گاهی باید اینچنین فریاد زد بلکه گوش‌های سنگین بشنود!

برای مقابله با یک روند معیوب چه باید کرد؟ اعتراض؟ چگونه و از چه مسیری؟ اگر به نتیجه نرسید چه؟ به تازگی پاسخی به این سؤال ها داده شده که چه بسا بهترین پاسخ ممکن باشد!

به گزارش «تابناک»، روز گذشته، زمانی که یکی از اعضای شورای شهر بندرعباس با کت و شلوار و احتمالا در معیت برخی اهالی رسانه کنار خلیج فارس حاضر شد، کسی انتظار نداشت اتفاقی رقم بخورد که تا ساعاتی بعد شبکه های اجتماعی را فتح کرده و احتمالا تا مدت ها نقل محافل اجتماعی مجازی شود، زیرا پیشتر چنین اعتراضی در کشورمان به ثبت نرسیده بود.

اما کیانوش جهانبخش به خوبی از نیت خود آگاه بود و می‌دانست که شیوه اعتراضی‌اش برای جلب توجه به معضل لاینحل شهرشان جواب خواهد داد. اصلا همین امید بود که موجب شد کفش هایش را از پا خارج کرده و با همان لباس رسمی به آب بزند؛ به آب که نه! مقابل لوله بزرگی که پساب فاضلاب شهری را به دریا می‌ریزد، قرار گرفته و بعد با همان لباس به شورا برود تا سوژه خبری عکاسان و رسانه ها شود، بلکه صدای اعتراضش به گوش مسئولان برسد.

حالا تصاویری خلق شده بود که برای رساندن صدای اعتراض این نماینده شورا به گوش مسئولان، به قدر کافی رسا به نظر می‌رسید. اعتراض به تداوم چندین و چند ساله ریختن پساب فاضلاب شهری به دریا که همه می‌دانیم چه عواقب شومی برای دریا و جانداران پرشمار آن در پی دارد و رهاورد تداوم آن، چه خطراتی برای ساحل نشینان منطقه است.

البته پیام این اعتراض بیش از این حرف ها بود، زیرا فردی که مسئولیت دارد، چنین اعتراض بی سابقه ای کرده که معنای اعتراض را متفاوت جلوه می‌دهد. یعنی نومیدی این عضو شورا از اثرگذاری تذکر به نهادهایی همچون آب و فاضلاب استان یا حتی مأیوس شدن از پیگیری دستگاه‌های متولی پاسداشت و حفاظت از دریا مثل سازمان محیط زیست یا اداره شیلات وگرنه اگر این نهادها به وظایف خود عمل می‌کردند یا دست کم بهبودی در روند ایجاد می‌شد تا نگرانی ها از سرازیر کردن پساب فاضلاب به دریا کاهش پیدا کند، چه دلیلی داشت کسی خود را مقابل فاضلاب قرار دهد؟

از این شواهد و قرائن که بگذریم، کافی است به این بخش از سخنان جهانبخش توجه کنیم تا دستمان بیاید که چرا اعتراضی با چنین شیوه عجیبی صورت گرفته است: «‌12 سال است که شرکت آب و فاضلاب بندرعباس،‌ پساب فاضلاب این شهر را به دریا می‌ریزد و نمی‌دانم که کدام قانون این کشور به این شرکت اجازه چنین اقدامی و تخریب این چنینی زیست محیط بندرعباس را می‌دهد»!

اینجاست که تنها می‌توان منتظر ماند تا نتیجه این رفتار اعتراضی جالب بروز و ظهور پیدا کند. به این صورت که مسئولان آب و فاضلاب استان یا نهادهای نظارتی درباره این اعتراض اظهار نظر کرده و سعی کنند به ابهاماتی که حالا به مدد تصاویر منتشره از آب تنی منحصر به فرد نماینده مردم به ثبت رسیده، پاسخ بگویند یا حتی به مانند دوازده سال گذشته که پساب فاضلاب به دریا می‌ریخته، این روند ادامه پیدا کند و چه بسا اعتراضات عجیب و غریب دیگری بیافریند.

بماند که اقدام اعتراضی روز گذشته، متأسفانه بدی هایی هم به همراه داشت؛ بدی هایی مثل خرج شدن یک ایده ناب؛ ایده نابی که می‌شد در خیلی جاهای دیگر هم خرجش کرد، ولی با رقم خوردن اتفاق دیروز، تکرارش ممکن است معانی عجیب و غریب و حتی سیاسی پیدا کند و حتی مانع از اثربخشی اقدام خارق العاده عضو شورای شهر بندرعباس هم شود.

کافی است به آبیاری سبزی های جنوب پایتخت با پساب فاضلاب تهران اشاره کنیم، یا سرازیر شدن فاضلاب های مختلف شهری و صنعتی به دیگر منابع آبی کشور را به یاد آوریم و مرور کنیم که پساب های سرازیر شده از صنعت نیشکر چه بر سر کارون آورده، مرداب انزلی با پساب ها و فاضلاب هایی که مستقیم به دریا می‌ریزد به چه حال و روزی افتاده، جنگل های حرا در عسلویه چه مشقت هایی از توسعه صنعتی دیده و می‌بینند و... تا متوجه شویم که چند مسئول در فریاد زدن اعتراض عمومی به این اتفاقات دیر جنبیده‌اند و چقدر در مراقبت از منابع رایگان خدادادی عقبیم.

اینقدر که جا دارد آرزو کنیم کمپین به پساب زدن مسئولان به راه افتد، بلکه گوش های سنگین صدای اعتراضات را بشنوند و با چرخیدن نگاه ها به سمت این مشکلات فراوان، اتفاقی مبارک و شایسته رقم بخورد.

اخبار اجتماعی - تابناک

مرد و همسری که گوش‌هایش سنگین شده بود!

مردی متوجه شد که گوش همسرش سنگین شده و شنوایی اش کم شده است.به نظرش رسید که همسرش باید سمعک بگذارد ولی نمی دانست این موضوع را چگونه با او درمیان بگذارد. به این خاطر، نزد دکتر خانوادگی شان رفت و مشکل را با او درمیان گذاشت.

دکتر گفت: برای اینکه بتوانی دقیقتر به من بگویی که میزان ناشنوایی همسرت چقدر است، آزمایش ساده ای وجود دارد.

این کار را انجام بده و جوابش را به من بگو: ابتدا در فاصله 4 متری او بایست و با صدای معمولی ، مطلبی را به او بگو. اگر نشنید، همین کار را در فاصله 3 متری تکرار کن. بعد در 2 متری و به همین ترتیب تا بالاخره جواب بدهد.

آن شب همسر آن مرد در آشپزخانه سرگرم تهیه شام بود و خود او در اتاق پذیرایی نشسته بود. مرد به خودش گفت: الان فاصله ما حدود 4 متر است. بگذار امتحان کن.

جوابی نشنید بعد بلند شد و یک متر به جلوتر به سمت آشپزخانه رفت و همان سوال را دوباره پرسید و باز هم جوابی نشنید. بازهم جلوتر رفت و به درب آشپزخانه رسید. سوالش را تکرار کرد و بازهم جوابی نشنید. این بار جلوتر رفت و درست از پشت همسرش گفت: " عزیزم شام چی داریم؟"

و این بار همسرش گفت:"مگه کری؟! برای چهارمین بار میگم؛ خوراک مرغ!!"

حقیقت به همین سادگی و صراحت است. مشکل ، ممکن است آن طور که ما همیشه فکر میکنیم، در دیگران نباشد؛ شاید در خودمان باشد.