چرا هادی عامل گزارشگر کشتی شد؟

 اخبار ورزشی  - چرا هادی عامل گزارشگر کشتی شد؟

  گفت و گو کردن با مردی که شاید بعضی‌ها اسم یا چهره او را نشناسند اما صدای گرم و گزارش های خاص و حتی اگر کسی که یک بار هم مسابقات کشتی را ندیده باشد با شنیدن صدای گزارش او به وجد می‌آید مردی که شاید بتوان گفت به تعداد موهای سپیدش فضای سالن و مسابقات کشتی را برایمان گزارش کرده!

مردی از اهالی مشهد و همشهریان اخوان ثالث، هادی عامل فرزند دوم خانواده‌ای ورزشکار و ورزش دوست که از کودکی عاشق کشتی بوده تا الان، برادر بزرگترش چنگیز‌ هم قهرمان این رشته پر افتخار بوده و دو برادر کوچکتر از خودش هم در این عرصه فعال بودند.

 هادی عامل: فقط 14 سالم بود که دستم آسیب دید و خوب شد، با همان دست و با اعتماد به نفس بالا کشتی می‌گرفتم در آن مقطع زمانی کشتی گیر ترک آگ باشی که قهرمان المپیک بود با پایی که گویا با مادرزادی مشکل داشت کشتی می گرفت و من او را الگوی خودم می دانستم و خیلی سختی ها را تحمل کردم 19 سالم بود که همان دستم دوباره آسیب دید و انگشتانم  از کار افتادند زمانی بود که داشتم به تیم ملی نزدیک  می شدم، برای معالجه به آلمان رفتم دستم برای کارهای روزمره خوب شده بود ولی دیگر مثل قبل خم و راست نمی‌شد و نمی توانستم کشتی حرفه ای را ادامه دهم.
 
 وارد دنیای هنر (موسیقی شدم) اما نتوانستم ادامه دهم، دنیایش برایم راضی کننده نبود سال شصت و سه در مشهد گزارشگری را آغاز کردم از نظر من کشتی ورزشی خاص است و پر افتخار ترین رشته برای ما ایرانی‌هاست و آدم‌های بزرگی از جمله پوریای ولی و آقا تختی و ... در آن بودند و این ورزش از پدرانمان به ما رسیده و زبان خاصی هم دارد، من از اول کشتی گزارش می کردم و علاقه چندانی به گزارش کردن دیگر رشته ها ندارم اما در مسابقات سال 2006 قطر مسابقه  وزنه برداری رضا زاده را گزارش کردم، دوست دارم صدایم فقط برای کشتی باشد پسر بزرگم کشتی می گرفت اما کتفش آسیب دید و دیگر نتوانست ادامه دهد، دخترم هم بسکتبال را در سطح آموزشگاهی بازی می کرد و به ورزش خیلی علاقه داشت و پسر کوچکم هم دانشجوی هنر است.

از اصطلاحات خاصی که به کار می برید کمی بگویید؟
هادی عامل: در بعضی مواقع فضای سالن باعث می شود به زبان آوردن بعضی جملات کلمات می شوند مثل: کشتی گیر سالن را به غوغاکده ای تبدیل کرده یا سالن به غم خانه ای تبدیل شد و ... و بیان عشق و احساسات می تواند برخی از کلمات را به زبانم  بیاورد، خود کلمات آنقدر مهم نیستند بلکه نوع گویش آن را مهم می سازد همیشه زمانی که مسابقات را گزارش می کنم این حس را دارم که در کنار مردم نشسته ام!
 
با کمی مکث ادامه داد: گاهی اوقات باخت ورزشکار را جوری گزارش می کنم که کمی کمرنگ تر به نظر برسد، نه این که باخت آن کشتی گیر کم اهمیت بوده بلکه می خواهم مردم کمتر ناراحت شوند ناراحتی مردم را دوست ندارم.
 
از روزهای خوبش پرسیدیم؟
هادی عامل با مکثی طولانی و خنده تمام خاطرات زندگی ام ورزشی‌اند! سال 2003 برای مسابقات جهانی مسافرتی رفته بودم، قرار بود همسر و دخترم به سفر حج مشرف شوند و من خیلی درگیر مسابقات بودم، زمانی که رسیدم فرصت خیلی کمی داشتم و خیلی دوست داشتم همراه آنها می‌رفتم، از امام رضا خواستم که همراه خانواده‌ام باشم و بالاخره رفتم، این جزو خاطرات خوبم است، می‌توانم بگویم بهترین سفر عمرم...

روزی هم برای گزارش کشتی در سالنی بودم که استادم آقای بهمنش را دیدم که به عنوان خبرنگار وارد سالن شد، نوبت من بود که گزارش کنم، رفتم خدمت استاد برای دست بوسی و رخصت گرفتم، آن لحظه خیلی برایم خاص بود.
 
از جو مسابقات المپیک کمی بگویید؟
هادی عامل: المپیک اوج کار ورزشکاران است و انتخاب بهترین خاطرات خیلی سخت. در مرحله نیمه نهایی کشتی المپیک 2000 سیدنی علیرضا دبیر با قهرمان جهان کشتی می‌گرفت، رفتار حریفش بسیار ناجوانمردانه بود و از خطا استفاده می‌کرد و علیرضا اصلاً مثل او نبود و نماد یک پهلوان ایرانی را در جهان به نمایش گذاشت و حریفش را شکست داد و به فینال رسید و طلا  گرفت.

زمان توزیع مدال ها علیرضا اول سمت حریفش رفت و با او دست داد رویش را بوسید و بعد روی سکو رفت، پس از آن حریفش گفت: "این قهرمان ایرانی مرا متحول کرد، او هم برنده کشتی بود و هم اخلاق."

گاهی وقتها که گزارش می‌کنم از دیدن بعضی از صحنه‌ها گریه‌ام می‌گیرد...
هادی عامل ادامه داد: در مسابقات 2006 قطر دو تکواندو در محل برگزاری مسابقات فقط یک شیاپچانگ پوشش تلویزیونی داشت و از شانس مبارزه‌ هادی ساعی پوشش نداشت و قرار شد خودمان تصویربرداری کنیم.

به سالن برگزاری که رسیدم، تصویر بردارمان گفت که فراموش کرده CD برای ضبط مبارزه همراهش بیاورد! محل اسکان ما تا مکان برگزاری مسابقات تقریباً یک ساعت فاصله‌ی زمانی داشت و رفت و برگشتمان یک امر غیر ممکن بود چون مبارزه‌ هادی تمام می‌شد، در آن سالن یک تصویربردار ژاپنی هم بود به سمتش رفتم از او درخواست یک CD کردم و او دو تا CD داد. ( با خنده و هیجانی خاص) می‌گوید: این هم جزو خاطرات خوب من است.

از بازی در سریال پایتخت بگویید؟
هادی عامل: در طول سریال تمام فن و حرکات را خود نقی (محسن تنابنده) اجرا می‌کرد و خیلی با استعداد است، اگر کشتی را ادامه می‌داد حتماً موفق می‌شد، جو سریال دقیقاً مثل بازی‌های پیشکسوتان بود، طوری که خودم هم باورم شده بود!

کمی از تصادف جاده‌ همدان بگویید؟
هادی عامل: من به همراه آقای رحمانی( خبرنگار) و آقای اصغری( تهیه کننده) برای مسابقات جوانان کشور راهی آن شهر شدیم، در بین راه لاستیک ماشین ترکید و از مسیرمان منحرف شدیم و به گاردریل برخورد کردیم، خدا را شکر چپ نکردیم، ماشین اصلاً تعادل نداشت و هم لحظه امکان داشت ماشین دیگری برسد و تصادف شود.

در آن لحظه دست به دامان ائمه شدم و از جمله امام رضا، تقریباً بیست – سی ثانیه اصلاً خودرویی از آن جاد رد نشد، قداست خاص امام رضا و لطف خدا شامل حال ما شد و از حادثه‌ای خطرناک جان سالم به در ببریم.

هادی عامل از آرزوهایش گفت: دوست دارم روی کره‌ی زمین هیچ وقت جنگ و آدمکشی نباشد و آدمها به هر دلیلی که همدیگر را از بین می برند بدانند که خداوند را آزرده می‌کنند، دوست دارم در سراسر این کره خاکی صلح و دوستی و محبت باشد.

   اخبار ورزشی   - باشگاه خبرنگاران

ویدیو مرتبط :
آواز جناب خان برای هادی عامل (گزارشگر کشتی)

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

هادی عامل از خاطرات گزارشگری اش می گوید

عامل که حالا به دلیل خلق و خوی خاص و گزارش های درخشان یکی از محبوب ترین مجریان ورزشی صداوسیماست در گفت‌وگو با "ورزش سه" از آغاز حضورش در کشتی به عنوان گزارشگر و ادامه راهش گفته است. از سفر از مشهد به تهران با اتوبوس و دستمزدهای ناچیز تا امروز که همه برای شنیدن صدایش سرودست می‌ شکنند.

 

تولد وروزهای کودکی در مشهد
10 مرداد 1334 در مشهد به دنیا آمدم . پدرم اهل زابل و مادرم نیشابوری بود.پدر بزرگم به خاطر خشکسالی در زابل، به مشهد می آید و در این شهر ساکن می شود و پدربزرگ مادری ام پاسبان بود و از نیشابور به مشهد آمده بود. از دوران کودکی علاقه زیادی به کشتی داشتم . درمحله ما آقای محمد علی صحرایی نفر چهارم مسابقات جهانی 1969 ماردل پلاتای آرژانتین زندگی می کرد و علاوه بر وی قهرمانان زیادی در محله ما حضور داشتند.درهمان دوران خردسالی کشتی با چوخه می گرفتم که یکی از کشتی های خاص آن منطقه محسوب می شود. کستی ورزش محبوب مردم خراسان است و در گذشته بسیاری از قهرمانان کشتی از آن دیار بودند.

در 12 سالگی کشتی را شروع کردم
12 ساله بودم که از روبروی ساختمانی رد شدم که روی تابلو آنجا نوشته بودباشگاه پارت و من وقتی وارد باشگاه شدم دیدم کشتی گیران زیادی مشغول تمرین هستند. آن زمان نونهالان نمی توانستند تمرین کنند اما من دوست داشتم کشتی بگیرم و به مربی آنجا گفتم می توانم تمرین کنم که اجازه ندادند اما سپس با اصرار من قبول کردند . یک بار آب جوش روی شکمم افتاد و شکمم سوخت و تاول زد و نمی توانستم تمرین کنم . اما آن‌قدر عاشق کشتی بودم که دور شکمم را باند زدم و با شکم سوخته تمرین کردم ؛زیرا دوست نداشتم تمرین را از دست بدهم. در سن 14 سالگی در حین تمرین دست راستم شکست ، دکتر دست مرا جا انداخت اما دستم به صورت کامل باز نمی شد تا اینکه در سن 16 سالگی به تهران نزد زنده یاد دکتر زرکش آمدم. ایشان به من گفت که کشتی را ادامه نده اما من گفتم آقای دکتر روزی با یک دست طلای جهان را می گیرم . مثل آکباش کشتی گیر ترک که با یک پای لنگ توانست قهرمان دنیا شود.

مصدومیت باعث شد کشتی را کنار بگذارم
تمرینات کشتی را از همان نوجوانی به شدت دنبال می کردم و به مقام قهرمانی آموزشگاه های کشور رسیدم و در رده جوانان هم نایب قهرمان کشور شدم و یک سال در مسابقات انتخابی تیم ملی تا چهار نفر نهایی پیش آمدم و به تیم ملی نزدیک ترشدم. اما ناگهان انگشتان دستم از کار افتاد و برای درمان به کشور آلمان رفتم . دیگر پزشکان اجازه ندادند کشتی بگیرم . کشتی را عاشقانه دوست داشتم و پس از آن از نظر شرایط روحی وضعیت خوبی نداشتم .اما بعدهابه سراغ مربیگری رفتم و دوره داوری را هم گذراندم.پشت کار داشتم و می خواستم در کنار کشتی باشم.

چگونه گزارشگر کشتی شدم
سال 1363 بود که در یک مسابقه کشتی که از تلویزیون پخش می شد گزارشگر رشته فوتبال ، کشتی ها را گزارش می کرد اما اسم فن ها را بلد نبود . پس ازآن با صدا وسیما تماس گرفتم و نسبت به این گزارش ضعیف اعتراض کردم . گفتم این چه گزارشگری است که اسم فن ها را بلد نیست؟آنها نیز اعتراض مرا پذیرفتند واز من خواستند که بیایم و تست بدهم که خوشبختانه در تست گزارشگری من بالاترین نمره را گرفتم و چند سال با صدا و سیمای مشهد همکاری کردم.

در تهران سختی های زیادی کشیدم
سال 1367 در کشتی پهلوانی زنده یاد علیرضا سلیمانی و توپچی مسابقه داشتند. آقای جواد متقی مدیر گروه ورزش صدا و سیما در آن زمان از من خواست که بیایم در تهران و مسابقه را گزارش کنم.از آن روز دیگر برای گزارش بیشتر مسابقات به تهران می آمدم.شروع کار من در تهران بسیار سخت بود .با اتوبوس از مشهد به تهران می آمدم و شب ها در مسافر خانه می خوابیدم.دستمزدها هم بسیار کم بود اما همه سختی ها را قبول کردم و کارم را ادامه دادم.

مردم صدای مرا قبول کردند.
همیشه برای پیشرفت در کارم مطالعه می کردم و تلاش زیادی به خرج دادم و رفته رفته مردم صدای مرا قبول کردند. من با مردم ارتباط عاطفی زیادی دارم وهمین مساله در موفقیت من تاثیر زیادی داشت.

 

 
گزارشگری مسابقات گوناگون جهانی و قاره ای از سال 1993
در مسابقات جهانی 1993 تورنتو با آقای عباس حسینی مسابقات را به صورت مشترک گزارش کردم و در سال 1994 نیز به عنوان گزارشگر حضور داشتم.درالمپیک 1996 با هزینه خودم به آتلانتا رفتم و در آنجا مسابقات کشتی عباس جدیدی رسول خادم را گزارش کردم. در سال 1997 نیز با هزینه خودم به روسیه رفتم که در ان مسابقات محمد طلایی وعباس حاج کناری طلا گرفتند و آن سال اولین سالی بود که علیرضا حیدری کشتی گرفت که در دیدار رده بندی با پیروزی مقابل ماگمادف که قهرمان المپیک آتلانتا بود نشان برنز را به گردن آویخت.دو خم دیدنی علیرضا حیدری در آن مسابقه باعث شد که حتی تماشاگران روسی نیز وی را تشویق کنند.

 

عباس حاج کناری هم در آن مسابقات با کشتی های دیدنی خود مدال طلا را به گردن آویخت . او کشتی گیر بسیار خوبی بود و سرعت امامعلی حبیبی را در کشتی داشت و می توانست جای امامعلی حبیبی را بگیرد اما قدرخودش را ندانست.در مسابقات جهانی 1998 تهران هم کشتی های بسیار خوبی گرفتیم و تیم ما قهرمان جهان شد که من توفیق گزارش کشتی ها را داشتم.در سال 1999 آنکارا و المپیک سیدنی باز هم با هزینه شخصی خودم به مسابقات رفتم.

 

در المپیک کشتی فینال دبیر مقابل حریف اوکراینی را گزارش کردم. در سال 2001 هم با هزینه شخصی خودم جهت تماشا و گزارش مسابقات به بلغارستان رفتم .در سال 2002 تهران میزبان بود که به صورت زنده به عنوان گزارشگر در صدا و سیما کشتی ها را گزارش کردم. در سال 2003 در مسابقات جهانی نیویورک نیز حضور داشتم . به خاطر علاقه به کشتی تا این سال مخارج سفرم را خودم پرداخت کردم اما در سال 2004 و در المپیک آتن با هزینه صدا و سیما اعزام شدیم و تا سال 2013 به صورت مرتب تمامی مسابقات جهانی را گزارش کردم. البته در تمام این سال ها در مسابقات بازی های آسیایی،قهرمانی آسیایی و در جام های بین المللی حضور داشتم و با علاقه زیاد به گزارش کشتی دلاوران کشورمان پرداخته ام.

اوج کار ما در المپیک 2012 لندن بود
کار کشتی ما در المپیک لندن شاهکار بود . تیم ملی کشتی فرنگی کشورمان سه مدال طلا را به دست آورد و آزادکاران کشورمان با وجود بدشانسی سه مدال به دست آوردند . تیم های ملی کشتی ما در این دوره ار مسابقات با نتیجه ای درخشان کارخود را به پایان رساندند. در مسابقات جهانی 2013 هم برای ما با اهمیت بود که در آن مسابقات تیم ملی کشتی آزاد کشورمان در خارج از خانه توانست قهرمان جهان شود.

هیچگاه در گزارشگری دنباله رو کسی نبودم
اعتقاد من این است که هر گزارشگری باید سبک خودش را داشته باشد و اگر تقلید کند هیچگاه پیشرفت نخواهد داشت. بک گزارشگر باید حس خودش را داشته باشد و با احساسات خود برای مردم صحبت کند.

احساسم به من می گوید از چه واژه هایی استفاده کنم.
بیشتر واژه ها و جملاتی که در گزارش هایم به کار می برم را احساسم به من می گوید که استفاده کنم. گاهی در حین گزارش فی البداهه جملاتی را به کار می برم که بعدها ماندگار می شود.واژه ها و جملاتی چون چغر بد بدن،سالن را به غوغاکده ای تبدیل می کند، کشتی بلد و...اما گاهی قبل از کشتی ها جملاتی را می سازم تا وقتی کشتی گیر ما قهرمان شد ان را برای مردم بخوانم .مثلا در المپیک 2008 پکن، می خواستم برای حمید سوریان این جمله را بگویم: پسری که می خواهد افسانه شود! این جملات ، حس من وبیان احساسی من را می رساند.

آقا تختی تک گل باغ پهلوانی است.
وقتی می گویم آقا تختی تک گل باغ پهلوانی است ، از ته قلب به این گفته اعتقاد دارم. تختی برای من برتر از همه کشتی گیران تاریخ ایران است. البته من خیلی ها را دوست دارم شاید بگویم تمام قهرمانان تاریخ کشتی ایران بر ای من به یک اندازه دوست داشتنی هستند ، فقط آنهایی که اخلاق را زیر پا می گذارند از چشم من هم می افتند!

لقب آقای خاص را من به محمد بنا دادم
لقب آقای خاص را من به محمد بنا دادم ، به این دلیل که در مسابقات المپیک لندن ما سه طلا گرفتیم که در کشتی ما بی سابقه بوده و این سه مدال خوش رنگ با مربیگری وی به دست آمد.به هر صورت محمد بنا نیز در این پیروزی بزرگ نقش داشت وبا وجود اینکه در آستانه مسابقات جام جهانی 2014 تیم ملی را تنها گذاشت و کار خوبی نکرد، امااحترم وی را باید نگه داشت. احساس من این است که در لحظات پیروزی ملی پوشان ما باید احساسی را به مردم انتقال دهیم تا مردم غرور ملی شان بیشتر شود.محمد بنا در آن مسابقات نماینده کشورمان بود . ما باید به دور از اختلاف و حاشیه در ورزش نشاط را به مردم هدیه کنیم.

تلخ ترین خاطرات دوران گزارشگری
-در المپیک 2008 پکن نتایج بدی برای تیم ملی ما رقم خورد؛ در آن مسابقات رضا یزدانی،سعید ابراهیمی و فردین معصومی همزمان به روی تشک رفتند و یکی پس از دیگری شکست خوردند. که همین مساله باعث ناراحتی بسیار زیاد من شد و من واقعا نمی دانست چگونه این خبر را به مردم منتقل کنم

- یکی دیگر از خاطرات تلخ من مربوط به المپیک 2012 لندن است که درآن مسابقات رضا یزدانی مصدوم شد. یزدانی یکی از امیدهای مسلم ما برای کسب مدال طلا بود. پس از مصدومیت او با صدای بلند گریه کردم!

شیرین ترین خاطرات دوران گزارشگری
خاطرات شیرین زیادی دارم زیرا کشتی همیشه برای ما پیام آور شادی بوده است.

پیروزی رسول خادم در المپیک آتلانتا برابر خادراتسف روسی،قهرمانی علیرضا دبیر در المپیک سیدنی،پیروزی حیدری برابرکورتانیدزه در المپیک 2004 آتن ، قهرمانی حمید سوریان در المپیک لندن و پیروزی بر روشن بایراموف مقابل چشمان رئیس جمهور آذربایجان، قهرمانی امید نوروزی و قاسم رضایی در المپیک و کشتی زیبای حمید سوریان در جام جهانی 2014 کشتی فرنگی تهران مقابل سمینوف روسی و برتری مقابل او با وجود کتف آسیب دیده بهترین و شیرین ترین خاطرات دوران گزارشگری من محسوب می شوند.

هیچ وقت در تهران ساکن نشدم.
خیلی ها فکر می کنند من ساکن تهران هستم، اما من در مشهد ماندگار شدم. زیرا مادر تهران کسی را نداریم و تمام اقوام ما ساکن مشهد هستند. زندگی در تهران سخت است و اگر در این شهر سکونت می کردم شاید برای من راحت تر بود اما خانواده ام اذیت می شدند. از طرف دیگر حضور در کنار بارگاه امام رضا(ع) لذت دیگری دارد.

بازنشسته آموزش پروش هستم.
باوجود کار گزارشگری، من در استخدام آموزش و پرورش بودم و به عنوان معلم ورزش فعالیت می کردم . در کنار معلمی با صدا و سیما هم همکاری داشتم. حالا که بازنشسته شده ام با صدا و سیما همکاری ام بیشتر شده است.

با زنده یاد منوچهر لطیف ارتباط خاصی داشتم.
با استاد منوچهر لطیف ارتباط عمیق و دوستانه ای داشتم و ایشان همیشه به من لطف داشت. به خبرنگاران همکار و بیشتر قهرمانان کشتی هم رابطه دوستانه بسیار خوبی دارم.

ایرانیان قدرشناس ترین مردم دنیا هستند.
مردم با من ارتباط خوبی دارند. ایرانی ها فوق العاده هستند و مهربانی آنها برای من اثبات شده است. در کوچه و بازار، هنگام خرید و... مردم همیشه به من لطف دارند . هر جا رفته ام به گرمی از من استقبال کرده اند. که در اینجا از همه مردم عزیز کشورم تشکر می کنم.

بهمنش اسطوره بود
کار گزارشگری بسیار سخت است. بیشتر اوقات بیش از 6 ساعت فیلم کشتی نگاه می کنم تا برای گزارش آماده تر باشم. پیگیر اخبار کشتی هم هستم تا همیشه به روز باشم. در کار گزارشگری کشتی استاد عطااله بهمنش یک اسطوره بود که کسی دیگر مانند وی تکرار نخواهد شد.

از نقد استقبال می کنم
همیشه از نقد استقبال می کنم اما انتقاد باید سازنده باشد و در جهت تخریب نباشد. هرگاه احساس کرده باشم انتقادات درست بوده ، می پذیرم. به هر صورت کار گزارشگری با احساسات خاص خودش همراه است وگاهی پیش می آید که عده ای نسبت به کار گزارشگر انتقاداتی می کنند.

 

 
هیچ گاه در گزارش هایم جانبدارانه قضاوت نمی کنم.
حقیقت و عدالت برای من از کشتی زیبا تر است. من حتی در مسابقه کشتی گیران ایران با خارجی ها هم جانبدارانه قضاوت نمی کنم و اما وقتی ایرانی ها فنون را اجرا می کنند احساس من در بیان آن برجسته تر و بیشتر است. پسر من نیز کشتی گیر بود و به دلیل مصدومیت کتف نتوانست کشتی را ادامه دهد. یک بار مسابقه کشتی پسرم و سعید واگذاری را گزارش کردم در آن گزارش واگذاری را مانند پسر خودم می دانستم و هیچ فرقی میان آنها برای من وجود نداشت.

پولی شدن باشگاه های کشتی خوب نیست!
دوست ندارم باشگاه های کشتی پولی شود.زیرا افراد مرفح جامعه کشتی گیر نمی شوند.همیشه فرزندان خانواده های کارگر،کشاورز و کارمندان رده پایین جذب کشتی می شوند و خیلی ها توان پرداخت شهریه را ندارند. من ازاین مساله رنج می برم و این طرح به عقیده من قشنگ نیست.وقتی کسی وارد این ورزش سخت می شود و کشتی گیر می شود، به نظرم نباید شهریه پرداخت کنند.

شرایط برای ورزش های عمومی فراهم نیست.
از شهرداری های سراسر کشور می خواهم در هنگام ساخت پارک ها ، لاین پیاده روی را درست کنند تا مردم بتوانند حداقل پیاده روی کنند. اهمیت کار شهرداران در هر شهری بسیارمهم است. در المپیک ها شهرداران مسابقات را افتتاح می کنند.از آنها می خواهم شرایط را برای ورزش عمومی شهروندان فراهم کنند.

داستان قاسم رضایی و لطف و بزرگی خدا
یکسال در وزن 96 کیلو قاسم رضایی برنز جهان را به گردن آویخت. اما علی اکبری و قربانی وقتی آمدند، خیلی خوب بودند و تا جایی که قاسم رضایی حتی به اردوی تیم ملی دعوت نشد.آنها در اردوی تیم ملی بودند و هیچ وقت فکر نمی کردند که از آنها آزمایش دوپینگ بگیرند و به مسابقات المپیک فکر می کردند. اما تست دوپینگ هردو آنها یک سال و نیم قبل از المپیک ، مثبت شد و بنا از قاسم رضایی دوباره دعوت کرد.رضایی در مسابقات جهانی 2011 با قرعه رژیم اشغالگر قدس مواجه شد و نتوانست کشتی بگیرد.در المپیک کمتر کسی باور می کرد که قاسم رضایی طلا بگیرد. حتی خود من هم تصور نمی کردم که رضایی مدال بگیرد اما او با شکست همه رقبای خود مدال طلای المپیک را به گردن آویخت. به داستان قاسم رضایی اشاره کردم تا بگویم این ها همه لطف وبزرگی خدا را نشان می دهد. خدا بزرگ است و آدم ها باید به فکر خدا باشند. بعضی مواقع جایی که تصورش را حتی نمی کنیم لطف خدا شامل حال ما می شود.

با خودم عهد بستم با مردم صداقت داشته باشم
وقتی 14 ساله بودم صدای آقای بهنمش را از رادیو شنیدم . دوست داشتم گزارشگر محبوبم را یک بار از نزدیک ببینم. سال 1348 در حاشیه جشنواره کشتی طوس به مشهد آمد و موفق شدم او را از نزدیک ببینم. تا اینکه سالها بعد به همراه آقای نوایی در یکی از مسابقات کشتی ها را گزارش می کردم ؛ دیدم آقای بهمنش در سالن حضور دارد به سراغ او رفتم ، دستش را بوسیدم و رخصت خواستم ، هیچوقت فکرش را نمی کردم یک روز آقای بهنمش در سالن حضور داشته باشد و من گزارش کنم. پس ازآن با خودم عهد بستم تا همیشه خدا را در نظر و با مردم صداقت داشته باشم . صدایم را خدا به من داده است. تفکر و احساسم را نیز خدا به من داده است. از خداوند بزرگ تشکر می کنم و تا روزی که زنده هستم در خدمت مردم خواهم بود. من هادی عامل، عاشق ارتباط با مردم با گزارش کشتی هستم.

اخبار ورزشی - ورزش 3