کرباسچی:معنای اینكه اصلاح‌طلب‌ها بیایند توبه كنند چیست؟/ به جای اصلاح، افسادطلب شوند؟

غلامحسین كرباسچی حتی در دوره‌یی كه روزگار چنین نبود و اصلاح‌طلبان بر مسند قدرت تكیه داشتند زود‌تر از همه معنای تهمت و انفرادی را چشید به همین دلیل زاویه نگاهش به مسائل سیاسی با خیلی دیگر از سیاستمداران متفاوت است، شهردار تهران بوده اما سودای رییس‌جمهور شدن نداشته.

 

گفت‌وگوی «اعتماد» با وی درباره تغییر ادبیات برخی اصولگرایان و تفسیرش از مشكلات مشترك اصولگرایان و اصلاح‌طلبان را بخوانید.

آقای كرباسچی در هفته اخیر شاهد تغییر مواضع برخی اصولگرایان نسبت به اصلاح‌طلبان هستیم به طوری كه آنها از تهمت‌های تند و تیزی كه به سران اصلاح‌طلب و معترض وارد می‌كردند كوتاه آمده‌اند و دیگر اسامی معترضین را بدون پسوند و پیشوند به كار می‌برند به نظر شما ارتباط معناداری میان این تغییر مواضع وجود دارد؟

خود این افراد بیش از هر كسی می‌توانند توضیح دهند كه حرف‌ها و موضعگیری‌هایشان مبتنی بر چیست. آیا از سر دلسوزی برای نظام و انقلاب و كشور و مردم است یا براساس كینه و تحلیل‌های غلط و اطلاعات ناقصی كه افراد تندرو به آنها منتقل می‌كنند. اما به نظر من آنچه كه از جمع‌بندی حرف‌های متفرقه این دوستان در بازه زمانی طولانی حاصل می‌شود این است كه آنها خط مشی مشخص و یكنواخت و ثابتی ندارند و به فراخور زمان و احساسات و آخرین القائاتی كه به آنها می‌شود و یا براساس عكس‌العمل‌هایی در هر مورد نسبت به اظهارات‌شان نشان داده می‌شود حرفی می‌زنند.

برخی از این تغییر موضع‌ها آنقدر واضح و عجیب است (مثل مورد آقای علم‌الهدی) كه باور كردن بی‌برنامه بودن آن سخت است؟

اتفاقا همین مساله موید حرف من است. از نظر من هیچ سیاست واحدی پشت این حرف‌ها وجود ندارد. این دوستان هم هر كدام به فراخور حال مزاجی كه آن روز از خواب بیدار می‌شوند و بر اساس اطلاعات پراكنده و غلط هر چند وقت یك‌بار حرفی می‌زنند.

به هر حال اصولی كه انقلاب بر مبنای آن بنا شده است این نیست كه ما به این شیوه افراد را خط كشی و طرد كنیم و به راحتی حكم بدهیم كه عده‌یی حق شركت در انتخابات را دارند یا ندارند. اگر مملكت قانون و حساب كتاب دارد و با یك مكانیسم ضابطه‌دار اداره می‌شود نه باید در نماز جمعه حكم به محكومیت كسی بدهند و نه در سرمقاله روزنامه كیهان و جاهای دیگر. این حرف‌ها برای تحریك احساسات است نه بر اساس قانون و احكام.

اگر روزی دادگاهی تشكیل و در آن دادگاه مستنداتی ارائه و بررسی شد و براساس مستندات محكمه‌پسندی كه سلسله مراتب قضایی را طی كرده فردی محكوم شد كه در انتخابات شركت نكند آن وقت محقند این مساله را در رسانه‌ها اعلام كنند و همه هم موضعی یكسان می‌گیرند اما این حرف‌های پراكنده از لحاظ قانونی ارزشی ندارد. تنها كاركردش این است كه یك عده افراد احساسی را از این طرف یا آن طرف تحریك كند بنابراین این حرف‌ها را نباید جدی گرفت.

فضای سیاسی كشور ما در حال حاضر چقدر با آن شرایط قانونمند فاصله دارد؟

ما علی‌القاعده باید شاهد طی شدن یك روند قانونی باشیم ولی اینجا و آنجا می‌بینیم به جای روال‌های ضابطه‌مند و به جای دادگاه، كسانی در مداحی و سخنرانی و گاه نماز جمعه‌ها و سرمقاله‌ روزنامه های خاص افراد را محاكمه و محكوم می‌كنند.

این افراد با این ویژگی‌های احساسی كه برشمردید در عرصه سیاست ما چقدر قدرت و نفوذ برای تاثیرگذاری دارند؟

باید ببینیم قدرت را چه معنا می‌كنیم؛ اگر منظورتان قدرت اجرایی است كه ظاهرا قواعدی بر سیستم اداری حاكم است كه این حرف‌ها بر آن نباید تاثیری داشته باشد ولی قدرت نفوذ برخی مقامات است كه به هر حال ممكن است این حرف‌ها بر افرادی كه در رده‌های تصمیم‌گیری هستند اثر بگذارد.

درك سیاسی شما از مفهوم «توبه» كه خیلی وقت است شرط ورود اصلاح‌طلب‌ها به انتخابات عنوان شده چیست؟

معنای اینكه اصلاح‌طلب‌ها بیایند توبه كنند چیست؟ منظور این است كه باید از اصلاح مملكت كه خواسته همه است توبه كنند؟ و به جای اصلاح، افسادطلب شوند؟ به این معنا توبه اصلاح‌طلبان خواست كسی نیست.

اما این مفهوم برای كسی كه در جایی جرمی مرتكب شده كاربرد دارد؛ مثلا اگر كسی یا كسانی به كشور خیانت كرده اند و كشور را به پرتگاه‌های سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و اخلاقی كشانده‌اند كسانی كه فقط یك قلم عامل فساد سه هزار میلیاردی و آن همه ضرر به بیت‌المال و پول‌های بانك و اعتماد مردم زدند و آن همه ضربه وارد كرده‌اند باید بیایند توبه كنند. ولی اینكه كسی كه می‌خواهد مملكت را اصلاح كند توبه كند یعنی باید شروع به فاسد كردن مملكت كند كه معقول نیست در نتیجه من دركی از این اصلاح‌طلبان ندارم.

از بی‌برنامگی و نبودن استراتژی واحد میان اصولگرایان سخن گفتید؛ چقدر این ویژگی را در اردوگاه اصلاح‌طلبان هم می‌بینید مثلا آیا الان در آستانه انتخابات همه آنها با یك استراتژی مشخص موضع‌گیری می‌كنند؟

اصلاح‌طلب‌ها كه الان در مصدر مسائل اجرایی و تصمیم‌گیری نیستند، گروه‌های سیاسی كه تحت عنوان اصلاح‌طلب رده‌بندی می‌شوند سلایق و علایق متعددی دارند و با شرایط فعلی هم طبیعی است كه هنوز تحت یك جبهه واحد متحد نشده‌اند.

آنها هم به لحاظ پراكندگی مثل اصولگراها هستند اما از آنجا كه اصولگراها خود را در جایگاه قدرت و اعمال حاكمیت می‌دانند حرف‌های پراكنده‌شان به این معناست كه در عرصه تصمیم‌گیری هم وضع همین‌طور است. اصلاح‌طلب‌ها در شرایط فعلی فقط تحلیل سیاسی دارند. تحلیل هم می‌تواند گوناگون باشد ولی كسی كه در جایگاه قدرت و اعمال حاكمیت است باید روشمند و منظم باشد؛ حرف‌های پراكنده از جانب این افراد پذیرفتنی نیست.

نكته‌یی كه در ظاهر خیلی بدیهی به نظر می‌رسد این است كه نظام چه در عرصه بین‌المللی و چه برای اداره امور داخلی به اصلاح‌طلب‌ها نیازمند است و طرد آنها به صلاح منافع ملی نیست اما طرف مقابل دركی از این مساله ندارد، دلیل آن به نظر شما چیست؟

اگر احتیاج به این معنا باشد كه اگر اصلاح‌طلب‌ها نباشند امشب برق‌ها قطع می‌شود و نفت صادر نمی‌شود خیر. یعنی درفقدان آنها گذران امور روزمره و اجرایی دچار اخلال نمی‌شود، اما اگر كسانی در یك سیستمی نباشند كه مشكلات و گرفتاری‌ها ناشی از غفلت‌ها یا تنگناها را درمسائل اجرایی، حاكمیتی، فرهنگی، اقتصادی، سیاسی داخلی و خارجی گوشزد كنند آن نظام اصلاح نمی‌شود و نظامی كه اصلاح نشود روزبه‌روز بیشتر رو به فساد و تباهی می‌رود؛ هر نظامی برای باقی ماندن نیاز به منتقد دارد نیاز به كسانی كه وضعیت را بهتر از آنچه هست بخواهند. هیچ نظامی بدون وجود یك دوگانگی میان كسانی كه خواهان حفظ وضع موجود یا تغییر آن هستند نمی‌تواند دوام پیدا كند. حالا اینكه كسی كینه‌یی نسبت به اصلاح‌طلب‌ها داشته باشد چون در یك حادثه‌یی یك جایی از كسانی ضربه خورده كه فكر می‌كند آنها اصلاح‌طلب بوده‌اند بحث جدایی است.

از كینه‌ورزی نام بردید، چرا در بین اینها تا این حد روابط شخصی و كینه‌های شخصی می‌تواند بر منافع ملی غلبه كند؟

بخشی از این ویژگی در همه جای دنیا هست. تقریبا در همه جا برای آدم ‌ها سخت است كه فراتر از حب و بغض‌هایشان تصمیم بگیرند. ولی در كشورهای توسعه‌نیافته یا كمتر توسعه‌یافته این ویژگی پررنگ‌تر است. برای اینكه نظامی دارای روش‌های مستحكم قانونی و سیستم‌های توانمندی شود تا مانع شخصی كردن سیاست شود 30 سال عمر زیادی نیست. مخصوصا با آن سابقه‌یی كه ما در حاكمیت فردی و نهادینه شدن خصلت‌های حاكم و محكوم داشته‌ایم.

زمان این مسائل را حل خواهد كرد اما تا آن وقت افرادی كه سیاست را شخصی می‌كنند هم به خودشان ضربه می‌زنند و هم به كشور و منافع ملی.

الان اصولگراها مشكل بزرگ‌تری از اصلاح‌طلبان دارند و آن پدیده‌یی است به اسم محمود احمدی‌نژاد. اتفاقات چند روز اخیر و صف‌آرایی جدی این دو را مقابل هم چگونه تفسیر می‌كنید. آیا صرفا به دلیل نزدیك شدن به انتخابات است یا اینكه اصولگراها به این باور رسیده‌اند كه قرار نیست این دولت تمام شود؟

من نمی‌دانم ایشان می‌خواهد برود یا نه. اما آقای احمدی‌نژاد و مدل مملكت‌داری ایشان مشكل مشترك اصلاح‌طلبان و اصولگرایان است

. هیچ كدام از این دو گروه در سابقه تاریخی خودشان قبل از سال 84 به دنبال بی‌برنامه كردن كشور و هرج و مرج اقتصادی، سیاسی و فرهنگی در كشور نبوده‌اند. این سیستمی كه در این چند سال اخیر با برنامه‌ریزی و حساب و كتاب داشتن و قانون و مصوبات مجلس ناسازگار بوده مشكل هر دو گروه است. ممكن است اصلاح‌طلب‌ها زودتر فهمیده باشند و نسبت به آن هشدار داده باشند و حالا برخی از اصولگرایان فهمیده باشند. وضعیت فعلی مشكل همه دلسوزان مملكت است؛ عده‌یی آمده‌اند كه با برنامه مخالفند، با بودجه مخالفند، با قانون مخالفند و در بهترین حالت دل‌شان می‌خواهد تمام امكانات دولت زیر همان تشك سنتی باشد و به صورت قبل از میلاد مسیح كشور را اداره كنند.

پیش‌بینی شما از انتخابات آینده چیست؟ غلبه با قانونگراهاست یا قانون‌ستیزها؟

برداشت من این است كه خواست و درك عمومی مردم ما در طول این مدت درست بوده، اگر كسانی دلسوز باشند و جلوی اعمال نظر در انتخابات و مقدمات و موخرات آن را بگیرند دیدگاه عمومی مردم در جهت اصلاح مملكت است نه در جهت تخریب و هرج و مرج... اگر ما یك روند طبیعی را طی كنیم مسائل سیاسی رو به بهبود خواهد رفت./اعتماد

 

ویدیو مرتبط :
بی بی سی اصلاح طلب است یا اصلاح طلبان انگلیسی اند

---

خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد میکنیم :

اصلاح طلب‌ها بیایند،خشكسالی می‌آید!

 طنز/ اصلاح طلب‌ها بیایند،خشكسالی می‌آید!

وقتی می گفتند: آقا به پیر! به چی ...، این اصلاح طلب ها کاری بلد نیستند اگر بیایند همه چیز را خشکسالی می برد! هیچکسی گوش نکرد، همه بلند شدید و رفتید پای صندوق و رای دادید، حالا تحویل بگیرید، یک هفته نگذشته سوژه دان طنزمان خشکیده، آن زمان حداقل یک جیبوتی بود که بهش گیر بدهیم، حالا هی می‌نشینیم خبرها را بالا و پایین می کنیم تا جان‌مان بالا بیاید برای یک سوژه، از حالا به بعد باید در مورد پانکراس و لوزالمعده و ساعات خواب کوآلاها در روز مطلب بنویسیم یا در مورد بحران اخراج 6 میلیون کارگر چینی تنها در یک روز!

بله مثل اینکه دوستان از اتاق فرمان اشاره می‌کنند، اینها چه ربطی به پیروزی بزرگ اصلاح طلبان داشت! عذر خواهی من را پذیرا باشید. هم اینک مطلع شدیم مراسم وداعی با عده ای دو دو کننده، سیمان سازنده، سیمان ریزنده در مقابل بهارستان در حال برگزاری است. تا اینجا هیچ پیامی برای هیچکسی نداشتم، اما کلا علاقه مندم به کارهای جناب شهردار عزیز که بعد از بعضی ها، رکورد دار حضور در انتخابات هستند که باز هم اصلا با این دو نفر کاری ندارم.

یک عده علاقه شدیدی به کاندیداتوری دارند و شب ها خواب کاندیدا شدن می بینند و کابوس‌شان هم رای نیاوردن است، که با صورت عرق کرده و موهای پریشان از خواب می‌پرند، آب دهنی قورت می دهند یک قلپ آب می‌خورند و آخیشی محکم می گویند و دوباره به خواب می‌روند. این افراد در هر صنفی که باشند علاقه به کاندیدا شدن دارند. در مدارس هم به صورت نمادین در انجمن اولیا و مربیان کاندیدای انجمن بودند اما متاسفانه طی یک حمله دم باریکی و انبر دستی نفر دوم شدند.

 

البته بنا به گفته شاهدان عینی علت این حذف شدن كلا اعلام برائت نکردن بوده است. وقتی در مراسمی شام پخش می کنند کاندیدای پخش غذا می شوند، عده ای با خودشان فکر می‌کنند آقا وقتی در مجلس سیمان بازی می‌کنند، چرا ما نکنیم! ما در راستای تولید شغل و اشتغالزایی یک زمانی کاندیدا شدیم بالاخره باید برای جوانان این مرز و بوم کار درست کنیم، که در همین گیر و دار شغل مامور شهرداری به وجود آمد، آن هم در راستای سیمان کشیدن و بتن ریختن در گاری افراد دیگر! بالاخره دو سال تا انتخابات مانده چند ماه آخر مهم است.

یك نکته در پایان
 طنز نویس که باشی بعضی وقت‌ها مجبور می‌شوی به زور بخندانی، آن هم با این حال و هوا، آن هم بعد از اینکه بفهمی یکی خودش را به آتش کشیده آن هم به خاطر کسب و کار و این بار برای احترام به روح یونس عزیز شوخی در کار نیست!‌

 اخبار  سیاسی  -  قانون /حسین مددی