فواید ورزش ترامپولین برای سلامتی

پریدن بر روی ترامپولین مزایای زیادی را به همراه دارد

 

 

ترامپولین یکی از وسایل تمرینی ورزش ژیمناستیک است که شامل پارچه ضخیم و محکمی است که به وسیله تعدادی فنر از چهار طرف بر یک چهارچوب فلزی بسته شده است.

بر اساس تحقیقات انجام شده ، پریدن بر روی ترامپولین مزایای زیادی را به همراه دارد.

 

وزن را کاهش می دهد
پرش ، ورزش بسیار خوبی برای کاهش اضافه وزن است.پریدن به طور منظم مانند دویدن ، دوچرخه سواری یا شنا باعث سوزاندن کالری در بدن می شود. از طریق پرش ، سیستم لنفاوی تحریک می شود.بدین ترتیب در حین ورزش ضایعات اسیدی و سمومی که در نتیجه عدم تحریک سوخت وساز بدن به وجود آمده اند،خیلی ساده تر از بدن دفع می شوند.

ورزشی با شدت پایین
اگر فکر می کنید حرکات مکرر بالا و پایین و جهش ها روی ترامپولین برای مفاصل تان خوب نیست، دوباره فکر کنید. بر خلاف سایر انواع ورزش های هوازی، مانند دویدن یا تپه نوردی، ترامپولین فشاری به زانوها، مچ پا و لگن وارد نمی کند. در حقیقت، ورزش های جهشی مانند ترامپولین، تاثیر بسیار کمی روی مفاصل دارند.

 

انرژی را افزایش می دهد
پرش ریتمیک عضلات بزرگ را به کار می اندازد،تنفس و جریان خون را افزایش داده و ریتم قلب را تنظیم می کند که این مسأله باعث تسریع گردش خون شده و اکسیژن و مواد غذایی که به سلول ها می روند را افزایش داده ، سطح انرژی بدن را بالا برده و باعث شادابی شما می شود.

مفید برای قلب
بله درست است، استفاده از ترامپولین به عنوان یک ابزار تمرینی به تقویت سلامت قلب کمک می نماید. حرکات پرشی و جهشی، ضربان قلب و در نتیجه ریتم تنفس را بالا می برند. این تمرین، باعث پمپاژ خون شده و می توانید مطمئن شوید که سلول ها تمام اکسیژن مورد نیازشان را برای رسیدن به بهترین میزان سلامت دریافت می کنند.

گزارشی از کالج امریکایی اسپورت مدیسن می گوید، انجام ورزش هایی با شدت متوسط به مدت 150 دقیقه در هفته، برای سلامت سیستم قلب و عروق خوب است. استفاده از ترامپولین، تمرین بسیار عالی برای آنهایی است که مستعد ابتلا به بیماری های قلبی و عروقی هستند.

 

پرش ، ورزش بسیار خوبی برای کاهش اضافه وزن است

 

سیستم عصبی را تسکین نموده و توسعه می دهد
با انجام حرکات پرشی یعنی با حرکات ریتمیک به سمت پایین وبالا ، بدن خود را بهتر احساس خواهیم کرد، متوجه آن شده و حواس خاصی به نام حواس پوستی تحریک می شوند.انجام دادن حرکات مختلف به صورت پشت سر هم هماهنگی بدن را توسعه می دهد. علاوه بر این پرش ورزش بسیار خوبی جهت دفع استرس می باشد. چرا که پرش مرتب و پشت سر هم باعث می شود تا شما همه چیز را فراموش کرده و احساس آرامش ، شور ، نشاط و هیجان کنید.

بهبود عملکرد غدد لنفاوی
شاید یکی از مهم ترین فواید استفاده از ترامپولین، قابلیت بهبود عملکرد غدد لنفاوی باشد. سیستم لنفاوی نقشی اساسی در ایمنی بدن دارد. این سیستم، ضایعات سلولی را دفع می کند. ضایعات سلولی توسط این سیستم به اندام های دفعی بدن منتقل می شوند، مانند کلیه ها، پوست، کبد، یا ریه ها. رگ های لنفی در دورترین نقاط بدن قرار دارند و اندام دیگری برای انتقال ضایعات وجود ندارد.

سیستم لنفاوی برای دفع ضایعات به انقباض های عضلانی وابسته است. حرکات بالا و پایین و جهش های مکرر روی ترامپولین، به دفع ضایعات توسط سیستم لنفاوی کمک می کند. این حرکات، برای عملکرد گره های لنفاوی مفید هستند، سموم را دفع می کنند و عملکرد ایمنی بدن را تقویت می نمایند.

 

تقویت تعادل و هماهنگی
تعداد افرادی که ذاتا تعادل و هماهنگی بدنی بسیار خوبی دارند زیاد نیست. برای رسیدن به تعادل کامل، باید میزان متعادلی از سلامت و تناسب اندام را داشته باشیم. پریدن روی ترامپولین یکی از راه های تقویت عضلات جهت حفظ تعادل و هماهنگی بهتر بدن است. حتی بهتر اینکه، این تمرین برای هر کسی در هر سنی مفید است!

پریدن روی ترامپولین، بدن را در وضعیت های گوناگون قرار می دهد و بدن مجبور می شود با هر فرود روی ترامپولین خودش را تطبیق دهد. با تمرین، هماهنگی بیشتری با هر حرکت بدن تان بر اساس فرودهایی که روی ترامپولین دارید پیدا خواهید کرد و در نتیجه می توانید به تعادل و هماهنگی بیشتر و بهتری برسید.

 

کمک به دفع سموم می کند
پرش به تمیز کردن بدن به خودی خود کمک می کند. غدد لنفاوی مانند قلب به صورت یک پمپ کار نمی کند ، جهت تحریک جریان غدد لنفاوی نیاز به نیروی جاذبه ی زمین و تحریک عضله می باشد.پرش ریتمیک بر روی ترامپولین هر دوی آن ها را انجام می دهد.افزایش درجه حرارت بدن موجب عرق کردن می شود.بدین ترتیب مواد زاید اسیدی از طریق پوست دفع می شوند.ازطریق پرش و با تراکم عضلات بزرگ ، اکسیژن به تمام بافت ها انتقال داده می شود.اجزا و بافت های موجود در قسمت شکم را تحریک نموده و به دفع مواد زاید جامد از روده ها کمک می کند.

ترامپولین، ورزشی مفرح است
اگر جزو افرادی هستید که از ورزش های تکراری خوش تان نمی آید، ترامپولین را دوست خواهید داشت چون بسیار مفرح و متنوع است. شما می توانید از ترامپولین بهره ببرید تا زودتر به نتیجه برسید. بهتر از همه اینکه، هم ورزش می کنید و هم تفریح!

گردآوری: بخش ورزشی صبح بخیر

منبع: تبیان

 

ویدیو مرتبط :
فواید ژلاتین برای سلامتی

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

ورزش ، تغذیه ، سلامتی

 

یکی از مهمترین نکاتی که متخصص تغذیه ورزشی باید به آن توجه ‌کند، وجود برهم کنش مواد مغذی با یکدیگر است؛ در بسیاری از موارد حتی توصیه‌های اثبات شده تغذیه‌ای، اگر بدون توجه به برهم کنش مواد مغذی صورت گیرد می‌تواند مشکلات زیادی را به‌خصوص برای ورزشکاران به‌وجود آورد.

 

ورزشکاران عموما به‌دلیل دریافت انرژی بیشتر نسبت به سایرین و کاهش وعده‌های غذایی به جهت تخصیص بخشی از زمان به ورزش و محدودیت‌های زمانی دریافت غذا قبل و پس از ورزش در هر وعده غذایی مقدار بیشتری غذا مصرف می‌کنند که علاوه بر تامین انرژی، موجب دریافت همزمان گروه زیادی از ریز مغذی‌ها (ویتامین‌ها و مواد معدنی)، می‌شود.

 

استفاده غیر اصولی و بیش از حد مکمل‌های ویتامین و مواد معدنی نیز امکان تداخل را دوچندان کرده است. برای مثال مصرف ۳ تا ۴ لیوان شیر از توصیه‌هایی است که توسط بیشتر کارشناسان آگاه صورت می‌گیرد اما همین توصیه ساده اگر بدون توجه به تداخل مواد مغذی با یکدیگر باشد بسیار خطرناک خواهد بود. بررسی‌ها نشان می‌دهد، در افرادی که شیر مصرفی را (۳ تا ۴ لیوان در روز ) همراه وعده اصلی غذایی مصرف کرده‌‌اند به‌دلیل وجود بر هم کنش کلسیم با آهن و کاهش جذب آنها در خانم‌ها، موجب بروز کم‌خونی در این گروه می‌شود.

 

بنابراین به‌نظر می‌رسد حتی ساده‌ترین و عمومی‌ترین توصیه‌ها نیز باید با در نظر گرفتن تمامی‌جوانب آن صورت گیرد که قطعا بدون آگاهی از برهم کنش مواد مغذی نه تنها سودمند نخواهد بود، بلکه بعضا آثار منفی نیز خواهد داشت. بنابراین به‌طور مختصر به مواردی از این دست اشاره خواهد شد.

 

● اسید فولیک

کمبود آن در کارکرد ویتامین B۱۲ اثر منفی دارد اگر دریافت نیاسین کاهش یابد فعال سازی فولات نیز کم می‌شود. مصرف ویتامین C باعث حفظ ذخایر فولات بدن می‌‌شود، مضافا دفع ادراری فولات را کاهش می‌دهد.

 

 

● اسیدهای چرب امگا -۳

 

با اسیدهای چرب امگا-۶ تداخل جذب دارند و افزایش مصرف انواع روغن‌های غنی از امگا-۶ موجب می‌شود تا جذب اسید‌های چرب امگا-۳ کاهش یابد. استفاده از مکمل‌های ویتامین E ، پراکسیداسیون اسیدهای چرب ضروری را در بافت‌ها کم می‌کند.

 

 

● آهن

با کلسیم، مس، منگنز، ریبوفلاوین، ویتامین A ، B۶، E ، ویتامین C و روی تداخل و برهم کنش دارد وکلسیم جذب آهن دو و سه ظرفیتی را کاهش می‌دهد؛ مس اگر زیاد دریافت شود جذب آهن را مختل و اگر کم دریافت شود به‌کارگیری آهن را نیز مختل می‌‌کند؛ منگنز نیز جذب آهن را کاهش می‌دهد. کمبود ریبوفلاوین جذب آهن را کم کرده و با تاثیر بر متابولیسم آن موجب کم‌خونی می‌شود.

 

کمبود ویتامین A ، حرکت آهن از ذخایر و مصرف آن در بدن را مشکل می‌سازد در ضمن سطوح پلاسمایی آهن افت می‌کند. ویتامین B۶ نیز در صورتی‌که کمتر از مقادیر مورد نیاز دریافت شود در متابولیسم آهن نیز اثر منفی دارد؛ ویتامین C جذب آهن را به شدت بالا می‌برد و تاثیر ممانعت کننده‌های آهن همچون فیتات را خنثی و به‌کار رفتن ذخایر آهن را در بافت‌ها بهبود می‌بخشد. مصرف منابع غنی از روی یا مکمل‌های آن موجب می‌شود جذب آهن کم شود.

 

● پتاسیم

منیزیم برهم کنش دارد و کمبود منیزیم موجب افزایش دفع پتاسیم می‌شود.

 

● تریپتوفان

اگر همراه با مکمل‌های پروتئینی مصرف شود مقدار تریپتوفان مغز را کاهش می‌دهد، زیرا برخی اسیدهای آمینه غذاها برای انتقال به مغز با تریپتوفان رقابت می‌کنند. مصرف همزمان کربوهیدرات با مکمل‌های تریپتوفان، مقدار تریپتوفان مغز را کاهش می‌دهد، زیرا ترشح انسولین در پاسخ به حضور کربوهیدرات، موجب بهبود انتقال این اسیدهای آمینه به خارج از جریان خون می‌‌شود، بنابراین برداشت مغزی تریپتوفان بهبود می‌یابد.

 

 

● تیامین

کمبود منیزیم باعث می‌شود در روند تولید تیامین پیروفسفات اختلال ایجاد شود؛ وجود ویتامینC در دستگاه گوارش از غیر فعال کردن تیامین توسط پلی‌فنل‌ها جلوگیری می‌کند. کمبود اسید فولیک نیز جذب تیامین را کاهش می‌دهد.

 

● روی

مقدار زیاد مصرف کلسیم جذب روی را کاهش می‌دهد. مس و اسید فولیک نیز جذب آن را کم می‌کنند. اگر نسبت آهن به روی در رژیم غذایی بیشتر از ۱ به ۲ باشد جذب روی مختل می‌شود. مصرف سیستئین و هیستیدین موجب بهبود جذب روی می‌شود. کمبود دریافت ویتامین B۶ مقدار روی را در پلاسما کاهش داده و جذب آن را نیز مختل می‌کند. مکمل ویتامین E به‌نظر می‌رسد که بروز کمبود روی را سرعت می‌بخشد.

 

 

● ریبوفلاوین

وجود نیاسین کافی نقش مهمی‌را در فعال سازی ریبوفلاوین دارد.

 

 

● سلنیم

کمبود ویتامین C باعث می‌شود به‌کارگیری سلنیم مختل شود، مصرف مکمل این ویتامین جذب سلنیت سدیم را کم می‌کند. در صورتی‌که بدن دچار کمبود ویتامین E باشد نیاز به سلنیم افزایش می‌یابد.

 

● کارنیتین

کمبود ویتامین C نیاز به کارنیتین را افزایش می‌دهد.

 

● کروم

مصرف کربنات کلسیم باعث کاهش جذب کروم می‌شود. در ضمن کمبودآهن در وعده غذایی، جذب کروم را بهبود می‌بخشد و هرچقدر درصد اشباع ترانسفرین با آهن بیشتر باشد انتقال و نگهداری کروم بیشتر می‌شود.

 

 

● کلسیم

مصرف زیاد منیزیم جذب کلسیم را کاهش می‌دهد و کمبود آن نیز موجب هیپوکلسیمی‌می‌شود. مصرف بیشتر از دو گرم فسفر در روز نیز مقدار دفع ادراری آن را کاهش می‌دهد. دریافت زیاد پروتئین دفع ادراری کلسیم را زیاد می‌کند. افزایش مصرف نمک و فرآورده‌های حاوی سدیم نیز دفع ادراری آن را افزایش می‌دهد. مصرف مکمل ویتامین D باعث خواهد شد تا جذب کلسیم زیاد و دفع آن از ادرار کم شود. مصرف روی به میزان بیشتر از ۱۴۰ میلی‌گرم در روز جذب کلسیم را کاهش می‌دهد.

 

● فلوئور

مصرف همزمان کلسیم جذب فلوئور را کاهش می‌دهد.

 

● مس

با کادمیوم، آهن، مولیبدن، ویتامین B۶ و روی، برهم کنش دارد. مس در جذب و کاربرد کادمیوم اختلال می‌کند مولیبدن موجب افزایش دفع ادراری آن شده و کمبود ویتامین B۶، جذب مس را کم می‌کند. مصرف بیش از ۸۰ میلی گرم روی در روز موجب کم شدن جذب مس می‌شود.

 

 

● منگنز

آهن، مس و کلسیم، جذب منگنز را کاهش می‌دهد و مصرف همزمان با ویتامینC موجب افزایش زیست فراهمی‌منگنز می‌‌شود.

 

 

● مولیبدن

این ماده مغذی با در صورتی‌که با منابع غذایی غنی از مس مصرف شود می‌تواند با متابولیسم مولیبدن تداخل ‌کند.

 

 

● نیاسین

تریپتوفان پیش ساز سنتز آن است،کمبود ریبوفلاوین می‌تواند موجب شود تا سنتز نیاسین مختل شود. کمبود ویتامین B۶ نیز تاثیری مشابه با کمبود ریبوفلاوین دارد زیرا هردو ویتامین به عنوان کوفاکتور ضروری در سنتز آن هستند.

 

 

● ویتامین B۱۲

 

مصرف قرص‌های کلرید پتاسیم که به آرامی‌در طول دستگاه گوارش باز می‌شوند جذب ویتامین B۱۲ را کم می‌کند. اگر همزمان با وجود بیماری کم‌خونی هماتولوژیک ناشی از کمبود B۱۲، مقدار زیادی فولات مصرف شود موجب می‌‌شود علایم آن باوجود بیماری مخفی بماند.

 

 

‌● ویتامین B۶

 

وجود نیاسین در فعال کردن آن بسیار موثر است ریبوفلاوین نیز اثر مشابهی دارد. کمبود ویتامین C دفع ادراری آن را افزایش می‌دهد. روی نیز در تبدیل آن به شکل‌های فعال B۶ نیز نقش دارد.

 

 

● ویتامین A

 

با ویتامین C ، E و روی برهم کنش دارد. ویتامین C احتمالا می‌تواند در کاهش علایم مسمومیت با ویتامین A موثر باشد. ویتامین E جذب و ذخیره کردن ویتامین A را افزایش می‌دهد و از سمیت مقادیر بالای ویتامین A را می‌کاهد. کمبود روی نیز باعث اختلال در متابولیسم این ویتامین می‌شود.

 

 

● ویتامین C

 

مقدار زیاد آهن، ویتامین C خون را از طریق افزایش اکسیداسیون و ازدیاد دفع ادراری آن کاهش می‌دهد.روی نیز متابولیسم و به کارگیری ویتامین A را مختل می‌کند.

 

 

● کلسیم

هیپوکلسمی‌تبدیل ویتامین D را به شکل‌های فعال را سرعت می‌بخشد و هیپرکلسمی‌مانع از فعال شدن ویتامین D می‌شود.

 

 

● فسفر

کمبود فسفات خون تبدیل ویتامین D را به شکل‌های فعال را سرعت می‌بخشد و ازدیاد فسفات در خون مانع از فعال شدن ویتامین D می‌شود.

 

 

● ویتامین E

 

مصرف زیاد آهن، مس و اسیدهای چرب ضروری نیاز به ویتامین E را افزایش می‌دهد. کمبود روی مقدار این ویتامین را در خون کاهش می‌دهد، در صورت بروز کمبود سلنیوم نیاز به مصرف مکمل ویتامین E زیاد می‌شود، ویتامین C توکوفرول اکسید شده را احیا کرده و به شکل فعال توکوفرول برمی‌گرداند، در نتیجه این فرآیند ذخایر ویتامین E را بهبود می‌بخشد.

 

 

● ویتامین K

 

با کلسیم، ویتامین K و A برهم کنش دارند. مقادیر زیاد کلسیم یا افزایش نسبت دریافت آن در برنامه غذایی از ۱ به ۲ می‌تواند وضعیت ویتامین K را مختل کند. اگر مکمل ویتامین E در روز بیشتر از ۱۲۰۰ میلی گرم مصرف شود جذب و فعالیت ویتامین K را مختل کند. ویتامین A اگر به مقدار زیاد مصرف شود جذب ویتامین K را کاهش خواهد داد.