گروگان پولدارها نباید بود

 

 اخباراجتماعی  -  گروگان پولدارها نباید بود

اخیراً دو یادداشت در این زمینه خوانده‌ام كه در یكی از آنها یك كارشناس حقوقی عنوان «جنگ نابرابر بیمه‌ای خودروهای داخلی و خارجی» را برای یادداشت خود در روزنامه « شهروند» برگزیده و آورده است كه: «چند سالی است انواع و اقسام خودروهای خارجی با برند‌های متعدد، طرح‌های متنوع و قیمت‌های چندین برابری مشابه داخلی به کشور ورود پیدا کرده است و در کنار خودروهای ساخت داخل در خیابان و معبر شهرهای بزرگ و کوچک عرض‌اندام آنچنانی می‌کنند.

 

هدف از نوشتن این یادداشت، باز کردن مسئولیت رانندگان و مالکان و دارندگان کارت بیمه شخص ثالث وسایط نقلیه ساخت داخل هنگام برخورد و تصادف با این نوع اتومبیل‌های رنگارنگ و گرانقیمت است. حداکثر خسارت پرداختی مالی شرکت‌های بیمه برای دارندگان کارت بیمه شخص ثالث عادی ٥٠‌میلیون ریال و تکمیلی تا ١٠٠‌میلیون ریال است.

 

یعنی چنانچه یک خودرو داخلی با یک اتومبیل خارجی تصادف کند و چنانچه مقصر خودرو داخلی شناخته شود شرکت بیمه فقط تا ٥٠‌میلیون ریال برای دارندگان بیمه شخص ثالث عادی خسارت پرداخت می‌کند. یقینا هزینه‌های جبران خسارت بسیار فراتر از مبلغ تعیین شده است و از توان و عهده مقصر خودرو داخلی خارج است.

 

در نتیجه با این رویکرد تشویش و نگرانی برای رانندگان خودرو داخلی که در شرایط فعلی ٩٥درصد رانندگان را تشکیل می‌دهند، فراهم می‌کند و آرامش رانندگان هنگام رانندگی را کاهش می‌دهد.» بنابراین مسأله این است كه در سال‌های اخیر خودروهای بسیار گران‌قیمت خارجی در سطح شهر درحال تردد هستند.

 

طبیعی است كه هر آن احتمال دارد كه این خودروها با سایر رانندگان به‌ویژه راننده‌های تاكسی و... تصادفات جزیی یا حتی سخت كنند.

 

بیمه شخص ثالث، حداكثر تا ٥ میلیون تومان و در صورت تكمیلی بودن بیمه تا ١٠ میلیون تومان خسارت می‌پردازد، ولی اگر با این خودروها تصادفی صورت گیرد ممكن است خسارت به ده‌ها میلیون تومان بالغ شود. و اضافه بر مبلغ متعهد شده، بیمه را باید راننده بپردازد. و چه بسا رانندگان مقصری كه باید خسارت بپردازند، مجبور شوند تمام زندگی خود را روی چنین اشتباهی بگذارند، و به نظر می‌رسد كه یک جای این مسأله اشكال دارد. به‌نظر نویسنده این سطور، براساس انصاف در صورتی كه خسارت وارده ناشی از عمد نباشد، ضرورتی به پرداخت هزینه‌هایی بیش از رقم بیمه یا مبلغ دیگری كه باید تعیین شود نیست. چرا؟

 

همان طور كه می‌دانید در قانون مجازات، دیه انسان در هر حال یكسان است، در یک تصادف چه یك كودك یك روزه فقیر كشته شود و چه یك انسان ثروتمند و دانشمند؛ شرکت بیمه برای هر دو مورد مبلغ یكسانی را پرداخت می‌كند.

 

خوب حتماً خواهید گفت كه آن دیه است و نباید با خسارت خودرو قیاس كرد. دقت كنید اگر چشم یك پیرمرد علیل رو به موت در تصادف كور شود، همان قدر باید دیه پرداخت كه چشم یك جوان ٣٠ ساله كه شغل او رانندگی است و نیازمند به چشم است، آیا با چنین منطقی حقوقی می‌توان گفت كه اگر برای خسارت سپر یا چراغ ماشین مازراتی و پورشه باید همان قدر خسارت داد كه برای سپر و چراغ پراید؟ خوب روشن است كه این نتیجه درست نیست. ولی جور دیگری هم می‌توان به مسأله نگاه كرد. وقتی ما سوار ماشین می‌شویم و در عرصه عمومی و خیابان حركت می‌كنیم، فرق می‌كند با وقتی كه در منزل و حوزه خصوصی خودمان هستیم.

 

فرض كنید كه یك نفر بتواند خودرویی از جنس طلا و الماس و با هنر خاص به قیمت ٢٠ میلیارد تومان داشته باشد و آن را به داخل خیابان بیاورد چرا ما باید در برابر آن خودرو رفتار متفاوتی از سایر خودروها داشته باشیم و بترسیم كه مبادا با آن تصادف كنیم كه در این صورت میلیاردها تومان خسارت بدهیم؟ او می‌تواند در خانه خود چنین تجملاتی را داشته باشد، ولی در عرصه عمومی قضیه فرق می‌كند.

 

عرف عمومی خودروهای سطح بالای داخلی مثل ٢٠٦ یا پژو و ال٩٠ است، فرض كنیم كه سطح بالاتر از این را هم بتوان پذیرفت، مثل خودروهایی كه تا قیمت مثلاً ١٢٠ میلیون ارزش دارند، ولی بالاتر از آن خارج از چارچوب عرف است و هزینه تصادف احتمالی را باید مصرف‌كننده خودرو متقبل شود. درواقع او با سوار شدن وسیله‌ای مثل مازراتی یا پورشه از پیش مسئولیت و هزینه این خطر را باید بپذیرد (البته ایراد خسارت عمدی موردنظر این نوشته نیست)، راه‌حل هم ساده است، دارندگان این خودروها از بیمه بدنه استفاده می‌كنند، باید در توافق بیمه‌ای با شركت بیمه‌كننده قید شود كه حق دریافت اضافه بر عرف تعیین شده را از راننده‌ای كه مرتكب خلاف شده است، ندارند.

 

درواقع باید سقف دیه!! خودرو را نیز تعیین كرده نمی‌توان مردم را گروگان عده‌ای پولدار نمود؟ هركسی كه از سوارشدن در این خودروها لذت و منفعت می‌برد باید هزینه مناسب آن را نیز بپردازد، كه یكی از هزینه‌های آن احتمال بروز خطر و تصادف ناخواسته است.

  اخبار اجتماعی  - شهر وند

ویدیو مرتبط :
مستند دنیای پولدارها - اسباب بازی پولدارها

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

عملیات آزادی گروگان ۲۰۰ میلیونی

 

 

 

اقدام به موقع ماموران پلیس در استان های آذربایجان شرقی و زنجان، موجب آزادی گروگان۲۰۰ میلیون تومانی شد.

سرهنگ صمد فرامرزی معاون اجتماعی فرماندهی انتظامی آذربایجان شرقی صبح دوشنبه در جمع خبرنگاران گفت: آدم ربایانی که ضمن گروگان گیری قصد اخاذی ۲۰۰ میلیون تومانی را داشتند با هوشیاری و سرعت عمل پلیس ناکام شدند.

 

وی افزود: مأموران پلیس آگاهی هفته گذشته از ربوده شدن شخصی بنام "ح-ق" ساکن شهرستان مراغه اطلاع حاصل کرد که به علت حساسیت موضوع سریعاًً اکیپی ویژه جهت بررسی موضوع به شهرستان بناب اعزام و پس از تحقیقات محسوس و نامحسوس با همکاری پلیس آگاهی بناب وارد عمل شدند.

 

وی در ادامه گفت: آدم ربایان ضمن تماس با خانواده ربوده شده درخواست ۲۰۰ میلیون تومان وجه نقد کرده بودند که مأمورین با شیوه های خاص پلیسی، تعقیب و مراقبت لازم را در دستور کار قرار دادند.

سرهنگ فرامرزی در ادامه افزود: در تحقیقات تخصصی معلوم شد که آدم ربایان در شهر زنجان هستند بر همین اساس با تلاش مأموران و بکارگیری شگردها و شیوه های خاص پلیسی سرانجام گروگان "ح-ق" در زنجان از چنگ آدم ربایان آزاد شد.

به گفته معاون اجتماعی فرماندهی انتظامی آذربایجان شرقی در ادامه تحقیقات مشاهده شد که بدن این فرد بر اثر شکنجه ربایندگان زخمی وکبود شده و به دلیل ترس زیاد از گروگان گیران قادر به حرف زدن نبود که پس از مدتی متقاعد گردید و لب به سخن گشود.

 

معاون اجتماعی فرماندهی انتظامی استان افزود: از اظهارات فرد ربوده شده مشخص شد ربایندگان چهار نفر بودند که هویت آنها توسط پلیس آگاهی شناسایی گردید.

فرامرزی تصریح کرد: گروگان آزاد شده در تحقیقات گفت که اختلاف من با آدم ربایان مربوط به ماجرای عتیقه است که به سال ۸۱ بازمی گردد و بنده به اتفاق دو نفر از متهمین به یک روستا رفته بودیم تا اشیاء عتیقه را پیدا کنیم که پس از مراجعت به محل خبری از عتیقه نبود و حالا آنها فکر می کنند من عتیقه را سرقت کردم و از من چهارمیلیارد تومان می خواستند.

به گفته وی، آنها این گروگانگیر را پنج روز شکنجه کردند تا اینکه از جریان حضور مأمورین در زنجان آگاه شده و با اخذ ۸۰ میلیون تومان سفته و اقرارنامه عتیقه به زور انگشت وی را به زیر کاغذ زدند.