فناوری های مورد نیاز برای زندگی روی مریخ

انسان از دیرباز در پی کشف کهکشان‌های مختلف و بررسی امکان زنده ماندن در سیارات دیگر بوده است. حال آنکه به تازگی چشمه‌های امیدی از وجود آب‌های زیرسطحی بر روی مریخ کشف گردیده است

وب سایت فارنت - بهزاد ایزدی: انسان از دیرباز در پی کشف کهکشان‌های مختلف و بررسی امکان زنده ماندن در سیارات دیگر بوده است. حال آنکه به تازگی چشمه‌های امیدی از وجود آب‌های زیرسطحی بر روی مریخ کشف گردیده است.

وجود آب‌های یخ زده بر روی مریخ سؤال‌های متعددی از جمله امکان بخار و تبدیل آن به اکسیژن و یا استفاده از آن به منظور کشت گیاهان را به همراه داشته. این در حالیست که دمای عادی سطح مریخ همواره منفی 80 درجه فارنهایت بوده از این رو اگر خواهان بقا بر روی مریخ هستیم بدون شک بایستی تغییراتی بر روی سبک زندگی خود و شرایط موجود بر سطح سیاره سرخ ایجاد کنیم.

 در همین رابطه در ادامه در فارنت قصد داریم 6 فناوری که می‌توانند به بقای زندگی بشر بر روی مریخ کمک کنند را مورد بررسی قرار دهیم.

---

6-پخت غذا با پرینترهای سه‌بعدی

هرچند انسان بدون اکسیژن و سرپناه در خارج از جو زمین لحظه‌ای نم‌تواند دوام آورد، با این حال این نکته را نیز به یاد داشته باشید که سوخت و ساز بدن نیز یکی از عوامل حیاط بشر است که صرفاً با خوردن غذا رفع می‌شود؛ اما در زمانی که خاک مناسب برای پرورش گیاهان در مریخ وجود ندارد چگونه می‌توان غذا تهیه کرد؟

چاره کار استفاده از پرینت‌های سه‌بعدی به منظور ساخت غذاست. هر خوراک مجموعه‌ای از ترکیبات مختلف غذایی محسوب می‌شود که در کنار یکدیگر یک طعم ویژه را به وجود می‌آورند. این ترکیبات غذایی می‌توانند به شکل پودر دربیایند. زمانی که انواع مختلف این پودرها با روغن و آب ترکیب شود، در چاپگر سه‌بعدی غذای مورد نظر را تولید می‌کند.

هرچند با امروزه می‌توان به استفاده از روش میکرو گیرین بدون نیاز به خاک گیاهان بسیار ساده‌ای را پرورش داد که در رژیم غذایی تقریباً تمام انرژی مورد نیاز بدن تأمین خواهند کرد، با این حال اکثر فضانوردان ترجیح می‌دهند از مواد قضایی آماده استفاده کنند.

حال اگر آنکه روزی بتوان از طریق پرینترهای سه‌بعدی به روشی برای پخت و پز غذا دست یافت، بدون نیاز به کنترل اسیدآمینه معده می‌توان سوخت سازی عادی بدن را به گردش انداخت.

---

5-پرواز از طریق بشقاب‌پرنده با موتور پیشرانه

در گذشته‌ای نه چندان دور، آمریکایی‌ها بر اساس آنچه فیلم‌های هالیوودی به تصویر می‌کشیدند هرلحظه منتظر فرود آمدن یک بشقاب‌پرنده و پیاده شدن شخصیت‌های فضایی با لباس‌هایی سبز رنگ از آن‌ها بودند. در هر حال هر آنچه انسان‌ها درباره بشقاب‌پرنده در خیال داشتند، در حال تبدیل شدن به یک اتفاق واقعی و جدی است.

قبلاً فکر می‌کردیم بشقاب‌پرنده ها مسئول حمل و نقل آدم فضایی‌ها در کیهان هستند اما امروز اگر خللی در برنامه‌های ناسا ایجاد نشود، محتمل است که یکی از همین بشقاب‌پرنده ها به زودی با سرنشینان انسان خود بر روی مریخ فرود خواهد آمد.

ناسا مشغول تست بر روی پروژه سیستم کاهنده چگالی پایین و مافوق صوت (LDSD) است که می‌تواند جسمی دایره‌ای شکل را بر روی سطح مریخ به آرامی مستقر کند. البته ایده ساخت این وسایل از سال 1976 مطرح بوده به طوری که در سال 2012 نیز یک کاوشگر با همین شکل و سیاق بر روی مریخ فرود آمد.

---

4-چاپ ابزارآلات مورد نیاز در فضا

بدون شک روزی با آن بایستی رو به رو شویم؛ برخلاف بازی MacGyvering در آینده‌ای نزدیک به لطف پرینترهای سه‌بعدی دیگر نیاز نیست ابزار حل مشکلات را در هر مرحله از مرکز تهیه کنیم، زیرا این دستگاه‌ها امکان پرینت هر وسیله‌ای را امکان‌پذیر می‌کنند؛ حتی اگر این ابزار بر روی زمین وجود نداشته باشد.

در همین رابطه ناسا با هدف تسهیل فرآیند جایگزین کردن قطعات جدید ایستگاه فضایی (ISS)، تعمیر قطعات معیوب و استفاده از جدیدترین فناوری‌ها قصد دارد یک مدل ویژه از چاپگرهای سه‌بعدی را در فضا مورد استفاده قرار دهد.

 از آنجا که ایستگاه فضایی از قطعات بسیار پیچیده و مختلفی تشکیل می‌شود، بدون شک حمل هر یک از آن‌ها از زمین مدت زمان زیادی طول خواهد کشید؛ حال آنکه اگر قرار باشد این محموله منبع تغذیه روزی به مریخ فرستاده شوند در خوش‌بینانه ترین حالت یک ماه و به دورترین نقطه آن 280 روز به طول خواهد انجامید.

---

3-تولید اکسیژن از طریق برگ مصنوعی

یکی از اصلی‌ترین چالش‌های فضانوردان در فضا، نبود اکسیژن و در مرحله بعدی منبع‌های آن است؛ این در حالیست که انسان بدون اکسیژن تنها چند دقیقه زنده باقی خواهند ماند. حال آنکه حمل کپسول‌های حاوی اکسیژن فشرده از زمین به مریخ به هیچ عنوان راه حل عاقلانه‌ای محسوب نمی‌شود.

در این مواقع تنها راه پیش رو ایجاد کارخانه‌های تولید کننده اکسیژن بر روی سطح مریخ با کمک برگ‌های مصنوعی است. این برگ‌ها از کلروپلاست، قسمتی از گیاه که وظیفه فتوسنتز را بر عهده دارد، تشکیل و بدنه آن‌هم از پروتئین ابریشم ساخته شده است.

 مزیت این گیاهان عدم نیاز آن‌ها برای عمل فتوسنتز به خاک، جاذبه و نور خورشید است به طوری که کافی است به آن‌ها نور مصنوعی و آب برسانیم تا اکسیژن مورد نیاز بقا در فضا را تأمین کنند.

---

2- کاشت گلخانه‌ای در فضا

این روزها فضانوردان مستقر در ایستگاه فضایی بین‌المللی (ISS) به لطف فناوری‌های نوینی از جمله میکرو گیرین و گلخانه‌ فضایی سالاد تازه مصرف می‌کنند. سال گذشته اولین گلخانه فضایی توسط موشک SpaceX Falcon 9 به  ایستگاه فضایی بین‌المللی فرستاده شد که اولین محصول آن کاهو قرمز بود. ساختار این گلخانه با ال‌ای‌دی‌های قرمز، آبی و سبز همراه است؛ این لامپ‌ها دیواره‌های سفید اتاقک را صورتی نشان می‌دهند.

گندم، نخود فرنگی و سبزیجات برگ‌دار از جمله محصولاتی هستند که در گلخانه‌ ایستگاه فضایی کشت داده شدند؛ اما اصلی‌ترین نگرانی محققان در خصوص پرورش محصولات کشاورزی در فضا، احتمال بروز جهش در کدهای ژنتیکی آن‌ها است.

 بدیهی است که اگر انسان روزی خواهان زندگی در مریخ باشد، با استفاده از این فناوری هیچ مشکلی در تأمین سبزیجات مورد نیاز بدن نخواهد داشت؛ حال آنکه اگر میلیون‌ها کیلومتر از خانه اصلی خود فاصله داشتهباشد.

---

1-پرینت خانه‌های مستحکم

بر کسی پوشیده نیست که انسان در صورت نداشتن سرپناه مناسب در مریخ، چند ساعت بیشتر در مقابل اشعه‌ی کیهانی دوام نخواهد آورد از این رو ناسا نیز برای غلبه بر این چالش مسابقه‌ای ترتیب دیده که به بهترین ایده ساخت خانه در فضا با بهره‌گیری از پرینترهای سه‌بعدی مبلغ 25,000 دلار تعلق خواهد گرفت.

البته به تازگی شرکتی در نیویورک طرحی به نام خانه‌های یخی را ارائه داده که با توجه به کشف سرنخ‌هایی از وجود مایه حیات در مریخ بسیار جذاب است. استفاده از سازه‌های یخی عظیم و شفاف در خانه‌های مخروطی شکل نه تنها امکان ورود نور طبیعی به فضای داخلی منازل را فراهم می‌کند بلکه همانند یک محافظ در برابر تشعشعات کیهانی نیز عمل می‌کنند؛ البته به یاد داشته باشید که همواره دمای داخل این خانه‌ها پایین‌تر از نقطه انجماد خواهد بود.

زندگی در مریخ راحت‌تر از تهران است

اخبار اجتماعی - زندگی در مریخ راحت‌تر از تهران است

آدم یاد آن زمانی می‌افتد كه وقتی انسان‌ها با سختی زیاد توسط كشتی‌ها به امریكا می‌رسیدند، آن كسی كه زودتر از همه ساحل را می‌دید، فریاد می‌زد: امریكا، امریكا و بقیه جیغ می‌كشیدند. البته اگر زنده رسیده بودند. آنها در شش اتاق هستند، هر اتاق برای چهار نفر. هر كدام بلند می‌شوند و شروع به كاری می‌كنند، یكی لپ تاپش را امتحان می‌كند، دیگری عكسی از جیبش بیرون می‌آورد و معشوقه‌اش را نگاه می‌كند، شاید او را دیگر نبیند.

 حالا یكی از آنها كم‌كم سعی می‌كند در سفینه را باز كند و قولی كه به دوستانش داده بود را عملی كند. به دوستاش گفته بود كه اگر به مریخ رسید، آنجا با توپ پلاستیكی فوتبال بازی می‌كند. صدای سكوتی عجیب همه جا را فراگرفته است. یكی از آنها دوست داشت كه وقتی به مریخ رسید، عكس اینستاگرامی بگیرد و وقتی آن عكس را آپلود كرد، موقعیت جغرافیایی‌اش را مریخ ثبت كند. هوا سرد و نزدیك به 63- درجه است. لباس‌ها را می‌پوشند و از سفینه‌ها خارج می‌شوند.

مسافر اول: زندگی تو مریخ از اینجا بهتره
كنار سطل آشغالی نشسته و مشغول به كفاشی است. پیرمردی كه به گفته خودش نزدیك به 65 سال دارد. «مریخ قرمزه، یعنی اگه بخوام می‌تونم برم اونجا؟ چقدر خوب. نه من مشكلی ندارم از این وضعیت كفاشی راحت می‌شم و لااقل میرم یه جایی كه خلوته و دیگه كسی اونجا زندگی نمی‌كنه. فكر كنم دكترم هم با این موافقت كنه.

حالا باید كی اقدام كنیم؟ مهم نیست كه هواش سرده و باید غذای فریز شده بخورم. از زندگی اینجا بهتره والا، راست میگی اگر خانومم هم باشه بهتره، بهش میگم پس. تو بر می‌گردی برای اینكه مداركمون رو بگیری؟ این چیزایی كه گفتی واقعی بودن یا دوربین مخفی بود؟»

مسافر دوم: لااقل تو مریخ شاید بشه برنامه‌ریزی كرد
سفره خانه‌یی نزدیك به یكی از خیابان‌های مركز شهر، پسر جوانی كه نزدیكای ظهر مشغول قلیان كشیدن است. «من ؟ برم مریخ؟ مگه میشه؟ خب نمی‌دونم حاضرم كه برم و دیگه برنگردم ولی بذار بهش فكر می‌كنم.

حالا اونجا چطوری هست؟ راستی میشه لپ‌تاپم رو ببرم؟ عجب پس اینترنت هم داره، خب من اگر اینترنت باشه دیگه مشكلی ندارم، الانم اینجا به جز اینترنت كار دیگه نمی‌كنم. مهم نیست كه هواش سرده، مهم اینه كه تكلیفم با خودم مشخصه و می‌دونم باید یه كاری انجام بدم و قراره دیگه برنگردم، اینجا نمی‌دونم باید چیكار كنم. تازه برای دوستام عكس می‌گیرم تا اونا تو اینستاگرام ببینند كه تو مریخ چه خبره. حالا مارو گرفتی دیگه؟»

مسافر سوم: تنها نمیشه رفت مریخ
دختر دانشجو تازه از امتحان برگشته چشمانش از تعجب گرد می‌شود «واقعا آدما دارن میرن مریخ؟ بیخیال، مگه میشه؟ خب اگر بخوام من برم نمی‌تونم كسی رو با خودم ببرم؟ مثلا كی؟ مثلا مامانم.

آخه آدم تنها بره خیلی سخته. بازم آدم به جز من هست؟ باشه بازم من میخوام با كسی برم تنها خیلی سخته، به نظرم تنها مساله سختش همین است كه دیگه بر نمی‌گردم، این طوری اصلا نمی‌تونم تجسم كنم قراره برای من اونجا چه اتفاقی بیفته. اما اگر كسی با من باشه بازم می‌دونم كه یك نفر نیستم كه سرنوشتم معلوم نیست بلكه بقیه هم هستن. حالا باید كی مدارك بدیم؟ واقعا انسان رو قراره ببرن مریخ؟»

مسافر چهارم: درآمدم تو مریخ بیشتر از تهرانه
مرد دستگیره‌های مترو را دو دستی چسبیده تا وقتی كه مترو ترمز می‌گیرد به سمت در پرتاب نشود. «آقا مگه با شما شوخی دارم؟ الان كی پیدا می‌شه كه ما رو ببره مریخ ؟ بعدشم برم اونجا چی كار كنم؟ همین جا فعلا شرایط خوبی دارم، كار می‌كنم، تازه هم ازدواج كردم، الان برم اونجا تازه باید شروع كنم برای این دانشمند‌ها به كار كردن، من هم حوصله ندارم. حالا چقدر پول می‌دن؟ البته این رو هم بگم كه اگر از نظر مالی به صرفه باشه شاید راضی بشم كه برم.

البته باید با خانواده بریم دیگه، این طوری غربت اذیت نمی‌كنه مارو. جدی، هواش اینقدر سرده ؟ بچه‌دار هم نمی‌تونیم بشیم؟ خب اینها رو از اول بگو، اما به نظرم ایرادی نداره، با اینكه دوست داشتم كه بچه داشته باشم اما ابتدا ترجیح می‌دم كه از نظر مالی بتونم زندگی بهتری داشته باشم. حالا این چیزی كه تو گفتی واقعیه؟»

مسافر پنجم: هوای مریخ سالم‌تره
خانم میانسالی كه در پارك به خانم‌های دیگر ورزش می‌دهد، انرژی زیادی دارد و همه را به خندان بودن تشویق می‌كند «زیاد حوصله این كار‌ها رو ندارم، خب برم مریخ كه چی بشه؟ همین جا راحت زندگی می‌كنم و از زندگی لذت می‌برم، هفت ماه تو راهیم ؟ من افسرده می‌شم اگر چنین سفری برم.

دوست دارم كه وقتی اینجا هستم به آدم‌ها كمك كنم ولی اینكه برم جایی كه دیگه هیچ‌وقت نمی‌تونم از اونجا برگردم رو زیاد دوست ندارم. مشخصات سفرش چطوری هست؟ البته شاید اگر بخوام فقط به یك دلیل به اونجا برم همین هوای بد تهران باشه، یعنی حاضرم به خاطر این شرایط به هرجایی كه می‌تونم سفر كنم. حالا جدی جدی میبرن مریخ آدم رو كه چی بشه؟»

مسافر ششم: راننده سفینه میشم تو مریخ، درآمدش بیشتره
راننده تاكسی میانسالی كه روی صندلی‌های ایستگاه نشسته است و چای می‌خورد، بیشتر از سی سال می‌شود كه راننده است و از این شغل لذت می‌برد «دلم نمی‌خواد به مریخ برم، البته زیاد هم بدم نمی‌آد، ولی اونجا مسافری نیست كه به مقصد برسونم یا حتی ماشینی نیست كه من راننده‌اش باشم. این طوری شرایط خیلی سخت میشه.

البته تجربه جالبیه، لااقل از این وضع مالی هم خودم هم خانوادم راحت می‌شیم، خیلی شرایط زندگی اینجا سخت شده. حالا چه شرایطی دارد؟ جدی؟ باید ثبت نام می‌كردم و امكان داشت من انتخاب بشم؟ اگر به من آموزش بدن و سفینه‌یی رو در اختیارم بذارند تا من اون رو هدایت كنم، شاید قبول می‌كردم. اگر شرایط غذایی سخت است و هوا هم اذیت می‌كنه، راستی آدرس سایت رو به من می‌دی؟ اصلا این داستان واقعیه؟»

مسافر هفتم: شاید تو مریخ كار خوبی پیدا كنم
پسر جوانی، شاگرد میوه‌فروشی است، او هرروز صبح از نزدیكای ساعت پنج صبح تا 10 شب كار می‌كند، اهل كرمانشاه است. «مریخ همان جاییه كه می‌گن همه جاش قرمزه؟ اینكه خیلی سفر قشنگیه، من حاضرم اون جا هر كاری انجام بدم تا من رو هم با خودشون ببرن؟ نیاز به چه شغل‌هایی دارن؟ من اینجا هر روز ساعات زیادی رو كار می‌كنم تا هزینه زندگی خودم و مادرم رو تامین كنم، لااقل می‌دونم اگر به مریخ برم و دیگر برنگردم، آینده بهتری برای مادرم كه الان هم پیر شده وجود داره.

من با وجود اینكه این همه كار می‌كنم ولی همچنان پول زیادی در نمی‌آرم. من الان نزدیك به 28سالمه، هواش سرده؟ من برای هر كاری تلاش می‌كنم، 63- درجه كه دیگه چیزی نیست. اصلا نمی‌دونم قراره چی كار كنم، فقط این رو می‌دونم كه باید برای ادامه زندگی هر كاری كرد و اینجا هرچقدر كار می‌كنم نمی‌تونم تغییری ایجاد كنم. این سفر رو ایرانی‌ها می‌برند یا خارجی‌ها ؟ واقعیه؟»

مسافر هشتم: برم مریخ رو خاكش فوتبال بازی می‌كنم
پسر حدود 13، 14 سال دارد، شاید كلاس ششم یا هفتم باشد «مریخ ؟ من عاشق فضانوردی‌ام، باید چیكار كنم كه برم؟ همیشه فكر می‌كردم كه فقط میشه مریخ رو تو عكس‌های خیالی تجسم كرد كه تمام اون قرمزه و بیشتر از این نمی‌دونستم. به نظرم خیلی جالبه كه كسایی كه به فضا علاقه دارن به اونجا برن.

من حاضرم كه دیگه به زمین برنگردم و به مریخ برم، تازه اگر هم سن و سال‌های خودم هم اونجا باشن روی اون خاك‌های قرمز فوتبال بازی كردن هم خیلی جالبه. حالا این داستان برای كدوم كتابه؟»

حالا باید گفت كه سفر به مریخ، نه داستان است، نه دوربین مخفی، اینها نظرات مردم تهران بود كه دوست داشتند اكثرا به مریخ بروند. رویای بشر زمانی سفر به كره ماه بود. اما وقتی به آنجا سفر كرد متوجه شد كه نمی‌تواند در ماه زندگی كند.

حالا باید دید كه مسافران مریخ كه هیچ گاه به زمین باز نمی‌گردند آیا می‌توانند كاری كنند كه مقصد بعدی انسان، مریخ باشد؟ سفری كه از زمین تا مریخ نزدیك به هفت ماه طول می‌كشد. شاید جالب‌تر این باشد كه مختصات سفر به مریخ را بدانیم، سفر بلندپروازانه‌یی كه كاملا واقعی است.
اخباراجتماعی - اعتماد