انتخاب جراح بینی - بهترین جراح بینی 
عکس: استهلال ماه مبارک رمضان 
عکس: ارزش تیم های حاضر در یورو 2016 متفرقه
2 دقیقه پیش | با زخم های زندگی چه کنیم؟در این سلسله مطالب مباحثی درباره زندگی معنای زندگی روابط و احساسات و ... توسط دکتر شیری ارائه خواهد شد. صبح بخیر: ممکن است شما هم مانند بسیاری از افراد جامعه برای حل مشکلات ... |
2 دقیقه پیش | نظر آیت‌الله محقق داماد درمورد سید حسنآیت الله سید مصطفی محقق داماد، برادر حضرت آیت الله سید علی محقق داماد در پاسخ به سئوالی در خصوص اجتهاد آیت الله سید حسن خمینی، گفت: نظر بنده در مورد ایشان همان نظر اخوی ... |
تفسیر صحیفه سجادیه - دعای سى و ششم
|
و كان من دعائه علیه السلام اذا نظر الى السحاب و البرق و سمع صوت الرعد
دعاى سى و ششم كه هر گاه حضرت سیدالساجدین نظر كردى در ابر و برق و شنیدى آواز رعد به این دعا قرائت فرمودى.
«اللهم ان هذین آیتان من آیاتك». و فى نسخه الشیخ الكفعمى:«آیتین» بالنصب على الحالیه و خبر ان «یبتدران». یعنى: «بار خدایا، به درستى كه این دو آیت و علامت كه رعد و برق بوده باشد» سابقا در دعاى ثالث كه دعاى حمله ى عرش و ملائكه ى مقربین بوده باشد، ذكر كرده شد كه دخان هر گاه در جوف سحاب متحبس شد او را مى شكافد، آواز آن رعد است و گاهى از شدت حركت مشتعل مى شود و آن برق است. «علامتى اند از علامات تو بر نزول باران و برف». «و هذین عونان من اعوانك یبتدران طاعتك برحمه نافعه او نقمه ضاره». الابتدار: بشتافتن به سوى چیزى و پیشى گرفتن. و یعدى بالى و بنفسه. (یعنى:) و این دو، یاورى اند از یاوران تو، مى شتابند طاعت و فرمانبردارى تو را به رحمتى نافعه و عقابى ضرر رساننده. «فلا تمطرنا بهما مطر السوء. و لا تلبسنا بهما لباس البلاء». یقال لمطر السخط و العذاب: امطرت- بهمزه باب الافعال المزیده- و لمطر الفضل و الرحمه: مطرت- من دون الهمزه من باب المجرد. ذكر ذلك السجستانى فى غریبه و هر گاه فى نهایته. و كثیرا ما یعدى الاول بكلمه على بخلاف الثانى. یعنى: پس مباران ما را به سبب این دو علامت باران بد. و مپوشان ما را به آن دو آیه لباس بلا. «اللهم صل على محمد و آله. و انزل علینا نفع هذه السحائب و بركتها. و اصرف عنا اذاها و مضرتها. و لا تصبنا فیها بافه. و لا ترسل على معایشنا عاهه». الافه و العاهه نظائر. یعنى: بار خدایا، رحمت كن بر محمد و آل او. و فروفرست بر ما سود و نفع این ابر و بركت و افزونى آن را. و بگردان از ما رنج آن و زیان آن را. و مرسان به ما به سبب آن آفتى. و مفرست بر معیشتهاى ما به واسطه ى آن رنجى و نقصانى. «اللهم و ان كنت بعثتها نقمه و ارسلتها سخطه، فانا نستجیرك من غضبك، و نبتهل الیك فى سوال عفوك». النقمه: العقاب. و هى بفتح النون و كسرها. و بالفتح على وزن كلمه. و بالكسر على وزن نعمه. و قد روى فى هذا الكتاب بفتح النون و سكون القاف ایضا. و السخط: الغضب. و الابتهال هنا بمعنى التضرع. یعنى: بار خدایا، اگر فرستاده اى تو این ابر را از روى عقوبت و فروفرستاده اى آن را از روى خشم و غضب، پس ما پناه مى جوییم به تو از خشم تو، و تضرع و زارى مى كنیم به درگاه تو در عفو و تجاوز كردن تو از گناهان ما. «فمل بالغضب الى المشركین. و ادر رحى نقمتك على الملحدین». الحد فى دین الله، اى: حاد عنه و عدل. یعنى: میل كن به غضب و خشم به سوى شرك آورندگان و كافران. و به گردش آر آسیاى عذاب را بر سر از حق برگشتگان. «اللهم اذهب محل بلادنا بسقیاك. و اخرج وحر صدورنا برزقك. و لا تشغلنا عنك بغیرك. و لا تقطع عن كافتنا ماده برك». المحل: الجدب و یبس الارض من الكلا و انقطاع المطر. و الوحر بالتحریك: جمع الوحر- بتسكین الحاء. و فى هذا المقام وردت الروایه بهما. و وحر الصدر: غشه و وساوسه. «و لا تشغلنا عنك» لفظه «عنك» متعلق بتشغل یتضمن معنى الفراغ. و یقال: ان شغل عنه بمعنى اعرض. یعنى: بار خدایا، ببر تنگى و خشكى زمین شهرهاى ما را به آب دادن خود. و بیرون بر تنگى و وسوسه و كینه ى سینه هاى ما را به رزق و روزى خود. و مى تواند بود كه مراد از رزق سبب رزق باشد كه آن باران است. و مشغول مگردان ما را به غیر خود در حالتى كه فارغ باشیم از تو و اعراض كنیم از تو. و مبر از ما ماده ى بر و نیكویى خود را- كه آن برف و باران است. «فان الغنى من اغنیت. و ان السالم من وقیت». زیرا كه غنى و توانگر آن كسى است كه تو او را توانگر كرده اى. و رستگار و سالم كسى است كه تو او را نگاه داشته اى. «ما عند احد دونك دفاع. و لا باحد عن سطوتك امتناع». یعنى: نیست نزد كسى سواى تو دور گردانیدن بلایى یا بدیى. و نیست كسى را از جمله ى قهر تو سرباز زدنى. «تحكم بما شئت على من شئت. و تقضى بما اردت فیمن اردت». یعنى: حكم مى كنى به آنچه خواهى بر هر كه خواهى. و فرمان مى دهى به آنچه اراده نمایى در حق هر كه اراده نمایى. پس جمله ى ثانیه تاكید است مر جمله ى اولى را و تكرار از باب اختلاف لفظ است. «فلك الحمد على ما وقیتنا من البلاء، و لك الشكر على ما خولتنا من النعماء، حمدا یخلف حمد الحامدین وراءه، حمدا یملا ارضه و سماءه». پس مر توراست سپاس و ستایش بر آنچه نگاه داشتى ما را از بلا و محنت، و مر توراست شكر بر آنچه عطا كرده اى ما را از نعمت بى قیاس، ستایشى كه واپس گذارد سپاس سپاس كنندگان را در عقب خود و پر كند زمین و آسمان را. «انك المنان بجسیم المنن». زیرا كه تو بسیار نعمت دهنده اى به نعمتهاى عظیمه ى جسیمه. پس اضافه ى جسیم به منن از باب اضافه ى صفت به موصوف است. اى: المنن الجسیمه. «الوهاب لعظیم النعم». بخشنده اى نعمتهاى بزرگ را. «القابل یسیر الحمد». پذیرنده اى سپاس اندك را. «الشاكر قلیل الشكر». شكر كننده اى- یعنى جزا دهنده اى- اندك عملى را كه از شان آن بوده باشد كه شكر و جزا داده شود. «المحسن المجمل». اى: فاعل الاحسان و كامل الافعال و الاوصاف الجمیله، كما قال ابن الاثیر فى نهایته. یعنى: كننده اى احسان و نیكویى را و صاحب افعال كامله و اوصاف جمیله اى. «ذو الطول لا اله الا انت. الیك المصیر». الطول- بفتح الطاء-: الفضل. اى: بترك العقاب المستحق عاجلا و آجلا لغیر الكافر. قاله الشهید فى قواعده. یعنى: صاحب بزرگیى- به ترك نمودن عقاب كسى كه مستحق عقاب بوده باشد در دنیا و آخرت از غیر كافر. نیست معبودى سزاى پرستش غیر تو. به سوى تو است بازگشت همه كس. |
ویدیو مرتبط :
مقدمه و شرح عنوان دعای بیستم صحیفه سجادیه - دعای مکارم
خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :
ترجمه صحیفه سجادیه - دعای سى و ششم
| نیایش سى و ششم از دعاهاى امام علیه السلام است هنگامى كه به ابر و برق نگاه مى كرد و بانگ رعد را مى شنید ̶ بار خدایا این برق و رعد دو نشانه از نشانه هاى تو، و دو خدمتگزار از خدمتگزاران تواند، كه در فرمانبرى از تو برساندن رحمت سوددهنده یا عذاب زیان رسان مى شتابند، پس به سبب آنها باران ضرر و زیان بر ما مبار، و رخت بلاء و گرفتارى بر ما مپوشان، ̶ بار خدایا بر محمد و آل او درود فرست، و سود این ابرها و بركت و فزونى نیكى آنها را بر ما فرو فرست، و آزار و زیانشان را از ما بگردان، و در آنها به ما بیمارى مرسان، و بر آنچه زندگانى ما به آنها وابسته است آفتى مفرست، ̶ بار خدایا اگر آن ابرها را براى عذاب و كیفر برانگیخته اى و از روى خشم فرستاده اى پس ما از خشمت به تو پناه مى بریم، و براى درخواست عفو و گذشتت به درگاه تو زارى مى كنیم، پس خشم را به كفار بگردان، و آسیاى عذابت را بر آنانكه جز تو را مى پرستند به گردش درآور، ̶ بار خدایا خشگى (زمینهاى) شهرهاى ما را به آب دادن خود زایل گردان، و وسوسه و اندیشه ى بد دلهامان را با روزى دادن خویش بیرون نما و ما را از خود به دیگرى سرگرم مكن و فزونى پیوسته ى احسانت را از همه ى ما جدا مساز زیرا غنى و بى نیاز كسى است كه تو او را بى نیاز كرده اى و سالم كسى است كه تو او را نگاه داشته اى، ̶ چون نزد كسى جز تو دفاع و بازگردانیدنى نیست، و نه در كسى از غلبه ى تو امتناعى است، زیرا به هر چه خواسته بر هر كه خواهى فرمان مى دهى، و به آنچه اراده كرده درباره ى هر كه اراده كنى حكم مى كنى، ̶ پس تو را است سپاس بر آنكه ما را از بلاء و آسیب نگاه داشتى، و تو را است سپاس بر نعمتهائى كه به ما بخشیده اى سپاسى كه سپاس سپاسگزاران را پشت سرگذارد، سپاسى كه زمین و آسمان خدا را پر سازد ̶ زیرا توئى بسیار نعمت دهنده و بسیار بخشاینده ى نعمتهاى بزرگ، پذیرنده ى سپاس اندك پاداش دهنده ى سپاس كم، نیكوكار خوش رفتار داراى فضل و احسان معبود به حقى جز تو نیست بازگشت به سوى تست |
| (36) (وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَیْهِ السَّلَامُ إِذَا نَظَرَ إِلَى السَّحَابِ وَ الْبَرْقِ وَ سَمِعَ صَوْتَ الرَّعْدِ) اللَّهُمَّ إِنَّ هَذَیْنِ آیَتَانِ مِنْ آیَاتِكَ، وَ هَذَیْنِ عَوْنَانِ مِنْ أَعْوَانِكَ، یَبْتَدِرَانِ طَاعَتَكَ بِرَحْمَةٍ نَافِعَةٍ أَوْ نَقِمَةٍ ضَارَّةٍ، فَلَا تُمْطِرْنَا بِهِمَا مَطَرَ السَّوْءِ، وَ لَا تُلْبِسْنَا بِهِمَا لِبَاسَ الْبَلَاءِ. اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ أَنْزِلْ عَلَیْنَا نَفْعَ هَذِهِ السَّحَائِبِ وَ بَرَكَتَهَا، وَ اصْرِفْ عَنَّا أَذَاهَا وَ مَضَرَّتَهَا، وَ لَا تُصِبْنَا فِیهَا بِآفَةٍ، وَ لَا تُرْسِلْ عَلَى مَعَایِشِنَا عَاهَةً. اللَّهُمَّ وَ إِنْ كُنْتَ بَعَثْتَهَا نَقِمَةً وَ أَرْسَلْتَهَا سَخْطَةً فَإِنَّا نَسْتَجِیرُكَ مِنْ غَضَبِكَ، وَ نَبْتَهِلُ إِلَیْكَ فِی سُؤَالِ عَفْوِكَ، فَمِلْ بِالْغَضَبِ إِلَى الْمُشْرِكِینَ، وَ أَدِرْ رَحَى نَقِمَتِكَ عَلَى الْمُلْحِدِینَ. اللَّهُمَّ أَذْهِبْ مَحْلَ بِلَادِنَا بِسُقْیَاكَ، وَ أَخْرِجْ وَحَرَ صُدُورِنَا بِرِزْقِكَ، وَ لَا تَشْغَلْنَا عَنْكَ بِغَیْرِكَ، وَ لَا تَقْطَعْ عَنْ كَافَّتِنَا مَادَّةَ بِرِّكَ، فَإِنَّ الْغَنِیَّ مَنْ أَغْنَیْتَ، وَ إِنَّ السَّالِمَ مَنْ وَقَیْتَ مَا عِنْدَ أَحَدٍ دُونَكَ دِفَاعٌ، وَ لَا بِأَحَدٍ عَنْ سَطْوَتِكَ امْتِنَاعٌ، تَحْكُمُ بِمَا شِئْتَ عَلَى مَنْ شِئْتَ، وَ تَقْضِی بِمَا أَرَدْتَ فِیمَنْ أَرَدْتَ فَلَكَ الْحَمْدُ عَلَى مَا وَقَیْتَنَا مِنَ الْبَلَاءِ، وَ لَكَ الشُّكْرُ عَلَى مَا خَوَّلْتَنَا مِنَ النَّعْمَاءِ، حَمْداً یُخَلِّفُ حَمْدَ الْحَامِدِینَ وَرَاءَهُ، حَمْداً یَمْلَأُ أَرْضَهُ وَ سَمَاءَهُ 7) إِنَّكَ الْمَنَّانُ بِجَسِیمِ الْمِنَنِ، الْوَهَّابُ لِعَظِیمِ النِّعَمِ، الْقَابِلُ یَسِیرَ الْحَمْدِ، الشَّاكِرُ قَلِیلَ الشُّكْرِ، الْمُحْسِنُ الْمُجْمِلُ ذُو الطَّوْلِ، لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ، إِلَیْكَ الْمَصِیرُ. |
