فوتبال ایران در آستانه نابودی اخلاقی

 

پنج شنبه شب مدیران فوتبال قطر در زوریخ با لابی‌های فراوان و رایزنی‌های گسترده موفق شدند بیست و یک عضو هیات اجرایی فدراسیون جهانی فوتبال را متقاعد کنند تا جواز میزبانی رقابت‌های مهیج جام جهانی 2022 فوتبال را به این کشور اعطا کنند تا برای نخستین بار میزبانی رقابت‌های جام جهانی به یکی از کشورهای حاضر در منطقه خاورمیانه اعطا شود.

 

پس از این که سپ بلاتر در برابر دوربین‌های بزرگترین رسانه‌های خبری جهان نام کشور هشتصد هزار نفری قطر را از پاکت سفید رنگ میزبانان جام جهانی بیرون کشید،و با هیجان نام میزبان رقابت‌های جام جهانی 2022 را به زبان آورد بسیاری از منتقدان فوتبال ایران مدیران ورزشی کشور را سرزنش کردند که چرا ما به جای قطری‌ها میزبانی این رقابت‌های مهم و مهیچ را به دست نیاوردیم، با طرح این موضوع بسیاری از منتقدان سطحی نگر که به دنبال موج سواری از جریان به وجود آمده بودند  هم با تکرار این ادعا مدعی شدند فوتبال ما باید امروز به جای قطر میزبان جام جهانی می‌شد چرا که ما به مراتب از قطری‌ها لایق‌تر بودیم.

شاید در نگاه نخست سخن این افراد منطقی به نظر می‌رسید اما با کمی تامل  و تعمق روی این مساله این سوال برای افکارعمومی به وجود می‌آید که بر چه اساس و معیاری باید فوتبال ایران همانند قطر هشتصد هزارنفری چنین میزبانی مهمی را به دست آورد،وقتی در فوتبال ایران همه عوامل اجرایی در پی نظم گریزی و رجوع به مسائل غیر حرفه‌ای هستند چرا باید در چنین رقابتی فوتبال ایران به عنوان مهم میزبانی مهم‌ترین رویدادی جهانی فوتبال دست پیدا کند و در کورس با مدعیان نام آشنای دنیای فوتبال چهره پیروز به خود بگیرد.

امروز مدیران فوتبال قطر به دنبال برگزاری ایده‌آل بازی‌های جام جهانی 2022 به سر می‌برند تا بتوانند پس از برگزاری این مسابقات بافکارعمومی را متقاعد کنند که آنها توانایی میزبانی بازی‌های المپیک را نیز دارند اما در فوتبال ایران مدیران ما به دنبال این هستند که چگونه بازیکنان متخلف خود را از پشت میله‌های بازداشتگاه بیرون بکشند تا این ستاره‌های کاغذی بتوانند برای بقای آنها روی صندلی مدیرعاملی در مستطیل سبز توپ بزنند و گلزنی کند تا مبادا پایه‌های کرسی مدیریتی آنها به لرزه در نیاید.

نگاه مدیران ما به مقوله فوتبال به قدری مبتدیانه است که رسیدن به جایگاه فعلی قطر آرزویی محال برای علاقمندان به فوتبال ایران است؛ چرا که هنوز مدیران فوتبال ایران نتوانسته‌اند به این درک برسد که برای رسیدن به موفقیت باید ابتدا قبل ازهر کاری اصول اخلاقی و رفتاری دنیای فوتبال را رعایت کرد تا بتوان در میان قدرت‌های شاخص فوتبال دنیا شروع به رقابت کرد.

امروز در فوتبال ایران همه به دنبال کسب موفقیت و کسب نتیجه هستند تا به واسطه آن عمر مدیریتی خود را افزایش دهند و از انتقادات بی رحمانه منتقدان در امان بمانند در حالی که واقعیت فوتبال در هیچ کجای جهان به این شکل نیست، چون اگر قرار به اجرای این رویه باشد هرگز نمی‌توان با ناهنجاری‌ها و بداخلاقی‌ها در فوتبال مقابله کرد، نگاه نتیجه‌گرا در فوتبال همه اصول اخلاقی را قربانی موفقیت می‌کند؛ به همین دلیل مدیرانی که به دنبال کسب نتایج هستند باید چشم بر تمام واقعیت‌های تلخ و تکان دهنده فوتبال ببندند تا به هدف دلخواه خود دست پیدا کنند، اتفاقی که متاسفانه در فوتبال ایران به شکل فراگیر در اکثر باشگاه‌ها در حال اجرا است.

امروزه در دنیای حرفه‌ای دنیا فوتبال تنها راه حلی که می‌توان با در پیش گرفتن آن قله‌های موفقیت را به راحتی فتح کرد رجوع به سیستم مدیریتی نوین فوتبال است،یعنی این که همه چیز با نظم و انضباط حرفه‌ای در جایگاه خود قرار گیرد تا هدف نهایی محقق شود اما در فوتبال ایران چنین سیستمی هرگز اجرا نمی‌شود چون هیچ کسی به معنای واقعی کلمه به اصول حرفه‌ای پایبند نیست، تنها فاکتوری که در فوتبال ایران جلوتر از تمامی اصول حرفه‌ای دنیا پیش می‌رود نظام پرداختی و دریافتی باشگاه‌ها با بازیکنان و مربیان است.

نکته جالب اینجاست که ستاره‌های کاغذی فوتبال ایران که همه ساله به دلیل سیستم بیمار حاکم در فوتبال ایران میلیون‌ها تومان از بودجه موجود در فوتبال ایران را به حساب شخصی خود واریز می‌کنند کوچک‌ترین اهمیتی به مسائل فنی، اخلاقی و انضباطی نمی‌دهند چون می‌دانند که مدیریت ناموفق فوتبال باشگاهی ایران آنها را به هر قیمتی زیر چتر حمایتی خود قرار می‌دهند و اجازه نمی‌دهند بی بندو باری‌های آنها برای هواداران بی گناه فوتبال ایران نمایان شود!به همین دلیل ستارگان کاغذی فوتبال ایران بدون هیچ انگیزه‌ای برای درخشش در میادین رسمی ترجیح می‌دهند به جای زندگی پاک و سالم به مسائل غیر اخلاقی رجوع کنند و پول باد آورده خود ناشی از قراردادهای سرسام آور را با خوش‌گذارنی‌های و میهمانی‌های آنچنانی با افرادی معلوم الحال به هدر دهند.

برای اثبات این مطلب می‌توان به ماجرای بازداشت چند فوتبالیست نام آشنا در میهمانی شبانه چند شب پیش یکی از خیابان‌های شمالی تهران اشاره کرد، جایی که سه ستاره فوتبال ایران و یک مربی لیگ برتری از سوی ماموران پلیس امنیت تهران بازداشت و روانه بازداشتگاه شدند.هر چند آنها این بارهم زیاد پشت میله‌ها نماندند و با وثیقه‌های آنچنانی آقایان مدیر خیلی زود از بازداشتگاه بیرون آمدند اما این مساله نشان می‌دهد که چرا فوتبال ایران اینگونه دچار عقب افتادگی شده است و کشوری هشتصد هزار نفری بیخ گوش ایران میزبانی رقابت‌های جام جهانی را برعهده می‌گیرد.

بدون تردید آنهایی که تا دیروز با جوزدگی بسیار فریاد می‌زنند چرا ما به جای قطر به عنوان میزبان جام جهانی انتخاب نشدیم حالا به این مطلب پی برده‌اند که تا زمانی که تفکر مدیران ما به بیرون کشیدن ستاره‌های خود از پشت میله‌های بازداشتگاه معطوف شده نمی‌توان میزبان جام جهانی شد.../عصر ایران 

ویدیو مرتبط :
بی اخلاقی فوتبال ایران

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

گزارشی وحشتناک از فساد اخلاقی فوتبال ایران

  دیروز شنیدیم یك گروه تحقیقاتی وابسته به یك مؤسسه خصوصی كه دایره فعالیت‌شان در زمینه‌های نظرسنجی، آمارگیری و... است، تحقیقات گسترده‌ای در زمینه ناهنجاری‌های فوتبال انجام داده‌اند كه به زودی این گزارش در اختیار فدراسیون فوتبال و وزارت ورزش قرار می‌گیرد.


برابر با شنیده‌های ما در این تحقیقات، 16 باشگاه لیگ برتری، 10 تیم لیگ آزادگانی (8 تیم حاضر در لیگ دسته اول و دو تیم حاضر در لیگ دسته دوم) و 4 تیم پایه‌ای فوتبال در رده‌های امید، جوانان، نوجوانان و نونهالان به شكل محسوس و غیرمحسوس مورد مطالعه قرار گرفته‌اند كه خروجی این تحقیق و مطالعه، گزارش تكان‌دهنده‌ای است.

گویا این گروه تحقیقاتی برای تحقیقات خود بازیكنان، مربیان و مدیران فعال در فوتبال و همچنین برخی پیشكسوتانی كه بین 2 الی 20 سال از پایان دوران بازیگری‌شان گذشته، مربیانی كه طی 4 سال اخیر حداقل 2 سال در لیگ برتر، لیگ آزادگان و یا رده‌های ملی فعالیت كرده‌اند و مدیرانی كه در سال جاری بحث حضورشان در فوتبال مطرح بوده را ملاك قرار داده‌اند و مواردی نظیر میزان مصرف سیگار، استعمال دخانیات، گرایش به مصرف الكل و مواد مخدر، شائبه یا سابقه فساد اخلاقی، خالكوبی، مصرف ترامادول، حضور در پارتی‌های شبانه و ضیافت‌های غیرمعمول، احتمال دوپینگ و استفاده از داروهای نیروزا و... را ارزیابی كرده‌اند كه نتیجه این گزارش واقعاً وحشتناك است.

 

اگرچه فعلاً آمار دقیقی در این خصوص منتشر نشده اما گفته می‌شود درجمع پیشكسوتان فوتبال نزدیك به 30 درصد علائم اعتیاد گزارش شده، در جمع مدیران فوتبال نمونه‌هایی گزارش شده كه به مصرف مواد مخدر یا الكل اعتیاد دارند. این مشكل در جمع مربیان هم هست و از خالكوبی و قلیان و ترامادول هم كه اصلاً نگو و نپرس!

ابتدا قرار بوده این آمار به صورت رسمی منتشر شود اما انگار آمارها به حدی فاجعه‌گونه است كه دوستان می‌ترسند این آمار را رسماً منتشر كنند. فقط یك نمونه‌اش همین است كه در 30 تیم فوتبال كه در هر تیم 25 بازیكن، 5 مربی و مدیر ملاك بوده‌اند‌ به علاوه صد فعال فوتبال، یعنی در یك جامعه هزار نفری (30 تیم و هر تیم 30 نفر و صد مدیر، پیشكسوت و مربی فعال) بیش از 500 فقره ناهنجاری (شامل تمامی موارد از مصرف سیگار و قلیان تا ترامادول، خالكوبی، دوپینگ و...) گزارش شده است. البته این آمار به این مفهوم نیست كه از هر 2 نفر، یك نفر ناهنجاری تولید می‌كند چون فوتبالیستی داریم كه یك‌تنه 10 مدل خلاف انجام می‌دهد؛ هم خالكوبی دارد، هم سیگار و قلیان می‌كشد، هم به مصرف ترامادول، الكل و مواد نیروزا گرایش دارد، هم پایه پارتی‌های شبانه و ضیافت‌های خارج از عرف است و هم...

صدالبته وقتی مدیر باشگاه دچار مشكل اخلاقی است،‌ از بازیكن آن باشگاه چه توقعی می‌توان داشت؟! نمی‌دانیم سرانجام این گزارش كه به خاطر آمارهای تكان‌دهنده‌اش بعید است منتشر شود، چه خواهد شد اما دوست داریم بدانیم آیا وزیر ورزش در ادامه مبارزه با جریان‌های ناسالم، این آلودگی‌ها را هم جدی می‌گیرد؟ به یاد داریم چند سال پیش بحثی مطرح شده بود در این خصوص كه از مدیران و مربیان تیم‌های باشگاهی تست اعتیاد گرفته شود تا كسانی كه قرار است جوانان این فوتبال را مدیریت یا هدایت كنند، صلاحیت‌شان مورد تأیید قرار بگیرد و همچنین متقاضیان حضور در فوتبال برگه عدم سوء پیشینه بگیرند. مطالبه جامعه ورزش این است كه این گزارش حتی اگر به منظور جلوگیری از مسموم شدن فضای فوتبال منتشر نمی‌شود، در خفا جدی گرفته شده و وزارت ورزش با استفاده از فیلترهایی مانع ورود مدیرانی كه سابقه فساد اخلاقی دارند، شود.

 اخبار  ورزشی -  خبر ورزشی