نگهداری وپرورش قناری

 

 

 

 

قناری را همه می شناسیم.پرنده ای که شهرت آن به آواز دلنشین وموزون آن است.البته زیبایی رنگهای این پرنده را نیز نباید فراموش کرد.رنگهای سبز(سوخته و چمنی)،دارچینی،سرخ،زرد، طلائی، سفید، طوسی و آهویی ازجمله این رنگ های این پرنده اند.اما قناری هایی با مخلوطی از این رنگها نیز هستند که به آنها ابلق گفته می شوند.اغلب قناری های ابلق با اختلات نژاد ها به وجود آمده اند.

 

من از همین آغاز بحث از شما خواهشمندم که در نگهداری و تکثیر این پرنده نژاد آن را مورد توجه قرار دهید و به ساده ترین صورت می شود گفت که پرنده هایی را تهیه کنید که رنگ و فرم بدنی یکسانی داشته باشد(طوری که خواهر و برادر یا برادر و مادرو بالعکس نیز نباشند).متاسفانه به این موضوع در ایران توجهی نشده و حالا دغدغه ما و بسیاری از عشقباز ها اصلاح نژاد و باز گردانی درست این پرنده است.

 

در اغلب کشور ها پرورش این پرنده رواج دارد و به آن بهای زیادی می دهند.اما در تاریخچه ی این پرنده کشف و شناخت اولیه ی آن را به اسپانیایی ها نسبت داده اند.

 

انواع گوناگونی از این پرنده موجودند که مهمترین آنها عبارتند از:جیور،یورک( یا یورکشار)،فری و انواع معمولی آن که به نام رسمی مشهور اند.

نگهداری از این پرنده کار پیجیده ای نیست و بر خلاف تصور عام شما می توانید با نگهداری مطلوب ازآن در خانه از وجودش لذت برده و برای پرنده هم زندگی خوبی فراهم کنید.

 

 

خرید قناری

قناری ها همانطور که گفتم انواع گوناگونی دارند اما برای مبتدی ها قناری رسمی مناسب ترین است و از لحاظ استقامت بدنی هم نسبتاً مناسب است .در ضمن گونه های دیگر قناری کمی گرانتر هستند و شما در صورت عدم نگهداری صحیح از آنها و نگرفتن نتیجه ی مطلوب ازشون دلزده می شید.

پس مبتدی ها قناری رسمی را تهیه کنند تا خصوصیات و رفتار این پرنده بیشتر دستشون بیاد و از قناری ها نتیجه ی بهتری کسب کنند.

این را هم بگم که در این پرنده هم مانند اغلب پرندگان آواز خوان فقط گونه ی نرقادر به خوندنه و قیمتش هم از ماده تا حدود زیادی گرانتره.و شما از ماده ها فقط در زمان جوجه کشی می تونید کار بکشید.

در اینجا باز هم روی مورد تهیه پرنده از یک نژاد(یک رنگ با یک فرم بدنی) که در پست قبلی هم اشاره شد تاکید می کنم.

در ضمن این را هم باید بگم که جوجه کشی از قناری را معمولا موقعی که قناری ها آماده اند و در فصل آن انجام میدهند اما در کل از خصوصیات قناری خوب باید به صاف و یکدست بودن پر ها همراه با درخشنده بودن رنگشان.هیکل خوب و روی فرم پرنده.نشاط و تحرک بالا(پرنده در گوشه ی قفس پف کرده نباشد) .روشنی و جلای چشمان و در نرهای مست و آماده برای جفت گیری:بیقراری و خواندن با صدای بلند و رسا و برای ماده ها سوت کوتاه کشیدن و گرفتن پر و کاغذ به دهان و جمع کردن آنها در گوشه ای از قفس اشاره کرد.

 

 

 

 

 

نگهداری

قفس:شما می تونید قفس های معمولی با اندازه ی 55 یا50 سانتیمتر که در بازار هست را تهیه کنید. اما بهتره برای نگهداری جوجه ها(تا زمان بلوغ که برای قناری های رسمی5تا6 ماهگیست) ودر زمان پرریزان که باید قناری های نر و ماده را گروهی و جدا از هم نگهداری کنید قفس های بزرگ۱۱۰ سانتیمتری را تهیه کنید.

 

وسایل قفس:شما می تونید در قفس 2تا میله ی پلاستیکی به صورت بالا و پایین در دو جای قفس با فاصله از هم بگذارید طوری که یکی از میله ها تقریباً نزدیک جادونی باشه و یکی دیگه بغل آبخوری.وان حمام قناری هم باید بخرید.ظروف متفرقه ی غذا را هم تهیه کنید.

 

اصول نگهداری

1-تغذیه: ابتدا خدمتتون عرض کنم که غذای اصلی این پرنده تخم کتان است که نیاز عمده ی قناری را تامین می کند اما نه همه ی نیاز هایش.دانه های دیگر نیز مانند:خرفه،تخم کاهو،ارزن،شاهدانه،تخم شلغم،ترب و بلغور جو نیز در بهله های زمانی متفاوت مورد استفاده قرار میگیرند چون هر دانه خواصیت خواص خود را دارد مثلاً تخم کاهو و خرفه خنک و در مقابل دانه هایی مثل ارزن و ..طبع گرم دارند.میزان دانه های مختلف از زمان پرریزان(در تابستان) تا پایان دوران جوجه کشی متفاوت است.دان نرم نیز که مخلوطی از شیر خشک،آرد سوخاری،تخم مرغ وسبوس است در زمان جوجه کشی مورد استفاده قرار می گیرند.

 

در ضمن دادن میوه و سبزیجات تازه را به قناری ها در تمام فصول سال را فراموش نکنید که در جیره ی غذایی پرنده نقش به سزایی دارند.تغذیه با گشنیز ،هویج(این مورد در زیبایی رنگ هم تاثیر به سزایی دارد مخصوصا در قناری های سرخ و دارچینی)،ترب،کاهو،جعفری،و...

 

دادن صدف و ماسه نرم هم جیره ی غذایی را کاملتر کرده و نیز به خرد شدن غذا در سنگدان و هضم آنها نیز کمک می کند.

از زمان تولک رفتن تا جوجه کشی کم کم جیره ی تخم کتان کمتر و دانه های کمکی افزایش می یابند طوری که در زمان جوجه کشی دانه های کمکی به بیشترین حد خود می رسند.

 

 

2-مکان نگهداری:.قناری ها نباید در معرض مستقیم باد باشند اما در عین حال باید هوای مکان قناری تهویه شود مکان آرام برای قناری ها نیز باید مورد توجه باشد و در بعضی مواقع موسیقی آرامی برای آنان گذاشت.

 

در مورد دمای آن نیز باید توجه داشته باشید که دما را در تیر ماه (اوایل پر ریزان)دما را تا 30 درجه نگهدارید اما پس از گذشت حدود 30 تا 40 روز و در اوایل مرداد شما پرنده هایتان را با گرمای طبیعی محیط نگهداری کنیدو رفته رفته اقدام به کاهش دما نمایید.در مهر ماه هم دما را در 20 درجه کنترل کنید ولی وقتی که به زمان جوجه کشی نزدیک می شویم و نوردهی را افزایش می دهیم باید دما افزایش یافته و در فصل جوجه کشی در 23 درجه حفظ شود.

 

 

 

 

 

3-نور دهی:نور دهی نقش مهمی برای قناری ها ایفا می کند.شما باید توجه داشته باشید که بیشترین طول روز در تیر ماه است که حدود 15 ساعته و در زمستان به کمترین حد خود و حدود 10 ساعت می رسد.برای همین از تیر تااواسط آبان باید اقدام به کاهش نوردهی شود و از اوایل دی باید دوباره اقدام به افزایش نور دهی شود.

 

به این نکته توجه داشته باشید که مانند شرایط طبیعی افزایش یا کاهش مدت نور دهی باید تدریجی باشد.

 

4- نظافت و بهداشت:اهمیت این موضوع اجتناب ناپذیر است چون قناری پرنده ای بسیار حساس است.در ضمن حشراتی مثل رشک یا شپشک بین انسان و پرنده مشترکند.شما باید هفته ای یک بار کف قفس را تمیز کنید و هر ماه یکبار همراه با نظافت قفس میله های قفس و نشیمن های پرنده را برداشته و درز های آن را خوب بشویید چون این درز ها منبع تجمع میکروب هااند و قفس را نیز ضد عفونی کنید.

 

در ضمن قناری ها به استحمام در هفته یکبارنیاز دارند.این کار به جلوگیری از آلوده شدن پرنده به انگل ها و حشرات کمک شایانی می کند.شما برای این کار می توانید وان های خصوص حمام قناری را تهیه کرده و آن را تا حد مشخصش آب کرده قفس را طوری در نور آفتاب قرار دهید که نیمی از آن در آفتاب باشد و نیمی دیگر در سایه.تا قناری ها به شنا و استحمام مشغول شوند.

ویدیو مرتبط :
اصول تکثیر نگهداری وپرورش کاکتوس

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

نگهداری وپرورش مرغ مینا

 

 

مرغ مینا پرنده ای کوچک زیبا و دلنشین است که قابلیت بسیار خوبی برای تقلید صدا دارد و این توانایی شگفت انگیز باعث شده‌ است که آدمی از سالیان بسیار دور به پرورش و نگهداری از این پرنده علاقمند شود. تاریخ اهلی شدن آن چندان مشخص نیست اما به نظر می‌رسد که لا اقل سه هزار سال قبل این پرنده برای اولین بار در هندوستان اهلی شده باشد. مینا علاقمندان فراوانی دارد و بیشتر علاقمندان این پرنده را کودکان، زنان خانه دار و اشخاص تنها تشکیل می‌دهند، افرادی که تقلید صدای مینا باعث شده‌است تا در این پرنده همنشین مناسبی بیابند.

مینا پرنده‌ای از خانواده سار «استوماتیده» است که به دو صورت وحشی واهلی یافت می‌شود و دارای نژادهای مختلفی است که معروف ترین این نژادها مینای گوشواره ای و مینای معمولی است، نام این پرنده در زبان فارسی «مینا»، «مرغ مینا» و «مینای سخنگو» و «مرغ مقلد» است، در زبان عربی «المینه» ودر زبان انگلیسی Myna، Mynah، Mina، Mynas، Minah و در زبان فرانسوی و اسپانیایی به آن Martin و در زبان آلمانی به آن Beo و در زبان ترکی Mina است. نام «مینا» در حقیقت یک نام هندی است که ریشه‌ای سانسکریتی دارد و از زبان هندی به سایر زبان‌ها راه یافته‌است. گونه وحشی این پرنده در جنگل‌ها و دشت‌ها پراکنده‌است و گونه اهلی آن را می‌توان در بسیاری از خانه‌ها مشاهده کرد. مرغ مینا پرنده‌ای کاملاً اجتماعی و پر سر وصدا است که تا حدودی مانند سارها حالت تهاجمی دارد. اگر به هر دلیلی مورد آزار و اذیت قرار گیرد یا احساس خطر کند و به درختی نزدیک در حوالی لانه اش رفته، صداهای بسیار بلند و ناهنجاری را به معنای اعتراض از خود در می‌آورد. آن‌ها خود را سریعاً با محیط وشرایط اطراف شان تطبیق می‌دهند. بیشتر اجتماع آن‌ها در زمین‌های بایر واطراف باغ‌ها می‌باشد.

 

 

زیستگاه

 

زیستگاه مینای معمولی به طور طبیعی در مناطقی از شرق افغانستان  تا جنوب غربی چین واقع شده‌است. آن‌ها اغلب سرزمین‌های باز وکم درخت را برای زندگی ترجیح می‌دهند. اما در بعضی از موارد در میان تمدن شلوغ شهری هم مانند پارک‌ها، گلخانه‌ها و مزارعی که به دست انسان‌ها ساخته شده‌است دیده می‌شوند. آن‌ها برای تفریح وسرگرمی با دیگر مرغ‌های مینا گلاویز می‌شوند وبه نزاع‌های دوستانه می‌پردازند. اما این نبردها به خشونت و خونریزی نمی‌انجامد. این پرنده انسان را از وجود مار مطلع می‌سازد و با مشاهده این حیوان با سروصدای زیاد محل وجود مار را به انسان نشان می‌دهد.

مینا قادراست که واژه‌ها را تقلید کند و کلمات زیادی را حفظ کند، به همین علت در هندوستان و بسیاری از کشورهای دیگر آسیایی به عنوان پرنده‌ای اهلی و خانگی مورد استفاده قرار می‌گیرد. این پرنده در هندوستان رمز عشق به شمار می‌روند زیرا که در طول زندگی بسیار ازدواج می‌کنند و برخی از دلباختگان هندی برای به دست آوردن دل محبوبه خود مرغ مینایی را تهیه کرده و پس ازآموزش دادن چند کلمه محبت آمیز آن را به محبوبه خود پیشکش می‌کنند.

 

 

رده بندی علمی مینا

 

خانواده ساران «Sturnidae» خانواده‌ای است که سه جنس مینا را در بر می‌گیرد و این جنس‌ها عبارتند از: جنس مینای گوشواره‌ای یا گراکولا Gracula (دوازده گونه)، جنس مینای معمولی یااکری دوتریس Acridotheres (هشت گونه) و بالاخره جنس مینای بالی یا لیکوپسار Leucopsar (یک گونه).

 

 

رنگ و اندازه و شکل ظاهری مینا

 

مینای معمولی سر و گردنی سیاه رنگ و پشت و سینه آن قهوه‌ای رنگ و در هنگام پرواز لبه‌های دم و زیر بال‌ها به رنگ سفید دیده می‌شوند. منقار و پاها و پوست پشت چشم‌ها به رنگ زرد است. رنگ پر مینای ماده همانند مینای نر است اما جثه کوچک تری دارد و رنگ پر و بال آن کم رنگ تر است. این پرنده برخلاف بسیاری از پرندگان به جای جهیدن بر روی زمین راه می‌روند. لکه‌های زرد موجود در پس سر مینای گوشواره‌ای در مینای معمولی دیده نمی‌شود و یا به صورت‌های دیگر و رنگ‌های دیگر ظاهر می‌شوند برای مثال در «مینای بانک» این لکه به رنگ پرتقالی است. لبه‌های دم پرنده در گونه مینای معمولی به رنگ سفید است و در مینای دمگاه سفید، رنگ پرهای اطراف دم پرنده نیز به رنگ سفید است.

مینای گوشواره‌ای: به طور کلی رنگ پر و بال تمام انواع مینای گوشواره‌ای سیاه متالیک است که در صورت تابش نور به رنگ‌های ارغوانی رنگین کمان، فیروزه‌ای و یا سبز تیره در می‌آیند. تمامی انواع مینای گوشواره‌ای، لکه‌های زردی در پشت و زیر چشم دارند که اندازه آن ازگونه‌ای به گونه دیگر متفاوت است و رنگ آن از زرد تیره تا زرد روشن متفاوت است، به این لکه‌ها «گوشواره» می‌گویند. تعداد این لکه‌ها معمولاً در پس سر دو عدد و در زیر چشم یک عدد می‌باشد و در برخی از گونه‌ها ممکن است که این لکه‌ها به یکدیگر متصل شده و لکه زرد بزرگی در پس سر پرنده تشکیل دهند.

 

 

نژادهای مینا

 

 

همان طور که قبلاً گفته شد در جهان بالغ بر بیست ویک گونه مینا وجود دارد که این گونه‌ها در سه جنس رده بندی شده‌اند و این سه جنس عبارتند از: جنس مینای گوشواره‌ای (شامل دوازده گونه)، جنس مینای معمولی (شامل هشت گونه) و جنس مینای بالی (شامل یک گونه). رنگ تمامی گونه‌ها به استثنای مینای بالی سیاه و تیره‌است و تنها مینای بالی به رنگ سفید است. در این جا به ترتیب گونه‌های مختلف مینا را شرح می‌دهیم:

 

1.

گونه مینای گوشواره‌ای Hill Mynah

2.

گونه مینای معمولی Common Mynah

3.

گونه مینای بالی Bali Mynah

 

 

تغذیه مینا

 

 

مینا پرنده‌ای همه چیز خوار است و در طبیعت بیشتر بر انواع میوه‌ها، دانه‌ها، حشرات و جانوران کوچک نظیر ملخ و پروانه تغذیه می‌کند و معمولاً با پرسه زدن روی زمین به دنبال غذا می‌گردد. برگ‌ها را زیر و رو می‌کند و سعی می‌کند کرم‌ها و حلزون های مخفی شده در زیر برگ‌ها را صید کند. البته علاوه بر میوه جات و دانه جات بر کرم خاکی، گل، شهد گل و فضله ماکیان نیز تغذیه می‌کند. از موش و قورباغه و مارمولک نمی‌ترسد و آن‌ها را شکار می‌کند و حتی در صورت لزوم به تخم سایر پرندگان نیز رحم نمی‌ کند. گاهی اوقات نیز بر روی پشت گاوها می‌نشیند و سعی می‌کند که حشرات موجود بر روی آن و یا حشرات موجود در اطراف تغذیه نماید. مینا بر روی زمین‌های شخم زده نیز به دنبال حشراتی می‌گردد که براثر شخم زدن از زیر خاک بیرون آمده‌اند، به هرحال پرنده‌ای مفید به شمار می‌رود که می‌توان به راحتی از آن برعلیه آفات کشاورزی استفاده کرد.

 

 

تولید مثل مینا

 

در شهر، مینای بالغ لانه خود را زیر لبه پشت بام می‌سازد و اما در بیرون شهرها معمولاً لانه خود را در سوراخ درخت‌ها می‌سازد و یا این که از لانه‌های قدیمی پرندگان دیگر استفاده می‌کند. لانه مینا از علف و شاخه‌های نازک همراه با تکه‌های کاغذ و غیره ساخته می‌شود. هردو والدین جوجه‌ها را بزرگ می‌کنند و لانه را نیز به کمک هم می‌سازند. قبل از تخمگذاری پرنده نر چنانچه کاکل داشته باشد کاکل خود را بر می‌افرازد و در معرض دید پرنده ماده می‌گذارد و منقار خود را بالا و پایین می‌برد و از خود صدای مخصوصی در می‌آورد و اقدام به تمیز کردن پر وبال پرنده ماده می‌کند و بدین گونه سعی می‌کند توجه پرنده ماده را به طرف خود جلب کند. البته گاهی نیز دیده شده که دو پرنده نر در کنار هم این رفتارها را از خود نشان داده‌اند. پرنده ماده نیز در قبال رفتارهای جنسی پرنده نر تحریک شده و به آرامی روی نشیمنگاه نشسته و با پایین آوردن بدن خود، پرنده نر را به جفتگیری دعوت می‌کند. جفتگیری چند ثانیه بیشتر به طول نمی‌کشد و ممکن است که پرنده نر چندین بار در یک روز جفتگیری کند اما در واقع برای بارور کردن یک خوشه تخم، فقط یک بار جفتگیری کافی است. پس از جفتگیری پرنده ماده خود را برای تخمگذاری آماده می‌کند.