درس های زندگی که می توانیم از ورزش یاد بگیریم

درس های زندگی که می توانیم از ورزش یاد بگیریم
وقتی از ورزش و فعالیت بدنی حرف میزنیم، شاید تنها چیزی که از ذهنمان می گذرد یا بیشتر مورد توجه قرار می گیرد، سلامتی و تناسب اندام باشد. اما ورزش کردن تنها جسم ما را تحت تأثیر خود قرار نمی دهد، بلکه زندگی و تفکرات ما را نیز دگرگون می کند. شاید از خودتان بپرسید، چگونه یک فعالیت فیزیکی می تواند پندآموز باشد؟

تأثیرات مفید فعالیت ورزشی بر سلامت، تناسب اندام، افزایش ظرفیت قلبی عروقی و تنفسی و کاهش استرس و … انکارناپذیر است. اما جالب است بدانید که همین فعالیت بدنی اگر تداوم داشته باشد، تغییراتی در نگرش ورزشکار در زندگی ایجاد می‌کند و دریچه‌های جدیدی را برای او می‌گشاید.

دشوارترین مرحله یک کار، شروع آن است
برای خیلی از ما آدم ها شروع یک کار در واقع از خود کار سخت تر به نظر می رسد، اما هرگز به خاطر دشوار بودن کار، از آن نترسید. مرحله دشوار کار که همان آغازش باشد را انجام دهید، به تدریج در ادامه کارها روی غلطک می‌افتید. این قضیه مصداق فعالیت ورزشی خیلی از ماها است، هنگام شروع شاید فقط انگیزه است که نمی گذارد فعالیت را ترک کنیم، خیلی ها به دلیل ناتوانی در همان اوایل قید سلامتی و تناسب اندام را می زنند!

استمرار باعث عادت می‌شود
هیچ کس ورزشکار به دنیا نمی‌آید، کسانی که اهل ورزش نیستند، حتی تصور نمی‌کنند که بشود هفته‌ای ۴ بار، هر بار مثلا" ۱۰ کیلومتر دوید. آن ها از خودشان می‌پرسند که این ورزشکارها انگیزه چنین فعالیتی را از کجا می‌آورند؟ حقیقت این است که استمرار و پیشتکار در یک کار مثبت، به تدریج باعث شکل‌گیری عادت‌های مثبت می‌شود، خواه مسواک زدن به موقع باشد، یا دویدن یا مطالعه کردن.

شما رقیب ندارید، راهنما دارید
در ورزش محال است با کسی رقابت نداشته باشید، البته رقابت سالم همیشه رمز موفقیت است. ولی رقابتی که باعث ایجاد تنفر و کینه اندوزی شود، دودش به چشم خودتان می رود. کسی که کاری را بهتر از شما انجام می‌دهد، در حکم راهنمایی شما است نه رقیب شما. اگر کسی را سراغ دارید که بهتر و بیشتر از شما ورزش می کند و برنامه منظم ‌تری دارد، ناخودآگاه از او یاد می‌گیرید که منظم تر باشید و از وقت‌های فراغت خود بهتر استفاده کنید. همین فلسفه در زندگی هم به شما یاد می‌دهد که وقتی آدم موفق تر و بهتری می‌بینید، به جا بخل و حسد، یاد بگیرید که از او بیاموزید.

افزایش مهارت و توانایی با درد آمیخته است!
کسی که می خواهد به اندامی مناسب برسد یا اینکه توانایی وظرفیت ورزشی خود را بالا ببرد و در نهایت از این موفقیت لذت ببرد، باید فشار به عضلات را تحمل کند، باید گرما و سرما، عرق کردن، کوفتگی و… را تحمل کند. تا به حال با کسی آشنا نشده ام و یا نشنیده ام که برای اینکه بتواند یک آدم موفق در زندگی باشد، یا در کاری مهارت پیدا کند، بدون رنج به آن رسیده باشد. واقعیت همین است، هیچ راه میانبری نیست که شما بتوانید بدون درد و رنج در زندگی و کارتان موفق شوید. کوه با نخستین سنگ آغاز می شود و انسان با نخستین درد.

هیچ مرزی برای توانایی‌های شما وجود ندارد
وقتی به تدریج ورزش را شروع می کنید، خیلی زود متوجه می شوید که می توانید رکوردهای خودتان بهبود ببخشید و حتی رکورد دیگران بشکنید. برای درک بهتر کار یا فعالیتی را به یاد آورید که در ابتدا خیلی ساده آن را آغاز کرده اید و حتی شاید پیش خودتان گفته اید، نمی توانید آن را توسعه دهید، ولی پشتکار شما آن فعالیت را به جای رسانده که شاید هیچ وقت تصور نمی کردید از رقیبان خود و یا حتی کسانی که الگو شما بوده اند جلو بزنید! همان آدمی که در روزهای اول از به پایان بردن یکی دو کیلومتر دویدن ناتوان بود، به تدریج متوجه می‌شود که می‌تواند کیلومترهای بیشتری را بدون خستگی طی کند. به طریق مشابهی در زندگی عادی هم شما یاد می‌گیرید که می‌توانید بیشتر تلاش کنید، مطالعه کنید و خستگی‌ناپذیر شوید.

هر چیزی ممکن است برنامه ریزی دقیق شما را بهم بزند
برای ورزش در ماه آینده برنامه ریزی می کنید ولی مصدومیت، بارش باران یا گرمای زیاد، جلسات کاری برنامه ریزی شما را به هم می زنند. بعضی از آدم‌ها از قانون همه یا هیچ پیروی می‌کنند. یعنی به محض اینکه حس می‌کنند برنامه ایده‌آلشان به هم ریخته، به کلی عصبی و ناامید می‌شوند و به اجرای هشتاد درصد برنامه هم رضایت نمی‌دهند. اما ورزش کردن به شما یاد می‌دهد که همیشه این مزاحم های غیرقابل پیشبینی وجود دارند، نباید از آن ها ترسید، باید به اجرای باقی برنامه رضایت داد و به علاوه در نظر گرفت که همیشه امکان جبران وجود دارد.

وقتی خسته و ناتوان می شوید و برای پایان وسوسه می شوید!
فرض کنید در سربالایی می‌دوید ناگهان نفس کم آورده‌اید، هر لحظه خستگی عضلات و فشار روی قلب و ریه شما زیاد می شود و به شما نهیب می‌زنند که می‌توانی توقف کنی. یا دارید وزنه ای را جابجا می کنید، فشار آنقدر زیاد می شود که ناگهان به خودتان می گویید وزنه را زمین بگذار. اما وقتی مقاومت می کنید و به تدریج توانایی شما بالا می رود، یاد می گیرید که به این وسوسه ها "نه" بگویید. در زندگی هم گاهی وقت ها این وسوسه ها می تواند هر آدم مصممی را خسته و باعث توقف ادامه کار شود. ممکن است سختی کار، روند پیشروی شما را کُند کند، اما نباید باعث توقف شما شود.

خوشحالی فقط در خط پایان نیست
شاید ورزشکارانی را دیده باشید که در حین گوش کردن به موسیقی مدام می دوند و برایتان سؤال می شود که او چرا خسته نمی شود؟ چرا با لذت می دود؟ در این لحظات عضلات و اعصاب آدم هر لحظه به آدم یادآور می‌شوند که تو در حال انجام ورزشی سودمند هستی، آرام هستی، خون در رگانت با سرعت جریان دارد و داری بهترین کار دنیا را می‌کنی! در واقع نشاط و سرخوشی تنها در لحظه رسیدن به خط پایان نیست، یاد بگیرید که در حین ورزش و عرق ریختن هم از فعالیت خود لذت ببرید.

به طریق مشابهی ما در حین انجام کارهای دشوار برای رسیدن به هدف‌های زندگی خود باید یاد بگیریم که از کار خود لذت ببریم، چه آنگاه که برای خریدی ضروری مجبوریم اضافه کاری کنیم، چه آنگاه که برای قبولی در آزمونی، ساعت‌ها مطالعه می‌کنیم.

از موفقیت های کوچک شاد باشید و لذت ببرید
دوست دارید روزی برسد که بتوانید شکم ۶ تکه داشته باشید، یا بتوانید در یک مسابقه ماراتون شرکت کنید، اما شما هنوز خیلی با آن روز فاصله دارید، ولی این فاصله نباید شما را از لذت بردن منع کند! موفقیت های کوچک دست به دست هم می دهند تا به یک هدف بزرگ برسید، هر پیشرفت حتی کوچک به معنی موفقیت و نزدیک شدن شما به هدفتان است.

منبع : elmevarzesh.com

10 درس زندگی که حین ورزش دو یاد گرفتم

به نظر عجیب می‌آید که یک فعالیت فیزیکی که خیلی‌ها به تنهایی انجام می‌دهند و در آن چالشی به هیچ شخصی ندارد، بتواند پندآموز باشد.

یک پزشک: به نظر عجیب می‌آید که یک فعالیت فیزیکی که خیلی‌ها به تنهایی انجام می‌دهند و در آن چالشی به هیچ شخصی ندارد، بتواند پندآموز باشد.

تأثیرات مفید دویدن روی سلامت بدن، تناسب اندام، افزایش ظرفیت قلبی عروقی و تنفسی و کاهش استرس انکارناپذیر است. اما جالب است که همین فعالیت بدنی اگر مستمر انجام شود، تغییراتی در نگرش دونده در زندگی ایجاد می‌کند و دریچه‌هایی جدید روبروی او می‌گشاید.

در اینجا من فهرست جالبی از این اثرات مفید را برای شما می‌آورم:

۱- دشوارترین مرحله یک کار، شروع آن است. هرگز به خاطر دشوار بودن کار، از آن نترسید. مرحله دشوار کار که همان آغازش باشد را انجام بدهید، به تدریج در ادامه کارها روی غلطک می‌افتند.

۲- استمرار در کاری، باعث عادت کردن به آن می‌شود. هیچ کس دونده به دنیا نمی‌آید، کسانی که نمی‌دوند، حتی تصور نمی‌کنند که بشود هفته‌ای ۴ بار، هر بار مثلا ۱۰ کیلومتر دوید. آنها از خود می‌پرسند که این ورزشکارها انگیزه چنین فعالیتی را از کجا می‌آورند.

حقیقت این است که استمرار و پیشتکار در یک کار مثبت، به تدریج باعث شکل‌گیری عادت‌های مثبت می‌شود، خواه مسواک زدن به موقع باشد، یا دویدن یا عادات مطالعاتی.

۳- اگر می‌خواهید آدم بهتری شوید یا در کاری مهارت پیدا کنید، باید قبول کنید که این کار راه شاهانه ندارد و مستلزم تحمل دردها و رنج‌هایی است.

نشاط و سرخوشی بعد از تمرینات دو را می‌خواهید؟ باید آن دقایق فشار به عضلات، گرما، عرق کردن و نفس نفس زدن را تحمل کنید.

۴- اگر تن‌آسایی را کنار نگذارید، به هیچ کجا نمی‌رسید.

۵- کسانی که کاری را بهتر از شما انجام می‌دهند، در حکم آموزگاران شما هستند و نه رقبای شما.

کسی را سراغ دارید که بهتر و بیشتر از شما می‌دود و برنامه منظم‌تری دارد، ناخودآگاه از او یاد می‌گیرید که منظم‌تر باشید و از وقت‌های فراغت خود بهتر استفاده کنید.

همین فلسفه در زندگی هم به شما یاد می‌دهد که وقتی آدم موفق‌تر و بهتری می‌بینید، به جا بخل و حسد، یاد بگیرید که از او بیاموزید.

۶- هیچ مرزی برای توانایی‌های شما وجود ندارد.

شما به تدریج با دو یاد می‌گیرید که می‌توانید پیوسته رکوردهای شخصی را بشکنید.

همان آدمی که در روزهای اول از به پایان بردن یکی دو کیلومتر ناتوان بود، به تدریج متوجه می‌شود که می‌تواند کیلومترهای بیشتری را بدون خستگی طی کند. جالب است که در ورزش دو، خیلی وقت‌ها آدم در میانسالی بهتر از اوج جوانی‌اش می‌تواند عمل کند.

به طریق مشابهی در زندگی عادی هم شما یاد می‌گیرید که می‌توانید بیشتر تلاش کنید، مطالعه کنید و خستگی‌ناپذیر شوید.

۷- همیشه احتمال دارد، چیزهایی برنامه‌ریزی شما را به هم بزنند.

برای ماه آتی خود برنامه‌ریزی ورزشی می‌کنید ولی مصدومیت، بارش باران یا گرمای زیاد با جلسات کاری، برنامه‌ریزی شما را به هم می‌زنند.

بعضی از آدم‌ها از قانون همه یا هیچ پیروی می‌کنند. یعنی به محض اینکه حس می‌کنند برنامه ایده‌آلشان به هم ریخته، به کلی عصبی و ناامید می‌شوند و به اجرای هشتاد درصد برنامه هم رضایت نمی‌دهند.

اما ورزش دو به شما یاد می‌دهد که همیشه این مزاحم‌ها غیرفابل پیشبینی وجود دارند، نباید از آنها ترسید، باید به اجرای باقی برنامه رضایت داد و به علاوه در نظر گرفت که همیشه امکان جبران وجود دارد.

۸- در سربالایی می‌دوید و نفس کم آورده‌اید، هر لحظه خستگی عضلات و فشار روی قلب و ریه به شما نهیب می‌زنند که می‌توانی توقف کنی.

در دوی آماتوری کسی بالای سر شما نیست که شما را شماتت کنند. بنابراین این وسوسه‌ها می‌توانند هر آدم مصممی را خسته کنند و باعث توقف او شوند.

اما وقتی که به تدریج ورزش برای شما عادت می‌شود، یاد می‌گیرید که به این وسوسه‌ها، نه بگویید.

ممکن است سختی کار، روند پیشروی شما را کُند کند، اما نباید باعث توقف شما شود.

۹- نشاط و سرخوشی تنها در لحظه رسیدن به خط پایان نیست، یاد بگیرید که در حین ورزش و عرق ریختن هم از فعالیت خود لذت ببرید.

تنها دونده‌ها می‌دانند که آن گاه که آرام می‌دوند و در حین گوشی کردن به موسیقی دلخواه خود هستند و پیش خودشان تخیل می‌کنند، چه لذتی نصیب آدم  می‌شود.

در این لحظات عضلات و اعصاب آدم هر لحظه به آدم یادآور می‌شوند که تو در حال انجام ورزشی سودمند هستی، آرام هستی، خون در رگانت با سرعت جریان دارد و داری بهترین کار دنیا را می‌کنی!

به طریق مشابهی ما در حین انجام کارهای دشوار برای رسیدن به هدف‌های زندگی خود باید یاد بگیریم که از کار خود لذت ببریم، چه آنگاه که برای خریدی ضروری مجبوریم اضافه‌کاری کنیم، چه آنگاه که باری قبولی در آزمونی، ساعت‌ها مطالعه می‌کنیم.

۱۰- نگذارید که تمایل شما برای رسیدن به اهداف بزرگ، افتخار و رضایت شما را هنگام رسیدن به اهداف کوچک از بین ببرد.

دوست دارید روزی برسد که بتوانید ماراتون را بدوید، این امر نباید بگذارد که شما وقتی چند روز پشت سرهم، هر روز ۱۰ کیلومتر می‌دوید، از استمرار و پشتکار خود لذت نبرید.

در زندگی هم وضعیت به صورت مشابهی است. دوست دارید که بهترین آدم تحصیل‌کرده در رشته خود شوید، این امر نباید باعث شود که در هنگام رسیدن به مدارج علمی پایین‌تر، با خود بگویید که جایی برای خوشحالی نیست و تا قله فاصله زیادی است.