می آید. علت این فرایند انبساط آب بر اثر گرم شدن کره زمین و ذوب شدن شدید یخ های گروئنلند و جنوبگان غربی است. تاثیرگذاری فعالیت‌های انسان بر آب و هوا نیز این روند ها را اغوا می کند. آلکسی کاکورین رئیس برمانه علمی «اقلیم و انرژتیک» وابسته به صندوق جهانی حیات وحش در این خصوص چنین گفت:

 این همان حقیقتی است که دانشمندان انستیتو روسی اقیانوس شناسی آکادمی علوم این کشور به آن اشاره می کنند. سرعت بالا آمدن سطح آب افزایش یافته. در نتیجه تا آخر قرن 21 سطح اقیانوس ها تقریباً به میزان یک متر مرتفع خواهد شد و در قرن 22 اگر انسان تأثیر خود بر آب و هوا را به حد اقل برساند این صعود مساوی رقم بسیار پایین و یا سه متر بوده و اگر این فعالیت‌ها ادامه یابد بعید نیست که در آینده نسبتاً دور صعود آب از 5 تا 10 متر باشد.

 البته همه به گونه منفاوتی شاهد این تغییرات خواهند گردید. بر اثر آب شدن یخ ها فشارش بر صفحه های زمینساخت ضعیف‌تر شده و آن‌ها به حرکت در می‌آیند و به این خاطر یک تعداد از نواحی زیر آب رفته و دیگران بالاتر از سطح دریا قرار می گیرند. حتی الان شاهد بالا آمدن اسلو نروژ و پایین رفتن هلسینکی فنلاند هستیم. کاکورین در ادامه اظهار کرد:

 فرایند بالا آمدن بطور منظم جریان نخواهد داشت. این روند در حوزه های گرمسیر نسبت به مناطق شمالی اثرات بیشتری خواهد داشت. این جریان برای جزایر گرمسیر و نواحی پستی مانند بنگلادش و شانگهای و در چشم انداز برای سن پترزبورگ و ونیز مساله ای بسیار جدی خواهد بود.

 بشریت حتی در آخر قرن 20 جویای این معضل شد. در سال 1997 پروتکل کیوتو – ضمیمه کنوانسیون سازمان ملل متحد در باره تغییر آب و هوا پذیرفته شد که کشور های پیشرفته و در حال رشد را موظف کرده که صدور گاز های گلخانه ای را کاهش دهند. این سند از بسیاری لحاظ بحث انگیز موجب تاثیرگذاری مثبت بر اقلیم نشد ولی باز هم تمامی کشور ها را مجبور کرد که آن‌ها در این باره تعمق کنند که برای اینکه نقشه جغرافیایی زمین بشکل کنونی باقی بمانند می‌توانند چکار کنند. ولی الان برای تفکر هیچ وقت باقی نمانده است. حتی اگر بشریت تاثیرگذاری منفی به آب و هوا را بشدت کاهش دهد باز هم برخی نواحی هست که آن‌ها را ممکن نیست از محو شدن نجات داد. آلکسی کاکورین رئیس برنامه «اقلیم و انرژتیک» وابسته به صندوق جهانی حیات وحش که این را گفته تأکید کرد:

 وقتی ما در باره اقیانوس ها صحبت می‌کنیم باید بدانیم که روند های جاری در آنجا خیلی کند و با اینرسی است. حتی اگر فردا بشریت کل انرژتیک را به انرژتیک قابل بازیافت و اتمی بدون صدور گاز های گلخانه ای تبدیل کند این فراید ها باز هم حدود 30 سال ادامه خواهد یافت. یعنی قشر فوقانی اقیانوس ها از روی اینرسی باز هم گرم خواهد شد. از این رو وقوع حوادث پیشبینی شده تا اواسط قرن 21 اجتناب‌ناپذیر است. متأسفانه باید اعتراف کرد که جزایر مالدیو محکوم به محو شدن و نجاتش میسر نیست. سرنوشت بقیه سرزمین ها هنوز به اعمال انسان بستگی دارد.

 در 2015 همه کشور ها باید وظایفی را مشخص کنند که آماده اند برای کاهش صدور گاز های گلخانه ای آن‌ها را عهده دار شوند. این وظایف شامل پیمان بین‌المللی جدیدی خواهد شد که جایگزین پادمان کیوتو خواهد گردید. گفتنی است که تا به حال کل کنفرانس های بین‌المللی در باره آب و هوا بدون نتیجه پایان یافتند.