گجت های ضد آب واقعا ضدآب نیستند

وقتی روی دستگاهی عبارت water-resistant به چشم می خورد، به آن معنی نیست که با یک گجت ضدآب طرف هستید. اما تفاوت اصلی در کجاست؟

هفته نامه عصر ارتباط - سعید صباغی پور: می خواهیم درباره دو اصطلاح water-resistant و waterproof که در دنیای ساخت گجت زیاد مورد استفاده قرار می گیرند صحبت کنیم، اما این بدان معنی نیست که می توانید آنها را در نزدیک ترین استخر محل زندگی تان به کار بگیرید. وقتی روی دستگاهی عبارت water-resistant به چشم می خورد، به آن معنی نیست که با یک گجت ضدآب طرف هستید. اما تفاوت اصلی در کجاست؟

 سالانه کاربران هزاران گجت به اصطلاح ضدآب خود را با توجه به ادعای شرکت سازنده زیر آب می برند و آن را به یک آجر بی استفاده تبدیل می کنند. دانستن اصول اولیه اصطلاح water-resistant در سالم نگه داشتن گجت و همچنین انتخاب گزینه مناسب برای فضاهای باز و ورزشی اهمیت زیادی دارد. مهم ترین نکته درباره ضدآب بودن (waterproof) یک دستگاه این است که بدانید هیچ دستگاه ضدآبی هنوز ساخته نشده است.

درواقع این ترفندی تبلیغاتی است و سازندگان گوشی، ساعت، جی.پی.اس، اسپیکرهای همراه و... باید به جای استفاده از waterproof از water-resistant استفاده کنند و پارامترهای مشخص شده توسط سازنده را روی جعبه گجت ذکر کنند. برای روشن تر شدن موضوع به ضدزلزله بودن یک وسیله فکر کنید. هیچ گاه نمی توان ساختاری ساخت که کاملا در برابر زلزله مقاوم باشد. فارغ از اینکه گجت تا چه اندازه خوش ساخت باشد، همواره ترکیب زمان و شدت زلزله معادلات را برهم می زند. اصطلاح water-resistant هم دقیقا همین شرایط را دارد. هر گجت دارای آستانه ای است که در آن عمق و حرارت آب تاثیر خودشان را نشان می دهند.

اکنون که متوجه دروغین بودن waterproof شده ایم بگذارید کمی درباره معنای واقعی water-resistant حرف بزنیم. هر سازنده ای می تواند ادعا کند دستگاهش در برابر آب مقاوم water-resistant است، اما نسبت به تعریفی که از آن دارد نباید به این ادعا اعتماد کرد. دو اصطلاح و رتبه بندی اساسی برای رساندن این منظور وجود دارند؛ اولین مورد رتبه بندی جوی Atmospheres یا ATM است و دومی پیشگیری از نفوذ یا IP (Ingress Protection). رتبه بندی اخیر یعنی IP در گوشی ها، تبلت ها و گجت های همراه امروزی کاربرد بیشتری دارد. بنابراین در ادامه بحث به آن می پردازیم.

IP در اصل یک کد جهانی و استاندارد است که میزان مقاومت گجت از نظر فیزیکی و نفوذ مایعات را مشخص می کند. IPXY به معنای آن است که دستگاه به اندازه X در برابر عوامل فیزیکی و به اندازه Y در برابر مایعات از خود مقاومت نشان می دهد. بنابراین در صورتی که اعداد X و Y بیشتر باشند، دستگاه مقاومت بیشتر دارد. هرچند برچسب IP12 در دنیای واقعی وجود دارد، اما عددی کمتر از IP56 را روی دستگاه ها نمی بینید. به طور معمول اگر یک سازنده از IP68 استفاده کرده باشد به این معنی است که گجت در برابر گرد و غبار مقاوم بوده و تا یک متر زیر آب هم قابل به کارگیری است.

برای مشخص تر شدن موضوع به چند نمونه اشاره می کنیم. محصولات محبوب Fitbit Flex و Fitbit Charge فقط دارای استاندارد ATM 1 هستند؛ و این یعنی تا 10 متر زیر آب جواب می دهند. اما وقتی سراغ بخش راهنما در سایت رسمی این سازنده می رویم، متوجه می شویم که پشتیبانی شرکت در پاسخ به پرسش «آیا می توانیم با دستگاه شنا کنیم؟» گفته که ATM 1 در برابر فشارهای ناشی از شناکردن مقاوم نیست.

بنابراین، با این مثال متوجه می شوید که مساله مقاومت در برابر آب برای یک گجت تا چه اندازه می تواند گیج کننده باشد. از سویی استاندارد به شما می گوید تا 10 متر زیر آب و از سوی دیگر سازنده جواب می دهد با گجت شنا نکنید! حتی دستگاه Fitbit Charge هم که دارای ATM 5 است در شرایطی که فشار آب کمی زیاد شود دچار مشکل خواهدشد.

روی ساعت هوشمند اپل هم برچسب IPX7 را مشاهده می کنید که به معنای آن است که اپل به موضوع فشارهای فیزیکی توجهی نداشته اما همانند ساعت های هوشمند اندرویدی تا یک متر زیر آب دوام می آورد. در مجموع گویی تنها با دستگاهی که IPX7 یا ATM 5 دارد تنها می توانید به حمام بروید یا ظرف های خانه تان را بشویید؛ بنابراین تا حد امکان سعی کنید با این گجت ها بیشتر از نیم ساعت در آب نمانید و حتی فکر شنا کردن هم به سرتان نزند!

هوشمندی لاریجانی نقشه ضد ایرانی را بر آب کرد

عصر ایران -اسماعیل سلطنت پور: اجلاس اضطراری بین المجالس اسلامی که با توطئه امارات در ابوظبی برپا شد برخلاف طراحی های شیوخ برای اقدام علیه ایران با هوشمندی دیپلماتیک مسئولان به صحنه زبونی آن ها تبدیل شد.

اماراتی ها که تاکنون در هر گعده ای به دوره گردی علیه ایران می پرداختند تا ادعاهایی علیه تمامیت ارضی ایران مطرح کنند این بار به حقارتی افتادند که از طرح این ادعای کذایی در خاک خود و در پایتخت خود عاجز ماندند.

هیئت امارات از بهمن سال 1388 و در اجلاس بین المجالس در کامپالای اوگاندا تلاش برای به تصویب رساندن کمیته مساعی حمیده  آغاز کرد اما با واکنش به موقع هیئت ایرانی که پی به پشت پرده این طرح شیطانی برده بودند در نطفه خفه شد.

اماراتی ها همان جا پیشنهادی را مطرح کردند تا اجلاس فوق العاده در ابوظبی برپا شود که این پیشنهاد نیز با سوکت اعضای بین المجالس مواجه شد اما فرصت طلبی آنان بعث شد که تلاش کنند این سکوت را موافقت اعضا با برگزاری اجلاس جلوه دهند تا بلکه ایران در عمل انجام شده گرفتار شود و آنان توطئه ای را که در کامپالا موفق به انجامش نشدند در ابوظبی به سرانجام برسانند.

توطئه این بود : بین المللی کردن ادعاهای امارات در خصوص جزایر ایرانی

هدف هم این بود: درخواست امارات برای مطرح شدن اختلاف ارضی ایران و امارات در کمیته مساعی حمیده وابسته به بین المجالس اسلامی

به هر حال اماراتی ها نشان داده اند که از هر فرصتی برای طرح ادعاهای بی اساس استفاده می کنند و با مطرح کردن کمیته مساعی حمیده نیز نشان دادند که برنامه ریزی طولانی و هدفمندی برای محقق کردن رویاهایشان دارند رویاهایی که بعد از برگزاری اجلاس اضطراری در ابوظبی برای شیوخ بلند پرواز تبدیل به کابوس شده است.

امارات در هر صورت موفق شد برگزاری یک جانبه اجلاس بین المجالس در ابوظبی را نهایی کند اما بعد از مشخص شدن دستور کار این اجلاس که همان طرح شیطانی مساعی حمیده بود ایران قاطعانه واکنش نشان داد و اعلام کرد در اجلاس شرکت نمی کند.

اعلام شرکت نکردن ایران در اجلاس بین المجالس که بنیانگذار بین المجالس اسلامی است بازتاب خود را داشت به نحوی که بلافاصله روسای مجالس کشورهای اسلامی از طرف امارات ماموریت یافتند تا واسطه گری کرده و رای ایران را بزنند بلکه ایران با سلام وصلوات در اجلاس شرکت کند و اماراتی ها نیز برنامه خود را پیش ببرند  در حالی که لاریجانی در این مذاکرات تلفنی به هیچ وجه حاضر نشد از منافع ملی کشور عقب نشینی کند و نشانه ای از صرف نظر ایران از تمامیت ارضی اش به رخ مدعی بدهد.

بعد از شکست این برنامه از سوی امارات، آرام آرام اماراتی ها گام پس گذاشتند و این بار قطر و کویت را برای شرکت ایران در اجلاس واسطه کردند چراکه غیبت بنیانگذار بین المجالس اسلامی در این اجلاس یک آبرو ریزی و نقطه ضعف برای کشور میزبان به شمار می آید.

از سوی دیگر ایران به هیچ وجه علنا اعلام نکرد که نسبت به ادعای امارات به جزایر معترض است بلکه اساس کمیته مساعی حمیده را زیر سوال برده و تاکید کرد که تنها نتیجه حاصله از این کمیته دامن زدن به اختلافات، افزایش درگیری ها و تنش بین کشورهای اسلامی خواهد بود.

بدون شک اگر این توطئه از سوی امارات به انجام می رسید بین المجالس اسلامی که مامنی برای رایزنی ، تقویت روابط و هم پیمانی کشورهای اسلامی بود به یک اتحادیه برای تقریب کشورهای اسلامی و افزایش اختلافات کشورها تبدیل می شد.

لازم به یادآوری نیست که کشورها بر سر تمامیت ارضی شان هیچ گاه مسامحه ندارند و چه بسا وارد شدن بین المجالس به اختلافات مرزی کشور ها سرکلیشه ای برای جنگ های دوجانبه و چندجانبه بین کشورهای اسلامی بر سر خاک می شد.

این نکته را نیز نباید از نظر دور داشت که تنها اختلاف برسر خاک بین کشورهای اسلامی مربوط به ایران و امارات نیز بلکه ده ها مورد اختلاف مرزی میان خود کشورهای عربی با هم وجود دارد که سالهاست باقی مانده و به نتیجه نرسیده است.

در نهایت رئیس مجلس امارات شخصا گوشی تلفن را برداشته و با لاریجانی تماس گرفت و قول داد نه تنها کمیته مساعی حمیده از دستور کار اجلاس ابوظبی خارج شده بلکه کلیه تصمیمات اجلاس نیز با نظر ایران انجام می شود.

بعد از این عقب نشینی آشکار امارات در مقابل ایستادگی مقتدرانه و اصولی ایران، در نهایت لاریجانی بار سفر بسته و عازم امارات شد اما همچنان نگرانی وجود داشت که اماراتی ها شیطنتی کرده و نقشه شان را اجرایی کنند.

رئیس مجلس امارات اما در اقدامی حقارت بار در نطق آغازینش مجبور شد رسما اعلام کند که کمیته مساعی حمیده از دستور کار اجلاس خارج شده است.

اما هوشمندی دیپلماتیک هیئت ایرانی به ریاست لاریجانی یک بار دیگر خود را نشان داد و ایران در اجلاس ابوظبی پیشنهادی را مطرح کرد که بین المجالس حق ندارد در مسائل داخلی کشورها دخالت کند و این پیشنهاد خوش رنگ و لعاب مورد حمایت اعضای بین المجالس اسلامی قرار گرفته و به تصویب رسید تا اینکه نقشه اماراتی ها حداقل در بین المجالس برای همیشه بر آب شود.

از این گذشته اماراتی ها که در هر اجلاس که دستشان می رسید به خصوص نشست های عربی که همه خودی هستند با لابی گری سعی می کردند بندی را درباره جزایر بگنجانند در اجلاسی که میزبانش بودند جرئت نکردند چنین نکته ای را مطرح نمایند تا حقارت بیشتری عایدشان شود و پیروزی ایران پر رنگ تر باشد.

البته نباید از نظر دور داشت که اماراتی ها برای ادامه چشم چرانی ارضی شان متوقف نخواهند شد و اینگونه نیست اگر در این اجلاس موفق نبودند پرونده ادعا پراکنی آنان نیز بسته می شود بلکه آنان به سراغ نقشه های دیگر خواهند رفت.

این نکته را نباید به فراموشی سپرد که ایستادگی ایران بر تمامیت ارضی اش مهمترین عامل برای عقب نشینی امارات و به شکست انجامیدن طرح آنان در اجلاس ابوظبی بود و چه بسا یک گام حساب نشده و یک اظهار نظر بدون محاسبه می توانست طرف مقابل را در پیگری طرحش جری تر و مصر تر نماید.

علی لاریجانی رئیس مجلس شورای اسلامی نیز نشان  داد بی دلیل نیست که همگان اورا به عنوان یک دیپلمات قهار می شناسند دیپلماتی که دوره محدود فعالیتش در شورای عالی امنیت ملی و سپس مجلس دستاورد های متعدد به دنبال داشته است.

لاریجانی در اجلاس ابوظبی نیز نشان داد که دیپلماسی پارلمانی نه تنها چیزی کم از دیپلماسی رسمی و دولتی ندارد بلکه اگر تدبیر و درایت باشد این نوع دیپلماسی شاید بیشتر نیز بتواند در خدمت منافع ملی باشد چرا که مجلس هر کشور برآیند و عصاره ملت آن کشور است.

در پایان باید اشاره کرد که اجلاس ابوظبی یکی از مهمترین تحولات سیاست خارجی ایران بوده و شاید چراغ راهی را در مسیر صیانت از منافع ملی و تمامیت ارضی کشور بر افروخته باشد که مرور این نقشه راه میتواند در مناسبات آتی ایران در حفظ تمامیت ارضی و جزیره مورد ادعا و حتی مسائل منطقه ای،و موضوعات بین المللی دیگر باشد.../عصر ایران